Μουδιασμένη η δημοκρατική Ευρώπη. Μουδιασμένος και ο προοδευτικός, δημοκρατικός κόσμος όμως και στις ΗΠΑ, από τη νίκη της ακροδεξιάς Τζιόρτζια Μελόνι στην Ιταλία, την οποία πρώτος έσπευσε να συγχαρεί για την εκλογική της νίκη ο ομοϊδεάτης της Βίκτορ Όρμπαν, δια του λαλίστατου αντιπροσώπου του.
Κανείς δεν ανέμενε ότι μετά τις βουλευτικές εκλογές του 2018, τα Αδέλφια της Ιταλίας (Fratelli d’Italia, FdI) θα επικρατούσαν ως η βασική «αντισυστημική» εναλλακτική, στην οικονομική δικτατορία της Ευρώπης, επιτυγχάνοντας τη μετατροπή της από κόμμα-παρία του 4,3% σε κυβερνών σήμερα κόμμα του 26%.
Η συμμαχία τους με την επίσης ακροδεξιά Λέγκα του Ματέο Σαλβίνι, και με τη γνώριμή μας δεξιά Φόρτσα Ιτάλια (FI) του Σίλβιο Μπερλουσκόνι, που νεκρανασταίνεται με το φιλί της ζωής της πρώτης γυναίκας πρωθυπουργού της Ιταλίας, συγκεντρώνει περί το 43% των ψήφων εξασφαλίζοντας την απόλυτη πλειοψηφία των εδρών, τόσο στη Βουλή, όσο και στη Γερουσία. Τι έφταιξε και το φάντασμα του Φασισμού ξαναπλανιέται πάνω από την πλήρως αποδυναμωμένη, κατακερματισμένη, άβουλη, αναποφάσιστη σε όλα τα μείζονα ζητήματα, αμερικανόβουλη Ευρώπη, του ουκρανικού πολέμου, της ενεργειακής κρίσης και της μεταπανδημικής ύφεσης;
«Ένας επιφανειακός λόγος για την επιτυχία της Ακροδεξιάς στην Ιταλία είναι ότι η ιταλική Αριστερά είναι ως συνήθως πολύ απασχολημένη πολεμώντας εσωτερικώς για τον σχηματισμό συνασπισμού, όπως έκαναν τα δεξιά κόμματα. Και παρόλα αυτά, η Αριστερά μάλλον θα μπορούσε να ήταν πλειοψηφία», είναι η αποκαρδιωτική πρώτη διαπίστωση του σημαντικότερου εν ζωή διανοούμενου, του αμερικανού γλωσσολόγου και ακτιβιστή Νόαμ Τσόμσκι.
«Ένας βαθύτερος λόγος της εκλογικής επιτυχίας της ιταλικής Ακροδεξιάς», διευκρινίζει, «είναι η κατάρρευση της κοινωνικής δομής κάτω από τα χτυπήματα του σφυριού 40 ετών βάναυσου ταξικού πολέμου». Στο μεταξύ, προσθέτει ο κορυφαίος αμερικανός στοχαστής εάν στην άλλη μεριά του Ατλαντικού «ο Τραμπ εκλεγεί (πάλι) και ο Μπολσονάρο πάρει την εξουσία (πιθανότερο με πραξικόπημα παρά με εκλογές), είναι πιθανό να “τελειώσουμε” οριστικά».
«Μην συγχυζόμαστε. Η Ιταλία δεν ψήφισε Ακροδεξιά. Η Μελόνι πήρε περίπου 25% και ο δεξιός συνασπισμός λίγο πάνω από το 40%, όπως η Μαρίν Λεπέν στη Γαλλία», μας καθησυχάζει o πολυσχιδής ιστορικός και καθηγητής Συγκριτικής Ευρωπαϊκής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Queen Mary του Λονδίνου Ντόναλντ Σασούν.
«Η Μελόνι έγινε δημοφιλής επειδή δεν ήταν στην κυβέρνηση. Είναι πάντα πιο εύκολο να είσαι δημοφιλής όντας αντιπολίτευση», είναι η δική του πρώτη εξήγηση. Και τώρα τι; «Καταρχάς, η Μελόνι τώρα θα πρέπει να αντιμετωπίσει τα σοβαρά οικονομικά προβλήματα της Ιταλίας. Νομίζω ότι θα αποτύχει, όπως όλοι οι προκάτοχοί της. Η ΕΕ αντιμετωπίζει ήδη προβλήματα, καθώς υπάρχει πολύ μικρή προοπτική για μια “ολοένα στενότερη” Ένωση».
