«Μόνο εγώ δεν έχω βάλει φέτος για δημοτικός σύμβουλος…». Ναι, ξέρουμε. Αν είχατε ένα ευρώ για κάθε φορά που έχετε ακούσει (ή πει) αυτή τη φράση τους τελευταίους μήνες, θα ασκούσατε το εκλογικό σας καθήκον την προσεχή Κυριακή και μετά θα φεύγατε για διακοπές διαρκείας σε κάποιον εξωτικό προορισμό. Έτσι κι αλλιώς, είναι σχεδόν 68.000 οι υποψήφιοι που ζητούν την προτίμησή μας σε κάθε είδους ψηφοδέλτιο στις 26 Μαϊου.
Ίσως την επόμενη φορά, λοιπόν. Μέχρι τότε μπορείτε να ετοιμάζεστε, παίρνοντας έμπνευση από τον αδιαμφισβήτητο νικητή της φετινής προεκλογικής περιόδου τουλάχιστον σε επίπεδο αυτοδιοίκησης – μιλάμε φυσικά για τον κύριο Κώστα Σίκαλο που ζήτησε την ψήφο στις Σέρρες λύνοντας έναν… λυμμένο κύβο του Ρούμπικ και πετυχαίνοντας να στερεώσει ένα μισοάδειο μπουκάλι νερό στο γραφείο του. Ήταν μάλλον το πιο χαρακτηριστικό δείγμα σε αυτή τη νέα κατηγορία των viral υποψηφίων που παρέλασαν από το timeline μας ως ανθρώπινα memes τον τελευταίο καιρό.
Φυσικά, δεν είναι όλοι οι υποψήφιοι τέτοιοι. Είναι κι εκείνοι που έχουν όρεξη να ανακατευθούν στα κοινά ως άφθαρτοι μη επαγγελματίες πολιτικοί, με καλό βιογραφικό ή/και μια κοινωνική παρουσία που τους νομιμοποιεί να πιστεύουν ότι μπορούν να προσφέρουν στην κοινότητα. Διαλέξαμε 8 τέτοιους που διεκδικούν τον σταυρό στο μεγαλύτερο δήμο της χώρας, τον Δήμο Αθηναίων, και τους ζητήσαμε να απαντήσουν στις παρακάτω ερωτήσεις…
1. Θα ήθελα να ξέρει ο κόσμος πως δε βρήκα τίποτα έτοιμο, δεν έχω μηχανισμούς και «τζάκια» να με στηρίζουν, ούτε να μου δίνουν το χρίσμα• το παλεύω μόνος μου γιατί θέλω να συνεισφέρω στην πόλη μας με το βλέμμα του ανθρώπου που ζει την Αθήνα στην καθημερινότητά της.
Θέλω πολύ να βοηθήσω στις δομές Αλληλεγγύης λόγω της ενασχόλησής μου με τ’ ανθρώπινα δικαιώματα. Η Αθήνα είναι μια πόλη για όλους.
Επειδή θα τιμήσω την ψήφο τους μέχρι την τελευταία μέρα και δε θα κάνω εκπτώσεις στις αξίες μου για οποιοδήποτε θέμα πέσει στο τραπέζι
2. Ο Παύλος είναι Αθηναίος που κυκλοφορεί στην πόλη και γνωρίζει όλα της τα προβλήματα. Δεν είναι περαστικός, κομματικός υποψήφιος ανάγκης, ούτε καριερίστας. Η παράταξή μας είναι μια πολυσυλλεκτική, συμπεριληπτική ομάδα ανθρώπων που αγαπάμε την Αθήνα και θα κάνουμε ο,τι περνάει από το χέρι μας για να ζούμε σε μια πιο φιλική πόλη. Έχουμε κάνει περιοδεία σε όλες τις γειτονιές και ήδη έχουμε καταγράψει τα ζητήματα που απασχολούν τον κόσμο.
