Η αλλαγή του έτους με μπερδεύει. Κάνω ένα δίμηνο να προσαρμοστώ στο ότι δε γράφουμε πια «δυο χιλιάδες κάτι», αλλά «δυο χιλιάδες κάτι συν ένα». Ίσως είναι το μόνο πράγμα που συνεπιφέρει η αλλαγή του έτους πάνω μου. Όσο, λοιπόν, εγώ κοιμάμαι – βλέπω σειρές – ξανακοιμάμαι – τρώω, πολλοί άνθρωποι φτιάχνουν λίστες με «resolutions» για το νέο έτος. Λέω καταρχάς «resolutions», γιατί δε μπορώ να το αποδώσω ακριβώς ως «στόχους». Στο μυαλό, σε ποστ-ιτ ή σε σημειωματάριο, οι «στόχοι» για τη νέα χρονιά εμφανίζονται, συνειδητά ή ασυνείδητα. Με άγνωστο μέλλον. Ποιος είσαι, λοιπόν, με βάση τους στόχους που βάζεις για τη νέα χρονιά;
Δίαιτα
«Από Δευτέρα δίαιτα» ή «από Δευτέρα καλύτερη διατροφή» ή «από Δευτέρα μόνο γκότζι μπέριζ για σνακ». Μόνο που η «Δευτέρα» αντικαθίσταται με τη «νέα χρονιά», πράγμα που σημαίνει ότι δεν έχεις σκοπό να χάσεις μόνο τα κιλά που πήρες στις γιορτές, αλλά έχεις πλάνο αδυνατίσματος (με ή χωρίς λόγο), το οποίο προτίθεσαι να τηρήσεις για ένα παρατεταμένο χρονικό διάστημα. Ακροβατείς στα όρια της αισιοδοξίας (θα φύγει το δεκάκιλο το ρημάδι) και της απαισιοδοξίας (θα αισθάνομαι μπογδάνω και τη νέα χρονιά), ανάλογα με το πόσο αποφασισμένος/η είσαι να μπεις σε πρόγραμμα. Παίρνεις τους δρόμους όταν έρχεται επίσκεψη στο σπίτι και το ψυγείο κοσμεί κούτα με γλυκά, κλείνεις τα μάτια όταν περνάς μπροστά από φούρνους, πετάς τα φυλλάδια των ντελίβερι με το που θα εμφανιστούν κάτω από την πόρτα σου. Καμιά φορά κλαις στο ντους, επειδή όλοι εκεί έξω τρώνε σα να μην έχουν ξαναδεί φαΐ μπροστά τους (ένεκα η εκάστοτε περίσταση) κι εσύ ήδη συγκρατιέσαι και βγάζεις τα ξύγκια από το χοιρινό με χειρουργική ακρίβεια, στουμπώνοντας το στομάχι σου με μαρούλια. Είσαι ο μέσος άνθρωπος, που νιώθει ότι το παράκανε μετά το καλοκαίρι και θέλει να ξαναγίνει φιτ, εκτός αν έχεις πάρει π.χ. 100 γρ. συνολικά από τον Αύγουστο, οπότε κούνα λίγο το κεφάλι σου, να έρθει στη θέση του. Μπράβο για την απόφαση, σε κάθε περίπτωση, ποτέ δεν έχω τολμήσει να σκεφτώ ότι «από του χρόνου θα τρώω πιο σωστά». Κανονικά εγώ έπρεπε να κλαίω στο ντους.
Γυμναστήριο
Όλη την υπόλοιπη χρονιά βαριέσαι να περπατήσεις δυο μέτρα, δηλαδή από το σπίτι μέχρι το ψιλικατζίδικο παίρνεις το μηχανάκι, κι έρχεται η ώρα να το παίξεις αμετακίνητος στις απόψεις σου. Από 2 Γενάρη ξεκινάς γυμναστήριο εντατικά: όργανα, ομαδικά προγράμματα, krav maga, ζίου ζίτσου, τουλάχιστον 4 φορές τη βδομάδα. Οι μισοί το βρίσκουν ως ευκαιρία να τρώνε το καταπέτασμα χωρίς τύψεις και μετά να το «καίνε» στα βάρη και οι άλλοι μισοί ως ευκαιρία, σε συνδυασμό με διατροφή, να έχουν γίνει φέτες μέχρι το Πάσχα, με απώτερο σκοπό την εντυπωσιακή εμφάνιση στην παραλία της Λούτσας περί τις αρχές Ιούνη. Ως «γυμναστηριάκιας» των αρχών του έτους είσαι αναποφάσιστος τύπος. Κάνεις μισή ώρα στο περίπτερο για να διαλέξεις κλορέτς ή τριντέντ. Τουτέστιν, αν ήθελες πραγματικά να έχεις ξεκινήσει γυμναστήριο, θα το είχες κάνει. 12 μήνες έχει ο χρόνος, 365 μέρες (κάθε 4 χρόνια 366), θα είχες γραφτεί, θα είχες πάει, θα είχες ορατά αποτελέσματα. Τέλος πάντων, πήγαινε να δούμε τι θα καταλάβεις. (Είπε ο άνθρωπος που έχει να κουνήσει πόδι/χέρι δυο χρόνια)
Δουλειά
Σιχαίνεσαι την ίδια σου την ύπαρξη. Κάνεις ψιλή υπομονή, ούτε κι εσύ θυμάσαι από πότε (επιλεκτική μνήμη το λένε αυτό, είναι φυσική αντίδραση του οργανισμού), μέχρι να βρεις δουλειά ή ν’ αλλάξεις δουλειά. Το πρώτο είναι προφανώς χειρότερο από το δεύτερο, αλλά και τα δυο σου τρώνε τα σωθικά (ωραίο βίζουαλ, το ξέρω, με το μπαρδόν). Είσαι ένας από εμάς, απελπισμένος κι αποφασισμένος (ελπίζω πιο πολύ το δεύτερο). Βάστα γερά, σύντροφε.
