Στα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης, όταν γίνεται λόγος για το Παλαιστινιακό, χρησιμοποιούνται συχνά οι φράσεις «σύγκρουση» και μιλούν για «δύο πλευρές», χωρίς να διαχωρίζουν τον καταπιεστή από τον καταπιεζόμενο, υποβαθμίζοντας έτσι το απαρτχάιντ που έχει επιβληθεί από το κράτος του Ισραήλ στο εγχείρημα αυτό της εποικιστικής αποικιοκρατίας. Ψάχνοντας κανείς στο Facebook για σελίδες και ομάδες που εκφράζουν αλληλεγγύη προς τον Παλαιστινιακό λαό, αν επιλέξει να τις «ακολουθήσει», θα αναδυθεί ειδοποίηση -ή καλύτερα, μια αποθαρρυντική προειδοποίηση;– ότι θα εμφανίζεται το περιεχόμενο της συγκεκριμένης σελίδας στην αρχική σελίδα, ενώ για άλλες σελίδες δεν εμφανίζει φυσικά τίποτα.
Ως άλλος ψηφιακός ηγέτης, το Facebook, προσπαθεί για άλλη μια φορά να καθορίσει το είδος του περιεχομένου που θα προβάλλεται, ώστε να ταιριάζει με την αφήγηση των συστημικών μέσων, δηλαδή ότι «το Ισραήλ είναι αυτό που δέχεται επιθέσεις» από την Παλαιστίνη κι όχι το αντίθετο, ή, διαδίδοντας fake news ότι δεν έγινε εισβολή του στρατού στη Λωρίδα της Γάζας, σε μια νύχτα τρόμου που συντάραξε όλο τον πλανήτη.
Ο πρωθυπουργός του Ισραήλ, Μπενιαμίν Νετανιάχου, ορκίστηκε ότι «Αυτή είναι μόνο η αρχή! Θα χτυπήσουμε με τρόπο που δεν φαντάζεστε». Σε άλλα νέα, πολλοί Παλαιστίνιοι λαμβάνουν απειλητικά μηνύματα στα κινητά τους:
«Αναγνωριστήκατε ως συμμετέχων σε πράξεις βίας στο τζαμί Al-Aqsa.
Θα λογοδοτήσετε.
-Η Ισραηλινή υπηρεσία πληροφοριών.»
Σαν σήμερα, στις 15 Μαΐου του 1948 ανακηρύσσεται το κράτος του Ισραήλ. Γίνεται η Νάκμπα, που στα αραβικά σημαίνει καταστροφή, ο σημαντικότερος σταθμός στην ιστορία της Παλαιστίνης. Έκτοτε, ο παλαιστινιακός λαός βρίσκεται σε κατοχή. Εδώ και 73 χρόνια μετράει πληγές, διωγμούς, καταστροφές και θύματα. Τι έχει αλλάξει από τότε έως σήμερα, σε μια περιοχή της Μέσης Ανατολής που η κατάσταση είναι ξανά εκτός ελέγχου και χτες βράδυ για 5η νύχτα το Ισραήλ σφυροκοπούσε τη Γάζα;
«Αυτό που συμβαίνει τώρα στην Παλαιστίνη είναι ένα κύμα σε μια καταιγίδα 73 ετών κατοχής που έχουμε υποστεί», απαντά στην Popaganda η Χριστίνα, μια νεαρή ελληνο-παλαιστίνια από την Ιερουσαλήμ, θέλοντας να στείλει ένα μήνυμα εκ μέρους όλων προς την διεθνή κοινότητα. «Εάν υπάρχει πιθανότητα να αλλάξει αυτό, πρέπει να ξεκινήσουμε με τη σωστή αναγνώριση και διατύπωση του “προβλήματος”. Το 2021, γνωρίζουμε περισσότερο από ποτέ την δύναμη που έχουν οι λέξεις. Ζητάμε από τον κόσμο να αναγνωρίσει την αναισθησία και τον κίνδυνο που κρύβεται πίσω από το να χαρακτηρίζει κανείς την ταλαιπωρία των Παλαιστινίων ως ‘σύγκρουση δύo πλευρών’. Αυτός ο όρος απορρίπτει εντελώς το γεγονός ότι υπάρχει ένας αποικιστικός καταπιεστής (η ισραηλινή κατοχή) εναντίον ενός αποικιοποιημένου καταπιεσμένου έθνους (οι Παλαιστίνιοι), αφήνοντας περιθώριο για δικαιολόγηση της αδικίας και της καταπίεσης. Το Ισραήλ είναι ένα παράνομο κράτος, το οποίο διαπράττει εγκλήματα διακρίσεων και εθνοκάθαρσης εναντίον των Παλαιστινίων».
