Πανοραμική θέα της Αθήνας από τον λόφο της Ακρόπολης. Ο λόφος του Λυκαβηττού ξεχωρίζει στο κέντρο. Κατά την διάρκεια της τελετής έπαρσης της σημαίας, για την επέτειο της Απελευθέρωσης της Αθήνας απο τα Γερμανικά στρατεύματα κατοχής. Δευτέρα 12 Οκτωβρίου 2015.
Απ’ ότι φαίνεται αν επισκεφτείς μια φορά την Αθήνα, την ερωτεύεσαι αμέσως, παρά την φαινομενική ασχήμια της και τα σκουπίδια στους δρόμους. Αγαπάς τα μπαράκια της και ακόμα περισσότερο τους ανθρώπους της.
Αυτό εξιστορεί στο άρθρο της στους New York Times, η Charly Wilder, που πρωτοήρθε στην Αθήνα με ένα σακίδιο το 2006 και μετά από μερικά ποτά στο τότε Kinky, νυν six d.o.g.s., βρέθηκε να συγκατοικεί με δυο Έλληνες σε ένα σπίτι στο κέντρο της Αθήνας. Αυτοί οι δυο Έλληνες δεν ήταν άλλοι από τον Θεοδόση Μίχο και τον Φώτη Βαλλάτο, οι οποίοι 12 χρόνια μετά από την πρώτη τους συνάντηση με την Charly και τα πολλά ξενύχτια με ποτά ή συζητήσεις, προσπάθησαν να πιάσουν το νήμα από εκεί που το είχαν αφήσει.
Τα πράγματα όμως, μετά τα χρόνια της βαθιάς κρίσης έχουν αλλάξει όπως τονίζει και η ίδια η Wilder. Άλλωστε όπως επισημαίνει και ο Θεοδόσης, ήταν η κρίση αυτή που έφερε και την γέννηση της Popaganda. «Τα τελευταία χρόνια ήταν μια μικρή κόλαση αλλά ήταν και πολύ ενδιαφέροντα ταυτόχρονα. Όλοι απολυθήκαμε ή παραιτηθήκαμε, αφού δεν μας πλήρωναν. Το πρώτο πράγμα που κάναμε λοιπόν, ήταν να πούμε στους εαυτούς μας ότι είμαστε καλλιτέχνες, είμαστε συγγραφείς και αυτή είναι η καλύτερη εποχή για μας. Όταν οι καλλιτέχνες δεν έχουν τίποτα, τότε μπορούν να κάνουν τα πάντα. Το είπαμε τόσες φορές, που στο τέλος το πιστέψαμε».
Μέσα στο κείμενο της στους New York Times, η Wilder παρατηρεί ότι η Αθήνα αλλάζει πρόσωπο και αναγεννάται ακόμα και μέσα από την κρίση. Ανοίγουν νέα μπαρ που ξεχωρίζουν παγκοσμίως, καινούριες γκαλερί, οι οποίες αλλάζουν την καλλιτεχνική όψη της πρωτεύουσας και εστιατόρια που κάνουν την γαστρονομική Αθήνα να ξεχωρίζει όλο και περισσότερο. Αυτοί είναι και κάποιοι από τους λόγους που ο τουρισμός έχει σχεδόν διπλασιαστεί από το 2012, όπως τονίζει και ο Φώτης Βαλλάτος. «Είναι τρελό αυτό που συμβαίνει με τους τουρίστες τα τελευταία χρόνια. Είναι λες και όλος ο κόσμος έρχεται για διακοπές στην Ελλάδα. Όσο αφορά στα χρόνια της συγκατοίκησης, ήταν όλα σαν ένα μεγάλο πάρτι. Βγάζαμε καλά λεφτά. Δουλεύαμε πολύ αλλά ήταν μια εποχή που όλοι ήταν χαρούμενοι. Νομίζαμε ότι αυτό το πάρτι θα κρατήσει για πάντα και ζούσαμε ακριβώς έτσι. Δεν περνούσε από το μυαλό μας, ότι μπορεί κάποια στιγμή να τελειώσει. Μετά την κρίση όμως, νομίζω πως γίναμε όλοι πιο δημιουργικοί και αρχίσαμε να δουλεύουμε μαζί».
Αυτό το τελευταίο ήταν ίσως και ο λόγος που παρά τον μικρό της προϋπολογισμό η Popaganda, όπως τονίζει και η δημοσιογράφος των NYT, έγινε αυτό που έχει καταφέρει να είναι σήμερα. Αυτό μπορεί να συμβάλλει και στην αναγέννηση της ίδιας της Αθήνας, η οποία μετά τα χρόνια της κρίσης φαίνεται πως ξαναβρίσκει το χαμόγελό της αλλά και την θέση της ανάμεσα στις μεγάλες πόλεις της Ευρώπης, όχι μόνο για τα αρχαία της αλλά και για την κουλτούρα που τώρα αρχίζει και σιγοβράζει.