Αν και είχε από μικρή ηλικία κόλλημα με τα κόμικ του πήρε πάνω από τριάντα χρόνια για να συνειδητοποιήσει ότι ήθελε να ασχοληθεί με τον σχεδιασμό τους. «Σπούδασα φωτογραφία και έχω περάσει μια δεκαετία κάνοντας βαρετές και δύσκολες δουλειές. Επί εννιά ολόκληρα χρόνια ήμουν περιπτεράς στα Τρίκαλα. Δούλευα 9ωρο κάθε μέρα επί 365 μέρες το χρόνο μέσα σε ένα μικροσκοπικό χώρο, κάτι σαν σκοπιά δηλαδή. Και να σκεφτείς ότι αυτό ξεκίνησε ως μια προσωρινή εργασία. Τα καλοκαίρια έκανα διπλές και τριπλές δουλειές. Έχω δουλέψει ως χτίστης πέτρας, βοηθός τοπογράφου, μπάρμαν, φωτογράφος γάμων, ντι τζέι, δούλεψα σε τρύγο, σε βίντεο κλαμπ, ντηλιβεράς, κρατούσα κυλικείο σε θερινό κινηματογράφο ακόμα και ταξιτζής για ένα φεγγάρι. Βέγγος κανονικά!»
Δύο χρόνια πριν εγκαταλείψει τη δουλειά του στο περίπτερο άρχισε να καταπιάνεται με το σχέδιο και αφού έκανε κάποια μαθήματα, συνέχισε να βελτιώνεται και να ανακαλύπτει το προσωπικό του στιλ, και τελικά κατάφερε να εκδώσει την περασμένη άνοιξη το πρώτο του κόμικ, το Βαθύ Δάσος, στην Comicdom Press. « Η ιστορία του ήρωα μοιάζει λίγο-πολύ με τη δικιά μου. Τα παράτησε όλα για να μείνει στο δάσος γιατί έχει ένα θέμα με τους ανθρώπους και του αρέσει η απομόνωση. Πρόκειται για έξι μικρές ιστορίες όπου ο ήρωας συναντά διάφορους ανθρώπους όπως κυνηγούς, αρχιτέκτονες, περαστικούς. Στις ιστορίες προσπάθησα να βάλω πράγματα που αρέσουν και μπορώ να πω ότι έχει μια φυσιολατρική οπτική το κόμικ αυτό», εξηγεί ο Αποστόλης ο οποίος παράλληλα με την έκδοση του κόμικ του αποφάσισε να εγκαταλείψει τα πάντα για να πάει να ζήσει στο, εγκαταλειμμένο μέχρι πρότινος, σπίτι των παππούδων του τη Φήκη Τρικάλων.
«Στην ουσία αποφάσισα να ασχοληθώ επιτέλους με αυτό που μου αρέσει και πλέον κάνω άσχετες από την εικονογράφηση δουλειές μόνο όταν ζοριστώ πολύ οικονομικά. Εννοείται ότι έχω περιορίσει τα έξοδά μου στο ελάχιστο αφού ξέκοψα πολλές παλιές μου συνήθειες όπως να αγοράζω βιβλία, κόμιξ και βινύλια ή να πηγαίνω στο σινεμά και σε συναυλίες. Λίγους μήνες πριν όμως επικρατούσε μια τρέλα. Έπρεπε να βρω λεφτά για να βάλω βενζίνη στο αυτοκίνητο, να πληρώσω την ασφάλεια, το κινητό, το ενοίκιο και όλα αυτά με ανάγκαζαν να τρέχω από το πρωί ως το βράδυ. Όταν λοιπόν βρίσκω οικονομικές δυσκολίες, κοιτάω πίσω και σκέφτομαι πως προς το παρόν δε θέλω να γυρίσω στην προηγούμενή μου ζωή. Φυσικά δεν μπορώ να πω ότι είναι εύκολο να τη βγάζω μόνο με τις εικονογραφήσεις. Το αντίθετο θα έλεγα. Έχει υπάρξει περίοδος που δεν είχα θέρμανση στο σπίτι ή και ρεύμα. Δύσκολες καταστάσεις δηλαδή αλλά μαθαίνεις τα όριά σου, μαθαίνεις πόσα και τι είσαι διατεθειμένος να θυσιάσεις για να κάνεις τα πράγματα που θες.»
« Τις πρώτες μέρες που εγκαταστάθηκα στη Φήκη μου έκανε εντύπωση η εκκωφαντική ησυχία, κυρίως τις βραδινές ώρες. Θυμάμαι να βγαίνω στην αυλή στις εννιά το βράδυ και το μόνο που άκουγα ήταν κάποια γαβγίσματα σκυλιών που ακούγονταν από μακριά ή τα κουδουνάκια των προβάτων. Μου πήρε κάποιες μέρες να το συνηθίσω αλλά στην πορεία συνειδητοποίησα ότι αυτό ήταν που αποζητούσα», εξηγεί ο Αποστόλης για την τεράστια αλλαγή στο τρόπο ζωής του. « Τελευταία έχω βάλει τώρα στον κήπο μου και καλλιεργώ μαρούλια, μπρόκολα, κρεμμύδια, κουνουπίδια και κάποια αρωματικά βότανα.»
Λίγους μήνες πριν όμως επικρατούσε μια τρέλα. Έπρεπε να βρω λεφτά για να βάλω βενζίνη στο αυτοκίνητο, να πληρώσω την ασφάλεια, το κινητό, το ενοίκιο και όλα αυτά με ανάγκαζαν να τρέχω από το πρωί ως το βράδυ. Όταν λοιπόν βρίσκω οικονομικές δυσκολίες, κοιτάω πίσω και σκέφτομαι πως προς το παρόν δε θέλω να γυρίσω στην προηγούμενή μου ζωή.
« Το κόμικ που δουλεύω τώρα θα ονομάζεται Το χωριό και είναι ένα κολαζ αναμνήσεων από διακοπές σε ορεινά χωριά, της αγάπης μου για την αρχιτεκτονική αυτών των χωριών και των βουνών και κάποιων λαογραφικών στοιχείων. Είναι ασπρόμαυρο, αποκλειστικά σχεδιασμένο στο χέρι και ακροβατεί τεχνικά ανάμεσα στο κόμικ και στην εικονογράφηση.»
Ο Αποστόλης σχεδιάζει τα πάντα στο χέρι, με παραδοσιακά μέσα, μολύβι, πινέλο, πενάκια, μαρκαδόρους και τα έργα του είναι είτε με χρώμα, που έχουν έντονο το στοιχείο της παιδικότητας, αλλά και των εικόνων από φαντασιακές αναζητήσεις, είτε ασπρόμαυρα, επηρεασμένα από μια σύγχρονη γκοθ αρτ, με στοιχεία ποπ αρτ των 50’s. Εκτός από τη δημιουργία κόμικ έχει εικονογραφήσει βιβλία και παιδικά παραμύθια.