Οι γάτες της Ακρόπολης

Κάθε μέρα σε διάφορα μέρη της Αθήνας δίνεται ένα περίεργο ραντεβού ανάμεσα σε ανθρώπους και γάτες. Είναι ένα ραντεβού στο οποίο και οι δύο πλευρές είναι πιστές. Σε ένα από αυτά βρεθήκαμε κι εμείς και μόλις το ρολόι έδειξε τέσσερις το απόγευμα οι γάτες της Ακρόπολης περίμεναν σε ένα δρομάκι πίσω από το Μουσείο την Ελένη και τη Cordelia για να τις ταΐσουν. Συγκεντρωμένες σε αγέλες κάποιες περίμεναν υπομονετικά, ενώ άλλες έφθαναν τρέχοντας με το πρώτο “ψιτ – ψιτ”.

Η Ελένη Κεφαλοπούλου έφτασε με μία γεμάτη τροφή πλαστική σακούλα και η Cordelia Madden – Κανελλοπούλου ήρθε λίγο αργότερα για να βοηθήσει. Μας μίλησαν για τη δράση τους, την προσπάθειά τους να βελτιώσουν τη ζωή των αδέσποτων γατιών και για τη σημασία της στείρωσης. Με μία κουτάλα πήγαιναν δίπλα στις γάτες και τους πρόσφεραν φαγητό και πολλά χάδια, ενώ μας έλεγαν την ιστορία της κάθε μιας από αυτές.

“Μερικές είναι περίεργες και θέλουν να τρώνε σε συγκεκριμένα σημεία. Ο Σακούλας μάλιστα τρώει μόνο μέσα από τη… σακούλα”, λέει η Ελένη που δείχνει να ξέρει όλες τις αδέσποτες γάτες της περιοχής. Και όντως τις ξέρει και τις φωνάζει με τα ονόματα που τους έχουν δώσει στις “Εφτάψυχες” (Nine Lives Greece) , την ΜΚΟ στην οποία είναι εθελόντρια και η οποία διοργανώνει αυτή την Κυριακή το πρώτο Φεστιβάλ «Internet Cat Video» σε συνεργασία με το Walker Art Center των ΗΠΑ και το Six Dogs. “Οι νεαρές ηλικίες είναι οι μελλοντικοί φιλόζωοι, αυτοί που θα συνεχίσουν αυτό που κάνουμε εμείς. Για αυτό το λόγο διοργανώνουμε το φεστιβάλ στο Six Dogs, γιατί πρόκειται για ένα νεανικό στέκι και έτσι ελπίζουμε ότι θα έχει απήχηση στο νεανικό κοινό. Είμαστε πολύ χαρούμενες γιατί το ίδιο φεστιβάλ στην Αμερική έχει μεγάλη απήχηση και ελπίζουμε να έχει κι εδώ”, λένε ενθουσιασμένες.

Πότε ξεκινήσατε; Ως Εφτάψυχες ξεκινήσαμε πριν από έξι χρόνια, αλλά όλοι δουλεύαμε σε συλλόγους πάρα πολλά χρόνια. Εγώ, δηλαδή, δουλεύω με αδέσποτα 21 – 22 χρόνια τώρα. Οπότε είχαμε εμπειρία στον χώρο των ζώων και ξέροντας ότι τα περισσότερα σωματεία ασχολούνται με σκύλους – γιατί οι γάτες θεωρούνται και δύσκολο ζώο – θέλαμε να κάνουμε κάτι πολύ αποφασιστικό και να βοηθήσουμε όσο το δυνατόν περισσότερα ζώα. Και έτσι σχηματίσαμε τις Εφτάψυχες και αρχίσαμε να δουλεύουμε. Τον πρώτο καιρό είχαμε ήδη την ομάδα του Εθνικού Κήπου – Ζαππείου που ήταν κάπου 80 – 85 ζώα και από εκεί και πέρα αρχίσαμε να επεκτεινόμαστε.

