Λίγο lap dance δεν έβλαψε ποτέ κανέναν
Υπάρχουν ακόμη γυναίκες που θεωρούν τη Γιορτή της Γυναίκας την ιδανική αφορμή για να δουν ανδρικό στριπτίζ. Δεν είναι και τόσες πολλές πια, ο χώρος του S Club δεν γέμισε ασφυκτικά, αν και δεν έμεινε τραπέζι άδειο, και για να είμαι δίκαιη όσες επέλεξαν να βρεθούν εκεί έδειχναν πολύ αποφασισμένες να περάσουν καλά.
Ποιοι ήταν όμως αυτοί οι άντρες που η δουλειά τους είναι να ενσαρκώνουν τις φαντασιώσεις των γυναικών, που πληρώνονται για να έχουν διατηρούν ένα καλογυμνασμένο σώμα και να κάνουν lap dance κοιτώντας το κορίτσι στα μάτια ενώ κατεβάζουν και το τελευταίο φύλλο συκής;
Στην συγκεκριμένη περίπτωση πρόκειται για 12 στρίπερς, 10 από την Ουγγαρία, τον Alex από την Ρουμανία και τον Scarface από το Βέλγιο. 12 ανθρώπους που περιοδεύουν ανά την Ευρώπη για να χορέψουν και να γδυθούν μπροστά σε κορίτσια που ουρλιάζουν, χειροκροτούν και ποθούν να τους αγγίξουν και τελικά, αν δώσουν κάτι παραπάνω, τους αγγίζουν. Πώς είναι λοιπόν να είσαι ένας από αυτούς τους άντρες;
Καθώς έπινα το ποτό μου περιμένοντας να αρχίσει το show τους είδα να μπαίνουν με τις βαλίτσες τους στο club -καθώς ερχόντουσαν κατευθείαν από το αεροδρόμιο- φέρνοντας μου έτσι την εικόνα ροκ μπάντας που έρχεται στην Αθήνα για μία και μόνο εμφάνιση. Μετά από λίγο ο υπεύθυνος σήκωσε την μαύρη κουρτίνα που διαχώριζε τα παρασκήνια από τον υπόλοιπο χώρο και βρέθηκα σε έναν στενόμακρο διάδρομο όπου 12 άντρες, γδυνόντουσαν, άλλαζαν, δοκίμαζαν τα μικροσκοπικά τους εσώρουχα ή τις στολές τους (από όλα είχε η βραδιά από αστυνομικό μέχρι αστρομαχητή) και αρωματίζονταν από μια στοίβα Paco Rabanne.
Γύρισαν όλοι και με κοίταξαν (ελαφρώς αμήχανη στιγμή) αλλά χαμογελαστά φώναξα journalist, κάποιοι θα με άκουσαν, κάποιοι όχι αφού η μουσική ήταν πολύ δυνατά, πάντως όπως και να ‘χει ξαναγύρισαν στην προετοιμασία τους, άλλωστε το show θα ξεκινούσε από λεπτό σε λεπτό.
Το γιατί κάποιοι ακόμη κι αν με άκουσαν δεν έδωσαν ιδιαίτερη σημασία το κατάλαβα το αμέσως επόμενο λεπτό: Οι περισσότεροι δεν μιλούσαν αγγλικά αλλά κι αυτοί οι λίγοι που το έκαναν δε τα κατάφερναν πολύ καλά. Όμως εγώ βρισκόμουν εκεί για να μάθω πώς είναι η ζωή ενός άντρα στρίπερ (μόνο γι’ αυτό, σας ορκίζομαι) κι έτσι κατάφερα να παρασύρω τρεις από αυτούς λίγο παραέξω –εκεί που η μουσική δεν ήταν τόσο εκκωφαντική και επικρατούσε ηρεμία σε σχέση με τον πανικό του backstage. Ενώ απομακρυνόμαστε ακούω τις σουρεαλιστικές οδηγίες του τύπου που είχε πιάσει το μικρόφωνο και καθόταν δίπλα στον dj «Πιάνουμε μόνο κωλαράκι, μόνο κωλαράκι κορίτσια».
