Εν μέσω κρίσης, υπάρχει ένα νέο μάντρα στους δρόμους: «Η Αθήνα είναι το νέο Βερολίνο». Φαίνεται ότι η επικρατούσα νοοτροπία κατά της κατεστημένης τάξης είναι μεγάλος πόλος έλξης για ξένους διανοούμενους που ήρθαν και έμειναν. Αλλά δεν είναι μόνο η Αθήνα, τα ίδια συμβαίνουν σε όλη την Ελλάδα. Πολυχώροι που φιλοξενούν μπουτικ, μπαρ και μέρη για χορό και ξεφάντωμα, όπως το Bord de l’eau στην Θεσσαλονίκη, ακμάζουν σε όλη την χώρα. Τα πάντα βρίσκονται σε μια συνεχή δημιουργική ροή: clubs κι εκθέσεις ανοίγουν και κλείνουν, ενώ ξέφρενα “guerrilla parties” διαφημίζονται από στόμα σε στόμα.
Τα τελευταία χρόνια, ό,τι συμβαίνει σε αυτήν την χώρα μοιάζει στην καλύτερη με ένα συνοθύλευμα εικόνων, ειδήσεων και συναισθημάτων. Σίγουρα στο χείλος της οικονομικής κρίσης, οι αισιόδοξες ιστορίες μπορεί να «γρατσουνίσουν» κάποια αυτιά. Όμως, υπάρχουν λόγοι να είμαστε χαρούμενοι, όπως αναγνωρίζει ο Glen Mutel στο National Geographic. Φαίνεται πως για όλες τις άλυτες συμφορές της, η Ελλάδα βλέπει τις απαρχές μιας αναγέννησης δημιουργικής.
Το αμερικανικό επιστημονικό περιοδικό αφιέρωσε το εξώφυλλό του στην χώρα μας και μίλησε με Έλληνες ζωγράφους, γλύπτες, μουσικούς, σεφ και επιχειρηματίες που δημιουργούν παρά -ή μάλλον εξαιτίας- της κρίσης. Όπως αναφέρει ο Γιώργος Νίκας, «Σήμερα δεν υπάρχουν πουθενά λεφτά. Οπότε γιατί να μην κάνεις κάτι που απολαμβάνεις;»
Έχουμε ξαναδεί κάτι παρόμοιο. Όποιος έχει επισκεφτεί είτε το Ανατολικό Λονδίνο είτε το Ανατολικό Βερολίνο τα τελευταία χρόνια, θα έχει δει πως η δημιουργικότητα μπορεί να αναδυθεί από την πτωχοποίηση, όπως γράφει το National Geographic. Και καθώς η κατάσταση στην Ελλάδα είναι αναμφίβολα ακραία, ποτέ δεν μπορείς να υποτιμήσεις την επιθυμία των ανθρώπων να εκφράσουν τους εαυτούς τους. Η Ελλάδα έχει ξεχωριστή θέση στις καρδιές πολλών ταξιδιωτών. Προσφέρει μεγάλη ευχαρίστηση να ξέρεις ότι παρά την κρίση, η θέση της παραμένει το ίδιο αγαπητή. Και ίσως, πέρα από τις παραδόσεις της, να υπάρχει ένας άλλος, πιο συναρπαστικός λόγος για να έρθει κανείς ξανά στην Ελλάδα.
Alecsandra Raluca Dragoi
Λίγα χρόνια πριν πουλούσε έργα του για 300 ευρώ. Τώρα η αξία τους έχει ανέβει κατακόρυφα στις 3.000 ευρώ.
Ο Cacao Rocks έχει κερδίσει το παγκόσμιο κοινό του με το εριστικό street art του. «Η κρίση ήταν ευλογία για τους γκραφιτάδες. Εγκαταλελειμμένα σπίτια, κλειστά μαγαζιά, ετοιμόρροποι τοίχοι: μπορείς να ζωγραφίσεις οπουδήποτε. Η αστυνομία σε σταματάει αλλά το περισσότερο που μπορούν να κάνουν είναι να σε πάρουν στο τμήμα και να ελέγξουν την ταυτότητά σου. Ο ιδιοκτήτης είναι αυτός που πρέπει να ξεκινήσει τις διαδικασίες και κοστίζει 300 ευρώ για να μηνύσεις κάποιον στην Ελλάδα -περισσότερο από το κόστος του να ξαναβάψεις την ιδιοκτησία σου», αναφέρει ο Cacao Rocks, ή Ιάσονας, για τους φίλους.
