Ήρθε ο Σεπτέμβριος λοιπόν. Ο καλύτερος μήνας του χρόνου. Γιατί έχει συναυλίες, Νύχτες Πρεμιέρας, αδέξιες απόπειρες να ευοδωθούν τα καλοκαιρινά φλερτ, γραφικές εκκινήσεις σε resolutions τύπου «να ξεκινήσω γυμναστική»/ «να κάνω δίαιτα», αλλά και πολύ πορτοκαλί χρώμα. Πολύ μπασκετ. Φέτος, το μενού έχει Ευρωμπάσκετ. Με αυξημένες απαιτήσεις από την Εθνική μας Ομάδα και πολύ υψηλό επίπεδο ανταγωνισμού.
Αυτά είναι τα 21 FAQs του τουρνουά που ξεκινά σήμερα 5 και ολοκληρώνεται στις 20 Σεπτεμβρίου, για να το δείτε χωρίς απορίες κι άγνωστες λέξεις…
Α’ Όμιλος: Γαλλία, Ισραήλ, Πολωνία, Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Ρωσία και Φινλανδία στο φοιτητικό Μονπελιέ.
Β’ Όμιλος (της φωτιάς): Σερβία, Ισπανία, Γερμανία, Ιταλία, Τουρκία και Ισλανδία στο Βερολίνο που θα γίνει και το επόμενο F4 της Ευρωλίγκας.
Γ’ Όμιλος: Ελλάδα, Κροατία, Σλοβενία, ΠΓΔΜ, Γεωργία και Ολλανδία στο Ζάγκρεμπ του Ντράζεν Πέτροβιτς.
Δ’ Όμιλος: Λιθουανία, Ουκρανία, Τσεχία, Λετονία, Εσθονία και Βέλγιο στη Ρίγα που δε θέλει να θυμάται ο Γιάνης Βαρουφάκης.
Σίγουρα είναι κάτι που θα τονώσει το ενδιαφέρον της διοργάνωσης, αφού θα αποφευχθούν τα πολλά ματς που δεν αφορούν τους αμφιτρύωνες και σημαίνουν άδειες εξέδρες. Τα νοκ-άουτ παιχνίδια μετά τους ομίλους (περνάνε οι 4 πρώτοι από τον καθένα) μεταφέρονται στην ήσυχη Λιλ, στο ποδοσφαιρικό στάδιο Πιέρ Μορουά που χωράει 27.500 θεατές. Μην ανησυχείτε, θα το σκεπάσουν.
Τι στόχο έχει η Εθνική μας Ομάδα; Με τι θα είμαστε ευχαριστημένοι και δε θα παίρνουμε τηλέφωνα σε αθλητικά ραδιόφωνα βάλλοντας κατά πάντων; Η Εθνική πάει απολύτως πλήρης, χωρίς –χτύπα ξύλο- τραυματισμούς με ένα από τα πιο ποιοτικά ρόστερ στην ιστορία της κι αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς περιμένουμε να τη δούμε 17-20 Σεπτεμβρίου να αγωνίζεται για τις θέσεις 1-4 με στόχο το μετάλλιο.
Δηλαδή θα έχουμε την ίδια μέρα εκλογές και τελικό; Ακριβώς, κι αν έχουμε φτάσει ως εκεί, ο τελικός – προγραμματισμένος για τις 20.00 – θα συμπέσει με την ώρα που περιμένουμε να επαληθευτούν τα έξιτ πολ. Η ομάδα του Κατσικάρη, μοχλός για εθνική συμφιλίωση λοιπόν. Το ντιμπέιτ των πολιτικών αρχηγών, πάντως, μεταφέρθηκε από τις 10 στις 9/9 για να μην συμπέσει, είπαν κάποιοι γάτοι, με το ματς της Εθνικής με την Ολλανδία στο φινάλε της α’ φάσης.
Ο καπετάνιος Φώτης Κατσικαρης. Γιατί όχι και πρωθυπουργός στις 20/9 (φωτό: Ανδρέας Σιμόπουλος/ FOSPHOTOS)
Στα φιλικά δεν βγάλαμε μάτια, έτσι δεν είναι; Αφού είναι τόσο καλή η ομάδα πού κολλάει; 7 νίκες και 2 ήττες ήταν ο απολογισμός, όχι ότι παίζει κάποιο ρόλο. Η απόδοση δεν εντυπωσίασε με εμφανή προβλήματα στην επίθεση και πολλά κενά διαστήματα στους αγώνες, που οφείλονται όμως και στις πολλές δοκιμές-εναλλαγές σχημάτων.
