Κλείνει τα μάτια της, ρίχνει το κεφάλι της πίσω και βγάζει έναν βαθύ αναστεναγμό. Ο άντρας της, δίπλα της, έχει το στόμα του στο στήθος μιας άλλης κοπέλας, όσο αυτή νιώθει τα χέρια κάποιου άλλου να εξερευνούν το σώμα της. Τα βογγητά των υπόλοιπων ζευγαριών φτάνουν αχνά στ’ αυτιά της, τα μπλεγμένα κορμιά μοιάζουν σαν ένα θολό σκηνικό γύρω της, η έξαψη την έχει παρασύρει εντελώς και νιώθει ότι αυτό που ζει είναι ένα όνειρο. Κι όμως, δεν είναι όνειρο, είναι η δική της πραγματικότητα και την απολαμβάνει χωρίς ενοχές, χωρίς ψέμματα και χωρίς αναστολές. Τα τελευταία χρόνια η σχέση της είχε μείνει αρκετά στάσιμη σεξουαλικά και δεν ήταν λίγες οι φορές που είχε σκεφτεί να δώσει ένα τέλος. Μέχρι που έπεσε στα χέρια της ένα άρθρο για το swinging. Ψάχνοντας ακόμη περισσότερο, ανακάλυψε ότι στην Αθήνα υπάρχουν τρία μαγαζιά που απευθύνονται σε όσους έχουν επιλέξει αυτό τον τρόπο ζωής. Μετά από αρκετές διερευνητικές συζητήσεις με το σύντροφό της, αποφάσισαν μαζί ότι θα ήθελαν να το δοκιμάσουν. Από τότε όλα άλλαξαν προς το καλύτερο. Δεν μετάνιωσαν ποτέ γι’ αυτή τους την απόφαση και σήμερα είναι πιο αγαπημένοι από ποτέ. Όπως μου είπε, η ίδια η Φωτεινή, δεν είναι λίγοι αυτοί που έχουν ανακαλύψει την απελευθέρωση μέσα από αυτές τις εμπειρίες, στην πόλη μας.
Το swinging είναι ένας πολύ διαδεδομένος όρος στο εξωτερικό. Το μεγαλύτερο site αυτή τη στιγμή παγκοσμίως για ζευγάρια που επιδίδονται σε σεξουαλική ανταλλαγή συντρόφων, το SDC, έχει πάνω από τρία εκατομμύρια μέλη. Όχι και πως στην Ελλάδα δεν υφίσταται χρόνια, απλώς εδώ, όπως συνήθως συμβαίνει, όλα γίνονταν κρυφά και συνήθως σε σπίτια με τις πόρτες και τα παράθυρα, ερμητικά κλειστά. Ζευγάρια παντρεμένα που δεν ήθελαν να απατήσουν τους συντρόφους τους αλλά από την άλλη ήθελαν μία ποικιλία στη σεξουαλική τους ζωή, μοιράστηκαν μεταξύ τους αυτή την ανησυχία και αποφάσισαν να μοιραστούν και τους σεξουαλικούς τους συντρόφους. Αυτό που για κάποιους μοιάζει σαν προχωρημένη, ακραία κατάσταση, για άλλους είναι υγιής απελευθέρωση. Στην Ελλάδα ξεκίνησε δειλά-δειλά, αρχικώς μέσα από αγγελίες σε περιοδικά και αργότερα μέσω ίντερνετ. Το μεγαλύτερο site αυτή τη στιγμή στη χώρα είναι το Prive Club το οποίο απαριθμεί γύρω στα έξι χιλιάδες μέλη. Οι ενδιαφερόμενοι κάνουν αίτηση on line και αφού έρθουν σε επικοινωνία μαζί τους οι υπεύθυνοι μέσω mail, πρέπει και οι δύο να μπορέσουν να πιστοποιήσουν ότι όντως είναι ζευγάρι και όχι κάποιος μόνος