3. Έχω καταφέρει να βελτιώσω την ποιότητα ζωής των Αθηναίων με τις παρεμβάσεις μου κι έχω καταδείξει πως οι νέοι έχουν λόγο ν’ ασχολούνται με τα κοινά. Επίσης θα ήθελα να έχω συμβάλλει στη μείωση της επιρροής της χρυσής αυγής στο κέντρο της Αθήνας.
4. Η Αθήνα είναι μια πόλη που συνδυάζει το urban με το παραδοσιακό και τις ήσυχες γωνίες με πολυσύχναστα μέρη που ζουν 24/7. Έχει το δικό της χαρακτήρα και είναι στο χέρι μας ν’ αναδείξουμε όλα αυτά τα στοιχεία τα οποία την καθιστούν σταυροδρόμι μεταξύ Δύσης κι Ανατολής. Η Αθήνα πρέπει να πουλήσει αυτό το πάντρεμα διαφορετικών στοιχείων σε συνδυασμό βέβαια και με τη βαριά πολιτιστική της κληρονομιά.
5. Ο σεβασμός του δημοσίου χώρου. Αυτό το μπάχαλο που επικρατεί, όπου δεν μπορείς να έχεις ελεύθερη πρόσβαση στα περισσότερα σημεία της πόλης. Αυτό που έχουμε προτείνει ως λύση είναι αυστηρός έλεγχος τραπεζοκαθισμάτων, 10.000 θέσεις για δίκυκλα για να φύγουν από τα πεζοδρόμια, αφαίρεση εμποδίων που έχουν μείνει στα πεζοδρόμια από δημόσιες υπηρεσίες, ΔΕΚΟ και δήμο (πχ. κολώνες, τηλεφωνικοί θάλαμοι, κά), και ειδικές ράμπες όπου χρειάζεται. Η πόλη μας πρέπει να είναι ανθρώπινη και προσβάσιμη σε όλους.
6. Το “Beautiful Hell” της Adna αλλά θα ήθελα να γίνει το “Dog Days Are Over” από Florence + The Machine
7. Οργάνωση και πρόβλεψη.
8. Δε θέλω να γίνω στερεοτυπικός, αλλά γίνεται να μην προβάλλεται η Ακρόπολη και τ’ Αναφιώτικα; Σίγουρα θα ήθελα να είναι ένα μακρινό πλάνο και να ξεκινάει από Ψυρρή, ώστε να περιλαμβάνει και ένα κτήριο ντυμένο μ’ ένα από τα υπέροχα γκραφίτι που υπάρχουν στην πόλη, και δεν εννοώ τις ταγκιές. Εννοώ τα έργα τέχνης.
9. Ανυπόμονοι
φωτό: Πηνελόπη Γερασίμου
1. Θα τους κεράσω σφηνάκι στο six d.o.g.s./ Θα φέρω τα πάνω-κάτω στα πολιτιστικά της πόλης/ Μου φτάνουν οι 2 πρώτοι.
2. Θέλετε να περιμένουμε λίγα χρόνια να δώσετε εσείς αυτήν την απάντηση; Θα έχετε όχι έναν, αλλά εκατοντάδες πολύ καλούς λόγους, και δεν το έχω ξαναπιστέψει ποτέ αυτό.
3. …έχω καταφέρει να βάλω τον Nils Frahm να παίξει live μέσα στον Παρθενώνα.
4. Τον εξωτικό της εαυτό, αυτό που πουλάει άθελά της τα τελευταία χρόνια. Η πόλη που πραγματικά δεν κοιμάται ποτέ. Fuck New York, this is Athens.
5. Είμαι Αθηναϊκά διπολικός: τη μία στιγμή δεν βλέπω κανένα πρόβλημα και την άλλη βλέπω τα πάντα λάθος. Φταίει το ότι είμαι αθεράπευτα Αθηνολάγνος (λολ, γέλια, και τέτοια). Εγώ θέλω να λύσω το πολιτιστικό πρόβλημα της πόλης (που δεν υπάρχει, πρόβλημα, απλά χρειάζεται ανάδειξη), όλα τα υπόλοιπα θα τα λύσουν πιο έμπειροι από εμένα.
