«Η υπόθεση Ρωμανού έχει γίνει πεδίο συμβολικής πολιτικής», μια αποστροφή του λόγου της Νατάσας Τσουκαλά, καθηγήτριας εγκληματολογίας στο Παρίσι συμπυκνώνει την ατμόσφαιρα στο θέατρο Εμπρός. Η συνέντευξη τύπου των γονιών (για την ακρίβεια του πατέρα) του Νίκου Ρωμανού ενισχύει τη σημειολογία της υπόθεσης. Γίνεται στο πολιτικά φορτισμένο θέατρο Εμπρός (άλλο ένα από τα μικρά Πολυτεχνεία των ημερών της κρίσης), έχει φυσικά στο επίκεντρό της τον – για 22η μέρα απεργό πείνας – 21χρονο που έτσι κι αλλιώς κουβαλά πάνω του πολλές μικρές ιστορίες που μεγεθύνουν το εκτόπισμα της διεκδίκησής του και την αύρα της προσωπικότητάς του: είναι η οικογενειακή ιστορία, η αξία της νεότητας, η φιλία με τον αδικοχαμένο Αλέξη Γρηγορόπουλο, ακόμα και η ημερομηνία της 6ης Δεκεμβριου που πλησιάζει χτυπώντας ένα εφιαλτικό καμπανάκι. Και βέβαια, όπως αποφασιστικά σημειώνει η κυρία Τσουκαλά όλη η υπόθεση είναι «μια επίδειξη πυγμής και ισχύος από την πλευρά της κυβέρνησης» που θέλει να επικοινωνήσει ότι δεν υποχωρεί ή ότι θα υποχωρήσει όσο και όταν αυτή θέλει, χωρίς να υποκύψει σε καμία πίεση». Οι διαπιστώσεις αυτές γίνονται δεκτές με θέρμη από το ακροατήριο που έχει γεμίσει το θέατρο. Συλλογικότητες, δημοσιογράφοι, αλληλέγγυοι πάσης φύσεως, κινηματικοί πρώτης γραμμής, συνδικαλιστές από φορείς που έχουν λόγο στην υπόθεση και κάποια στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και του ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Είναι προφανές ότι το περιβάλλον δεν είναι ιδανικό για πολιτικούς από άλλους χώρους. Και σίγουρα καθόλου φιλόξενο για εκπροσώπους των ΜΜΕ, παρότι είναι κοινό μυστικό ότι σε αυτές τις εκδηλώσεις (κακώς) παρευρίσκονται μόνο επαγγελματίες με αποδοχή στο «χώρο». Αυτήν τη δυσαρέσκεια την αντιλαμβάνονται πρώτοι πρώτοι μερικοί φωτογράφοι όταν (φαίνεται ότι) σημαδεύουν με το φακό τους το αναπόφευκτα καχύποπτο κοινό, εισπράττοντας ρητή εντολή να μην το διανοηθούν.
από αριστερά: Γιώργος Ρωμανός, Μιμίκα Κριτσανίδου, Πέτρος Δαμιανός, Λίνα Βεργοπούλου, Νατάσα Τσουκαλά
«Σας καλωσορίζουμε κάτω από αυτό το τεράστιο βάρος», η δημοσιογράφος Μιμίκα Κριτσανίδου που συντονίζει την κουβέντα ξεκινά με αυτήν την βαθιά ανθρώπινη, εύστοχη πρόταση. Πάνω απ΄όλα αυτό που συμβαίνει με το Νίκο Ρωμανό είναι ένα τεράστιο βάρος που δεν μπορεί να σηκώσει η ελληνική κοινωνία, πέρα από την όποια ανήθικη πολιτική εκμετάλλευση και την ανέυθυνη διόγκωσή της υπόθεσης στα social media. Απευθύνει μια σύντομη εισήγηση και δίνει το λόγο στη Λίνα Βεργοπούλου, γιατρό των κρατούμενων και μητέρα του Ανδρέα-Δημήτρη Μπουρζούκου που είχε επίσης συλληφθεί στο Βελβεντό κι έχει επίσης ξεκινήσει απεργία πείνας σε συμπαράσταση (όπως και ο Δ. Πολίτης). Αφού πρώτα αναφέρει ότι η προσωπική εμπλοκή της με την υπόθεση δε θολώνει την ιατρική της ιδιότητα, ξεκαθαρίζει ότι ο Νίκος Ρωμανός δεν εμφανίζει «ούτε αποκλίνουσα, ούτε ψυχοπαθολογική συμπεριφορά», καθορίζει ως κρίσιμα σημεία ανάλογων καταστάσεων την «πάροδο 10 ημερών ή την απώλεια 10% από το συνολικό βάρος». Όπως γνωρίζουμε κι επιβεβαιώνει η ίδια, και τα δύο έχουν ξεπεραστεί προ πολλού. Δε θέλησε να δώσει περισσότερες λεπτομέρειες για να μην ενισχύσει «το κλίμα θανατολογίας και κανιβαλισμού των ημερών».