του τυχαίος που απλώς ψάχνεται, μέσω της κάμερας του skype. Οι περισσότεροι swingers -κυρίως στην Ελλάδα- είναι παντρεμένα ζευγάρια. Έχουν υιοθετήσει το swinging ως τρόπο ζωής επειδή διαπίστωσαν ότι τονώνει τη σχέση τους μιας και δεν χρειάζεται να καταφύγουν σε εξωσυζυγικές σχέσεις για να εμπλουτίσουν το σεξουαλικό τους ρεπερτόριο. Για την ακρίβεια, πιστεύουν ότι αν δεν είχαν ανακαλύψει το swinging, ίσως ο γάμος τους να μην είχε αντέξει τόσα χρόνια. Από τη φετινή «άνθηση» των συγκεκριμένων μαγαζιών ανταλλαγής συντρόφων και τη μεγάλη προσέλευση του κόσμου σε αυτά, είναι ξεκάθαρο ότι οι Αθηναίοι έχουν αρχίσει να απελευθερώνονται και να ξεφεύγουν από τα στενά όρια του κρυφού μικρόκοσμού τους. Αποφάσισα λοιπόν να επισκεφθώ τα τρία swinger clubs της Αθήνας, για να διαπιστώσω μόνη μου πώς ακριβώς έχουν τα πράγματα.
Το 2+2 βρίσκεται σε μία παλιά αποθήκη 360 τ.μ. στον Πειραιά, μακριά από σχολεία, εκκλησίες και παιδικές χαρές, όπως τονίζει ο ιδιοκτήτης του ο Θέμης. Ο ίδιος έχει ζήσει πολλά χρόνια στη Γερμανία και διατηρεί κι εκεί κλαμπ. Άνοιξε το συγκεκριμένο γιατί και ο ίδιος με τη γυναίκα του ακολουθούν χρόνια τα ηδονιστικά μονοπάτια του swinging και ήθελαν να προσφέρουν στους Αθηναίους έναν χώρο φτιαγμένο με ευρωπαϊκά στάνταρ, ανεβαστική μουσική, άνετα δωμάτια και ζεστή ατμόσφαιρα. Και η πρώτη μου επίσκεψη εκεί, με πείθει πως το πέτυχαν. Στην είσοδο βρίσκονται τα lockers για όσους θέλουν να αφήσουν τα προσωπικά τους αντικείμενα ασφαλή όση ώρα κάνουν τις γνωριμίες και το παιχνίδι τους. Μπαίνοντας, βλέπω μια σκάλα που καταλήγει στο δεύτερο όροφο. Αριστερά μου είναι ένας τεράστιος ψηλοτάβανος χώρος με ένα μεγάλο τετράγωνο μπαρ στο κέντρο, stools με σκαμπό και τραπέζια αλλά και τρία μεγάλα δωμάτια γύρω-γύρω τα οποία θυμίζουν οντά, αφού καλύπτονται από αέρινες κουρτίνες που κρύβουν τη θέα στους υπόλοιπους θαμώνες. Στους καναπέδες τους και τα ανάκλιντρα, βρίσκονται ζευγάρια που έχουν ήδη γνωριστεί νωρίτερα και θέλουν να παίξουν με την ησυχία τους ενώ στο μεγάλο τοίχο απέναντι, ένα video wall προβάλει video clips και ερωτικές ταινίες. Στο μπαρ, άλλα ζευγάρια πίνουν το ποτό τους και κουβεντιάζουν. Τα πρώτα χαμόγελα, τα τυχαία αγγίγματα. Ένας 40άρης με τη γυναίκα του κάνουν κομπλιμέντα σε μια νεαρή ξανθιά και το αγόρι της προσπαθεί να δείξει τα φουσκωμένα μπράτσα του στην κυρία του κυρίου. Είναι βραδιά με θέμα «Αφεντικό-γραμματέας» και το σύνδρομο «Μοντέρνα