Έχοντας κάνει δύο χρόνια φυλακή στο Ισραήλ το 1982, ο ακτιβιστής υπέρ του παλαιστινιακού αγώνα, Μωχάμετ ΕλΣαϊεντ, το δηλώνει ξεκάθαρα: «Δεν μπορώ να μείνω αδιάφορος. Τι σημαίνει δεν παίρνω μέρος; Πρέπει ο κόσμος να κάνει κάτι. Στενοχωριέμαι που βλέπω τόση αδιαφορία, κι όχι μόνο από τους πολιτικούς. Στην Ελλάδα κυριαρχεί η απόλυτη σιωπή. Στα ελληνικά μέσα, βλέπω ότι το μόνο που τους απασχολεί είναι οι δηλώσεις του Ερντογάν, ενός δικτάτορα, για την Παλαιστίνη. Δεν καταλαβαίνω τι γίνεται στην Ελλάδα. Στην Παλαιστίνη γίνεται το ίδιο πράγμα από το 1948, ακριβώς το ίδιο. Διώχνουν οικογένειες, καταστρέφουν τα σπίτια, μας σκοτώνουν, πόσο χειρότερο να γίνει; Είδαμε τα βίντεο μέσα στο τέμενος και μείναμε άναυδοι. Δεν έχουν σεβασμό σε τίποτα. Δεν ξέρουν τι σημαίνει η λέξη ανθρωπιά. Γίνεται να διώχνουν 500 άτομα από τη γειτονιά τους με το έτσι θέλω; Έχουμε αποφάσεις του ΟΗΕ που καλούν τον Ισραηλινό στρατό σε αποχώρηση και κάνουν το αντίθετο. Κι ακόμα κανείς δεν λέει τίποτα;»
Συνεχίζει λέγοντας ότι έχει πάρει την ελληνική υπηκοότητα, «νιώθω και Έλληνας και Παλαιστίνιος και θέλω να δηλώσω ότι η κυβέρνηση όχι απλά δεν έχει κάνει τίποτα, αλλά δεν λέει την αλήθεια. Σαν Έλληνας, έχω περάσει κατοχή και γίνεται ο ελληνικός λαός να είναι με αυτούς που κάνουν κατοχή τώρα; Η Παλαιστίνη είναι η μεγαλύτερη κατοχή που υπάρχει στο σύγχρονο κόσμο. Και βλέπουμε παντελή αδιαφορία; Όχι απλά αδιαφορία, αλλά είμαστε με τους Ισραηλινούς; Από τη στιγμή που είμαστε στη χώρα που γεννήθηκε η δημοκρατία, γίνεται να είμαστε με τους αντιδημοκρατικούς; Η ελληνική κυβέρνηση κάνει τη μια συμφωνία μετά την άλλη με το Ισραήλ, κάνουν μαζί στρατιωτικές ασκήσεις. Δεν το παίρνουν σοβαρά. Γίνεται να είμαστε εμείς τρομοκράτες που εμείς μια ζωή τρώμε το ξύλο; Αυτός που προσπαθεί να σωθεί, που βιώνει την κατοχή είναι τρομοκράτης; Το Ισραήλ είναι το κράτος-τρομοκράτης».