Alecsandra Raluca Dragoi
Ένα νέο κύμα από ελληνικές μπάντες τα βάζουν με την κρίση και διεκδικούν τα όνειρά τους.
Το Fuzz Club είναι ένας μινιμαλ χώρος στον Ταύρο. Οι θαμώνες εναλλάσουν το αλκοόλ με το νερό -είναι γιατί δεν έχουν λεφτά; «Όχι, απλά δεν θέλουμε να μεθύσουμε πολύ νωρίς» απαντάνε. «Είναι Παρασκευή και πρέπει να αντέξουμε μέχρι τις 6 το χάραμα.» Οι Noise Figures παίζουν και κάνουν αρκετό θόρυβο για να ταράξουν τα μπουκάλια στα ράφια του μπαρ. Τα ελληνικά συγκροτήματα γενικά δεν αναφέρονται στην κρίση ή την οικονομική δεινότητα με τους στίχους τους και οι Noise Figures δεν αποτελούν εξαίρεση. «Αυτοί οι δύσκολοι καιροί είναι ακριβώς ο λόγος για τον οποίο οι άνθρωποι κάνουν συγκροτήματα», λέει ο Στάμος. «Αυτό συμβαίνει επειδή τα κλασικά μονοπάτια καριέρας έχουν εξαφανιστεί» προσθέτει ο Γιώργος.
«Έχει εμφανιστεί μια χαραμάδρα για νέα ταλέντα. Δεν μπορείς να πεις “δεν υπάρχουν λεφτά στη μουσική πια”. Τώρα δεν υπάρχουν πουθενά λεφτά. Γιατί να μην κάνεις κάτι που απολαμβάνεις; Γιατί να γεράσεις με το αίσθημα ότι δεν προσπάθησες ποτέ;»
Alecsandra Raluca Dragoi
Μία διασταύρωση ανάμεσα σε ελληνικά κρουασάν και το ντόπιο γλύκισμα της μπουγάτσας έχει γίνει viral. Ο Γιάννης Καπετανάκης δούλευε στην διοίκηση ξενοδοχείων. Ο αδελφός του, Κώστας, ήταν λογιστής, ενώ η γυναίκα του Κώστα, η Μαρία, εργαζόταν σε μια τεχνική εταιρεία. Όταν οι δουλειές τους εξαφανίστηκαν με την ύφεση, η τριάδα σκέφτηκε χαριτολογώντας το άνοιγμα ενός εστιατορίου. Το Μάρτιο του 2013, συνειδητοποίησαν τη φιλοδοξία τους, ανοίγοντας Estrella cafe στη Θεσσαλονίκη. Με τη μείωση ενοικίων, θα μπορούσε να αντέξει οικονομικά μια προνομιακή τοποθεσία στην πλατεία Αγίας Σοφίας – ένα δημοφιλές στέκι για τους φοιτητές και τους εφήβους. Στη συνέχεια προσέλαβε τον food blogger Δημήτρης Kοπαράνη ως σεφ. Αυτές τις μέρες, το μαγαζί τους πουλάει γύρω στα 100 μπουγατσάν την ημέρα και η οικογένεια άνοιξε ένα δεύτερο καφέ στην Αθήνα. Πέρα από την επιτυχία τους αυτή, σερβίρουν πεντανόστιμα αυγά και πίτσες που διεγείρουν τις αισθήσεις.
Alecsandra Raluca Dragoi
Κόντρα στους καιρούς, ένα νέο εστιατόριο συστήνει την haute cuisine στον κόσμο.
