Στις 12 Νοέμβρη έχουμε εκλογές για την ανάδειξη αρχηγού σε ένα κόμμα. Σε ποιο κόμμα; Αυτό δυστυχώς δεν το ξέρουμε ακόμα, λόγω της ανορθόδοξης πορείας της διαδικασίας. Αντί να γίνει πρώτα το συνέδριο και μετά η εκλογή του αρχηγού, αυτή τη φορά θα γίνει ανάποδα. Ο αρχηγός του νεου φορέα που θα προκύψει στις 19/11 θα οργανώσει το συνέδριο, το οποίο στο μεταξύ μπορεί να έχει διαφορετική σύνθεση από όσους θα ψηφίσουν για αρχηγό… και γενικά η όλη διαδικασία θυμίζει λίγο ΠΑΣΟΚ μετά το Ωνάσσειο. Άθελα γράφτηκε η λέξη κλειδί που είναι «το ΠΑΣΟΚ», ας μην κρυβόμαστε όποιο κόμμα κι προκύψει στην πορεία τον «ήλιο τον πρασινο» θα έχει ως σημείο αναφοράς (όχι απαραίτητα ιδεολογικής).
Η ατμόσφαιρα γενικής ασάφειας μάλλον αποθαρρύνει τον κόσμο που δεν φαίνεται να νοιάζεται και πολύ για τη διαδικασία. δε βοήθησαν καθόλου και τα δύο debates, και δύσκολα θα ξεπεραστεί ο αριθμός όσων προσήλθαν να ψηφίσουν στις προηγούμενες εσωκομματικές παρά το πλήθος των υποψηφίων. Αισίως εννιά (9) θα κονταροχτυπηθούν στα μαρμαρένια αλώνια της κεντροαριστεράς κι αν δεν τους γνωρίζετε όλους, η Popaganda είναι πάντα στο πλευρό σας για να κάνει τις απαραίτητες συστάσεις και, γιατί όχι, να σας πείσει να σπεύσετε την Κυριακή σε ένα ακόμα δημοκρατικό σας καθήκον…
Είναι νέος, είναι γέννημα θρέμμα ΠΑΣΟΚ και ταυτόχρονα έχει την σπάνια ιδιότητα να μην έχει κάποιου είδους κυβερνητική φθορά. Η Ευρωβουλή του επιτρέπει να ασχολείται όσο πρέπει με την εγχώρια πολιτική σκηνή μακριά από την εσωστρέφεια και τα υπαρξιακά της παράταξης, κάτι σαν τον Παπαδημούλη του ΠΑΣΟΚ δηλαδή, αλλά στο πιο ελπιδοφόρο. Το γεγονός ότι δεν έχει δώσει κάποιου είδους χρίσμα ο Βαγγέλης Βενιζέλος του επιτρέπει να εμφανίζεται ως διάδοχός του ακόμα κι αν δεν το παραδέχεται και να «ψαρεύει» στον ευρύτερο χώρο των «σαμαροβενιζέλων». Χώρος που μπορεί να μην είναι μεγάλος, αλλά έχει μηχανισμό και μάλιστα ιδιαίτερα ενεργό.
Ποιοι θα τον ψηφίσουν: Όσοι Πασόκοι πήγαν στο «Παραιτηθείτε».
Μια χρήσιμη υποψηφιότητα σε συμβολικό επίπεδο, αφού ουσιαστικά ο πρώην πρύτανης της ΑΣΟΕΕ (ΟΠΑ το λένε μόνο όσοι λένε την Πατησίων, 28ης Οκτωβρίου) έχει τις λιγότερες πιθανότητες εκλογής κι από το να αναστηθεί ο Ανδρέας Παπανδρέου. Η χρησιμότητα έγκειται στο ότι φέρνει στις ρίζες του το πρότυπο του καθηγητή οικονομικών που ασχολείται με τα κοινά, ένα πρότυπο που έχει δεχτεί σοβαρό πλήγμα από την ποπ πολιτική παρουσία του Γιάνη Βαρουφάκη. Έχει αυτή τη φλατ φωνή που θυμίζει ΑΤΜ με φωνητική λειτουργία αλλά ξεφεύγει ελεγχόμενα σαν του Σάμιουελ Τζάκσον όταν πρέπει να τονίσει τη σημασία κάποιας φράσης-κλειδί όπως είναι: «μηδενικό έλλειμμα», «ισοσκελισμένος προϋπολογισμός», «φορολογική συνείδηση» κι «ευρωπαϊκή ολοκλήρωση».