6. The Boy – Αθήνα, Σ’ Αγαπώ να της Λες.
7. Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να υπάρχουν ζηλοτυπίες μεταξύ πόλεων. Η Αθήνα είναι μοναδική (όπως και κάθε άλλη πόλη), και δεν έχει να ζηλέψει τίποτα. Η Αθήνα είναι η Νέα Αθήνα.
8. Φωτογραφία στο ίνσαγκραμ σίγουρα δεν θα ήταν (πολύ νεανικό). Της αξίζει μία παραδοσιακή τουριστική καρτ ποστάλ, από αυτές με τις κιτρινισμένες φωτογραφίες αρχείου της Ακρόπολης (πριν τις σκαλωσιές), που υπάρχουν σε όλα τα περίπτερα στο Σύνταγμα.
9. #Yolo
1. Ζω και μένω στην Αθήνα και μάλιστα σε ένα σημείο που θεωρείται «δύσκολο», χαμηλά στην Ακαδημίας προς Ομόνοια. Τα προβλήματα της πόλης και της καθημερινότητας είναι και δικά μου προβλήματα.
Ως απόφοιτος της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης, καθώς και από την εμπειρία μου σε Διεθνείς Οργανισμούς του Εεωτερικού (Ε.Ε, ΟΗΕ) αλλά και στον ιδιωτικό τομέα σε εταιρείες παροχής συμβουλευτικών υπηρεσιών μπορώ να σχεδιάσω και να υλοποιήσω δημόσιες πολιτικές, δεν κρύβομαι πίσω από την γραφειοκρατία για τυχόν θέματα αναποτελεσματικότητας.
Είμαι και θα παραμείνω ενεργός πολίτης τόσο στα κινήματα της πόλης και γειτονιάς, υπερασπιζόμενος τον δημόσιο χώρο και την κοινωνική αλληλεγγύη προς τις πιο ευάλωτες ομάδες, όσο και ως χρόνια τώρα εθελοντής σε κατασκηνώσεις για μη προνομιούχα παιδιά.
2. Η Ανοιχτή Πόλη υπάρχει και δραστηριοποιείται από το 2006 στις γειτονιές της Αθήνας, είναι Αθηναίες και Αθηναίοι που ζούνε και μεγαλώνουν στις γειτονιές της πόλης. Παρά το γεγονός ότι κυριαρχεί η εικόνα της εγκατάλειψης σε όλη την πόλη από μέρους της Δημοτικής Αρχής, οι άνθρωποι της Ανοιχτής Πόλης είναι πεισματάρηδες και το παλεύουν καθημερινά, κινηματικά αλλά και θεσμικά για μια άλλη Αθήνα. Δεν είμαστε περαστικοί από την Αθήνα και δεν την βλέπουμε ως επισκέπτες. Γνωρίζουμε τις δυνατότητες της πόλης και πιστεύουμε σε αυτήν.
Ομοίως και ο Νάσος Ηλιόπουλο;, μεγάλωσε και μένει ακόμη και σήμερα στα Κάτω Πατήσια, είναι άνθρωπος της Αθήνας. Έχει ήδη δείξει από την θητεία του στο Υπουργείο Εργασίας ότι και αποτελεσματικός είναι αλλά και δεν φοβάται να συγκρουστεί για τα συμφέροντα των πολλών, υπερασπιζόμενος τα εργασιακά δικαιώματα.
3. Έχουμε κερδίσει την μάχη του αυτονόητου: η πόλη να είναι καθαρή, η ανακύκλωση να μη θεωρείται πολυτέλεια, να έχουμε πάρκα και πράσινο, να μπορούμε να αθληθούμε χωρίς να πληρώνουμε υπέρογκα ποσά, τα σχολεία μας έχουν σωστή υλικοτεχνική υποδομή, να μην κρύβουμε κάτω από το χαλί ευάλωτες κοινωνικές ομάδες όπως οι άστεγοι της πόλης, να έχουμε ασφαλείς παιδικές χαρές για να παίζουν τα παιδιά της πόλης μας. Αυτά και άλλα πολλά που συνιστούν την καθημερινότητα μας, είναι πράγματα αυτονόητα για άλλους Δήμους της Ελλάδας, όμως είναι ζητούμενα για όλους εμάς τις Αθηναίες και τους Αθηναίους. Πρέπει να σπάσουμε το αίσθημα ότι τίποτα δεν αλλάζει ξεκινώντας από τα απλά τα καθημερινά.