Στη συνέχεια το λόγο παίρνει ο Πέτρος Δαμιανός, καθηγητής στο ειδικό καταστημα κράτησης των Φυλακών Αυλώνα που είχε μαθητη τον Νίκο Ρωμανό. Όπως και οι υπόλοιποι του πάνελ είναι πολύ σκεπτικός, λυπημένος κάτω από την σκιά του προαναφερθέντος βάρους. Ο κύριος Δαμιανός, λοιπόν, μιλώντας αργά τονίζει ότι «η λύση πρέπει να βρεθεί χθες» και διαπιστώνει ότι «αν το πρόβλημα είναι νομικό, να επέμβουμε ώστε να αλλάξει η νομική του διάσταση π.χ. με μια τροπολογία στη Βουλή, αν όχι να πάει στη σχολή του». Καταλήγοντας, χαμηλότονα, ότι «ο Νίκος θα φοιτήσει στη σχολή του», προκαλώντας παρατεταμένα χειροκροτήματα (παρότι μάλλον δεν ήταν αυτή η πρόθεσή του). Γενικά, πάντως οι ομιλητές, προς τιμήν τους, δεν πέφτουν στην παγίδα του επαναστατικού πλειστηριασμού, παρότι –μοιραία – η ατμόσφαιρα τη ζητάει. Τιμούν την κρισιμότητα της στιγμής με την περισυλλογή που της αρμόζει – προσπαθώντας, ειδικά οι άμεσα εμπλεκόμενοι, να μετριάσουν την οργή τους.
Κάποιος πετάγεται από το πλήθος και παραπονιέται ότι η μεσαία κάμερα κρύβει το πάνελ, ιδανική πάσα για να συμπληρώσει κάποιος άλλος ότι «τα κανάλια κρύβουν τη ζωή μας», προτού πάρει το λόγο η κυρία Τσουκαλά που επιτίθεται στον υπουργό Δικαιοσύνης, Χαράλαμπο Αθανασίου, διατυπώνοντας τις εξής ερωτήσεις: «Τι άτομο ετοιμάζει να επιστρέψει στην κοινωνία ο κύριος Αθανασίου μέσω του σωφρονισμού που στερεί το δικαίωμα στην εκπαίδευση;» και «γιατί εφαρμόζονται πρακτικές φυλακών τύπου Γ’ στις φυλακές τύπου Β’;», προσθέτοντας ένα ακόμα –ίσως το πιο καίριο – ερώτημα: «Θα προστατέψει το κράτος αυτό που έχει θεσπίσει;». Λίγο πιο μετά στο δικό της σύντομο λόγο η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Ζωή Κωνσταντοπούλου, θα υπερθεματίσει αναρωτώμενη «πώς είναι δυνατόν το κράτος να κάνει τελετή για να επιβραβεύσει όσους πετυχαίνουν παρότι φυλακισμένοι στις εξετάσεις και στη συνέχεια τους απαγορεύει να σπουδάσουν;». Όσον αφορά την πρόταση Αθανασίου για φοίτιση εξ’ αποστάσεως η κυριά Τσουκαλά τη χαρακτήρισε «κατ’ επίφαση σύννομη» και αναρωτήθηκε αν τόσο καιρό ο υπουργός περίμενε να τη διατυπώσει ενώ μετρούσε το ρεύμα συμπάθειας προς τον Ρωμανό (από όλες τις πλευρές της κοινωνίας) και ταυτόχρονα η υγεία του χειροτέρευε.