Ποιοι θα τον ψηφίσουν: 7 υποψήφιοι διδάκτορες της ΑΣΟΕΕ.
Είτε είσαι βλαχοδήμαρχος στο υπόλοιπο Αττικής, είτε διορισμένος λόρδος επειδή κάποιος προ-προ-προ-προ-προπάππους σου εκλεγόταν σε pocket borough πριν τη Μεταρρύθμιση του 1832 υπάρχει μια βασική αρχή: It’s hard to beat the incumbent. Μπορεί το γεγονός ότι είναι ήδη πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ να είναι το μεγάλο της πλεονέκτημα, αλλά είναι άραγε και το μοναδικό της; Για αρχή δεν είναι απλά πρόεδρος κάποιας τυχαίας συνιστώσας του νέου φορέα αλλά Της συνιστώσας κι όλοι θυμόμαστε, ή μάλλον δε θυμόμαστε, τι απέγιναν οι συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ μετά το συνέδριο. Έχει όνομα βαρύ σαν ιστορία που μιλάει στην πασοκική ψυχή, ένα όνομα που χρειάζεται το πληγωμένο κίνημα για να έχει από κάπου να πιαστεί. Στα συν της καμπάνιας της το γεγονός ότι στο τέλος της θητείας της αφήνει ένα ΠΑΣΟΚ σε καλύτερη κατάσταση από τη αυτή που το πήρε απ’τον Βενιζέλο έστω και με εσωτερικό δανεισμό από την Κ.Ο. του Ποταμιού.
Ποιοι θα την ψηφίσουν: Περίπου οι μισοί από όσους πάνε την Κυριακή στις κάλπες
Παναγιώτης Τζάμαρος / Fosphotos
Ο δεύτερος υποψήφιος που είναι ήδη αρχηγός κοινοβουλευτικού κόμματος κι άρα έχει έναν στοιχειώδη εκλογικό μηχανισμό. Άρα αυτό τον καθιστά εύκολα vo.2 στην κούρσα με ελπίδες ανατροπής στον β’ γύρο; Μάλλον όχι, αφού είναι λίγο πιο σύνθετο το ζήτημα. Τα μέλη και οι φίλοι του ΠΑΣΟΚ είναι έμπειροι στις εσωκομματικές διαδικασίες ήδη από το 2004 που πήγαν μαζικά να ψηφίσουν ΓΑΠ, εντάξει μόνος του κατέβηκε τότε, αλλά ο πάγος έσπασε κι ο δρόμος άνοιξε που έλεγε κι ο Λένιν ώστε να ακολουθήσουν και κανονικές εκλογές στη συνέχεια. Από την άλλη, ο Σταύρος έχοντας επενδύσει στο μοντέλο του μη κομματικού στρατού κατά κάποιο τρόπο έχει πυροβολήσει τα πόδια του, αφού είναι άλλο πράμα να προσπαθήσεις να πείσεις τον κόσμο να σε ψηφίσει ως κόμμα έχοντα ως αρχική δεξαμενή το σύνολο του εκλογικού σώματος κι άλλο πράμα να τον πείσεις να σε ψηφίσει σε μια εσωκομματική διαδικασία. Εδώ έχουμε δυο διαφορετικές δεξαμενές: πρώτη, οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ τους οποίους ο ίδιος έχει αποκλείσει χαρακτηρίζοντάς τουςκομματικό στρατό (πυροβολισμός αριστερού ποδιού) και δεύτερη οι ψηφοφόροι του Ποταμιού τους οποίους ήδη έχει εκπαιδεύσει στο να νιώθουν αηδία απέναντι σε τέτοιας μορφής εσωκομματικό διαδρομισμό (πυροβολισμός δεξιού ποδιού). Συνεπώς ξεκινάει από την αρχή παίζοντας το χαρτί του έλληνα Μακρόν, ως ο Ηρακλής που θα κόψει τα κεφάλια της Λερναίας Ύδρας που λέγεται παλιό πολιτικό σύστημα.
