Ο Γιάννης, Giannis αν θέλετε, είναι ο Σταρ. All-Star πια και με τη βούλα. Ως μέλος της δεύτερης καλύτερης πεντάδας για τη φετινή σεζόν στο NBA, μπορεί να λέει με «αποδείξεις και ονόματα» ότι ανήκει στο top-10 των καλύτερων μπασκετμπολιστών. Περιμένει και το βραβείο του Πιο Βελτιωμένου Παίκτη της Χρονιάς για να αρχίζει να γεμίζει με τρόπαια και τη βιτρίνα στο σαλόνι του. Παραμένει όμως ο ντροπαλός αδερφός, αυτός που τα καταφέρνει λιγότερο με τα λόγια, όσο κι αν έχει δουλέψει –μην αμφιβάλλετε καθόλου γι’ αυτό – την επαφή του με τον Τύπο στις ΗΠΑ. Όσο κι αν μοιάζει περισσότερο σοφιστικές φορώντας τα γυαλιά του. Ο αέρας όμως του μετεωρίτη που τον συνοδεύει μετά την φετινή εκτυφλωτική χρονιά δε γίνεται, να κρυφθεί.
Ο Θανάσης είναι ο Δημοσιογραφικός. Έχει κάνει κι αυτός μια εξαιρετική χρονιά στο κρατίδιο της Ανδόρρας στα γαλλοϊσπανικά σύνορα, συμβάλλοντας στο να πάει η τοπική ομάδα για πρώτη φορά στα πλέι-οφ της ισπανικής λίγκας και να παίξει στο Final 8 του Κυπέλλου. Όταν η κουβέντα πάει στα AntetokounΒros Events 2017, όπου και πάλι τα αδέλφια θα φωνάξουν τους φίλους τους για δύο ματς ανάμεσα στη «χρυσή Εθνική» του 2005 και τους τωρινούς διεθνείς, παίρνει το λόγο. Είναι εκείνος που εξηγεί καλύτερα το όραμα πίσω από το σλόγκαν #WeAreAllBros («Είμαστε όλοι Αδέρφια») που συνοδεύει τη φετινή ενέργεια. «Θέλουμε να δείξουμε τη σημασία του να είμαστε ενωμένοι, να είμαστε όλοι μαζί. Είμαστε όλοι αδέλφια και πρέπει να στηρίζουμε ο ένας τον άλλον στις δύσκολες στιγμές που είναι αλήθεια ότι περνάει η χώρα. Εμείς έτσι μάθαμε από την οικογένειά μας, έτσι μείναμε όρθιοι κι αυτό θέλουμε να συμβαίνει και στην κοινότητα που σχηματίζουμε με τους fans. Αυτό θέλουμε να βγει στα δύο events σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Να έρθει ο κόσμος και για 2-3 ώρες να περάσει όμορφα, να διασκεδάσει». Κι επίσης είναι κι εκείνος που πίστεψε στην καμπάνια του #NBAVote που έφερε τον Γιάννη βασικό στο all-star game. «Ήταν λίγο σαν την Eurovision, τα καταφέραμε», λέει περήφανος για τον αδερφό του.
Όπως κι ένα χρόνο πριν είμαστε μαζεμένοι στις εσχατιές των ανατολικών προαστίων της Αττικής, στο στούντιο της Cosmote TV που φιλοξενεί την τηλεοπτική εκπομπή του Βασίλη Σκουντή Pick ‘n’ Roll και λίγο πριν ξεκινήσουν τα γυρίσματά της 15-20 εκπρόσωποι του Τύπου έχουμε λίγα λεπτά με τα αδέρφια με το φωτεινό χαμόγελο.
Αν σταθούμε λίγο και σκεφτούμε μια στιγμή, αυτοί οι δύο τύποι (και ο Κώστας με τον Αλέξανδρο που έρχονται από πίσω «μακάρι να παίξουμε κάποτε και οι 4 στην πεντάδα της Εθνικής») συμβολίζουν ότι καλύτερο μπορούμε να είμαστε. Αισιόδοξοι, ταλαντούχοι, προσγειωμένοι, σεβαστικοί, ανεκτικοί. Κυρίως ανεκτικοί. Για την ακρίβεια είναι αυτό που θα θέλαμε να είμαστε, ξεπερνώντας τους καθημερινούς μικρούς εμφυλίους και τα χειρότερα αντανακλαστικά συντηρητισμού και ρατσισμού που ενισχύει η Κρίση. Συνιστούν ένα μοντέλο συνύπαρξης κι αφομοίωσης. Εμείς τους θαυμάζουμε γιατί είναι συνειδητοποιημένοι παιχταράδες κι εκείνοι αναγνωρίζουν ότι σε αυτόν τον τόπο βρήκαν την πυξίδα τους («η Ελλάδα μας αγαπάει και την αγαπάμε»). Δεν αναφέρονται ποτέ στα άσχημα. Όπως ότι πιθανότατα θα παρέμεναν εγκλωβισμένοι σε μια απρόθυμη γραφειοκρατία, αν δεν ήταν χαρισματικοί. Και μας θυμίζουν σε κάθε ευκαιρία ότι δεν μπορεί να είναι η φήμη το κριτήριο για την αποδοχή του διπλανού. «Πολλοί Έλληνες είναι ή έχουν υπάρξει μετανάστες και πρόσφυγες. Ας τους φερθούμε όπως θα φερόμασταν στο γιο μας», απαντά ο Γιάννης σε σχετική ερώτηση.
Γιάννης Αντετοκούνμπο
Η συνάντηση όμως δεν ήταν τόσο σοβαρή.
