Μπορεί όταν ακούμε τις λέξεις κινηματογράφος και μπαμπάς να έρχεται αναπόφευκτα στο μυαλό η φράση “Luke, I’m your father” από τον αγαπημένο κινηματογραφικό «κακό» Darth Vader, ωστόσο αν το καλοσκεφτείτε, δεν είναι λίγοι οι μπαμπάδες που πέρασαν από την μεγάλη οθόνη και είτε λατρέψαμε, είτε λατρεύουμε να μισούμε.
Παρακάτω, συγκεντρώνουμε τους 20+1 από αυτούς που τα κατάφεραν λίγο καλύτερα. Και μην ξεχνάτε να προσέχετε και να αγαπάτε τους δικούς σας.
Για τον συγκεκριμένο πατέρα δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις, αν και ίσως όχι το απόλυτο πρότυπο, καθ’ ότι «μπαμπάς» της μαφίας πέραν των τεσσάρων του παιδιών. Ωστόσο, ακόμα κι ο «Νονός» είχε ως μότο το “A man who doesn’t spend time with his family can never be a real man” («Ένας άντρας που δεν περνά χρόνο με την οικογένειά του δεν μπορεί ποτέ να είναι ένας αληθινός άντρας»). Don Vito, you made us an offer we can’t refuse…
O μάλλον θρυλικότερος κακός μπαμπάς του σινεμά, που κάπως τα κατάφερε και «έσπειρε» την Πριγκίπισσα Leia και τον Luke Skywalker της «άλλης πλευράς». Παραπάνω τον απολαμβάνετε σε μία προσπάθεια να καλοπιάσει τον Luke. “Look, I might be the biggest villain in the universe, but I’m still your father”. Αλλά ο Luke δεν το πήρε και πολύ καλά. “Νοοοοοο!”. (Δείτε το ντοκιμαντέρ Ι Am Your Father που δείχνει την ιστορία του ηθοποιού που υποδυόταν τον Darth Vader και τη μεγάλη αδικία που παίχτηκε εις βάρους του.)
Κυρίως τηλεοπτικός ο συγκεκριμένος μπαμπάς. Ήταν τόσος ο καημός για την Laura που στο τέλος ασπρίσαν τα μαλλιά του εν μια νυκτί. Περίεργα πράγματα…
Σε συνέχεια «παρανοϊκών» μπαμπάδων, από την λίστα δεν θα μπορούσε να λείπει ο Jack Nicholson στον ρόλο του Jack Torrance που μετακομίζει με την γυναίκα και τον γιο του σε ένα ερειπωμένο ξενοδοχείο και επιβεβαιώνει τον μύθο του «στοιχειωμένου» ξενοδοχείου. Και θέτει άλλους όρους στο «σήμερα ξύπνησα με νεύρα». Heeeere’s Joooohnny!
Ηλικιωμένος, ελαφρώς σαλεμένος πατέρας της αμερικανικής επαρχίας, πέφτει θύμα εμπορικού τρικ-φάρσας νομίζοντας ότι κέρδισε ένα παχυλό χρηματικό ποσό και πείθει τον γιο του να κάνουν road trip ως την άλλη άκρη της χώρας για να το παραλάβει. Ο Bruce Dern σε μια από τις πιο γλυκόπικρες και ιλαροτραγικές πατρικές φιγούρες που πέρασαν από την μεγάλη οθόνη τα τελευταία χρόνια.
Κλασική περίπτωση μπαμπά που «τα σκάτωσε» λίγο, αλλά έχει τον τρόπο του να μην μπορείς να του κρατήσεις κακία. Ε, όταν σου κάνει και δώρο album των Beatles, πως να μην τον λατρέψεις; Κατά τ’ άλλα, αν δεν έχετε δει την ταινία, σπεύσατε, καθώς πρόκειται για το απόλυτο βιωματικό κινηματογραφικό πείραμα που γυριζόταν 11 χρόνια (2002-2013) και κυριολεκτικά, μεγάλωσε μαζί με τους πρωταγωνιστές του.
Με την κόρη του στα τελικά στάδια του καρκίνου, ο συγκεκριμένος μπαμπάς κάνει τα αδύνατα δυνατά να εκπληρώσει την τελευταία της επιθυμία: να της αγοράσει εκείνο το πανάκριβο φόρεμα της ηρωίδας του αγαπημένου της anime. Ολόγλυκος.
Και κάτι για τους μικρούς μας φίλους ή όσους νιώθουν παιδιά: ο Nemo χάνεται στον ωκεανό και ο μπαμπάς του ξεκινάει έναν γολγοθά για να τον βρει. Τι κάνουμε στα δύσκολα; Κολυμπάμε!
Σε συνέχεια παλιμπαιδισμού, ο «τόσο-όσο» αυστηρός μπαμπάς του Simba, Mufasa σε ένα από τα πιο αγαπημένα animation της Disney. Με εκείνα και με τ’ άλλα, ξύπνησε ο παλιμπαιδισμός που λέγαμε.