Από εκεί κι έπειτα είναι «αδύνατο να προβλεφθεί η διεθνής πολιτική. Κανείς δεν είχε προβλέψει την εισβολή στην Ουκρανία, τις επιπτώσεις του Covid, το Brexit κ.λπ. Οι ιστορικοί κοιτάζουν το παρελθόν (ο καθένας μπορεί να κάνει προβλέψεις)».
«Δεν θεωρώ ότι οι Ιταλοί έχουν συγκεκριμένο DNA. Δεν πιστεύω στην ύπαρξη του Ιταλικού Έθνους ή του Ελληνικού Έθνους», είναι ο αντίλογος στο γνωστό επιχείρημα που ανακυκλώνεται ήδη όταν διαφαινόταν καθαρά η νίκη του μετα-φασιστικού πολιτικού φαβορί στην Ιταλία από τον γνωστό ιταλό θεωρητικό της Αυτονομίας και μαρξιστιστή φιλόσοφο Φράνκο «Bifo»Μπεράρντι.
«Αν ο Φασισμός κερδίζει και στην Ιταλία είναι επειδή αυτοί που αυτοχαρακτηρίζονται Δημοκρατικοί είναι χειρότεροι από τους Φασίστες.
Το Δημοκρατικό Κόμμα ευθύνεται για την ήττα της Δημοκρατίας στην Ιταλία, όπως αντίστοιχα και το Εργατικό Κόμμα είναι υπεύθυνο για την ήττα της Δημοκρατίας στο Ηνωμένο Βασίλειο και ούτω καθεξής. Η ιταλική δημοκρατία έχει προδοθεί από τους Ιταλούς δημοκράτες που αποδέχτηκαν τη δικτατορία του ανθρώπου της Goldmann Sachs, του κ. Mάριο Ντράγκι. Η Τζόρτζια Μελόνι ήταν η μόνη που αντιτάχθηκε στην οικονομική δικτατορία, ήταν η μόνη που αντιπαρατάχθηκε στον Ντράγκι. Της άξιζε να κερδίσει, της αξίζει να κυβερνήσει. Η πρώτη γυναίκα που θα γίνει πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας είναι φασίστρια;», είναι το προβοκατόρικο ρητορικό ερώτημα του «Bifo».
«Και ναι και όχι. Είναι φασίστρια αλλά η αντιπολίτευση είναι η πραγματική δικτατορία: η δικτατορία της Οικονομίας. Οικονομική Δικτατορία ή Φασισμός. Αυτές είναι οι πραγματικές εναλλακτικές σήμερα στην Ιταλία, καθώς η εργατική τάξη έχει ηττηθεί από το Δημοκρατικό Κόμμα, από τη νεοφιλελεύθερη μεταρρύθμιση, από τους προδότες της Αριστεράς».
Αλλά ενδιαφέρον δεν έχει το γιατί κέρδισαν οι Φασίστες, γιατί κέρδισε η Μελόνι. Το ενδιαφέρον είναι «τι θα κάνει τώρα;», σύμφωνα με τον Μπεράρντι. «Η Ιταλία μπαίνει στην πιο καταστροφική κρίση όλων των εποχών. Μισό εκατομμύριο άνθρωποι θα απολυθούν προσεχώς λόγω των τιμών της ενέργειας. Η ανεργία, η φτώχεια αυξάνονται. Το χάος θα είναι ο πραγματικός βασιλιάς της χώρας, τους επόμενους μήνες», προβλέπει.
Όλα αυτά ενόσω, τονίζει ο Bifo, «η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι πλέον επισήμως νεκρή. Το 2015, η οικονομική Δικτατορία που επιβλήθηκε στην Ελλάδα κατέστρεψε τη χώρα σας. Από τότε η Ευρώπη μετατράπηκε σε εχθρό της κοινωνίας. Η επιλογή της υποστήριξης και της παροχής οπλισμού στους Ουκρανών Ναζί έχει ωθήσει την Ευρώπη στα πρόθυρα της καταστροφής, που λέγεται πληθωρισμός, ύφεση, ανεργία. Αύριο θα έλθει και η κατάρρευση της Ένωσης».