σταχτοπούτα» Βουγιουκλάκη-Παπαμιχαήλ είναι στο φόρτε του. Οι ζαρτιέρες ξεχωρίζουν κάτω από τις φούστες, οι άντρες στέκονται αγέρωχοι με τις γραβάτες του, πέφτει και κάνα μπατσάκι στο κωλαράκι τυχαία και ακούγονται χαρούμενα θηλυκά γελάκια. Ο DJ Bill στο υπερυψωμένο booth, παίζει όλες τις dance επιτυχίες που ακούμε τα τελευταία 20 χρόνια -κάτι για όλες τις ηλικίες δηλαδή- και μια άλλη κοπέλα με κοντά μαλλιά κοιτάζει μια χυμώδη πιτσιρίκα που χορεύει όσο πιο αισθησιακά μπορεί, προκαλώντας το χαμόγελο του συντρόφου της. Η κοντομάλλα θέλει να την προσεγγίσει αλλά ο φίλος της ντρέπεται και τους παρακολουθώ να το συζητάνε για ώρα. Τελικά παίρνει η ίδια φόρα και της πιάνει την κουβέντα. Τις βλέπω να γελάνε και τελικά δειλά-δειλά πλησιάζει και το αγόρι. Λίγα λεπτά αργότερα τα κορίτσια κατευθύνονται σε ένα από τα δωμάτια, πιασμένα χεράκι-χεράκι και οι άντρες ακολουθούν. Παρατηρώ ότι συνήθως οι γυναίκες είναι αυτές που κάνουν το πρώτο βήμα και πλησιάζουν τις άλλες γυναίκες. Διακριτικότητα; Αντρική αναστολή; Ή απλώς τελικά οι γυναίκες τα «βρίσκουν» καλύτερα στο μιλητό με μία άλλη γυναίκα; Τους ακολουθώ στο δωμάτιο. Δεν είμαστε μόνοι. Όλοι οι καναπέδες είναι «πιασμένοι». Γυμνά και ημίγυμνα κορμιά, στα πιο περίεργα συμπλέγματα που μπορεί να φανταστεί κανείς. Σωματικά και ταξικά. Είναι ξεκάθαρο ότι το κοινωνικό στάτους του καθενός έρχεται σε δεύτερη μοίρα και αυτό που μετράει εδώ είναι άλλου είδους επιδόσεις. Επιτέλους το «στέκομαι μπροστά σου γυμνός, χωρίς καμουφλάζ και μάσκες» βρίσκει χώρο να αποκαλυφθεί. Άλλωστε δεν υπάρχει τίποτα πιο γοητευτικό από τη γυμνή αλήθεια και το μυστήριο συνήθως κρύβεται εκεί. Σε όσα βλέπουν τα μάτια και δεν σκαλίζει το μυαλό. Δεν έχει σημασία αν η κοπέλα που αναστενάζει στα χέρια του αγοριού είναι γιατρός με γραφείο στο Κολωνάκι και εκείνος δουλεύει οικοδομή στο μεροκάματο. Τα έχουν βρει εκεί που πρέπει. Άλλωστε δεν θα ξαναβρεθούν ποτέ για κάτι παραπάνω από αυτό και θα χρειαστεί να λύσουν άλλου είδους θέματα μεταξύ τους. Στο συγκεκριμένο μαγαζί πάντως, πρόσεξα πολλούς καλοβαλμένους κυρίους και τα ακριβά αυτοκίνητα απ’ έξω, ήταν παρκαρισμένα στη σειρά. Είναι πολλοί αυτοί που δεν ντρέπονται να έρθουν μιας και γνωρίζουν ότι στη συγκεκριμένη κοινότητα, υπάρχει απόλυτη εχεμύθεια. Ξεκινάω την εξερεύνησή μου στους άλλους χώρους. Στο βάθος, είναι οι τουαλέτες που διαθέτουν και ντους. Όλα είναι προσεγμένα μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια.
