Οι ακτιβιστές υπέρ της Παλαιστίνης στις ΗΠΑ είναι μέρος μιας παγκόσμιας συνωμοσίας που ευθυγραμμίζεται με γνωστές τρομοκρατικές οργανώσεις. Ανήκουν στο «Δίκτυο Υποστήριξης της Χαμάς» και λαμβάνουν «την απαραίτητη υποστήριξη από ευρύ κύκλο ακτιβιστών και χορηγών με έναν πιο φιλόδοξο, ύπουλο στόχο – την καταστροφή του καπιταλισμού και της δημοκρατίας». Αυτά γράφει το Project Esther, ένα σχέδιο δράσης με στόχο τη συντριβή του φιλοπαλαιστινιακού κινήματος στις ΗΠΑ, που προωθείται ως σχέδιο καταπολέμησης του αντισημιτισμού. Εκπονήθηκε από την ίδια μήτρα με το Project 2025, το υπερσυντηρητικό Heritage Foundation, και δόθηκε στη δημοσιότητα έναν χρόνο μετά την επίθεση της 7ης Οκτωβρίου της Χαμάς εναντίον του Ισραήλ. Θυμίζουμε ότι το Project 2025 είναι ένα ακροδεξιό «εγχειρίδιο διακυβέρνησης» 922 σελίδων, που το Heritage είχε εκπονήσει σε περίπτωση εκλογής Ρεπουμπλικανού προέδρου – δηλαδή του Ντόναλντ Τραμπ.
«Οι υποστηρικτές της Παλαιστίνης και της Χαμάς, που ισχυρίζονται εδώ και δεκαετίες ότι η κριτική στην πολιτική του Ισραήλ δεν ισοδυναμεί με αντισημιτισμό, είναι τουλάχιστον ανειλικρινείς. Απλώς έχουν καλύψει τον αντισημιτισμό τους με μια λεπτή επίστρωση πολιτικής ρητορικής για να κρύψουν την πραγματική τους πρόθεση: την καταστροφή του εβραϊκού κράτους του Ισραήλ», σημειώνουν.
Με δυο λόγια, το Project Esther (Σχέδιο Έσθερ) ταυτίζει κάθε φωνή υπέρ των δικαιωμάτων των Παλαιστινίων, κάθε φωνή που ασκεί κριτική στην κυβέρνηση του Ισραήλ, με τη Χαμάς και την τρομοκρατία, και κολλάει επάνω της την ταμπέλα «αντισημιτισμός». Την τακτική αυτή ακολουθεί το Ισραήλ, και δη η κυβέρνηση Νετανιάχου, εδώ και πολλά χρόνια. Έχει λειτουργήσει αποτελεσματικά σε περιπτώσεις, αλλά ο συνεχιζόμενος πόλεμος εναντίον της Γάζας, που έχει φέρει το Ισραήλ αντιμέτωπο με την κατηγορία της γενοκτονίας, μάλλον έχουν μειώσει δραστικά την αποτελεσματικότητά της.
Το Project Esther βαφτίστηκε έτσι από μια βασίλισσα των Περσών που οι Γραφές λένε ότι διέσωσε Εβραίους. Διακηρυγμένος σκοπός του είναι να διασφαλίσει ότι «τα αντισημιτικά κινήματα με έδρα τις ΗΠΑ δεν θα μπορούν να απειλήσουν αμερικανούς πολίτες με βία». Και στρατηγικός στόχος, η «διάλυση των υποδομών του Δικτύου Υποστήριξης της Χαμάς (ΔΥΧ) σε όλη την Αμερική, περιλαμβανομένης της προπαγάνδας, των οργανώσεων, των ιδρυμάτων, της πρόσβασης, των επικοινωνιών, των πλατφορμών, των ανθρώπων – αλλά όχι μόνο αυτών».
Τι θέλει πάρα πολύ να επιτύχει το Project Esther; Όταν οι Αμερικανοί ακούν «Υποστηρικτές της Χαμάς» ή «Δίκτυο Υποστήριξης της Χαμάς», να συνδέουν αυτή την ομάδα αυτόματα με το κακό, όπως συνέβη με την Κου Κουξ Κλαν και την Αλ Κάιντα. Αυτό σημειώνουν οι συγγραφείς του.