Ήταν κατά τη διάρκεια της τρέχουσας, μακράς ύφεση που μια συμμορία νεαρών ανταρτών συναντήθηκαν, ήπιαν και συζήτησαν πολιτικά στην πλατεία Εξαρχείων, το αναρχικό κέντρο της Αθήνας. Τα χρόνια πέρασαν και οι νέοι έγιναν 30-κάτι. Ευτυχώς, μέσα στην ομάδα υπήρχαν δύο σεφ, που έπεισαν τους άλλους να ανοίξουν ένα εστιατόριο. Ύποπτοι καθώς ήταν με τα αφεντικά και τις ιεραρχίες, αποφάσισαν να κάνουν την ιδεολογία τους πράξη. Κάθε εταίρος, είτε σεφ ή σερβιτόρος, μπάρμαν ή λαντζιέρης, επρόκειτο να λαμβάνει την ίδια ωριαία αμοιβή. Ο μόνος τρόπος για να κερδίσουν περισσότερα χρήματα θα ήταν να δουλέψουν περισσότερες ώρες. Το αποτέλεσμα είναι το Θείο Τραγί, ένα restaurant-bar άνοιξε τον Οκτώβριο του 2013 στην Αθήνα, στην ανερχόμενη γειτονιά των Πετραλώνων.
Alecsandra Raluca Dragoi
Γνωρίστε τον άνθρωπο που έχει ως αποστολή να μυήσει τον κόσμο στα θαύματα του φουνγκί από τα Γρεβενά.
Ο Γιώργος Κωνσταντινίδης είναι δάσκαλος και Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Μανιταριών και ο συγγραφέας 6 βιβλίων. «Το πιστεύετε; Τριγύρω στα Γρεβενά υπάρχουν ήδη 1.300 αναγνωρισμένα είδη μανιταριών και ακόμη περιμένω να ταξινομήσω άλλα 2.000 -έλλειψη χρόνου! Έχω μάλιστα ανακαλύψει ένα καινούργιο είδος, το Genea hellenica», δηλώνει. Ο Γιώργος όχι μόνο έπεισε τον δήμαρχο Γρεβενών να ανακηρύξει τα Γρεβενά ως την πρωτεύουσα του μανιταριού, αλλά έπεισε και τους συμπολίτες του να αγκαλιάσουν το όραμά του και να βοηθήσουν να εκμεταλλευτούν της δυνατότητες της πόλης.
Alecsandra Raluca Dragoi
Είναι αλήθεια ότι πολύ λίγοι καλλιτέχνες δουλεύουν αποκλειστικά με εύπλαστη ύλη, ο Στάθης Αλεξόπουλος είναι ένας από αυτούς. Δυνατός, λεπτός και μυώδης, έχει τον αέρα αθλητή παρά γλύπτη. Τα μαύρα του μάτια λάμπουν από ενθουσιασμό και περηφάνια, όταν ξεναγούσε το National Geographic στο στούντιό του. «Για έναν ζωγράφο είναι πιο εύκολα τα πράγματα. Απλά χρειάζεσαι μια γωνιά και ένα τρίποδο, αλλά για εμάς τους γλύπτες ένα καλό στούντιο είναι απαραίτητο. Χρειαζόμαστε αποθηκευτικό χώρο για τα υλικά μας, χώρο για τον εξοπλισμό και μια δημιουργική γωνιά. Αν ήμουν τυχερός σε αυτήν την ζωή ήταν επειδή η μητέρα μου, σχεδιάστρια μόδας, αρχικά μου δάνεισε το μισό της ατελιέ» σχολιάζει ο Στάθης.
Ίσως αυτή η πολιτιστική άνθηση να είναι ένα ψυχολογικό αντίδοτο στην καθημερινή κατήφεια, αλλά αυτό δεν την κάνει λιγότερο εντυπωσιακή. Η Αθήνα υποστηρίζει 120 θέατρα, με περισσότερες από 170 παραστάσεις ανά πάσα στιγμή. Το Cavo Paradiso, στη Μύκονο, είναι ένα προσάρτημα στην κορυφή της λίστας των κλαμπ του DJ Mag. Το αθηναϊκό μπαρ The Clumsies είναι ένα από τα καλύτερα του κόσμου, σύμφωνα με τον οδηγό Difford, την βίβλο του ποτού. Η Ελλάδα είναι σήμερα μια χώρα όπου οι άνθρωποι παίρνουν δημιουργικά ρίσκα και συχνά ανταμείβονται. Όπως ο Δημοσθένης είπε πριν από 24 αιώνες: «Οι μικρές ευκαιρίες είναι συχνά οι απαρχές μεγάλων έργων.»