Ο πατέρας του Νίκου Ρωμανού, Γιώργος, μίλησε λίγο, όπως μπορείτε να δείτε στο βίντεο. «Δεν πρόκειται να βγάλω σε κοινή θέα τα συναισθήματά μου, δεν παρακαλάω για τίποτα, ελπίζω να δικαιωθεί ο αγώνας του γιου μου και των υπόλοιπων», ήταν η πιο σημαντική αποστροφή. Όταν ρωτήθηκε σε ποιον θα αποδώσει την ευθύνη έτσι και κάτι πάει στραβά, απάντησε «στην κυβέρνηση». Για να τον διακόψει κάποιος από το ακροατήριο φωνάζοντας «μυρίζει βενζίνη»… Στη συνέχεια μίλησαν οι γονείς Μιχαηλίδη και Μπουρζούκου, με τη μητέρα του πρώτου να κάνει μια σημαντική αποκάλυψη, από τη θέση της στο ακροατηρίου. «Δεν έχουν καν δωθεί άδειες σε πολιτικούς κρατούμενους για να φοιτήσουν στα εντός φυλακής ΙΕΚ, είναι απαράδεκτο το κράτος να χρησιμοποιεί τη μόρφωση τιμωρητικά». Κάτι που έδεσε με την κατοπινή τοποθέτηση της δικηγόρου Αλέκας Ζορμπαλά που έκανε λόγο για «διώξεις και ποινές φρονηματικού χαρακτήρα». Πολύ κρίσιμη, και χρήσιμη, η παρέμβαση της Όλγας Κοσμοπούλου, από τη συνομοσπονδία νοσοκομειακών υπαλλήλων, που στο πολυσυζυτημένο ζήτημα της υποχρεωτικής, ή βίαιης αν θέλετε, σίτισης είπε ότι «προσπαθούν να μετακυλίσουν το βάρος της ευθύνης στους γιατρούς, δε θα λειτουργήσουμε ως κατασταλτικός μηχανισμός κόντρα στην παγκόσμια ιατρική δεοντολογία» καταγγέλοντας παράλληλα το «κλίμα αστυνομοκατίας» στο νοσοκομείο Γεννηματάς.
Τελειώνοντας, κι ενώ στο ακροατήριο τους αναθεματισμούς περί δημοκρατίας διαδέχονταν οι εκκλήσεις για να μην ανάψουν άλλα τσιγάρα, ένας θαρραλέος δημοσιογράφος ζήτησε από τους γονείς να σχολιάσουν όσα λέγονται περί «πρόφασης εκπαιδευτικών αιτήματων». Όπως καταλαβαίνετε, χρειάστηκε να διασαφηνίσει τρεις φορές ότι δεν το ενστερνίζεται ξεκαθαρίζοντας ότι δεν προβοκάρει αλλά θέλει να δώσει στους γονείς την ευκαιρία να τοποθετηθούν. Τελικά πήρε μια σαφή απάντηση από την κυρία Τσουκαλά (που μάλλον ακυρώνει καταπελτικά και την όποια πονηρή συνδεση της υπόθεσης Ρωμανού με τον άφαντο Χριστόδουλο Ξηρό): «Ο νομοθέτης όταν καθόριζε το καθεστώς των ειδικών αδειών είχε αποδεχτεί το ρίσκο». Ο Γιώργος Ρωμανός συμπλήρωσε ότι «ο γιος μου έχει βάλει το σώμα του μπροστά για να διεκδικήσει ένα δικαίωμά του, από την πολιτεία θα πρέπει να πάρει απάντηση ίδιας ποιότητας».
Η κυρία Κριτσανίδου έκλεισε λέγοντας «ό,τι και να γίνει θα έχουμε κερδίσει». Σχεδόν τελετουργικά ακούστηκαν το «Πάθος για τη Λευτεριά» και το «Αλήτες-Ρουφιάνοι-Δημοσιογράφοι» και δόθηκε ραντεβού στην πορεία που ξεκινά στο Μοναστηράκι στις 18.00. Οι περισσότεροι, συγκινητικά, ανέβηκαν στην σκηνή για να δώσυν κουράγιο στους γονείς και οι καπνιστές αποζημιώθηκαν με το που βγήκαν στη μουντάδα του αθηναϊκού μεσημεριού. Περισσότερο απ’ όλους το είχε ανάγκη ο τεχνικός της ΝΕΡΙΤ…
περισσότερες φωτό στην γκάλερι