Ανεβαίνω στο δεύτερο όροφο μιας και κάτι μου λέει ότι και εκεί θα βρίσκεται αρκετός κόσμος. Με το που φτάνω στην κορυφή της σκάλας βλέπω μία κυρία που φροντίζει για την καθαριότητα σε κάθε χώρο και προσφέρει προφυλακτικά σε όσους τα χρειάζονται. Με προσπερνούν κάτι κοπέλες που γελάνε χαριτωμένα και τρέχουν προς το τέλος του διαδρόμου ψιθυρίζοντας η μία στο αυτί της άλλης. Είμαι σίγουρη ότι κάποιον έχουν βάλει στο μάτι και δεν θα τους τη γλυτώσει εύκολα. Δεξιά μου το μεγάλο Black & White Room με το διπλό κρεβάτι φιλοξενεί δύο ζευγάρια και έναν φίλο τους που απ’ ότι φαίνεται νιώθουν σαν στο σπίτι τους. Μάλιστα, έχουν αφήσει και την πόρτα ανοιχτή για να μπορούμε και οι υπόλοιποι να μπούμε στο κλίμα. Τους ρωτάω αν μπορούμε να τους φωτογραφίσουμε και δέχονται αρκεί να μην φαίνονται τα πρόσωπά τους. Ακολουθώ το διάδρομο που με πάει στα υπόλοιπα δωμάτια, το Red, το Purple και το Dark. Είναι πιο μικρά αλλά μάλλον το στρίμωγμα αρέσει σε πολλούς γιατί βλέπω αρκετό κόσμο να χαϊδεύεται και να αγκαλιάζεται εκεί. Οι φωνές μιας ξανθιάς ηλιοκαμένης που απολαμβάνει το παιχνιδιάρικο στόμα μιας άλλης κοπέλας, αντηχούν σε όλα τα δωμάτια. Με πλησιάζει κάποιος και μου κάνει νόημα να μπω κι εγώ στη φάση. Γνέφω αρνητικά, έτσι κι αλλιώς κάποιοι απλώς κοιτάνε και δεν συμμετέχουν στο παιχνίδι. Πιο κάτω, το Glory Hole. Άθλημα για τολμηρούς αφού περιέχει το ρίσκο του να μη βλέπεις ποιος βρίσκεται πίσω από αυτές τις τρύπες στις οποίες δεν μπαίνουν γλειφιτζούρια (ακριβώς). Ξαφνικά ακούω μία γυναικεία φωνή στο αυτί μου να μου λέει «θα σου κάνω εγώ ένα γλ…..νι, που δεν σου έχει ξανακάνει κανείς». Γυρνάω έκπληκτη και αντικρίζω μία πρόσχαρη κοπέλα με κοντά ξανθά μαλλιά που μου κλείνει το μάτι. Της λέω ότι την επόμενη φορά που θα έρθω θα την αφήσω να δοκιμάσει και κοιτάω γύρω μου τους υπόλοιπους παίκτες που έχουν κάνει κατάληψη ακόμα και στο διάδρομο. Η ατμόσφαιρα ξεχειλίζει ηδονή. Χρειάζομαι ένα ποτό επειγόντως.