Πόσο δύσκολο ήταν να το στήσετε όλο αυτό; Στην αρχή ήταν πολύ δύσκολο γιατί στην ουσία ξεκινήσαμε με μία παγίδα μόνο, αλλά είχαμε πάρα πολλή όρεξη και εμπειρία. Μετά αρχίσαμε να ψάχνουμε τρόπους να βρούμε χρήματα, να αγοράζουμε τον εξοπλισμό. Μας βοήθησαν, βέβαια, και κάποιοι διεθνείς οργανισμοί, οι οποίοι μας δώρισαν κλουβιά, αντιπαρασιτικά, παγίδες και έτσι τα καταφέραμε. Τώρα έχουμε 20 παγίδες και άπειρα κλουβιά, τα οποία ταξιδεύουν σε όλη την Αθήνα και μόλις κάποιος ζητήσει βοήθεια ανταποκρινόμαστε. Ένα από τα σημαντικά πράγματα είναι ότι προσπαθούμε να βοηθήσουμε ανθρώπους που ταΐζουν αδέσποτα και δεν έχουν τα χρήματα να τα στειρώσουν.

Τα χρήματα πως συγκεντρώνονται; Τα χρήματα είναι από δωρεές και από τις εκδηλώσεις που κάνουμε. Σχεδόν κάθε μήνα έχουμε μία εκδήλωση είτε είναι bazaar είτε είναι ένα πάρτι, οργανώνουμε ladies day, φτιάχνουμε ημερολόγια και μπλουζάκια. Πρέπει να είμαστε συνέχεια σε εγρήγορση γιατί είναι πάρα πολλά τα ζώα.

Οι στειρώσεις πως γίνονται; Συνεργαζόμαστε με γιατρούς, οι οποίοι μας κάνουν ειδικές τιμές και από εκεί και πέρα εμείς οι εθελοντές πηγαίνουμε στις περιοχές που υπάρχει το πρόβλημα με παγίδες και ειδικά κλουβιά, παγιδεύουμε τα ζώα, πηγαίνουν στον κτηνίατρο, στειρώνονται και μόλις είναι έτοιμα επανεντάσσονται στον χώρο τους. Έχουν ένα μικρό κόψιμο στο αυτάκι που είναι το διεθνές σημάδι για τις στειρώσεις που σημαίνει ότι οποιοσδήποτε πάρει αυτό το ζώο, ξέρει ότι έχει στειρωθεί. Υπάρχει όμως ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα στην Ελλάδα με τα ζώα που στειρώνονταν παλιά, αλλά δεν έφεραν αυτό τη σήμανση στο αυτί. Έτσι, μας έχει τύχει πολλές φορές να βρίσκουμε αδέσποτα γατάκια και να τα “ανοίγουμε” ξανά γιατί δεν έχουν αυτό το κόψιμο στο αυτί. Επίσης, εμείς λανσάρουμε τον μήνα στειρώσεων. Πέρυσι τον Φεβρουάριο ξεκινήσαμε μία μεγάλη καμπάνια γιατί αυτός είναι και ο διεθνής μήνας στειρώσεων. Έτσι, για όποιον μας βοηθούσε με το ποσό των 25 ευρώ, διαλέγαμε ένα ζώο από τις αποικίες που είναι αστείρωτες και του δίναμε ένα πιστοποιητικό με τα στοιχεία του γάτου που στειρώσαμε.