4. Η Αθήνα έχει μια ενέργεια μαγική κι αυτό πιστεύω ότι αυτό οφείλεται στην ποικιλομορφία και τις αντιφάσεις της πόλης. Στην Αθήνα σε πολύ μικρό χώρο συναντιούνται χρήσεις και μέρη αντίθετα ή αντίρροπα, Ανατολή – Δύση, αλληλεγγύη δίπλα σε πληγές κρίσεις, αρχαία δίπλα σε μοντέρνα κτίρια, κατοικία δίπλα σε διασκέδαση κ.α. Αυτά είναι στοιχεία της πόλης που της δίνουν έναν δυναμισμό και πολλές δυνατότητες, εξού και η λέξη μαγεία που χρησιμοποίησα πιο πριν. Αυτό το στοιχείο του πλούτου της ποικιλίας των μεικτών χρήσεων που πετυχαίνεις μέσα στην Αθήνα θα το κράταγα και θα το προστάτευα διότι αποτελεί πλούτο για την πόλη, με ένα όμως ρυθμιστικό πλαίσιο που προστατεύει όλες τις χρήσεις και σέβεται την καθημερινότητα όλων μας.
5. Η Αθήνα είναι μια πόλη βρώμικη και το μοντέλο διαχείρισης των απορριμμάτων, που ακολουθεί η Αθήνα, έχει φτάσει στα όριά του. Η Αθήνα, ενώ θα έπρεπε να ανακυκλώνει το 50%, ανακυκλώνει μόλις το 5% των απορριμμάτων της και στέλνει για ταφή το 92%, ενώ ο ΧΥΤΑ Φυλής κλείνει το 2020. Σε αυτό να προσθέσουμε το γεγονός ότι ο πληθυσμός που επισκέπτεται την πόλη έχει αυξηθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια, λόγω της μετατροπής της Αθήνας ως προορισμό ολιγοήμερων διακοπών (shortbreak destination). Χρειάζεται λοιπόν ένα έκτακτο ολοκληρωμένο σύγχρονο σχέδιο διαχείρισης απορριμμάτων με έμφαση στη διαλογή στην πηγή, την ανακύκλωση και την κομποστοποίηση, ενώ παράλληλα πρέπει να ενισχύσουμε την υπηρεσία καθαριότητας σε μέσα και ανθρώπινο δυναμικό, λαμβάνοντας υπόψη όλα τα νέα δεδομένα στον σχεδιασμό της πόλης
6. Δεν είναι ένα τραγούδι που γράφτηκε για την Αθήνα, αλλά προσωπικά έχω συνδυάσει την πόλη με το τραγούδι των Red Hot Chili Peppers “under the bridge”, ιδιαίτερα τον στίχο που αναφέρει “At least I have her love, the city she loves me”. Νομίζω ότι ταιριάζει με την ενέργεια που σου δίνει αυτή η πόλη όταν την περπατάς.
7. Τα πάρκα, είναι το πρώτο πράγμα που επισκέπτομαι στο εξωτερικό, πριν από μουσεία ή σημαντικά αξιοθέατα. Αναβαθμίζουν σημαντικά την ποιότητα ζωής των κατοίκων τους, ενώ παράλληλα δρουν ευεργετικά σε θέματα υγείας που μπορεί να προκαλούνται από τη ζωή σε μεγάλες πόλεις όπως η Αθήνα. Μην ξεχνάμε άλλωστε το πόσο αυτά συνεισφέρουν στην μάχη μείωσης των ρύπων στην πόλη αλλά και της κλιματικής αλλαγής.