Η Ιζαμπέλα Μαρζιγιέ, φοιτήτρια Γεωλογίας και Γεωπεριβάλλοντος στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, μεγάλωσε στο Αγρίνιο, καθώς ο παππούς της, ως πολεμικός πρόσφυγας, ήρθε πριν πολλά χρόνια στην Ελλάδα. «Παρακολουθώ τα πράγματα καθημερινά, εδώ και πάρα πολλά χρόνια, κι όχι μόνο αυτήν την περίοδο. Το Ισραήλ κάνει πάρα πολλές επιθέσεις στους Παλαιστίνιους, οι άνθρωποι εκεί δεν περνάνε καλά, καταπιέζονται εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών μου προκαλούν τεράστια θλίψη. Πάρα πολλοί άνθρωποι που έχουν βγει για να διαμαρτυρηθούν για την κατάσταση που επικρατεί, έχουν συλληφθεί χωρίς λόγο και δεν ξέρουμε σε τι φυλακές τους πάνε. Το Ισραήλ είναι δολοφονική μηχανή. Σκοτώνει άμαχους ανθρώπους, οικογένειες, παιδιά. Η Παλαιστίνη ήταν μια χώρα όπου ζούσαν χριστιανοί, μουσουλμάνοι και Εβραίοι, όλοι μαζί σαν αδέρφια. Και ύστερα έγινε όλη αυτή η καταστροφή. Πότε θα είναι ξανά ελεύθεροι οι άνθρωποι εκεί;»
Το Ισραήλ είναι δολοφονική μηχανή. Σκοτώνει άμαχους ανθρώπους, οικογένειες, παιδιά. Η Παλαιστίνη ήταν μια χώρα όπου ζούσαν χριστιανοί, μουσουλμάνοι και Εβραίοι, όλοι μαζί σαν αδέρφια.
Εδώ και πέντε χρόνια βρίσκεται στην Αθήνα και ο Μαχμούντ Αλρεφάαι, δάσκαλος αγγλικών, ο οποίος δηλώνει «Αυτήν τη στιγμή γίνεται εθνοκάθαρση στην Παλαιστίνη. Κάθε λεπτό που περνάει, σκέφτομαι ότι θα ήθελα να είμαι εκεί, αν μπορούσα, για να πολεμήσω και να υπερασπιστώ τον λαό μου. Ωστόσο, κι από εδώ που είμαστε, κάνουμε ό,τι μπορούμε, για να ενημερώσουμε τον κόσμο για το τι συμβαίνει χρόνια τώρα στην Παλαιστίνη, μέσω των social media, γιατί υπάρχει πολλή παραπληροφόρηση εκεί έξω. Θέλουμε απλά ειρήνη για το λαό μας».
Η Ζακία Άκρα, υποψήφια διδάκτωρ που έχει κάνει έρευνα για την εξωτερική πολιτική της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, μας σχολιάζει σχετικά: «Η χρόνια στασιμότητα στην ειρηνευτική διαδικασία για την επίλυση της ισραηλινό-παλαιστινιακής διαμάχης έχει προκαλέσει κόπωση στους υπέρμαχους του παλαιστινιακού αγώνα στην Ελλάδα. Αυτό οφείλεται κυρίως σε δύο παράγοντες που έχουν επισκιάσει το παλαιστινιακό ζήτημα την τελευταία δεκαετία. Πρώτον, οι αραβικές εξεγέρσεις, οι συνέπειές τους στην ευρύτερη περιοχή και στη Μεσόγειο, το προσφυγικό ζήτημα και η αναβίωση του κουρδικού αγώνα περιθωριοποίησαν το παλαιστινιακό ζήτημα. Δεύτερον, ενώ στο παρελθόν η Ελλάδα υποστήριζε σθεναρά τη λύση των «δύο κρατών» στη βάση των διεθνώς αναγνωρισμένων συνόρων του 1967 και του διεθνούς δικαίου διασφαλίζοντας τα δικαιώματα Παλαιστινίων και Ισραηλινών, πλέον το κλίμα έχει αλλάξει κυρίως λόγω της συμμαχίας με το Ισραήλ ως παράγοντα αποτροπής της τουρκικής επιθετικότητας στη Μεσόγειο. Αυτό δημιούργησε μία ατυχή φίλο-ισραηλινή ρητορική που πλέον αποτελεί την κυρίαρχη τάση στη χώρα, συχνά εθελοτυφλώντας μπροστά στην παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Παλαιστινίων».