Για να επιτύχει, το Project Esther σκοπεύει να επιστρατεύσει ένα βαρύ, πολύ βαρύ αμερικανικό οπλοστάσιο: Τον Νόμο για την Καταγραφή Ξένων Πρακτόρων, ο οποίος προβλέπει την αποκάλυψη της ταυτότητας ατόμων που δραστηριοποιούνται πολιτικά κατόπιν εντολής ξένων κυβερνήσεων και κομμάτων. Τον Νόμο για το Οργανωμένο Έγκλημα, που είχε δημιουργηθεί κυρίως για την εξάρθρωση της Μαφίας. Αλλά και τους νόμους για τον λόγο μίσους, τη μετανάστευση και την καταπολέμηση της τρομοκρατίας. «Τέλος», σημειώνεται, «δεδομένης της φύσης της ευθύνης μας, μπορεί να ψάξουμε για ηθική κατεύθυνση σε σχετικά θρησκευτικά κείμενα».
Πρώτος στόχος του Project Esther είναι -τι άλλο;- τα σχολεία και τα Πανεπιστήμια. Οι συγγραφείς του ισχυρίζονται ότι οι «Οργανώσεις Υποστήριξης της Χαμάς έχουν διοχετεύσει την ιδεολογία τους στο εκπαιδευτικό σύστημα των ΗΠΑ, σε όλες τις βαθμίδες» και ότι «το εκπαιδευτικό σύστημα των ΗΠΑ υποθάλπει των αντισημιτισμό υπό τον μανδύα “φιλοπαλαιστινιακών”, αντιισραηλινών, αντισιωνιστικών αφηγημάτων, στα πανεπιστήμια, τα λύκεια, τα δημοτικά, συχνά υπό την ομπρέλα ή στο όνομα της διαφορετικότητας, της ισότητας και της συμπερίληψης, και συναφούς μαρξιστικής ιδεολογίας».
Εν αρχήν ην λοιπόν ο «εξαγνισμός» των σχολικών προγραμμάτων σπουδών από την «προπαγάνδα». Έπειτα, «απαραίτητες συνθήκες» για την επίτευξη του στόχου, όπως αναφέρει το Project Esther, είναι η υπονόμευση της αξιοπιστίας των ακαδημαϊκών που υποστηρίζουν τις Οργανώσεις Υποστήριξης της Χαμάς (ΟΥΧ), η απώλεια των διαπιστευτηρίων τους, η απώλεια επαφής τους με τα campus, η απώλεια των προϋποθέσεων για βίζα των μελών των ΟΥΧ, ακόμα και η απέλαση των «μελών και ηγετών των ΟΥΧ».
Άλλος σημαντικός στόχος είναι να φιμώσουν τις φιλοπαλαιστινιακές φωνές στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Τα σόσιαλ μίντια -γράφουν- πρέπει να καταλήξουν να θεωρούν την παρουσία των ΟΥΧ «εμπόδιο» και να γίνουν απρόθυμα να φιλοξενούν ή να προωθούν φιλοπαλαιστινιακές απόψεις.
Όσον αφορά στις διαδηλώσεις υπέρ της Παλαιστίνης, οι τοπικές αρχές πρέπει να καταστούν απρόθυμες να εκδώσουν άδεια γι’ αυτές και όσοι σκέφτονται να συμμετέχουν «να φοβούνται τη σύνδεση με τις ΟΥΧ».