Ποιοι θα τον ψηφίσουν: Αυτοί που όταν ήταν πρωτοετείς στο πανεπιστήμιο έβγαζαν μισάωρους λόγους στις ΓΣ ως πολιτικοποιημένοι και όχι κομματικοποιημένοι χαρίζοντας μερικές στιγμές ανακωχής μεταξύ ΔΑΠ-ΝΔΦΚ κι ΕΑΑΚ.
Ανδρέας Σιμόπουλος/ Fos Photos
Ένας καλός δήμαρχος οφείλει να κάνει δυο πράματα: Καλή αποκομιδή σκουπιδιών και σωστή αντίστροφη μέτρηση την παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Δυστυχώς, ο Γιώργος Καμίνης δεν τα έχει πάει καλά σε τίποτα από τα δυο. Μπορεί να αναφέρει συνέχεια ως μεγάλη του επιτυχία το οικονομικό νοικοκύρεμα του δήμου, αλλά κακά τα ψέμματα όσο αξιέπαινη κι αν είναι αυτή η προσπάθεια σεβασμού του δημόσιου χρήματος ποτέ δεν ήταν αρκετή για να προβιβάσει κάποιον σε ηγέτη κόμματος. Θα μπορούσε το επιτελείο του να αξιοποιηθεί στη γενική γραμματεία δημοσίων εσόδων ή σε κάποια άλλη υπηρεσία του ΥΠΟΙΚ ή του ΥΠΕΣ, αλλά μέχρι εκεί. Το αυστηρά τεχνοκρατικό προφίλ που έχει χτίσει σε συνδυασμό με το αριστερό επίχρισμα με το οποίο έχει ντύσει την υποψηφιότητά του (υπενθυμίζοντας ότι πρώτος ο Φώτης Κουβέλης τον έβγαλε στη σέντρα της πολιτικής) αντιμετωπίζει μερικές αντικειμενικές δυσκολίες. Για αρχή ως δήμαρχος Αθηναίων έχει μια σοβαρή δυσκολία να απευθυνθεί στην υπόλοιπη Ελλάδα και όλοι ξέρουμε ότι η καρδιά της δημοκρατικής παράταξης χτυπάει στη Β’ Αθήνας, στην Κρήτη και στην περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας (ναι, αυτό το περίεργο σχήμα Ηλείας, Αχαΐας, Αιτωλοακαρνανίας που θα μπορούσε απλά να λέγεται περιφέρεια ΠΑΣΟΚ, επομένως δικαίως ο Τζαβάρας εξοργίζεται και την έχει δει Πουτζδεμόν). Στη συνέχεια όσοι ηδονίζονται με φράσεις όπως «αχ μακάρι να είχε περάσει το ασφαλιστικό του Γιαννίτση» κλπ. έχουν πιο χάρντκορ μεταρρυμθιστικές υποψηφιότητες που θυμίζουν περισσότερο Στέφανο Μάνο, Κώστα Σημίτη ή Βαγγέλη Βενιζέλο. Από την άλλη, σε ότι αφορά το αριστερό επίχρισμα, ο ίδιος ο Φώτης Κουβέλης μαζί με ό,τι απέμεινε από την αριστερή πτέρυγα της ΔΗΜΑΡ στηρίζει ΣΥΡΙΖΑ είτε δια της σιωπής είτε πιο ενεργά. Άρα ούτε αυτοί έχουν κάποια σκορδοκαΐλα να πάνε να ψηφίσουν.