Πρώτος ο Alex από την Ρουμανία -ο οποίος παρεμπιπτόντως την επόμενη ημέρα είχε τα γενέθλια του και έκλεινε τα 30- και ο μοναδικός από όσους εμφανίστηκαν στο show, αν εξαιρέσεις τους δύο guest stars στην αρχή από τις ταινίες του Σειρηνάκη, που μένει στην Ελλάδα. Είναι στρίπερ σχεδόν εννιά χρόνια, δούλεψε αρχικά στη Ρουμανία, μετά στο Μακάου (για να μην ψάχνετε, ειδική διοικητική περιοχή στην Κίνα τύπου Χονγκ Κονγκ) και τώρα στην Ελλάδα. Μου εξηγεί ότι σπούδαζε και ήθελε να βγάλει λεφτά, ασχολούταν άλλωστε ήδη με τον χορό, σκέφτηκε ότι θα είχε πλάκα και έτσι μπήκε στη φάση. Τώρα πια δουλεύει στο Lido, έχει κοπέλα που ναι, ζηλεύει με αυτό που κάνει και όταν τον ρωτάω αν βγάζει καλά λεφτά μου απαντά «Σε άλλες χώρες θεωρείται μια καλοπληρωμένη δουλειά αλλά στην Ελλάδα είναι δύσκολα τα πράματα». Κρίση λοιπόν και σε αυτόν τον χώρο αν και όταν ξαναμπαίνουμε στο club βλέπω ότι αρκετά κορίτσια έχουν επιλέξει κάποιο από τα αγόρια για lap dance, υπηρεσία που κοστίζει 10 ευρώ επιπλέον.
Τσα!
Θα ασχοληθώ αργότερα με τα αγόρια που λικνίζονται νωχελικά πάνω στα πόδια των γυναικών και για την ώρα ξεμοναχιάζω τον Craig, από την Ουγγαρία που όμως ζει μόνιμα στο Λονδίνο. Πριν ξεκινήσουμε τη συζήτηση, μου δίνει χειροφίλημα, πρόσεξα μετά ότι έτσι ξεκινά και τον τετ α τετ χορό. Ως έφηβος έβλεπε τα μουσικά βιντεοκλίπ στο MTV και γούσταρε, αποφάσισε να πάει σε μια σχολή χορού όπου κάποια στιγμή κάποιος τον είδε και τον κάλεσε να δουλέψει ως go-go boy στην Αυστρία. Πήγε και στην αρχή μόνο χόρευε στα clubs κι εκεί ένας φίλος τον προέτρεψε να ασχοληθεί με το στριπτίζ γιατί είναι πιο ενδιαφέρον και μπορείς να βγάλεις περισσότερα λεφτά. Τον ρωτάω αν βγάζει όλα του ρούχα πάνω στην σκηνή και μου απαντάει πως ναι αλλά πάντα καλύπτει το πουλί του με κάποιο κομμάτι ύφασμα γιατί θεωρεί πως αυτό είναι κάτι πιο ερωτικό από το φάτσα φόρα, θεωρεί ότι γυναίκα λειτουργεί περισσότερο εγκεφαλικά και ότι εξάπτεται πιο πολύ όταν δεν τα δείχνεις όλα. Έχει πάντως διαφορά η εμφάνιση στη σκηνή από τον πριβέ χορό γιατί πάνω στην σκηνή κυριαρχεί μια fun διάθεση ενώ στο τετ α τετ η ατμόσφαιρα είναι πιο αισθησιακή και ερωτική αλλά γι’ αυτόν είναι ένας ρόλος, μου παραλληλίζει αυτό που κάνει με τη δουλειά του ηθοποιού που καλείται να υποδυθεί κάποιον άλλον. Τον ρωτάω αν χορεύει και για άντρες και μου απαντάει κατηγορηματικά πώς όχι γιατί «δεν είναι αυτή η ζωή μου». Πάντως αυτή την περίοδο δεν έχει σχέση, γενικά βλέπει ότι είναι δύσκολο για μια κοπέλα να έχει σύντροφο έναν στρίπερ γιατί ξέρουν ότι κατά την διάρκεια του lap dance υπάρχουν αγγίγματα και μια ερωτική ατμόσφαιρα αλλά μου λέει «μέχρι εκεί φτάνει όλο αυτό. Δεν κάνω ποτέ έρωτα με γυναίκα που της έχω χορέψει. Δεν θα ήταν επαγγελματικό. Βέβαια, κάθε άντρας είναι διαφορετικός. Αυτοί είναι οι δικοί μου κανόνες κι εγώ τους τηρώ». Τον ρωτώ τι παίζει με τα λεφτά και μου λέει ότι εξαρτάται από τη χώρα, χορεύει στην Αγγλία, στην Αυστρία, στη Γερμανία, στην Ιταλία και στη Ρουμανία. Στην Αγγλία πχ παίρνει 300 λίρες (δηλαδή 425 ευρώ) για ένα show διάρκειας 50 λεπτών. Not bad at all.
