– Να με δει η μάνα μου σε κανένα δελτίο και να της έρθει ταμπλάς ρε φίλε;
– Δεν θα καταλάβει μωρέ καν που βρίσκεσαι, άραξε.
Μια κάμερα περνάει μπροστά από μια παρέα κοριτσιών που αποφεύγουν να απαντήσουν στο μικρόφωνο για τον λόγο που τα οδήγησε μέχρι την πλατεία Κλαυθμώνος, κάνοντάς τα να προβούν στην παραπάνω άστοχη εκτίμηση. Από το 2006 που το Athens pride ιδρύθηκε ως μη αστική κερδοσκοπική εταιρεία, η δημοσιότητα που λαμβάνει η γιορτή υπερηφάνειας έχει αλλάξει άρδην.
Το ΕΣΡ αποδέχθηκε κάπως καθυστερημένα να προβάλει το σποτ της διοργάνωσης χαρακτηρίζοντάς το ως κοινωνικό μήνυμα ενώ αφίσες τοποθετήθηκαν για πρώτη φορά στα χρονικά στις πολυσύχναστες αποβάθρες του μετρό. Παράλληλα, το νομοσχέδιο που επεκτείνει το συμφώνου συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια έπειτα από τις καταδίκες και τα πρόστιμα της χώρας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έστρεψε τα βλέμματα όλων στη γιορτή που μας καλεί να πάρουμε θέση υπέρ της 100% ισότητας, δικαιοσύνης, αποδοχής και σεβασμού για τις λεσβίες, τους γκέι, τα αμφισεξουαλικά και τρανς άτομα.
«Στοπ στα μνημόνια παλιά και νέα» επιζητά το φυλλάδιο που μου μοιράζεται καθώς βγαίνω από το μετρό Πανεπιστήμιο. Αγόρια και κορίτσια με λουλούδια και χρυσόσκονη στα μαλλιά μου κλείνουν το δρόμο προς την κατάμεστη οδό Σταδίου καθώς παρακολουθούν συγκεντρωμένα την ομιλία που ακούγεται δυνατά από τα ηχεία. «Η τελευταία πρόκληση για όλους είναι η διάχυτη ρατσιστική ομοφοβική και τρανσφοβική βία. Η ελληνική πολιτεία άργησε αδικαιολόγητα να αναγνωρίσει αυτή τη βία και ακόμη αργεί. Πρέπει όμως πάση θυσία κοινωνία και πολιτεία να απλώσουν μια ασπίδα, ποινική και κοινωνική, γύρω από τα θύματα αυτής τη βίας. Σας χαιρετώ, καλή δύναμη σε όλους και ας χαρούμε τα καλά που συμβαίνουν». Στη σκηνή που έχει στηθεί στην πλατεία κλαυθμώνος ο Κωστής Παπαϊωάννου, γενικός γραμματέας διαφάνειας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων του υπουργείου Δικαιοσύνης επιστρέφει στο μικρόφωνο για να προσθέσει κάτι που θεωρούσε σημαντικό και παρέλειψε να πει. «Ξέρω ότι κάποια στιγμή θα ανέβει στο βήμα ο δήμαρχος Αθηναίων, του κάνω μια πρόταση. Να ανοίξει το δημαρχείο και να γίνει ένα σύμφωνο συμβίωσης εκεί, ορατό σε όλους», συμπληρώνει και αποχωρεί για δεύτερη φορά ενώ μια γυναίκα φορώντας τη σημαία με τα χρώματα του ουράνιου τόξου σαν άλλη μπέρτα σούπερ ήρωα χειροκροτά με ζήλο για τα επόμενα λεπτά. Εκείνη την στιγμή, το βλέμμα μου πέφτει στην οθόνη ενός υπολογιστή και σε ένα κείμενο για τη διεκδίκηση μείωσης του ΦΠΑ στην πιο ασφαλή μέθοδο αντισύλληψης από 23% στο 6,5% στο περίπτερο του Ath Checkpoint, εκεί όπου με ενημερώνουν πως μπορώ να κάνω τεστ ΗIV επιτόπου δίνοντας μόνο το μικρό μου όνομα.