2+2, Δερβενακίων 18, Πειραιάς, Λειτουργεί: Τρίτη και Πέμπτη 21:00-03:00, Παρασκευή και Σάββατο 23:00-06.00 www.2plus2club.com
Αφήνω πίσω μου τον Πειραιά και κατευθύνομαι προς το Φάληρο. Στο ισόγειο ενός παλιού ξενοδοχείου, στεγάζεται το SwingClub4 στο οποίο για να πάει κάποιος δεν χρειάζεται να είναι μέλος αρκεί να είναι ζευγάρι. Στην είσοδο μπερδεύομαι λίγο αφού νομίζω ότι όντως με υποδέχονται ρεσεψιονίστ που θα με ρωτήσουν αν έχω κάνω κράτηση και αν έχω το voucher μαζί μου. «Ερμ, εεερμ» ψελλίζω και ευτυχώς καταλαβαίνουν αμέσως ότι έχω πάθει πλήρη σύγχυση και μου δείχνουν την είσοδο προς το club (την οποία ειλικρινά δεν θα μπορούσα να έχω βρει μόνη μου και πιθανότατα θα βρισκόμουν στην κουζίνα ή κατευθείαν στο χώρο του παιχνιδιού), αφού πρώτα με ενημερώνουν ότι απόψε έχει Underwear πάρτυ και θα πρέπει να αφαιρέσω από πάνω μου τα περιττά βάρη. Πράγμα δύσκολο στην περίπτωσή μου βεβαίως μιας και εγώ με τα περιττά βάρη είμαστε ένα, αλλά τέλος πάντων, ευτυχώς φοράω έναν κορσέ και κάπως η κατάσταση σώζεται. Τελικά μπαίνω στο μπαρ το οποίο είναι ντυμένο με γκρι απαλό χρώμα και διακριτικό φωτισμό. Δεν προϊδεάζει σε καμία περίπτωση για τον χαρακτήρα του εκτός από το γεγονός ότι όλοι κυκλοφορούν με τα εσώρουχα. Γύρω μου αρκετά νέα ζευγάρια ακούν μουσική (από ποπ ελληνικά μέχρι τα charts της εποχής) και κουβεντιάζουν. Σαν να βρίσκομαι σε ένα μπαράκι της γειτονιάς μου δηλαδή. Μάλλον όχι, σαν να βρίσκομαι στο Super Paradise αλλά χωρίς άμμο και θάλασσα. Στο κέντρο το μπαρ χωρίζει τον χώρο στα δύο και γύρω-γύρω στους τοίχους κάθονται παρέες σε χαμηλά τραπεζάκια.
Φωτό: από το swingclub4.com
Αντιλαμβάνομαι ότι στον κεντρικό χώρο δεν έχει παιχνίδι. Εκεί γίνονται μόνο οι γνωριμίες ή απλώς λένε τα νέα τους κάποιες παρέες που γνωρίζονται από πριν. Οι ηλικίες είναι από 30s μέχρι 60s με έμφαση στα 30s-40s. Οι γυναίκες έχουν δώσει έμφαση στα αξεσουάρ τους μιας και δεν φοράνε πολλά ρούχα να επιδείξουν. Από πέρλες στο λαιμό, μέχρι βαριά σκουλαρίκια με πέτρες. Κάτι ακόμα που έχω προσέξει είναι ότι οι περισσότερες δεν φοράνε κραγιόν, παρά μόνο ένα απαλό lip gloss. Λογικό. Πόσο θα μείνει στη θέση του άλλωστε; Μου χαμογελάει μία κοπέλα από το απέναντι σκαμπό. Της χαμογελάω κι εγώ και μετά από λίγο έρχεται να μου μιλήσει. Ο φίλος της μένει στη θέση του προς το παρόν. Σχολιάζει τα μαλλιά μου (από κάπου πρέπει να ξεκινήσει η κουβέντα) και με ρωτάει ποια βαφή χρησιμοποιώ. Της απαντάω και συνεχίζει «δηλαδή δεν είσαι παντού κοκκινομάλλα»; Να ‘τα! Ξεκινήσαμε. Εκεί λοιπόν επάνω στα γέλια, έρχεται και δικός της. «Τι λέτε βρε κορίτσια και γελάτε; Πείτε μου και μένα», είναι το pick up line του. Στην κουβέντα μας μαθαίνω ότι η κοπέλα είναι γραφίστρια και εκείνος δικηγόρος. Μετά από λίγο πλησιάζουν και κάτι γνωστοί τους. Ο άντρας δημοσιογράφος και η γυναίκα του οικιακά. Η συζήτηση έχει περάσει στα καλύτερα εσωρουχάδικα της Αθήνας. Βλέπω μια πόρτα και τους λέω ότι θα πάω να εξερευνήσω και το υπόλοιπο