Ποιοι θα τον ψηφίσουν: Ψυχαναγκαστικά πρώην στελέχη του ΚΚΕ εσωτερικού που μπορούν να σου πουν με ακρίβεια εκατοστού που τελειώνουν τα Εξάρχεια και που αρχίζει το Κολωνάκι.
– Είναι Πελοποννήσιος
– Έχει μουστάκι
– Τρώει βρώμικο σε καντίνα
Αν είχες το 1981 αυτές τις τρεις ιδιότητες, τις έβαζες στο CV σου κι ο Αντρέας σε έβαζε δοκιμαστικά διοικητή ΔΕΚΟ. Κι αν τα κουτσοκατάφερνες σε κάνα εξάμηνο έπαιρνες προαγωγή σε κάποια γενική γραμματεία ή υφυπουργείο. Δυστυχώς ή ευτυχώς, αυτή η εποχή έχει περάσει ανεπιστρεπτί και με αυτά γίνεσαι απλά αντικείμενο λατρείας στο Παλιό ΠΑΣΟΚ, το Ορθόδοξο. Αν πάλι σκεφτεί κανείς ότι αυτή η σελίδα έχει περισσότερα likes από κάθε άλλη σελίδα ελληνικού κόμματος, ίσως δεν είναι και τόσο κακή στόχευση. Προφανώς, έχουμε να κάνουμε με μια υποψηφιότητα ενός έμπειρου στελέχους μέσω της οποίας θα καταφέρει να έχει κάποιον ρόλο στην επόμενη μέρα του νέου φορέα. Πάνω κάτω ότι ήταν και η υποψηφιότητα Σκανδαλίδη παλιότερα που παρά τις γκραμσιανές αναφορές δεν περπάτησε και πολύ.
Ποιοι θα τον ψηφίσουν: Ένα ακόμα κοινό με τον Σκανδαλίδη είναι ότι θα σαρώσει στον τόπο καταγωγής του. Κάπου εκεί τελειώνουν τα κοινά. Αλλά και τα καλά νέα.
Λιγα χρόνια πριν ένας φίλος φίλου μου είχε όνειρο να αποκτήσει ένα διθέσιο πισωκίνητο κάμπριο, με τα πολλά κατέληξε στο MG TF. Λίγο η δελεαστική τιμή, λίγο η διαφορετικότητα σε σχέση με τον γερμανογιαπωνέζικο ανταγωνισμό, λίγο η εξωτική αίσθησή του ως κεντρομήχανο, πείστηκε και το παράγγειλε. Για κακή του τύχη το έκανε λίγο πριν ανακοινωθεί το κλείσιμο της Rover/MG με αποτέλεσμα να κινδυνεύει να χάσει την προκαταβολή και με τα χίλια ζόρια να παραλάβει ένα αυτοκίνητο σε άλλο χρώμα από αυτό που παράγγειλε, με άλλο επίπεδο εξοπλισμού, με άλλο κινητήρα και παραλίγο δεξιοτίμονο (κλαίγοντας τους έπεισε για το τιμόνι). Αυτή ακριβώς είναι και η υποψηφιότητα του Απόστολου Πόντα. Έκατσε και σκέφτηκε ότι, αφού δε με ξέρει κανείς, ας κάνω μια πρωτότυπη καμπάνια με κάποια ποπ αναφορά να γίνει βάιραλ, να γίνει τζέρτζελο, να με μάθουν και, γιατί όχι, να με ψηφίσουν κιόλας. Όπως ήταν φυσικό η επιλογή του House of Cards αποδείχτηκε καταστροφική. Ακόμα κι αν δεν έσκαγε το σκάνδαλο με τον Κέβιν Σπέισι, που πρέπει να παρενόχλησε μέχρι και το resolute desk, που οδήγησε στο πρόωρο κόψιμο της σειράς και την απόλυσή του από το Netflix, η επιλογή να ταυτιστεί με τον ρόλο του πιο διεφθαρμένου πολιτικού που πέρασε από μικρή και μεγάλη οθόνη δεν ήταν και τόσο σοφή. Όπως και ο φίλος φίλου πιο πάνω, ακόμα κι αν έπαιρνε το MG TF όπως το ήθελε πάλι κακή επιλογή θα έκανε αντί να πάρει ένα Mazda MX5.