Δυο πράγματα ζορίζουν την Εθνική. Ψυχολογικά, όσο κι αν αποτελείται από πολύ έμπειρους κι ακριβοπληρωμένους παίκτες που έχουν παίξει εκατοντάδες κρίσιμα ματς, οι αποτυχίες από το 2009 και το χάλκινο στην Πολωνία βαραίνουν. Το 2010 στο Μουντομπάσκευ είχαμε αποκλεισμό στους 16 και χαλασμένη ατμόσφαιρα, το 2011 στη Λιθουανία με αρκετές απουσίες έτσι κι αλλιώς δεν πηγαίναμε για κάτι μεγαλειώδες, το 2012 είχαμε το κάζο του Προολυμπιακού στη Βενεζουέλα και τον αποκλεισμό από τον Νταγκουντούρο, το 2013 η εικόνα της ομάδας στη Σλοβενία ήταν κακή και το κλίμα δεν σήκωσε τον Τρινκιέρι δημιουργώντας ακατάσχετη παραφιλολογία, ενώ πέρυσι το πράγμα φάνηκε να στρώνει αν και η εντυπωσιακή εικόνα του ομίλου στη Σεβίλλη διακόπηκε απρόσμενα με την σφαλιάρα από τη Σερβία που μας προσγείωσε απότομα στους 16 του Μουντομπάσκετ της Ισπανίας. Ειναι φανερό ότι αυτή η ομάδα που ενώνει τη χρυσή γενιά του 2005-09 (Σπανούλης, Ζήσης, Μπουρούσης) με τους 90ρηδες (Σλούκας, Παπανικολάου, Μάντζαρης) και τα «Αμερικανάκια» (Καλάθης, Κουφός, Αντετοκούνμπο) και τους ενδιάμεσους (Περπέρογλου, Καϊμακόγλου, Πρίντεζης) χρειάζεται μια διάκριση για να σφυρηλατηθεί. Ή ίσως απλά, μια μεγάλη νίκη σε καθοριστικό νοκ-άουτ παιχνίδι.
Αγωνιστικά, το ζήτημα είναι η κατανομή των ρόλων. Ποιοι ταιριάζουν με ποιους, αφού όλοι είναι πρωτοκλασάτοι. Και η αποδοχή της κατάστασης απ’ όσους παίζουν λιγότερο. Δεν είναι απλό. Όταν είσαι πλέι-μέικερ του πρωταθλητή Ελλάδας και φιναλίστ της Ευρωλίγκας (Μάντζαρης) ή μόλις πήρες μεταγραφή στην Μπαρτσελόνα (Περπέρογλου) ή είσαι ένας απόλυτα συνεπής επαγγελματίας με το συμβόλαιο του Καϊμακόγλου στο Καζάν, είναι δύσκολο να αποδεχθείς ότι μένεις πίσω στο rotation. Σε ένα τουρνουά 9 αγώνων, κάποια στιγμή θα χρειαστείς όμως. Κι αυτό είναι το στοίχημα του Φώτη Κατσικάρη. Πολύ έμπειρος ρεπόρτερ, που ακολουθεί την Εθνική 30 χρόνια, μου έλεγε στο Ακρόπολις «καλύτερα που πάμε έτσι, προβηματισμένοι».
Δε μοιάζει λίγο η κατάσταση με το 2005; Για εκείνον που βλέπει πάντα μισογεμάτο τον φρέντο του, ναι. Και τότε, πριν το Βελιγράδι, υπήρχε μακρά περίοδος ξηρασίας και μεγάλων απογοητεύσεων (Ντιζόν ’99, Αττάλεια ’01, Στοκχόλμη ’03), ακόμα κι απουσίες από μεγάλες διοργανώσεις (Ολυμπιακοί 2000, Μουντομπάσκετ 2002). Και τότε σημάδια βελτίωσης είχαν φανεί την προηγούμενη χρονιά (Ολυμπιακοί 2004). Ίδωμεν.
Αυτό το νοκ-άουτ παιχνίδι που λέγαμε πριν και μπορεί να αλλάξει την ιστορία είναι ο προημιτελικός; Αν δεν εγκληματίσουμε στον όμιλο και δεν αυτοκτονήσουμε στους 16 με κάτι σαν Βέλγιο/Τσεχία/Λετονία, 12 ή 13 Σεπτεμβρίου πάμε για το μεγάλο ματς. Πολύ δύσκολο να προβλεφθεί με ποιον θα παίξουμε, στα χαρτιά πιο πιθανοί αντίπαλοι Ισπανία ή Σερβία. Μπορεί και να είναι η πρώτη μέρα της Νέας Μεγάλης Εποχής του Ελληνικού Μπάσκετ.