8. Θα είχε πολύ τσιμέντο γύρω και στη μέση την Ακρόπολη, αναδεικνύοντας τις αντιφάσεις της πόλης μας.
9. Δημοκρατία.
φωτό: Γεράσιμος Δομένικος/ FOS PHOTOS
1. Για να καταλάβετε πόση αμηχανία μου προξενεί αυτή η ερώτηση, θα σας πω ότι δεν έχω καν τυπώσει κάρτες για τη λεγόμενη «προεκλογική εκστρατεία». Μπορώ όμως να δώσω ένα λινκ. Πέρσι με τον φίλο μου Δημήτρη Χριστόπουλο γράψαμε ένα βιβλίο για το Μακεδονικό (10+1 Ερωτήσεις και Απαντήσεις για το Μακεδονικό, Πόλις, 2018). Το κείμενο αυτό συμπυκνώνει την οπτική μου, την αντίληψή μου για το πώς το παρελθόν διαπλέκεται με το παρόν, και την έγνοια μου να συζητάμε εύληπτα και συγκεκριμένα.
2. Ο Νάσος Ηλιόπουλος είναι ένας έξυπνος, αποτελεσματικός και ευχάριστος άνθρωπος που ξέρει και τον νοιάζει η πόλη. Αν ήθελα να κρατήσω μόνο ένα στοιχείο από αυτόν, θα ήταν το ότι επί των ημερών του το Σώμα Επιθεωρητών Εργασίας επέβαλε αυστηρά πρόστιμα στις τράπεζες που παραβίαζαν την εργατική νομοθεσία. Εκεί κρίνονται οι άνθρωποι. Οταν πρέπει να συγκρουστούν με τις συντηρητικές αδράνειες και τη λογική του «αυτά δεν γίνονται».
3. Αν το 2023 η Αθήνα δεν τιμήσει τα εκατό χρόνια από τη συμφωνία ανταλλαγής των πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας μέσα από ένα επικολυρικό πρίσμα, αλλά οργανώσει ιστορικές διαδρομές, συλλέξει την προσφυγική εμπειρία, μετατρέψει παρατημένα βιομηχανικά κτίρια σε κυψέλες γνώσης και σκεφτεί γύρω από το πόσο η ιστορία της ίδιας είναι ταυτισμένη με την αδιάκοπη μετακίνηση και τις περιπέτειες εκατομμυρίων ανθρώπων. Αυτό θα σημαίνει ότι έχουμε επιτύχει μια κρίσιμη μετατόπιση στον τρόπο ανάγνωσης και αντίληψης του παρελθόντος και του παρόντος της ελληνικής πρωτεύουσας.
4. Οι αντιφάσεις της πόλης συνθέτουν τη γοητεία της. Και η σύγχρονη αθηναϊκή αφήγηση οφείλει να ενσωματώσει αυτό το σημείο στην ταυτότητά της. Η Αθήνα δεν μπορεί και δεν πρέπει -αν θέλετε τη γνώμη μου- να γίνει Ζυρίχη. Ηταν και είναι μια πόλη που το αρχαίο και το σύγχρονο παρελθόν διαπλέκεται με τον ίδιο τρόπο που διαπλέκονται οι οικιστικές και εμπορικές χρήσεις.
5. Το μεγαλύτερο πρόβλημα της πόλης είναι η αισθητική της. Δεν εννοώ εδώ τα αγάλματα και μνημεία στους δημόσιους χώρους (αν και πολλά τα θεωρώ αδιάφορα). Εννοώ την αισθητική της καθημερινής ζωής εκκινώντας από το δικαίωμα στην μετακίνηση μέσα στην πόλη και απολήγοντας στις πολιτιστικές δράσεις του δήμου. Δεν βρίσκω τίποτα ειρωνικό στη φράση «για μια αισθητική ζούμε». Και θεωρώ ότι η λύση έγκειται στο να μη θεωρούμε την αισθητική μία πολυτέλεια για τους λίγους, αλλά δικαιώμα για όλους.