μέρος. Ο δικηγόρος προτείνει να το κάνουμε όλοι μαζί. Πριν τον χώρο του παιχνιδιού, είναι οι τουαλέτες και οι ντουζιέρες και τα lockers. Από το βάθος ακούω βαθιές ανάσες και μουρμουρητά. Προχωράω στον διάδρομο και όσο πλησιάζω η ηχώ από τους αναστεναγμούς μεγαλώνει. Άνθρωποι τρέχουν στα ντους και ξαναβγαίνουν για να γυρίσουν στο δωμάτιο πάλι τρέχοντας. Ο χώρος είναι ολόλευκος με ανάκλιντρα και κρεβάτια τα οποία είτε ήταν είτε δεν ήταν εκεί, καμία σημασία δεν θα είχε, αφού βλέπω κορμιά ακόμα και στο πάτωμα. Εντάξει, και ο πιο αναίσθητος άνθρωπος του κόσμου να είσαι, δεν μπορεί, κάτι θα αισθανθείς αν βρεθείς σε μία αντίστοιχη κατάσταση. Στο βάθος μια κούνια για τους πιο kinky και το Glory Hole. Ο δικηγόρος με πλησιάζει και μου λέει ότι κατά καιρούς γίνονται και άλλες θεματικές βραδιές εκεί, όπως για παράδειγμα Bondage πάρτι. Σε έναν πάγκο βλέπω τα απαραίτητα προφυλακτικά και αποχωρώ ήσυχη ότι τηρούνται και εκεί όλοι οι κανόνες για safe play.
SwingClub4, Λειτουργεί: Παρασκευή και Σάββατο από τις 23:00. Κάθε Παρασκευή τα ζευγάρια μπορούν να φέρουν και ένα ακόμη άτομο / www.swingclub4.com
UPDATE: To συγκεκριμένο club έχει αναστείλει τη λειτουργία του
Το πρώτο μαγαζί που άνοιξε στην Αθήνα για swingers ήταν το Νιρβάνα το οποίο στεγάζεται σε ένα υπόγειο δίπλα από την οδό Αχαρνών. Από τότε έχουν περάσει περίπου οκτώ χρόνια και συνεχίζει να υποδέχεται ζευγάρια και κοπέλες, χωρίς κάρτα μέλους. Το είχα επισκεφθεί και πριν κάνει τις τελευταίες αλλαγές, γι’ αυτό απόψε μου παίρνει ώρα να καταλάβω πώς ακριβώς έχει διαμορφωθεί ο χώρος. Παλιότερα υπήρχε ένας ξεχωριστός όροφος για τα ζευγάρια που ήθελαν να απομονωθούν και να παίξουν, ο οποίος απόψε δεν λειτουργεί. Ο κεντρικός χώρος, έχει φωτάκια χρωματιστά γύρω από το μπαρ, μία Plasma TV στον τοίχο που προβάλλει λαϊκές επιτυχίες, καναπέδες, τραπεζάκια, stools και ένα pole στο κέντρο. Ο Μάριος, ο ιδιοκτήτης του μαγαζιού ο οποίος κάθε βράδυ εκτελεί και χρέη DJ, παίζει από Awalnation μέχρι Παντελίδη. Ο κόσμος γύρω μου δεν δίνει σημασία πάντως. Νομίζω ότι η μουσική είναι το τελευταίο πράγμα που τους ενδιαφέρει. Διακρίνω ζευγάρια κάθε ηλικίας και μάλιστα πολλούς νέους γύρω στα 23-25. Νιώθω μια αναταραχή, είναι όλοι πολύ ζωηροί αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί. Στ΄ αριστερά μου στο βάθος βρίσκεται ένα μικροσκοπικό δωματιάκι με ένα δερμάτινο κρεβάτι που θυμίζει λίγο εξεταστήριο σε ιατρείο και έχει μια οθόνη που προβάλλει ερωτικές ταινίες. Μέσα βρίσκεται ένα ζευγάρι. Εκείνος όρθιος και εκείνη γονατιστή μπροστά του. Κοιτάω δεξιά μου σε άλλο ένα δωμάτιο με ένα στρογγυλό κρεβάτι και τη γνωστή σε όλους μας πλέον, κούνια. Στην είσοδό του μία ταμπέλα γράφει «Απαγορεύεται η είσοδος σε κάτω των 18» και κάποιος έχει συμπληρώσει με μαρκαδόρο δίπλα από το 18, το χαρακτηριστικό «cm». Δεν μοιάζει πάντως να έχει πτοήσει καθόλου το μπρατσωμένο αρσενικό που έχει καθισμένη επάνω του μία γυμνή κυρία με ξασμένο ξανθό μαλλί.