Σχετικά με τις τελευταίες δηλώσεις του Ισραηλινού πρωθυπουργού για πιθανή χερσαία επίθεση στη Γάζα, η Ζακία Άκρα σχολιάζει πως «καταδεικνύει ως πιθανή μία περαιτέρω κλιμάκωση της βίας στη Γάζα, όπως συνέβη το 2008, το 2012 και το 2014. Ο Νετανιάχου φαίνεται να αποσκοπεί στο να στρέψει την προσοχή μακριά από την άσκηση βίας των υπερ-εθνικιστών και υπερ-ορθόδοξων Εβραίων εναντίον των Παλαιστινίων στην Ανατολική Ιερουσαλήμ και σε πόλεις εντός του Ισραήλ. Σε αντίθεση με προηγούμενες εξάρσεις βίας εναντίον των Παλαιστίνιων τόσο στη Γάζα όσο στη Δυτική Όχθη, η βία έχει πλέον εξαπλωθεί και στο εσωτερικό του Ισραήλ, γεγονός που αναδεικνύει τις συνθήκες Απαρτχάιντ που βιώνουν οι Άραβες πολίτες του Ισραήλ».
Ένα παγκόσμιο κίνημα ξεκίνησε ύστερα από το αίτημα της παλαιστινιακής κοινωνίας για ελευθερία, δικαιοσύνη και ισότητα, το οποίο υποστηρίζει την απλή αρχή ότι οι Παλαιστίνιοι έχουν τα ίδια δικαιώματα με την υπόλοιπη ανθρωπότητα. Το Μποϊκοτάζ, Απόσυρση Επενδύσεων, Κυρώσεις (BDS) δηλώνει συγκεκριμένα: «Οι ενέργειες αυτές αποδεικνύουν ότι το Ισραήλ είναι ένα αναχρονιστικά αποικιοκρατικό κράτος που συνεχίζει ατιμώρητα τον παράνομο εποικισμό παλαιστινιακών εδαφών. Θεωρούμε την έξαρση του βίαιου ξεριζωμού ως την κορυφή του παγόβουνου μιας καθημερινής, αργής και συστηματικής βίας που στοχεύει στην εθνοκάθαρση και την παγίωση της υποταγής των ιθαγενών Παλαιστινίων σε ένα μόνιμο καθεστώς απαρτχάιντ. Θυμίζουμε ότι η συνεχιζόμενη προσπάθεια του Ισραήλ να καταλάβει την ιστορική Παλαιστίνη στην ολότητά της έχει ως στόχο την εγκαθίδρυση ενός καθαρού εθνο-θρησκευτικού κράτους σε μια περιοχή συνύπαρξης πολιτισμών και θρησκειών.»
«Στεκόμαστε αμέριστα στο πλευρό των Παλαιστινίων που αντιστέκονται στον ξεριζωμό, τις δολοφονίες, τον κρατικό ρατσισμό, την καθημερινή καταπίεση και την υποκρισία των δυτικών κυβερνήσεων απέναντι στα δίκαια αιτήματά τους. Καλούμε την διεθνή κοινότητα να αναγνωρίσει το Ισραήλ ως κράτος απαρτχάιντ, να κινηθεί ανάλογα στην καταδίκη του στα διεθνή δικαστήρια και να ερευνήσει τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που συντελούνται στην γη της ιστορικής Παλαιστίνης» συμπληρώνει.
Tο BDS σε καλεί να βοηθήσεις στον αγώνα υπέρ των Παλαιστινίων, προωθώντας το στρατιωτικό εμπάργκο κατά του κράτους του Ισραήλ, μετατρέποντας το χώρο δουλειάς σου, το πανεπιστήμιο ή την συλλογικότητα σου σε #ApartheidFreeZone (AFZ) ή μποϊκοτάροντας προϊόντα που στηρίζουν το ισραηλινό απαρτχάιντ καθώς και συμμετοχή σε πανεπιστημιακές, πολιτιστικές και αθλητικές οργανώσεις ή συμμετέχοντας στη διεθνή καμπάνια του BDS, επικοινωνώντας με το BDS Greece.
Σε κάθε κατοχή υπάρχει και η αντίσταση. Μπορεί κανείς να υποστηρίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα, χωρίς να υποστηρίζει το δικαίωμα του παλαιστινιακού λαού στην ελευθερία και την ειρήνη;