Είχε ανέκδοτα. «Έχει πλάκα πώς μας βλέπει ο κόσμος. Καμιά φορά όταν πετάμε πίσω στην Ελλάδα, ας πούμε, παραξενεύονται που μας βλέπουν στο διπλανό κάθισμα και ρωτάνε “μα καλά, δεν έχεις δικό σου αεροπλάνο;”», λέει ο Γιάννης, προσθέτοντας ότι καμιά φορά στο μυαλό των fans είναι δύσκολο να χωρέσει ότι κι εκείνοι απλά γουστάρουν να βγουν ένα βράδυ και να δουν μια ταινία σε ένα multiplex.
Είχε είδηση. Περί Εθνικής. Ο Γιάννης έδειξε πολύ μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση σχετικά με το ποιος θα πάρει την απόφαση για το αν θα ενισχύσει την Εθνική στο Ευρωμπάσκετ του Σεπτέμβρη, λέγοντας: «Είναι περισσότερο στο χέρι μου φέτος – θέλω να είμαι υγιής, να βρει και η ομάδα προπονητή και όταν φτάσει η ώρα θα τα ξαναπούμε. Πάντα, ονειρεύομαι ένα μετάλλιο με την Εθνική». Για τον Θανάση δεν τίθεται θέμα, στρατιώτης.
Είχε και μερικά στιγμιότυπα για το πώς είναι η σχέση δύο 20somethings που σχεδόν έχουν κατακτήσει τον κόσμο (δεν είναι και τόσο υπερβολή να το λες αυτό, ειδικά στην περίπτωση του Γιάννη), αλλά δεν παύουν να είναι δύο αδέρφια που ζουν σε διαφορετικές πλευρές του Ατλαντικού και χρειάζονται ο ένας τον άλλον. Ο Θανάσης μας διηγήθηκε ότι πέταξε στον αέρα τον δίσκο με το φαγητό του όταν είδε το buzzer beater που έβαλε ο Γιάννης απέναντι στους Knicks στις αρχές του χρόνου, βγάζοντας άναρθρες κραυγές και χοροπηδώντας. Ο Γιάννης μας εξήγησε πόσο τον ηρέμησε με τις συμβουλές του ο αδερφός του σε ένα σημείο της χρονιάς που δεν έπαιζε καλά κι έπρεπε να συνέλθει για να κάνουν οι Bucks την τελική αντεπίθεση για τα πλέι-οφ. Μαζί, και μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, προπονούνται τα καλοκαίρια, όπως πέρυσι που πήραν τα βουνά για 3 εβδομάδες κάνοντας βάρη κι ασκήσεις ατομικής βελτίωσης.
Θανάσης Αντετοκούνμπο
Είμαστε εκεί άνθρωποι από διαφορετικές γενιές, από τον πατριάρχη Σκουντή μέχρι δημοσιογράφους αγέννητους εκείνη την ημέρα, σαφώς με κοινή αφετηρία την επέτειο που έρχεται σε λίγες μέρες. 14 Ιουνίου, 30 χρόνια από τον τελικό του Ευρωμπάσκετ 1987. Τους ρωτάω αν έχουν δει το 103-101 επί των Σοβιετικών. «Στιγμιότυπα», μου απαντάνε. Αναφερόμαστε λίγο σε εκείνη τη θρυλική φουρνιά, μιλάνε με δέος για τον Φάνη, αναγνωρίζουν πόσο δύσκολος αντίπαλος θα ήταν ο Γκάλης, καταλήγουν με σεβασμό που φαίνεται στα πρόσωπά τους στο συμπέρασμα «μπορεί προφανώς να υστερούν σε αθλητικότητα σε σχέση με το σήμερα, όμως είχαν τόσο πολύ ταλέντο αυτοί οι παίκτες».
Μαθαίνουμε κι άλλα. Ο Γιάννης ακούει Kendrick Lamar και Drake, ο Θανάσης πιο μαλακός με Ed Sheeran – η ισοπαλία έρχεται όταν μαρτυρά, αφού έχει ζητήσει την άδειά του, ότι ο Γιάννης την παρακολουθεί την οικογένια Kardashian στην τηλεόραση.
Πριν λίγο καιρό είχαμε τρέξει στην Popaganda ένα ρεπορτάζ-φανταστικό σενάριο. Τι θα συνέβαινει αν ο Γιάννης Αντετοκούνμπο δεν είχε πάει κατευθειαν στο NBA, αλλά από τον Φιλαθλητικό είχε πάρει μεταγραφή σε έναν από τους δύο «αιωνίους», Παναθηναϊκό ή Ολυμπιακό. Την περασμένη Κυριακή τον είδαμε στις κερκίδες του ΣΕΦ να παρακολουθεί τον πρώτο τελικό της Α1. Στο τέλος του χρόνου μου τους ρωτάω αν θα ήθελαν να ζήσουν αυτήν την ατμόσφαιρα. Από περιέργεια, όχι πρoφανώς από φιλοδοξία – ο ένας είναι στην κορυφή του κόσμου και ο άλλος παίζει στο καλύτερο πρωτάθλημα της Ευρώπης. Με ένα στόμα και οι δύο, προς σχετική έκπληξη του ακροατηρίου, λένε ναι. «Στο ΝΒΑ δεν υπάρχει αυτός ο φανατισμός, εδώ είναι εντυπωσιακή η ατμόσφαιρα», λέει ο Γιάννης και ο Θανάσης προσσθέτει «εγώ δε θα ήθελα μόνο να το ζήσω ως γηπεδούχος, αλλά και ως φιλοξενούμενος».
Αυτά τα παιδιά πια δεν κρατιούνται με τίποτα…