6. To “Athens” των Planet of Zeus. Γιατί πάνω σε αυτή τη μελωδία ο καθένας και η καθεμία από μας μπορεί να γράφει τους στίχους της καθημερινότητάς του/της.
7. Εχω ζήσει κάποια χρόνια στη Νέα Υόρκη. Την πρώτη φορά που χιόνισε πολύ, είδα την παραγωγική διάσταση της αυτοοργάνωσης. Οι κάτοικοι του δρόμου, σε βάρδιες, ανέλαβαν τον εκχιονισμό της γειτονιάς τους. Εδώ συχνά μιλάμε για την «κοινότητα», αλλά δεν τη σκεφτόμαστε σαν κύταρρο οργάνωσης και εξεύρεσης άμεσων και πρακτικών λύσεων στα προβλήματα.
8. Λοιπόν. Τις προάλλες στο παζάρι του Ελαιώνα βρήκα μια φωτογραφία του μεσοπολέμου με δύο γυναίκες που δουλεύανε στο Εργοστάσιο Οίνων και Οινοπνευματωδών Βότρυς. Αυτή είναι η Αθήνα: το άθροισμα της σκληρής εργασίας μεταναστών και προσφύγων μέσα στο χρόνο, το εκτύπωμα των αόρατων πρωταγωνιστών της ιστορικής εξέλιξης.
9. «Είναι τρελοί αυτοί οι Αθηναίοι!» (βλ. Γκοσινί και Ουντερζό, Ο Αστερίξ στους Ολυμπιακούς Αγώνες, Μαμουθ Κόμιξ, 1992)
1. Ανήκω στην συλλογικότητα της Ανοιχτής Πόλης.
Ξέρω τη πόλη από τη καλή και από την ανάποδη.
Για το «μικρή μου Αθήνα είσαι η πόλη που μου μοιάζει» από τον Κωνσταντίνο Βήτα
2. Γιατί είμαστε η μακροβιότερη αυτοδιοικητική συλλογικότητα και δεν έχουμε αρχηγους.
3. Άν καταφέρουμε να δώσουμε φωνή στους ανθρώπους στις γειτονιές και σχεδιάσουμε μαζί την πόλη
4. Να πουλάει αυτά που δεν χρεώνονται. Την ζωντάνια, τη μείξη, τη δημιουργία, τον θόρυβο της, τη θέα προς τα μνημεία του παρελθόντος και τις διεκδικήσεις του μέλλοντος.
5. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι το εμπόριο του φόβου που το πουλάνε τόσο φτηνά κάποιοι. Σε συνδυασμό με τη έλλειψη των βασικών υποδομών (πεζοδρόμια, φωτισμός, σκουπίδια κτλ.). Λύση είναι η διεκδίκηση της γειτονιάς. Ό,τι μας φέρνει πιο κοντά, διώχνει το φόβο και τα τρωκτικά.
6. Αθήνα μου, Σ Αγαπάω να της λες – The Boy
7. Το καφενείο μέσα στον Εθνικό κήπο με φόντο τις ψηλές πολυκατοικίες στο Παγκράτι
8. Τον δημόσιο χώρο της Βαρκελώνης, τα μουσεία της Μαδρίτης, τη νέα καλλιτεχνική σκηνή στη Νάπολη, την τοπική οικονομία στη Μπολόνια και τα ΜΜΜ στο Βερολίνο
9. ΣΤΗΤΣΙΤΑ (μια λέξη με κεφαλαία)
φωτό: Ανδρέας Σιμόπουλος/ FOS PHOTOS
1. Πρώτον δεν έχω υποχρεώσεις… έχω χρόνο. Δεύτερον, δεν έχω συμφέροντα στον δήμο. Τρίτον γνωρίζω καλά κάθε του γωνιά.
2.Η όρεξη ο ενθουσιασμός η εμπειρία
3. Αν έχω όρεξη να συνεχίσω πιο πέρα.