«Πρόεδρος είναι, ό,τι θέλει κάνει στο μαγαζάκι της» σχολιάζουν δυο νεαρά αγόρια μπροστά μου κάνοντας με να γελάσω συνωμοτικά μαζί τους. Η Ζωή Κωνσταντοπούλου είχε μόλις κάνει την πιο πολυσχολιασμένη δήλωση της ημέρας, αφού δεσμεύτηκε πως την επόμενη χρονιά η πολύχρωμη παρέλαση των δικαιωμάτων και των διεκδικήσεων θα περάσει μέσα από τη βουλή. Φτάνει η στιγμή που πέφτω πάνω σε γνωστούς μου, σε εκείνη που μετά από την εξομολόγηση μιας παιδικής της φίλης πως είναι λεσβία αποφάσισε να την συνοδεύει κάθε χρόνο, σε εκείνον που μου δηλώνει ανέλπιστα ενθουσιασμένος με το χαμό που επικρατεί γύρω μας ενώ μιλάμε. «Είμαστε παντού, κατακτάμε τον κόσμο» μου επιβεβαιώνει η Μελίνα από την colour youth παρηγορώντας με τον τρόπο της καθώς προσπαθώ να βρω μια δίοδο προκειμένου να παρακολουθήσω την παρέλαση που έχει ήδη αρχίσει.
«Ξέρω γεννήθηκα αγόρι, αλλά χέστηκα», «Όχι στη βία, ναι στη λεσβία», «50 shades of gay», «I am not a lesbian but my girlfriend is», «Σ’ αγαπώ ρε πούστη». Πλακάτ με ευφάνταστη συνθηματολογία ξεχύνονται στο δρόμο και ένα άρμα με φούξια και λευκά μπαλόνια μας ραίνει με προφυλακτικά. Από το βαν της ένωσης αθέων ένας πειρατής καλεί τον Μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ να αγαπήσει δίχως διακρίσεις, έπειτα από τις δηλώσεις του θρησκευτικού ηγέτη οι οποίες συσχέτιζαν την ομοφυλοφιλία με την εμφάνιση λοιμώξεων και καρκινογενέσεων που σύμφωνα με την συλλογιστική του οδηγούν στην αύξηση των κερδών για τις πολυεθνικές φαρμακευτικές εταιρείες, αποδίδοντας την «αρχή του κακού» στον Ρωμαίο αυτοκράτορα Νέρωνα. Ένα αγόρι φέρνει μπροστά στα μάτια ενός άλλου ένα κομμάτι χαρτί που αναγράφει «Αναζητώντας τον Έλληνα σύζυγο» θυμίζοντάς μου τι πάει να πει πρωτοτυπία στο φλερτ.
Την πορεία ακολουθούν η Διεθνής Αμνηστία, το Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών, το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα. «Αγώνας. Ρήξη. Ανατροπή. Η ιστορία γράφεται με ανυπακοή» φωνάζουν ρυθμικά πίσω από το πανό του ΚΕΕΡΦΑ, και το σύνθημα -που αν το άγαλμα του Κολοκοτρώνη είχε μιλιά θα το συλλάβιζε μαζί τους κάθε φορά που άλλου είδους πορείες σταματούν μπροστά του- καλύπτεται από τις σφυρίχτρες που δεν παύουν να ηχούν στο δρόμο μας προς το Σύνταγμα. Λίγα μέτρα παραπέρα, μια ορδή τουριστών προβαίνει σε photobombing καθώς δυο κορίτσια σταματούν να χορεύουν και ποζάρουν στο φακό ενόσω ανταλλάσσουν ένα παθιασμένο φιλί.
Μια επιστολή προς την οργανωτική επιτροπή σχετικά με διώξεις από την αστυνομία και το ΚΕΕΛΠΝΟ, η διατύπωση συκοφαντιών και τρανσφοβικού λόγου από μέλη της είναι σύμφωνα με την ανακοίνωση του Σωματείου Υποστήριξης Διεμφυλικών ο λόγος που οι εκπρόσωποι της συγκεκριμένης κοινότητας δε βρίσκονται σε αφθονία στο οπτικό μου πεδίο. Το περπάτημα για μένα σταματά έξω από το υπουργείο Οικονομικών ενώ το παραδομένο σε ντελίριο ενθουσιασμού πλήθος προπορεύεται. Καθώς κατευθύνομαι προς ένα πεζούλι στα συντριβάνια της πλατείας που εκείνη την ώρα μοιάζει λυτρωτικό, ένα φορτηγό εκτός παρέλασης παρκάρει στη διάβαση πεζών. «Ξέρουμε πως φαινόμαστε παράξενοι, είμαστε από διάφορα δόγματα αλλά όλοι μας ανήκουμε στον Ιησού Χριστό» λέει ένα άντρας στο μικρόφωνο και μας καλεί να γονατίσουμε μπροστά στον ένα και μοναδικό θεό που θα σώσει τη χώρα. Καθώς τα δικά του «αμήν» διαδέχονται τα «αλληλούια» των τριάντα ατόμων που τον ακολουθούν και ο πεντάχρονος Βαγγέλης δοξολογεί την επουράνια βοήθεια αποφασίζω να προλάβω την γιορτή που δίχως τέτοιου είδους γκόσπελ διαθέσεις, ένιωσα πως εγκατέλειψα νωρίς.