EPA/JIM LO SCALZO
Πέρα από την αξιοπιστία των ακαδημαϊκών που μιλούν υπέρ των Παλαιστινίων, το Project Esther δηλώνει ευθαρσώς ότι έχει στόχο να διαπομπεύσει κάθε άνθρωπο σε θέση ευθύνης, κάθε αξιωματούχο που τολμά να τους υπερασπίζεται: «…πρέπει να κάνουμε νομική, ιδιωτική έρευνα για να αποκαλύψουμε ποινικές πράξεις. Πρέπει να κάνουμε έλεγχο, ακαδημαϊκό και οικονομικό. Πρέπει να τρέξουμε ενημερωτικές εκστρατείες που έχουν στόχο να φωτίσουν και να εκθέσουν -δημόσια διαπόμπευση [σ.σ.: επί λέξει «name and shame»]- για να υπονομεύουμε την αξιοπιστία του ΔΥΧ και ΟΥΧ. Πρέπει να ριχτούμε σε νομικές μάχες. Πρέπει να διαταράξουμε την επικοινωνία του ΔΥΧ και των ΟΥΧ τόσο προς το ευρύ κοινό όσο και μεταξύ τους. Πρέπει να επιδοθούμε σε εκστρατείες δημοσίων σχέσεων με στόχο οι αξιωματούχοι υποστηρικτές ΔΥΧ ή όσοι τηρούν ίσες αποστάσεις να βρεθούν σε αδιέξοδο, κι έτσι να πιεστούν να άρουν την υποστήριξή τους σε αντιαμερικανικούς, αντισημιτικούς σκοπούς ΟΥΧ ή αλλιώς να κινδυνεύσουν να χάσουν τη εξουσία τους».
Είναι ξεκάθαρο ότι το σχέδιο στρέφεται εναντίον της ελευθερίας του λόγου και επιχειρεί τον περιορισμό μέσω του εκφοβισμού ή και την ποινικοποίηση συγκεκριμένων απόψεων. Κοινή συνισταμένη όλων των δράσεων που προτείνονται στο Project Esther είναι η καλλιέργεια κλίματος φόβου με σκοπό να φιμωθεί κάθε φωνή που θα επιχειρήσει να εκφράσει πολιτική άποψη υπέρ των Παλαιστινίων.
Οι διαδικασίες που αποσκοπεί να θέσει σε κίνηση το Project Esther θα ολοκληρωθούν όταν «η πλειοψηφία της εβραϊκής κοινότητας» και το αμερικανικό κοινό καταλήξουν να αντιλαμβάνονται τις ΟΥΧ «ως απειλή στην ασφάλειά τους».
Το σχέδιο θα διαλύσει το φιλοπαλαιστινιακό κίνημα στις ΗΠΑ «μέσα σε 12 έως 24 μήνες», υπολογίζουν οι συγγραφείς του.
Ως βασικούς υποστηρικτές της Χαμάς, το Project Esther αναφέρει οργανώσεις όπως τις: National Students for Justice in Palestine, American Muslims for Palestine και Jewish Voice for Peace. Ως «Συνέλευση της Χαμάς» στη Βουλή των Αντιπροσώπων ονοματίζει μεταξύ άλλων την Alexandria Ocasio-Cortez και τη Rashida Tlaib. Στη Γερουσία, μεταξύ άλλων τον Μπέρνι Σάντερς και την Ελίζαμπεθ Γουόρεν. Από ιδρύματα, αναφέρει το Open Society Foundation του Τζορτζ Σόρος, το Tides Foundation και το Rockfeller Brothers Fund.
Αρχιτέκτονες του Project Esther είναι υπερσυντηρητικές οργανώσεις, όπως οι: In Defense of Christians, Family Research Council, Philos Project, America First Policy Institute, Coalition for Jewish Values, Concerned Women of America, the Latino Coalition for Israel, National Association of Scholars, Regent University και The Steamboat Institute.
Ωστόσο, αρκετές σημαντικές οργανώσεις που το Heritage υποστήριξε ότι σχετίζονται με το σχέδιο, πήραν τελικά αποστάσεις από αυτό, όπως η ευαγγελική ομάδα Christians United for Israel, το World Jewish Congress, τα think tank της Ουάσιγκτον Hudson Institute και Atlantic Council, αλλά και η Republican Jewish Coalition.
«…αυτή η προσπάθεια θα αποτελέσει ευκαιρία για σύμπραξη δημόσιου-ιδιωτικού τομέα όταν στον Λευκό Οίκο θα έρθει μια πρόθυμη κυβέρνηση», σημειωνόταν στο Project Esther.
Οι Παλαιστίνιοι έχουν ήδη εκφράσει τον φόβο ότι ο νεοεκλεγείς αμερικανός πρόεδρος θα δώσει το «πράσινο φως» για την εκδίωξή τους από τη Γάζα, σύμφωνα με το Al Jazeera.