το β’ ημίχρονο του προημιτελικού του 2005 στο Βελιγράδι με τη Ρωσία, εκεί που ξεκλειδώθηκε η προηγούμενη κατάρα
Να πούμε και κάτι καλό, ποια είναι τα πλεονεκτήματα της Εθνικής; Το βάθος. Γεμάτη σε όλες τις θέσεις, δε θα κοστίσει ότι ο Κατσικάρης δεν πήρε τρίτο σέντερ αν δεν υπάρξει τραυματισμός.
Οι προσωπικότητες όπως ο Σπανούλης που κανείς δε θέλει να παίζει απέναντί του σε κλειστό ματς, αλλά και οι «λοχαγοί» Ζήσης –Μπουρούσης.
Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο – στην άμυνα παίζει τερματοφύλακας, στην επίθεση πετάει δίνοντας απίστευτη ενέργεια.
Το φορμάρισμα του Πρίντεζη που είναι ο πιο αξιόπιστος επιθετικά παίκτης της ομάδας και η πολύ καλή προσαρμογή στα ευρωπαϊκά δεδομένα του Κουφού.
Τι βασανίζει το μυαλό του Φώτη Κατσικάρη; Παίζουν καλά μαζί Καλάθης και Σπανούλης ή είναι καλύτεροι με Ζήση και Μάντζαρη ως παρτενέρ, αντίστοιχα;
Θα βγει ένα καλό ματς στον Παπανικολάου για να ανέβει ψυχολογικά αφού η απραξία του NBA έχει κλονίσει την, κάποτε κτηνώδη, αυτοπεποίθησή του;
Τα ματς τελειώνουν με Κουφό ή Μπουρούση στην πεντάδα;
Ο Αντετοκούνμπο στο 3 ή στο 4; Μέγεθος και προβληματικές επιθετικές αποστάσεις στη μία περίπτωση, ευελιξία αλλά πρόβλημα με τα ογκώδη τεσσάρια στην άλλη (άσε που τι θα γίνει ο Πρίντεζης).
Πώς θα περισσεύει χρόνος για τον Σλούκα, τον πιο καλό instant δημιουργό/σκόρερ της δωδεκάδας – ικανό να παράγει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο σκορ σε πολύ λίγο χρονο;
Αν, φτου σκόρδα, δεν περάσει η Εθνική τετράδα πόυ σώζεται η παρτίδα; Το ζευγάρι του τελικού περνάει απευθείας στους Ολυμπιακούς του Ρίο. Μέχρι κι ο 7ος περνάει στο Προολυμπιακό τουρνουά που θα γίνει του χρόνου για να διεκδικήσει τη θέση του στη Βραζιλία. Η ελάχιστη αποδεκτή θέση, λοιπόν, φέρει το νούμερο εφτά.
Εντάξει, παίζουν κι άλλοι όμως. Τόσο ακλόνητο φαβορί οι Γάλλοι; Με 6 στους 12 ΝΒΑers, τον Τόνι Πάρκερ (για τους φίλους Τε Πε) να επιστρέφει και, πλέον, τη σφραγίδα της ομάδας που δεν την πατάει αφελώς αλλά ξέρει να κερδίζει όταν η μπάλα καίει υπό τις οδηγίες του Βενσάν Κολέ ξεκινάνε δικαίως με τις περισσότερες πιθανότητες. Έχουν και την έδρα, αν και υπάρχουν χειρότερα πράγματα στον κόσμο από το να παίζεις φιλοξενούμενος στη Γαλλία. Μεγάλο πουλέν, ο Ρουντί Γκομπέρ που κρύβει το καλάθι του με τα 2.13 και τα αθλητικά προσόντα του. Μυστήριο γιατί αποκλείστηκε ο άσος Ερτέλ, ακόμα κι όταν χτύπησε ο Ντιό. Respect και στον πιο έξυπνο μπασκετμπολίστα του πλανήτη, τον Μπορίς Ντιαό.