Ποιοι θα τον ψηφίσουν: Η οικογένειά του.
Λένε πως είναι ο εκλεκτός του ΓΑΠ – λίγο η θητεία του στο ΚΙΔΗΣΟ, λίγο το όραμα που έχει παρουσιάσει για τον νέο φορέα μάλλον το επιβεβαιώνουν. Έχει σαφές αντιδεξιό στίγμα ως προς το δίπολο ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ, κλίνοντας προς τον πρώτο. Κοινωνός μιας αισθητικής που θεωρούνταν φρέσκια όταν ακόμα θεωρούσαμε γκουρμέ τη ρόκα-παρμεζάνα, η οποία πλασάρεται ακόμα ως τέτοια γιατί στην Ελλάδα φρέσκο θεωρείται κάτι μέχρι να κλείσει δεκαετία (δείτε π.χ. τις υποψηφιότητες πρωτομεμφανιζόμενων στα μουσικά βραβεία). Θα έλεγε κανείς ότι είναι το ελληνικό ανάλογο του Αλ Γκορ, προσπαθώντας να κρατήσει κάποια θετικά στοιχεία από τον πρότερο πολιτικό του βίο και να το πλασάρει ως νέο hip προϊόν. Φυσικά, όπως κι ο Γκορ, προσπαθεί να γεφυρώσει δυο ρεύματα, την κοινωνική δικαιοσύνη με την ελεύθερη οικονομία. Είναι γνωστό βέβαια ότι ποίος καταφέρει να τα παντρέψει θα έχει βρει το Ιερό Δισκοπότηρο της παγκόσμιας σοσιαλδημοκρατίας. Όμως, όπως έλεγε ο -συνήθως διορατικός (με εξαίρεση το τέλος της ΕΣΣΔ)- Χαρίλαος Φλωράκης, όποιος πατά σε δυο βάρκες πέφτει μέσα στο νερό. Και γι’αυτό τούτο το Ιερό Δισκοπότηρο παραμένει όνειρο απατηλό….
Ποιοι θα τον ψηφίσουν: Όσοι προπαραγγέλνουν συσκευές Apple για να είναι από τους πρώτους που θα πιάσουν στα χέρια τους το νέο iPhone ή το νέο MacBook.
Υπάρχει ακόμα κόσμος που δεν έχει πειστεί για το αν είναι υπαρκτό πρόσωπο, ακόμα και κόσμος που τον είδε σε debate δίπλα στους άλλους μνηστήρες του θρόνου δυσκολεύεται να πειστεί. Οι ρέκτες της πολιτικής ζωής τον θυμούνται ως ένα ακόμα ταλέντο που ξετρύπωσε ο ΓΑΠ και μπήκε σαν σίφουνας στην πολιτική ζωή με την Porsche Boxter και το πουλόβερ χαλαρά περασμένο στους ώμους. Γρήγορα κατάλαβε ότι αυτό το στερεοτυπικό στυλ Γλυφαδιώτη ψηφίζει (κι έχει κατοχυρωθεί από) Μίλτο Βαρβιτσιώτη και γι’αυτό προσάρμοσε να στηρίξει τη φετινή του καμπάνια σε πιο ορθόδοξα πασοκικά μονοπάτια. Στα βίντεό του κυριαρχεί το παλιό λόγκο του ΠΑΣΟΚ κι άφθονος Αντρέας σκηνοθετημένος από Τάσο Μπιρσίμ.
Ποιοι θα τον ψηφίσουν: Τα τρολ που ψηφίζουν Μήτρογλου στις φοιτητικές εκλογές.