Ο Peter, επίσης από την Ουγγαρία, είναι το επόμενο θύμα μου. Τον παρακολουθούσα στα παρασκήνια που έκανε κάποιες απλές ασκήσεις ώστε να τονωθούν και να φαίνονται πιο ευδιάκριτα οι μύες του, όχι ότι το έχει ιδιαίτερα ανάγκη. Ο Peter λοιπόν κάνει 18 χρόνια αυτή τη δουλειά, είναι παντρεμένος κι έχει και δυο παιδιά, το μεγάλο είναι 6,5 χρονών και το μικρότερο 1,5. Η οικογένεια του ζει στη Βιέννη και αυτός το περισσότερο διάστημα πηγαινοέρχεται μεταξύ Βουδαπέστης και της αυστριακής πρωτεύουσας. Τον ρωτάω πώς η γυναίκα του διαχειρίζεται ότι ο άντρας της είναι στρίπερ και μου απαντά ότι «δεν υπάρχει πρόβλημα. Είναι επίσης από την Ουγγαρία και είναι barwoman συνεπώς ξέρει πώς λειτουργεί η νύχτα και ξέρει εμένα. Είμαστε αγαπημένοι».
Καθώς μπαίνω ξανά στο κεντρικό χώρο του club τα αίματα έχουν ανάψει. Οι περισσότεροι στρίπερς έχουν πιάσει το μπίρι μπίρι με τις κοριτσοπαρέες. Κάποιοι προσφέρουν ήδη τετ α τετ χορούς ο καθένας με το δικό του στιλ. Παρατηρώ ότι μερικοί κρατούν μια πετσέτα ή ένα σατέν ύφασμα γύρω από τη μέση τους, όταν βγει και το στρινγκ το ανοίγουν για να αντικρίσει η «εκλεκτή», άντε και η διπλανή της, ένα «χαρούμενο» όργανο. Το μάτι μου πιάνει στην άλλη άκρη του club ένα κάπως αστείο στιγμιότυπο: ένα από τα παιδιά χορεύει μπροστά σε μια όμορφη κοπέλα, έχει την πλάτη του γυρισμένη προς αυτήν, της κατεβάζει τα χέρια προς το στρινγκ του κι εκείνη μάλλον ενθουσιάζεται λίγο παραπάνω, μάλλον θεωρεί ότι έχει πάρει το πράσινο φως και μια αστραπιαία κίνηση του κατεβάζει το μικροσκοπικό εσώρουχο. Εκείνος ξαφνιάζεται για κλάσμα του δευτερολέπτου αλλά το ανεβάζει αμέσως. Έχει προλάβει βέβαια να κάνει την περήφανη εμφάνισή του ένα πέος σε κατάσταση στύσης. Κι αν αναρωτιόμουν πώς στο καλό είναι σε μια τέτοια ή σε σχεδόν τέτοια κατάσταση όλα τα αγόρια για τόση ώρα μια προσεκτικότερη ματιά στο backstage μου λύνει την απορία. Δίπλα στα άφθονα μπουκαλάκια κολόνιας, τις μισάνοιχτες βαλίτσες, τα ναυτικά καπέλα βρίσκονται διάσπαρτα στο χώρο αρκετά cockrings που τοποθετημένα στη βάση του πέους καταφέρνουν να κρατούν το αίμα στην περιοχή και συνεπώς κρατούν και τη στύση σε ικανοποιητικό βαθμό για αρκετή ώρα. Πώς επιτυγχάνεται η στύση; Φαντάζομαι ότι πέφτει χειροκίνητη εργασία λίγο πριν το show, τι να σας πω, δεν ξέρω διότι αυτό τουλάχιστον δεν το είδα με τα μάτια μου.
Όπως και να ‘χει ένα είναι σίγουρο. Είναι σκληρή η δουλειά του στρίπερ. #diplis.
Περνάω ωραία στα παρασκήνια κι αυτό βγαίνει στον κόσμο