Κατευθύνομαι προς την άλλη πλευρά και βλέπω ένα διάδρομο στο βάθος. Μπίνγκο! Δεξιά από τις τουαλέτες διακρίνω μία κουρτίνα και πίσω της, σκιές από κόσμο. Μπλεγμένα κορμιά και έντονα βλέμματα. Μία κοπέλα είναι όρθια ανάμεσα σε δύο άντρες που τη χαϊδεύουν λάγνα και άλλη μία φιλάει τον ένα εξ’ αυτών. Η διακόσμηση θυμίζει κελί φυλακής (αν δεν είναι το κελί φετίχ, τότε τι είναι;) και στους τοίχους υπάρχουν γκράφιτι, φωτογραφίες γυμνών κοριτσιών, οι κλασικές «γραμμές/ημέρες» που μετρούν και σβήνουν οι φυλακισμένοι και η ένδειξη «Κελί 34». Καλοπέραση. Προσπαθώ να περάσω ανάμεσα από τον κόσμο αλλά δεν θέλω να χαλάσω και τη διάθεση όσων παίζουν. Δεδομένης της στριμωγμένης κατάστασης, δεν είναι εύκολο. Νιώθω χέρια να περνάνε τυχαία ξυστά από το σώμα μου, τρεις κοπέλες όρθιες, φιλιούνται μεταξύ τους ασταμάτητα και χαϊδεύουν η μία την άλλη μέσα από τα εσώρουχα. Ένας άντρας έχει ρίξει στα τέσσερα μία «ευχάριστα παχουλή» κοπέλα και την περιποιείται λέγοντάς της παράλληλα προστυχόλογα και κρατώντας την από τα μαλλιά. Αυτή μουγκρίζει και αρπάζει μανιασμένη το… εργαλείο του διπλανού της. Έξω στο μπαρ, κόσμος συζητάει εύθυμα και φλερτάρει διακριτικά. Κάποια ζευγάρια απλώς κοιτάζουν και ψιθυρίζουν μεταξύ τους. Ένα ζευγάρι από τη Βραζιλία, μας συστήνεται χαμογελαστό. Είναι χρόνια στον χώρο και έχουν γυρίσει πολλά αντίστοιχα μαγαζιά ανά τον κόσμο. «Σημασία, έχει να είναι κανείς χαλαρός και να σκέφτεται ότι εδώ γνωρίζει ανθρώπους ακομπλεξάριστους», μου λένε. Όσο η ώρα περνάει, κόσμος μπαινοβγαίνει στο «Κελί», ο Κιάμος εμφανίζεται συχνά στην οθόνη, διάφορες κοπέλες προσπαθούν να σκαρφαλώσουν στο στύλο και καταλήγουν να τον αγκαλιάζουν απλώς αφήνοντας πονηρά γελάκια και τα πονηρά βλέμματα δίνουν και παίρνουν. Μία ψηλή, αδύνατη, μελαχρινή, έχει μείνει με τα εσώρουχα και τις ζαρτιέρες της και χορεύει για την πάρτη της με πολλή θέρμη. Έχει βάλει στο μάτι κάποιον, που την κοιτάει κλεφτά όσο μιλάει με την κοπέλα του, αλλά πριν τον πλησιάσει, ρωτάει με νόημα τον δικό της αν έχει πρόβλημα με αυτό. Εκείνος της δίνει το ok και τη βλέπω να ορμάει στο θήραμα με νάζι και τίναγμα μαλλιού. Λίγο μετά, φεύγουν και οι τέσσερις για το Κελί 34. Ξημέρωσε, ώρα για βρώμικο λουκάνικο στη Μαβίλη -στο φαγητό αναφέρομαι, η βόλτα στα Swinger Clubs τελειώνει εδώ.