Σίγουρα όσοι απέδωσαν εν μέρει τη νίκη Τραμπ στη δυσαρέσκεια των Αμερικανών με τη στάση Μπάιντεν στο Παλαιστινιακό, πλανώνται πλάνην οικτράν. Ή, αν πολίτες ψήφισαν Τραμπ όντως με αυτό το κριτήριο, είναι πεπλανημένοι.
EPA/CRISTOBAL HERRERA-ULASHKEVICH
Αφενός, η αμερικανική εξωτερική πολιτική είναι μακροπρόθεσμη, δεν αλλάζει ριζικά με την αλλαγή κυβέρνησης. Αφετέρου, ο Τραμπ ήταν εκείνος που αναγνώρισε ως πρωτεύουσα του Ισραήλ την Ιερουσαλήμ, μεταφέροντας εκεί την αμερικανική πρεσβεία, κι ενώ το ανατολικό τμήμα της πόλης είναι παλαιστινιακό και υπό κατοχή.
Στο δε πρώτο προεδρικό debate, ο Τραμπ είχε αποκαλέσει τον Μπάιντεν «πολύ κακό Παλαιστίνιο», που δεν θέλει να βοηθήσει το Ισραήλ «να τελειώσει τη δουλειά» εναντίον της Χαμάς στη Γάζα: «Δεν θέλει να το κάνει. Έχει γίνει σαν Παλαιστίνιος – αλλά δεν τους αρέσει γιατί είναι πολύ κακός Παλαιστίνιος, αδύναμος».
Θα φτάσει όμως τόσο μακριά ο Τραμπ ώστε να εφαρμόσει το Project Esther;
Ας θυμηθούμε ότι ο νεοεκλεγείς αμερικανός πρόεδρος είχε δηλώσει επανειλημμένως ότι δεν έχει καμία σχέση με το «αδελφάκι» του Esther, το ακροδεξιό μανιφέστο Project 2025. Ωστόσο, στις μέχρι τώρα επιλογές για το επιτελείο του συγκαταλέγονται σε κομβικές θέσεις άνθρωποι που συνδέονται άμεσα με το Project 2025:
O Μπρένταν Καρ, που προορίζεται για πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Επιτροπής Επικοινωνιών, είχε συγγράψει το κεφάλαιο για τις επικοινωνίες στο Project 2025. Ο Τομ Χόμαν, που επελέγη ως «τσάρος των συνόρων», αναφέρεται ως συνεργάτης του Project 2025 και έχει εργαστεί ως επισκέπτης συνεργάτης του Heritage Foundation. Η Κάρολιν Λέβιτ, που θα είναι η εκπρόσωπος Τύπου του Λευκού Οίκου, έχει εμφανιστεί σε εκπαιδευτικά και προωθητικό βίντεο για το Project 2025. Ο Στίβεν Μίλερ, αναπληρωτής Προσωπάρχης Πολιτικής του Λευκού Οίκου, είναι πρόεδρος του America First, οργάνωση που περιλαμβάνεται στους συμβούλους για το Project 2025. Ο Τζον Ράτκλιφ, προτεινόμενος για επικεφαλής της CIA, ήταν επισκέπτης συνεργάτης του Heritage, ενώ συνέντευξή του έχει αξιοποιηθεί εκτεταμένα σε κεφάλαιο του Project 2025 για τις μυστικές υπηρεσίες. Ο αντιπρόεδρος του Τραμπ Τζέι Ντι Βανς έχει στενές σχέσεις με τον πρόεδρο του Heritage Κέβιν Ρόμπερτς και έχει προλογίσει ένθερμα βιβλίο του τελευταίου λέγοντας ότι αποτελεί ένα μονοπάτι «έκπληξη – ακόμα και jarring» για τους συντηρητικούς.
Τέλος, ο Τραμπ θα διορίσει πρέσβη στο Ισραήλ τον πρώην κυβερνήτη του Άρκανσας Μάικ Χάκαμπι. Ο Χάκαμπι, στο πλαίσιο της τηλεοπτικής εκπομπής του, είχε πάρει συνέντευξη από τον πρόεδρο του Heritage Κέβιν Ρόμπερτς, κάτι που θεωρήθηκε μέρος της προσπάθειας αντιμετώπισης της αρνητικής δημοσιότητας του Project 2025.