Είναι λίγο περίεργο να ταΐζεις τις γάτες και γύρω σου να κυκλοφορούν άστεγοι

Ποιες περιοχές καλύπτετε; Για την ακρίβεια καλύπτουμε όπου υπάρχουν εθελοντές μας και βέβαια στις περιόδους που έχουμε χρήματα. Δηλαδή, υπάρχουν κάποιες εποχές που τελειώνουν, αλλά το τάισμα δεν σταματάει ποτέ διότι αυτά τα ζώα εξαρτώνται πια από εμάς. Από εκεί και πέρα όταν υπάρχουν χρήματα πάνε στις στειρώσεις και πολλά ξοδεύονται στις θεραπείες και τους τραυματισμούς. Η Ομόνοια είναι μία πάρα πολύ δύσκολη περιοχή διότι η δυστυχία δεν ισχύει μόνο για τα ζώα, αλλά και για τους ανθρώπους. Είναι μία περιοχή που έχει ναρκομανείς, άστεγους, πόρνες, προαγωγούς και ανάμεσα σε όλους αυτούς, μετά τις εννιά το βράδι που ησυχάζει κάπως η κίνηση, βγαίνουν οι γάτες. Επειδή όμως είναι μία δύσκολη περιοχή και τα ζώα βγαίνουν μόνο αργά το βράδυ αναγκαζόμαστε να κλείσουμε ειδικό ραντεβού για να τα δει κτηνίατρος και να δουλέψουμε ανάμεσα σε αυτό τον περίεργο κόσμο. Επίσης, είναι λίγο περίεργο να ταΐζεις τις γάτες και γύρω σου να κυκλοφορούν άστεγοι. Τον Σεπτέμβριο κάναμε μία μεγάλη εκστρατεία και ζητήσαμε χρήματα από κόσμο για να συγκεντρωθούν ειδικά για το πρότζεκτ της Ομόνοιας. Ήταν πάρα πολύ πετυχημένο και πραγματικά ενδιαφέρθηκε ο κόσμος. Ενδιαφέρθηκαν πάρα πολύ από έξω, βέβαια, γιατί γνωρίζοντας και για την κρίση στην Ελλάδα, καταλάβαιναν ότι δε μπορούμε να βρούμε εύκολα τόσα πολλά λεφτά ώστε να στειρώσουμε 100 ζώα μαζεμένα.

Άραμις…

Φιλόζωος τελικά είναι όποιος ενεργεί τόσο δραστικά όσο εσείς; Δε θα ήθελα να είμαι απόλυτη, αλλά το να λες ότι αγαπάς τα ζωάκια και να κάθεσαι στο σπίτι σου και να παρακολουθείς όλη αυτή τη δυστυχία, δε σε κάνει φιλόζωο. Πρέπει κάτι να κάνεις και πρέπει να κάνουμε κάτι συλλογικά. Ένας ένας δεν κάνει κάτι. Στην Ελλάδα πρέπει να μάθουμε να δρούμε συλλογικά και να μάθουμε τον εθελοντισμό.

Πως γίνεται η διαδικασία της υιοθεσίας; (Cordelia) Πάντα μιλάμε πρώτα για να δούμε ποιος είναι αυτός που ενδιαφέρεται. Να μάθουμε την οικογενειακή του κατάσταση, αν λείπει ώρες από το σπίτι, κάνουμε μίνι συνέντευξη για να δούμε όχι μόνο αν μπορεί να υιοθετήσει το ζώο, αλλά και αν το ζώο που είδε του ταιριάζει. Αν για παράδειγμα κάποιος ενδιαφερθεί για μωρό γατάκι, αλλά δεν έχει εμπειρία με γάτες, θα προτείνουμε να υιοθετήσει δύο γατάκια για να μπορούν να εκτονώνουν μαζί τη μεγάλη διάθεσή τους για παιχνίδι. Καταφέρνουμε να δώσουμε για υιοθεσία περίπου 60 γατιά τον χρόνο που είναι ένας πολύ καλός αριθμός, επειδή είμαστε πολύ προσεκτικοί για να καταλήξουν κάπου καλύτερα οι γατούλες από εκεί που ήταν. Δίνουμε και κάποια γατιά στο εξωτερικό από επαφές που έχω εγώ ή μερικές φορές λαμβάνουμε mail από τουρίστες που έχουν έρθει εδώ και έχουν αγαπήσει ένα συγκεκριμένο γατί. Οπότε τους προσφέρουμε τη βοήθειά μας και κάνουμε την διαδικασία που απαιτείται για να ταξιδέψουν στο εξωτερικό.