Some Rudy Gobert defense
Λένε ότι οι Ισπανοί είναι χειρότεροι φέτος από τα προηγούμενα χρόνια. Υπερβολές; Λίγο ναι. Δεν παύουν να είναι στους 2-3 καλύτερους. Χωρίς Ρούμπιο, Καλντερόν, τον μέγα Ναβάρο και τον Μαρκ Γκασόλ, θα βασιστούν στους χίψτερ της Ρεάλ (Ροντρίγκεθ, Γιουλ και Ρούντι – αυτός δεν είναι χίψτερ, είναι σκέτο αντιπαθής) και στο δίδυμο των Σικάγο Μπουλς, Μίροτιτς και Πάου Γκασόλ (που μοιάζει πολύ μόνος στους ψηλούς). Στον πάγκο, ο γίγαντας Σέρτζιο Σκαριόλο επιστρέφει μετά τα καταστροφικά δύο τελευταία καλοκαίρια του Χουάν Ορένγκα (και κυριως το περσινό κάζο σε ισπανικό έδαφος). Φαίνονται λίγο soft, και χωρίς μακρύ πάγκο – έχουν όμως παιχταράδες, κανείς δεν επιτρέπεται να τους υποτιμά.
Ήρθε η ώρα της επιστροφής των βασιλιάδων Σέρβων; Λίγο πριν αρχίσει να ερωτοτροπεί με τους Παναθηναϊκούς στο ΟΑΚΑ, ο Αλεξάντερ Τζόρτζεβιτς καλείται να επικυρώσει ότι η περσινή πορεία στο Μουντομπάσκετ – που οι Σέρβοι τερμάτισαν ψηλότερα απ’ όλους, πλην Αμερικάνων – θα έχει και συνέχεια. Έχει μια σπουδαία ομάδα από το 1 μέχρι το 4 και τον καλύτερο παίκτη του κόσμου (πάλι εκτός ΝΒΑ) όταν μιλάμε για διοργανώσεις FIBA – ναι, τον Μίλος Τεόντοσιτς εννοώ. Μπιέλιτσα, Νέντοβιτς, Κάλινιτς, το καθαρόαιμο άτι Μπογκντάνοβιτς, γενικά μια σπουδαία ομάδα που ίσως χωλαίνει στο πεντάρι με Ραντούλιτσα, Κούζμιτς και Μιλουτίνοφ. Τους σέντερ των «αιωνίων», δηλαδή.
τα όργια του Μίλος στο περσινό Μουντομπάσκετ
Θα ξαναβγεί ο Ντιρκ Νοβίτζκι πρώτος σκόρερ, όπως το 2001, το 2005 και το 2007; Δεν αποκλείεται. Στα 37 του είναι ο μεγαλύτερος σε ηλικία παίκτης του τουρνουά και γυρίζει στη «νατσιονάλ μάντσαφτ» προφανώς θέλοντας να τερματίσει του χρόνου στο Ρίο. Αν βρεθεί σε καλή κατάσταση, οι Γερμανοί που κατεβάζουν και τον καλό γκαρντ Σρέντερ των Ατλάντα Χοκς, θα είναι παραδοσιακά δυσκολοκατάβλητοι. Για τη θέση του πρώτου σκόρερ πάντα παίζει ο Πάρκερ (πρώτος το 2011 και το 2013), ποτέ δεν ξέρεις με τον Μίλος, μαύρα άλογα οι Ιταλοί Μπελινέλι και Γκαλινάρι.
o Νοβίτζκι κάνει θέατρο, σε άλλο άθλημα
Η Ιταλία είναι ομάδα για μονό ή το μεγάλο αουτσάιντερ της διοργάνωσης; Μπελινέλι, Γκαλινάρι, Μπαρνιάνι, Ντάτομε, Τζεντίλε, Χάκετ, Αραντόρι – διάλεξε μια τριάδα απ’ αυτούς τους siete bello και πολύ δύσκολα χάνουν σε 3 on 3 από οποιαδήποτε άλλη του τουρνουά. Άμυνα όμως παίζει μονο ο Χάκετ, του Ολυμπιακού πια, και το FIBA μπάσκετ έχει πάψει προ πολλού να στηρίζεται τόσο στο 1 εναντίον 1 και τα συνεχόμενα iso. Θα είναι fan to watch, αλλά θα τους μετρήσουμε ήδη από την πρεμιέρα. Αν βραχυκυκλώσουν από το κατενάτσιο των Τούρκων, σημαίνει ότι το κουμπί τους παραείναι εμφανές.