Νιρβάνα, Αχαρνών 335 & Νιρβάνα, Κάτω Πατήσια. Λειτουργεί: Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή, από τις 23:00.
Κάθε παιχνίδι έχει και τους κανόνες του
Οι έμπειροι παίκτες γνωρίζουν πολύ καλά τους κανόνες και δεν τους παραβαίνουν ποτέ. Όπως το να μην επιχειρήσουν να συναντηθούν μόνοι τους με κάποιο άλλο μέλος, να μην πουν μετά το παιχνίδι μπροστά στο σύντροφό τους ότι το μέλος με το οποίο έπαιξαν ήταν ό,τι καλύτερο έχουν δοκιμάσει ποτέ (είπαμε, ωραίο το ξένο γλυκό αλλά σαν την καρυδόπιτα που βγαίνει από το σπίτι μας δεν υπάρχει καλύτερη, εντάξει;), να μη δώσουν παραπάνω προσοχή και τρυφερότητα στο άλλο μέλος, να μην υποχρεώσουν το σύντροφό τους κάνοντας επίκληση στο συναίσθημα, να πάρει μέρος σε κάτι τέτοιο απλώς και μόνο επειδή οι ίδιοι το θέλουν, να μην επιμείνουν να παίξουν με κάποιο ζευγάρι αν δεν δουν ανταπόκριση και από εκείνο, γενικά να είναι διακριτικοί και να σέβονται τα υπόλοιπα μέλη. Ο βασικός και πιο σημαντικός κανόνας είναι ότι πρόκειται για ένα συναινετικό παιχνίδι, άρα αν δεν υπάρχει ειλικρινής διάθεση και έγκριση απ’ όλες τις πλευρές, τότε είναι πολύ πιθανό να καταλήξει σε φιάσκο. Το σίγουρο πάντως είναι ότι οποιοσδήποτε θέλει να το δοκιμάσει, θα πρέπει να έχει σκεφτεί πολύ καλά τα θετικά και τα αρνητικά μιας τέτοιας απόφασης. Κατ’ αρχάς και τα δύο μέλη της σχέσης θα πρέπει να συμφωνήσουν με την ίδια χαρά σε κάτι τέτοιο. Αν το προτείνει ο ένας με θολωμένο μάτι από το ξάναμα και ο άλλος απλώς ακολουθήσει για να μη του χαλάσει το χατίρι, τότε το χάσατε το παιχνίδι. Η σχέση για να περάσει σε αυτό το στάδιο θα πρέπει είτε να έχει γερές, μακροχρόνιες βάσεις, είτε να είναι στις αρχές της και να βρίσκεται στη φάση του απλού παιχνιδιού. Από εκεί και πέρα, θα πρέπει να έχει σκεφτεί ο καθένας τους λόγους για τους οποίους θέλει να το δοκιμάσει. Αν δηλαδή έχει απλώς βαρεθεί τη μονοτονία της σεξουαλικής ζωής, αν θέλει να εκπληρώσει συγκεκριμένες φαντασιώσεις, όπως το να δει τη σύντροφό του με άλλη γυναίκα ή άλλον άντρα, αν θέλει να παίξει παιχνίδια ρόλων και κυριαρχίας/υποταγής, αν θέλει απλώς να δοκιμάσει για την εμπειρία ή αν πιστεύει ότι θα μπορούσε κάτι τέτοιο να αποτελέσει στάση ζωής. Σε κάθε περίπτωση, είναι ένα ρίσκο και για κάποιους, ένας δρόμος χωρίς γυρισμό. Καλό είναι λοιπόν να μη γίνεται χωρίς σκέψη.
*Ευχαριστούμε το 2+2 swingers club για την πραγματοποίηση της φωτογράφησης.