Περίπτωση πατέρα «απατεωνάκου» που με αφορμή την υποτιθέμενη αρρώστια του καλεί την σχεδόν σουρεαλιστική οικογένειά του για ένα reunion. Το αποτέλεσμα πάντως μέσα από τα χεράκια του Wes Anderson είναι εγγύηση: ανθρώπινα κωμικό και ισορροπημένα δραματικό.
Μεταπολεμική Ιταλία: άντρας χάνει το ποδήλατό του, ξεκινώντας έναν αγώνα με τον γιο του για να το βρουν. Ιταλικός νεορεαλισμός στα καλύτερα του σε ένα από τα αδιαφιλονίκητα αριστουργήματα του παγκόσμιου κινηματογράφου. Βλέμματα αληθινά που σπάνε κόκαλα -κυριολεκτικά αληθινά μιας και ο De Sica χρησιμοποίησε ερασιτέχνες για τους ρόλους.
Παραμένουμε σε ιταλικό έδαφος, στην ιστορία ενός Εβραίου στην περίοδο του Ολοκαυτώματος, με τον Roberto Begnini στην ερμηνεία του να ισορροπεί μεταξύ δραματικού και κωμικού προσπαθώντας να πείσει το γιο του πως τα στρατόπεδα συγκέντρωσης δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια γιγάντια παιδική χαρά.
Πρότυπο «καλού και αγαθού» πατέρα που ως χήρος προσπαθεί να τα βγάλει πέρα με τα παιδιά του σε μία ταινία (και το ομώνυμο βιβλίο της Harper Lee στο οποίο βασίστηκε) που μπορεί να έχει μείνει στην ιστορία για τον καταγγελτικό της χαρακτήρα γύρω από τ’ ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά μην ξεχνάμε ότι σε μεγάλο μέρος είναι το λεπτοδουλεμένο πορτραίτο ενός άντρα που προσπαθεί να τα βγάλει πέρα και να ορθώσει το ανάστημά του απέναντι στα πάντα.
H Joanna Kramer (Meryl Streep) αφήνει μία ωραία πρωία τον Ted Kramer (Dustin Hoffman) στα κρύα του λουτρού μαζί με τον γιο τους. Ο Ted Kramer αποτυπώνεται ως ο κλασικός αμήχανος πατέρας που δεν ξέρει πως να διαχειριστεί το παιδί του, η Joanna Kramer κάποια στιγμή επιστρέφει και μέσα από την αναδίπλωση των στερεοτύπων αυτό το καλοζυγισμένο δράμα καταφέρνει εν τέλει να τα ανατρέψει.
O Harry Dean Stanton σε ρόλο μοναχικού πατέρα που προσπαθεί να τα βρει με τα πάντα και με τον εαυτό του, στο road movie του Wim Wenders που αποτελεί δυνατό παίχτη για την κορυφή της καλύτερης ταινίας του είδους.
Πατέρας και κόρη και στην πραγματική ζωή, ο Ryan O’ Neil είναι ο τυπικός μη ιδανικός μποέμ πατέρας που «κουβαλάει» μαζί την μικρή του κόρη Addie (Tatum O’ Neil), αλλά εν τέλει, η σχέση πατέρα-κόρης που σκιαγραφείται στο κινηματογραφικό πανί είναι απόλυτα γοητευτική. (Σε παρόμοιο σκελετό ιστορίας, αλλά σε άλλο ύφος, μπορείτε να δείτε το Alice In The Cities του Wim Wenders.)
Αφροαμερικανός πατέρας προσπαθεί να τα βγάλει πέρα με τον «ζόρικο» γιο του. Παραπάνω απολαμβάνετε τον Lawrence Fishburne ν’ αγορεύει περί gentrification, πολύ πριν ο όρος γίνει της μόδας.
Ο πιο drag μπαμπάς της λίστας, ο Robin Williams από Daniel Hillard μεταμορφώνεται στην οικιακή βοηθό Mrs. Doubtfire προκειμένου να βλέπει τα τρία παιδιά του που ζουν με την πρώην γυναίκα του. Η πατρότητα θέλει θυσίες, γνωστό αυτό.
Άπληστος ιδιοκτήτης πετρελαιοπηγών υιοθετεί τον μικρό H.W. όταν ο φυσικός του πατέρας και εργάτης του Plainview σκοτώνεται εν ώρα εργασίας. Κατά τ’ άλλα, τα ρέστα μας στην ερμηνεία του Daniel Day-Lewis.
Ο Albert Finney είναι ο «παραμυθάς» μπαμπάς της λίστας από τον «παραμυθά» σκηνοθέτη Tim Burton.
Και για το τέλος κάτι ευχάριστο: Eugene Levy, ο μπαμπάς του ξαναμμένου έφηβου Jim δίνει σεξουαλικές συμβουλές προμηθεύοντάς τον και με μια ντουζίνα πορνοπεριοδικά στην ταινία που μας έκανε να βλέπουμε έκτοτε την μηλόπιτα με άλλο μάτι. Like a warm apple pie.