4. Το πνεύμα της!
5. Η ενότητα είναι το πρόβλημα της. Είναι σαν πολλά χωριά μαζί…Πρέπει να καταλάβουμε ότι τα Εξάρχεια και το Κολωνάκι είναι μέλη του ίδιου σώματος. Η λύση του είναι τα ίδια δικαιώματα και οι ίδιες υποχρεώσεις γι’ όλους…
6. «Είσαι φίνα και μ’ αρέσεις Αθηναίισα», Τσιτσάνης.
7. Την εφαρμογή των νόμων…
8. Διαλέξτε μια από τις παρακάτω…
9. Αρχοντόμαγκες!
1. Η αυτοδιαφήμιση δεν είναι δυνατό μου σημείο. Πόσα κλισέ να μαζέψω; Η Αθήνα είναι το «χωριό» μου, λατρεύω την πόλη μου, έχω ιδέες που θα αγωνιστώ γι αυτές, δεν το βάζω κάτι με τίποτα. Στην τελική όχι άλλο κάρβουνο!
2. Γιατί είναι Αθηναίος, ικανός, με αισθητική και κατάγεται από οικογένεια που προσφέρει 4 γενιές στην πόλη, αντίθετα από άλλους. Κατεβαινει για Δήμαρχος και μόνο, και δε χρησιμοποιεί τα λαϊκίστικα ξεπερασμένα τρικ. Στην ομάδα μας όλοι λατρεύουμε την πόλη και όχι την προβολή μας.
3. …αν μπορώ να περπατάω στους φωτεινούς δρόμους κοιτάζοντας μπροστά κι όχι κάτω μη γκρεμιστώ πουθενά ή πίσω μου..για τους ευνόητους λόγους. Α, και να μη μυρίζει παντού σουβλάκι.
4. Φως. Κυριολεκτικά. Και να γίνει μία έξυπνη και λειτουργική πόλη. Ανάμεσα στην ιστορία της και το σήμερα. Να αναβιώσουν όλα τα μουσεία, όλα της τα ατού. Η πόλη της θεάς Αθηνάς πρέπει να είναι σοφή.
5. Η εγκατάλειψη. Θέλει φροντίδα σε όλους τους τομείς.
6. Λογικα το «Αθήνα» του Ξαρχάκου..αλλά για μένα το «Σαν να μην πέρασε μια μερα» του Γιωργου Δημητριάδη για αυτό το “Πλατεία Μαβίλη 4 παρά…”
7. Τον πολιτισμό. Το λούστρο, την οργάνωση και την καθαριότητα στα κτίρια και στους δρόμους. Και κυρίως ότι δεν έχουν ταλαίπωρα αδέσποτα ζώα παντού.
8. Ο Παρθενώνας για πάντα.
9. Απόγνωση.
1. Είμαι υποψήφιος με τη Λαϊκή Συσπείρωση, το ψηφοδέλτιο που στηρίζει το ΚΚΕ.
Ζω κι εργάζομαι στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας.
Συμμετείχα από τα μαθητικά μου χρόνια μέχρι σήμερα στο οργανωμένο λαϊκό και νεολαιϊστικο κίνημα, παλεύοντας για δίκαιες διεκδικήσεις, για να γίνει η ζωή μας καλύτερη, έχοντας ιδιαίτερη ενασχόληση με τα ζητήματα του πολιτισμού.
2. O Νίκος Σοφιανός, μετά από 9ετή θητεία στο Δημοτικό συμβούλιο, έχει άριστη γνώση των πραγματικών προβλημάτων της Αθήνας και είναι επικεφαλής του ψηφοδελτίου της Λαϊκής Συσπείρωσης στο οποίο συμμετέχουν Αθηναίοι που έχουν ξεχωρίσει, ο καθένας στον τομέα του, για την αγωνιστικότητα και τη διεκδικητικότητα τους. Βάζουμε σε πρώτο πλάνο την επίλυση των προβλημάτων του λαού της Αθήνας όχι στα λόγια, αλλά με πράξεις και αγώνες.