Γκόμενος/α
Με τη νέα χρονιά θέλεις να βρεις έναν άνθρωπο που να σ’ αρέσει και να του αρέσεις. Που να μπορείτε να συνεννοηθείτε. Που να μην αμολάει τις κάλτσες του όπου βρίσκει μέσα στο σπίτι. Που ν’ αγαπάει τη γάτα σου, παρότι είναι μουρτζούφλω. Σου λείπει η συντροφικότητα και σε καταλαβαίνω, παρότι μιλάω εκ του ασφαλούς. Η εμπειρία μου λέει πως αυτά τα πράγματα δεν προγραμματίζονται. Και πάλι εκ του ασφαλούς μιλάω, βέβαια. Σε κάθε περίπτωση, εγώ έχω δυο ξαδέρφους να σου γνωρίσω, ο ένας είναι στο Παρίσι, αλλά δεν έχει σημασία, θα γυρίσει του χρόνου (ή θα πας εσύ στο Παρίσι, δε θα σε χαλάσει, νομίζω). Όποια ενδιαφέρεται, να στείλει email, δίνουμε και προίκα ελιές. Να θυμάσαι μόνο ότι «από κει που δεν το περιμένεις, σου ‘ρχεται».
Ξένη γλώσσα – πιάνο – μπαλέτο
Έχεις αμελήσει «να κάνεις πράγματα». Δεν προλαβαίνεις, μάλλον. Ενώ παλιά, που είχες πιο πολλά λεφτά ή πιο πολύ ελεύθερο χρόνο, κάτι κατάφερνες (π.χ. 5 χρόνια γιαπωνέζικα είναι ωραιότατο χόμπι, άσχετα αν στο τέλος μπορούσες να πεις μόνο «Με λένε Σωκράτη και είμαι καρδιολόγος»). Θεωρείς ότι τα resolutions περί δίαιτας και γυμναστηρίων δεν έχουν νόημα ή δεν περνάνε καν από το μυαλό σου και σε νοιάζει μόνο να βρεις ένα νέο χόμπι να σου κάνει τη ζωή πιο όμορφη. Οι υπόλοιποι, μάλλον, σε ζηλεύουμε, που ο καημός σου είναι μόνο αυτός. Μη μας δίνεις σημασία. Συνέχισε έτσι.
Τσιγάρο
Ναι, ναι, θα το κόψεις, όπως τότε που ο μπάρμπας μου ο Θανάσης το ‘κοψε το βράδυ του ρεβεγιόν της Πρωτοχρονιάς, είχε πάρει δε και κομπολόι, για να έχει κάτι να κάνει με τα χέρια του και μετά από δυο βδομάδες κρατούσε στο αριστερό το τσιγάρο και στο δεξί το κομπολόι και δυστυχώς δεν είχε τρίτο χέρι να πληκτρολογήσει, να κάνει τη δουλειά του.
Ποτό
Ναι, ναι, θα πίνεις λιγότερο, δε θα βγαίνεις έξω και μεσοβδόμαδα και το σαββατοκύριακο να γίνεσαι κουδούνι, επειδή σου τη σπάνε όλα και κάπου πρέπει να ξεσπάσεις κι εσύ. Ναι, καλέ μην το συζητάς, σίγουρα, κι εγώ περιμένω από ώρα σε ώρα να με κάνουν equity partner στη Lockhart/Gardner. Όταν με το καλό πάω στο Σικάγο, τότε θα το μειώσεις κι εσύ. Ναι καλέ, μόλις πάω θα σου στείλω και μαγνητάκι για το ψυγείο που να γράφει «Τσίκαγκο».
Όρια
Δε βάζεις ποτέ «στόχους» για το κάθε έτος που έρχεται. Το θεωρείς μάταιο. Σε νοιάζει μόνο να πετύχει το ψητό στο τραπέζι της Πρωτοχρονιάς. Καμιά φορά, μπορεί να πλανάρεις κάτι στις αρχές του Σεπτέμβρη, που γυρνάς από τις καλοκαιρινές διακοπές. Π.χ. να προλαβαίνεις τις προθεσμίες της δουλειάς.
Αλλά μέχρι εκεί.
Το μόνο που πιστεύεις ότι πρέπει να θέσεις ως στόχο, γενικότερα μιλώντας, όχι μόνο για τη χρονιά που έρχεται, είναι η επιβολή ορίων. Π.χ.: Όχι, αφεντικό, δε θα ξενυχτήσω για να ασχοληθώ με κάτι που δεν το χρειάζεσαι, αλλά πρόκειται για καψόνι. Όχι, μαμά, δε θα μάθω να τρώω πράσα, ποτέ. Όχι, αγαπημένη μου φίλη, δε θα σε ξαναφήσω να μου πεις για 254η φορά το δράμα που ζεις επειδή δε βρίσκεις γόβα να είναι και φτηνή και καλή, να πηγαίνει με μαύρο, να πηγαίνει και με μπλε, να μην είναι σουέντ, αλλά να μην είναι και γυαλιστερή, να τη φοράς και το πρωί, να τη φοράς και το βράδυ.
Καλά τους τα είπα, κυρία Τένια μου; Τι χρωστάω; Ορίστε. Καλή χρονιά να έχετε.
Υ.Γ. Ο τίτλος είναι από ο ομώνυμο βιβλίο του Franzen. Προτείνω ως στόχο του 2014 να το διαβάσετε.