Κάποιος πιτσιρικάς να χαζέψουμε; Ο τρόπος που αγωνίζεται ο Κροάτης Μάριο Χεζόνια κινείται στα όρια του basket porn. Άψογη τεχνική, τρομερά αλτικά προσόντα, καλό σουτ – μόλις 20 χρονών, τόσα χρόνια όσα έχουν οι Κροάτες να ανέβουν στο βάθρο. Ο Χεζόνια, που άφησε την Μπαρτσελόνα για να πάει στους Ορλάντο Μάτζικ, έχει ήδη τα ελαττώματα της μπασκετικής του φυλής. Είναι «ψηλωμένος», αλαζόνας, δείχνει για την ώρα soft. Λίγο πολύ οι λόγοι που παρά το εντυπωσιακό τους ρόστερ με Μπογκντάνοβιτς, Σάριτς, Τόμιτς, οι Κροάτες ούτε φέτος εμπνέουν εμπιστοσύνη ότι θα τα καταφέρουν.
Croatian Diamond
Αν δεν τον είδατε στο U18 απέναντι στον Χαραλαμπόπουλο, δώστε λίγη βάση και στον, βενιαμίν του τουρνουά, Τούρκο Φαρουκάν Κορκμάζ, γκαρντ 18 Ιουλίων με θράσος 1000 καρδιναλίων (υποχρεωτική φράση αν γράφεις για μπάσκετ).
Οι λοιπές παραδοσιακές δυνάμεις; Η Σλοβενία του Γιούρι Ζντοβντς και η Τουρκία του Εργκίν Αταμάν άφησαν καλή εικόνα στα φιλικά. Ομάδες του προπονητή με σκληρές άμυνες, ικανές για το μπαμ της μιας βραδιάς, αλλά χωρίς τον Γκόραν Ντράγκιτς η πρώτη και χωρίς τους σταρ του παρελθόντος η δεύτερη η υπέρβαση μοιάζει πολύ δύσκολη.
Οι Λιθουανοί είναι πάντα ποιοτικοί π.χ. πρόπερσι από το πουθενά έφτασαν τελικό, αλλά δείχνουν έλειμμα ποιότητας στα γκαρντ για να υποστηρίξουν τον οδοστρωτήρα σέντερ Βαλαντσιούνας.
Από τις χώρες που θα υποστήριζε ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, έχει καμία τύχη; Η Λετονία είναι μια παρέα ρέμπελων, η Εσθονία έχει δύο Σοκ αλλά κανένας δεν έχει σχέση με τον Τιτ, η ΠΓΔΜ χωρίς Μακάλεμπ κι Άντιτς δεν μπορεί να επαναλάβει το θαύμα της τετράδας του 2011, λίγo πιο ισχυρή η Πολωνία του ΝΒΑer Γκόρτατ και γνωστού μας Πολωνού από κούνια Ει Τζέι Σλότερ, περισσότερες πιθανότητες από αυτό το γκρουπ δυναμικότητας μάλλον στην Τσεχία των Βέσελι-Σατοράνσκι.
Ψηλότερος – κοντύτερος; Από τα 2.20 του Ρώσου Αντρέι Ντεσιατνίκοφ στο 1.75 του Βέλγου Λιονέλ Μποσκό μεσαλοβούν άλλοι 286 παίκτες.
Καμιά άλλη καινοτομία εκτός από τις τέσσερις χώρες διεξαγωγής; Ναι, ξεχάστε τα νούμερα από το 4 εως το 15, για πρώτη φορά σε διοργάνωση FIΒΑ, οι παίκτες διαλέγουν όποιο θέλουν. Π.χ. ο Αντετοκούνμπο θα παίξει με το – αγαπημένο του και στο ΝΒΑ – 34. Οι μόνες ομάδες που παραμένουν πιστές στο κλασικό είναι η Ισπανία και η Σερβία, δέιγμα άραγε ότι οι πιο ισχυροί είναι και οι πιο παραδοασιακοί;
Πού θα τα δούμε; Στον ΟΤΕ TV και στην εκπληκτική 8-bit εικόνα του ANT1 που δείχνει τα παιχνίδια της Εθνικής.
Ωραία, αλλά η Popaganda έγραψε 2000 λέξεις για το τουρνουά, προγνωστικά δε θα δώσει; (Και) Στα δικά μας power rankings, η Ελλάδα είναι 4η μετά από Γαλλία, Ισπανία και Σερβία. Όσο και να’ ναι κλισέ, προγνωστικά δεν υπάρχουν όταν συζητάμε για τέσσερις φάσεις νοκ-άουτ, απλά αν περάσουμε το κομβικό ματς των 8, παγώστε καλού κακού τον καμπανίτη.