3. …περισσότεροι άνθρωποι έχουν συσπειρωθεί στην πάλη για όσα μας έχουν πάρει και όσα δικαιούμαστε. Σ’ αυτή την πορεία να έχουμε πετύχει μικρότερες και μεγαλύτερες νίκες.
4. Το θέμα με τα «αφηγήματα» είναι ότι συχνά καταλήγουν «παραμύθια». Η Αθήνα ήδη «πουλάει» πολλά: τις πανάκριβες δημοτικές της υπηρεσίες, την εικόνα της ως τουριστικό προϊόν. Δεν πρέπει να καταλήξει «σούπερ μάρκετ» κι όποιος «έχει» να αγοράζει. Θα μπορούσε να γίνει παράδειγμα για: τη δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση, την καθαριότητα, την στέγαση, τον πολιτισμό, τον αθλητισμό, το πράσινο κ.ο.κ. Όλα αυτά, όχι ως εμπορεύματα προς πώληση, αλλά ως κοινωνικά αγαθά. Οι δυνατότητες υπάρχουν.
5. Τα μεγάλα προβλήματα κάθε πόλης είναι τα μεγάλα προβλήματα της κοινωνίας μας: Φτώχεια, ανεργία, εκμετάλλευση. Στην Αθήνα φυσικά μεγεθύνονται και λόγω πληθυσμού. Αν περιοριστούμε στα ζητήματα «αρμοδιότητας του δήμου», θα έλεγα ότι είναι το χάσμα ανάμεσα στην υψηλότατη δημοτική φορολόγηση και το τι επιστρέφει τελικά στους δημότες. Επίσης και τη χρηματοδότηση που θα έπρεπε να έχει ο δήμος από το κράτος, που έχουμε πληρώσει όλοι μέσω των φόρων, αλλά δεν επιστρέφεται στους δήμους. Το παράδειγμα της Πάτρας με τον κομμουνιστή δήμαρχο Πελετίδη, δείχνει πως πολλά μπορούν να γίνουν, με διεκδίκηση, χωρίς κατασπατάληση πόρων και «τάισμα» συμφερόντων και με ενίσχυση κι ορθή αξιοποίηση του εργατικού, τεχνικού και επιστημονικού δυναμικού των δήμων.
6. Η «Όμορφη Πόλη» του Μίκη Θεοδωράκη, για να τραγουδήσουμε την ομορφιά και τους έρωτές της.
Το «Αθήνα» των Αδερφών Κατσιμίχα, για τη σύγχρονη δυστοπία που πολλοί συμπολίτες μας ζούνε.
Το «Δέντρο» του Μάνου Λοΐζου, για τους ακατάλυτους δεσμούς αυτής της πόλης με τους εργάτες, το κίνημα και τα οράματά τους.
7. Τη διατήρηση σε πολλές από αυτές της αισθητικής και αρχιτεκτονικής τους συνέχειας, στην πάροδο των χρόνων.
8. Μια σύγχρονη παραλλαγή των φωτογραφιών της απελευθέρωσης. Μια εικόνα φωτεινή, καθαρή, με χιλιάδες κόσμου να γιορτάζουν τη νίκη τους.
9. Δε νομίζω ότι μπορεί να υπάρχει μια ενιαία περιγραφή, όπως και για τους κατοίκους οποιασδήποτε πόλης. Η Αθηναίοι δεν είναι ένα σύνολο ανθρώπων με ομοιογενή χαρακτηριστικά. Τα προβλήματα και οι αγωνίες του εργαζόμενου, του άνεργου, του νέου, του αυτοαπασχολούμενου, του συνταξιούχου, του μετανάστη δεν βρίσκουν κοινό τόπο συνάντησης -ακόμη κι ως λέξη- με αυτά που χαρακτηρίζουν τον μεγαλέμπορο, το βιομήχανο, τον εφοπλιστή, τον μεγαλοξενοδόχο. Είμαστε με τους πρώτους, είμαστε κομμάτι τους.