Ο Χάκαμπι είναι δεξιός χριστιανός ευαγγελιστής, που υποστηρίζει ότι η Δυτική Όχθη ανήκει δικαιωματικά στο Ισραήλ. «Ποια Δυτική Όχθη, δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα. Λέγεται Ιουδαία και Σαμάρια [από τη Βίβλο]. Δεν υπάρχουν εποικισμοί. Υπάρχουν κοινότητες, γειτονιές, πόλεις. Δεν υπάρχει κατοχή».
Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι κορυφαία χορηγός με 100 εκατ. δολ. της προεκλογικής εκστρατείας Τραμπ ήταν η Μίριαμ Άντελσον, πρώην αξιωματούχος του ισραηλινού στρατού και χήρα του μεγιστάνα των καζίνο Σέλντον Άντελσον. Στις εκλογές του 2016, ο σύζυγός της είχε επιχορηγήσει με συνολικά 82 εκατ. δολ. τον Τραμπ, πιέζοντας για τη μεταφορά της αμερικανικής πρεσβείας από την πόλη που διεθνώς αναγνωρίζεται ως πρωτεύουσα του Ισραήλ, το Τελ Αβίβ, στην πόλη που το Ισραήλ διακηρύσσει πλέον ως πρωτεύουσά του παρόλο που το ανατολικό της τμήμα είναι παλαιστινιακό (κατεχόμενο), την Ιερουσαλήμ. Μετά την εκλογή του, ο Τραμπ μετέφερε την πρεσβεία. Σύμφωνα με την ισραηλινή εφημερίδα Haaretz, τώρα η Άντελσον παροτρύνει τον υποψήφιο των Ρεπουμπλικανών να υποστηρίξει δημοσίως την προσάρτηση της Δυτικής Όχθης από το Ισραήλ, κάτι που ωστόσο η ίδια έχει αρνηθεί.
Οι τακτικές που προτείνει το Project Esther, όπως η αξιοποίηση του νομικού οπλοστασίου περί τρομοκρατίας και οργανωμένου εγκλήματος, δεν είναι κάτι καινούργιο. Για παράδειγμα, τον Νοέμβριο του 2023 μηνύθηκαν δεκάδες πολίτες στις ΗΠΑ με τον Νόμο για το Οργανωμένο Έγκλημα. Είχαν απλώς διαδηλώσει εναντίον ενός σχεδιαζόμενου εκπαιδευτικού κέντρου για αστυνομικούς και πυροσβέστες κοντά στην Ατλάντα. Τον εν λόγω νόμο μετήλθε για την ποινική τους δίωξη ο γενικός εισαγγελέας της Τζόρτζια, χαρακτηρίζοντας τους διαδηλωτές «μαχητικούς αναρχικούς».
Στους ίδιους ανθρώπους απαγγέλθηκαν και κατηγορίες για «εγχώρια τρομοκρατία». Ο νόμος περί τρομοκρατίας έχει επιστρατευτεί εναντίον και άλλων ενεργών πολιτών, όπως η Τζέσικα Ρέζνιτσεκ, κλιματική ακτιβίστρια στην οποία επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης οκτώ ετών γιατί είχε προκαλέσει φθορά σε πετρελαϊκό αγωγό.
Αυτό που ωστόσο διαφέρει στο Project Esther, είναι ότι επεκτείνει, οργανώνει και συστηματοποιεί τέτοιες τακτικές εναντίον πολιτών συγκεκριμένων πολιτικών πεποιθήσεων – γιατί πεποιθήσεις προτείνει να διώκονται, βαφτίζοντας κάθε υποστηρικτή των δικαιωμάτων των Παλαιστινίων, «υποστηρικτή της Χαμάς».
Αξιοσημείωτο είναι ωστόσο ότι δεν αποδόθηκαν κατηγορίες για τρομοκρατία σε κανέναν από τους εισβολείς της 6ης Ιανουαρίου στο Καπιτώλιο.
Όπως και επίσης και ότι ακροδεξιοί ή ακροδεξιές οργανώσεις, αν και εκ θέσεως αντισημίτες, δεν βρίσκονται στο στόχαστρο του Project Esther.
Μήπως γιατί το αίμα νερό δεν γίνεται;