Το Βέλγιο είναι φαινομενικά μία χώρα όπου είναι αδύνατο να συγκεντρωθούν, να εκκολαφθούν και εν τέλει να δράσουν τρομοκράτες. Ως εκ τούτου η πρώτη και προφανής εξήγηση για την επιλογή των Βρυξελλών ως στόχου τρομοκρατικού χτυπήματος είναι ότι το Βέλγιο «εισάγει» τρομοκράτες ως πρωτεύουσα της Ευρώπης και σημαντικό κέντρο του ΝΑΤΟ. Οι τρομοκράτες το επιλέγουν δηλαδή για πολιτικούς και ιδεολογικούς λόγους.
Όμως στην πραγματικότητα τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Σύμφωνα με στοιχεία του ICSR, την περίοδο 2012-2014 το Βέλγιο είχε το υψηλότερο ποσοστό ένταξης πολιτών του στο Ισλαμικό Κράτος από οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα. Πράγματι, ανά ένα εκατομμύριο Βέλγους 40 άτομα αποφάσιζαν να γίνουν τζιχαντιστές, την ώρα που το αντίστοιχο νούμερο στη Δανία ήταν 27, στη Σουηδία 19, στη Γαλλία 18, στην Μεγάλη Βρετανία 9,5 και στη Γερμανία 7,5.
Η αυξημένη παρείσφρηση Βέλγων στις γραμμές του ISIS έχει να κάνει με το γεγονός ότι πολλοί από τους παράγοντες και τα προβλήματα που κατά κανόνα οδηγούν στην εξτρεμοποίηση είναι ιδιαίτερα διαδεδομένα και οξυμένα στο Βέλγιο. Ανάμεσα σε αυτά είναι η σχετικά μεγάλη και ελάχιστα ενταγμένη στη βελγική κοινωνία μουσουλμανική κοινότητα, τα υψηλά ποσοστά ανεργίας στους νέους, η σχετικά εύκολη πρόσβαση σε όπλα, το ανεπτυγμένο δίκτυο επικοινωνιών και μεταφορών, η υποστελέχωση των δυνάμεων ασφαλείας και η εσωτερική πολιτική αστάθεια.
Οι παραπάνω παράγοντες συνέβαλαν, αν όχι πάντοτε στην ευθεία υποδαύλιση φαινομένων βίας, σίγουρα σε μία περισσότερο συντηρητική και λιγότερο ανεκτική προς άλλες απόψεις αντίληψη των πραγμάτων. Οι ρίζες του προβλήματος εντοπίζονται στις δεκαετίες του ’80 και του ’90, όταν το Βέλγιο δέχθηκε για πρώτη φορά κύματα τρομοκρατίας που και τότε οφείλονταν στην αστάθεια που επικρατούσε στη Μέση Ανατολή.
Αν και τρομοκρατικά δίκτυα συνέχιζαν να δρουν στο Βέλγιο τη δεκαετία του 2000, οι επιθέσεις σε Μαδρίτη και Λονδίνο έκαναν τις ευρωπαϊκές υπηρεσίες ασφαλείας να μην του δώσουν ιδιαίτερη σημασία ως μίας χώρας με υψηλό κίνδυνο τρομοκρατικών επιθέσεων.
Παρόλα αυτά, ήδη από την προηγούμενη δεκαετία σειρά Βέλγων είχε αρχίσει να εντάσσεται σε τρομοκρατικές οργανώσεις. Το 2005 μία γυναίκα από το Σαρλερουά βομβάρδισε ένα αμερικανικό κομβόι στο Ιράκ. Επρόκειτο για την πρώτη Ευρωπαία γυναίκα που πραγματοποιούσε βομβιστική επίθεση αυτοκτονίας.
Το 2008, εξαρθρώθηκε δίκτυο που έστελνε νεαρούς Βέλγους στα στρατόπεδα εκπαίδευσης της Αλ-Κάιντα στο Αφγανιστάν. Σύμφωνα με τις δικαστικές αρχές της χώρες, πολλοί από αυτούς είχαν επιστρέψει στο Βέγλιο με σκοπό να πραγματοποιήσουν βομβιστικές επιθέσεις στην πατρίδα τους.
Ο Εμφύλιος στη Συρία έδρασε καταλυτικά στην περαιτέρω εξτρεμοποίηση πολιτών. Το Βέλγιο αποτελεί το σημαντικότερο «αιμοδότη» του Ισλαμικού Κράτους, καθώς μέχρι σήμερα περισσότεροι από 450 Βέλγους έχουν ενταχθεί στο ISIS, σε μία χώρα με πληθυσμό ανάλογο της Ελλάδας, δηλαδή 11 εκατομμυρίων. Σημειώνεται ότι λιγότεροι από μισό εκατομμύριο Βέλγοι είναι μουσουλμάνοι. Στην Ελλάδα ξεπερνούν τις 500.000, γεγον΄ςο που δείχνει ότι δεν είναι το μουσουλμανικό στοιχείο που «παράγει» τρομοκρατία.
Στις αρχές του 2015, μία σειρά από Βέλγους πολίτες που είχαν ταξιδέψει στη Συρία και σχεδίαζαν τρομοκρατικές επιθέσεις στο Βέλγιο συνελλήφθησαν και επέστρεψαν στην πατρίδα τους. Από τα δίχτυα της αστυνομίας γλίτωσε ο Αμπντελχαμίντ Αμπααούντ, ο οποίος έγινε μετέπειτα ο εγκέφαλος των επιθέσεων του περασμένου Νοεμβρίου στο Παρίσι.