Να ρίξουν το βάρος στην πρόληψη και να σταματήσουν να ενοχοποιούν τη φύση για να καλύψουν τη δική τους ολιγωρία, καλούν την κυβέρνηση, το ΥΠΕΝ και τις περιφέρειες της χώρας τέσσερις περιβαλλοντικές οργανώσεις σε κοινό Δελτίο Τύπου με τίτλο «Φωτιές 2024. Των οικιών και των ζωών ημών εμπιπραμένων, υμείς (οι κυβερνώντες) άδετε», που δημοσίευσαν την 1η Σεπτεμβρίου. «Η διαχρονική ανικανότητα των κυβερνήσεων να διαχειριστούν ένα σαθρό σύστημα πολιτικής προστασίας μάς έφερε ως εδώ», τονίζουν.
Οι υπογράφουσες περιβαλλοντικές οργανώσεις Πολίτες Υπέρ των Ρεμάτων ΡΟΗ, Ελληνική Εταιρία Προστασίας της Φύσης, Επιμελητήριο Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητας και Κίνηση για την Προστασία & Ανάδειξη του Μεγάλου Ρέματος Ραφήνας, υπογραμμίζουν ότι βλέπουν «μία ακόμα προσπάθεια ενοχοποίησης των ρεμάτων, αυτήν τη φορά σε σύνδεση με την πυρκαγιά». «Είμαστε υποχρεωμένοι να απαντήσουμε», τονίζουν.
Υπενθυμίζεται πως στον απόηχο της φετινής καταστροφικής πυρκαγιάς στη Βορειοανατολική Αττική, ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας Θεόδωρος Σκυλακάκης δήλωνε μεταξύ άλλων πως στη συγκεκριμένη πυρκαγιά αποδείχθηκε ότι τα ρέματα λειτουργούν σαν «υπερμεταδότες φωτιάς», όχι μόνο εκτός αστικού ιστού αλλά και εντός του. «Αυτό δεν υπήρχε στο παρελθόν, με την έννοια ότι η βλάστηση ήταν πολύ πιο “αντιπυρική” μέσα στο ρέμα, όταν δεν είχαμε τόσο ξηρούς και θερμούς χειμώνες» είχε καταλήξει ο υπουργός.
Οι προαναφερόμενες περιβαλλοντικές οργανώσεις αντικρούουν στο Δελτίο Τύπου τους την επιχειρηματολογία του υπουργού, αναλύοντας τους λόγους επέκτασης της φωτιάς, και σημειώνουν: «…αρχικά ακούσαμε τις δικαιολογίες περί κηλιδώσεων (γνωστός τρόπος επέκτασης πυρκαγιάς από παλιά) που τώρα διακινήθηκαν κατά κόρον για επικοινωνιακούς λόγους. Κατόπιν ακολούθησε η δικαιολογία περί επικινδυνότητας των ρεμάτων για την διάδοση δασικών πυρκαγιών σε αστικά περιβάλλοντα, η οποία τάχα αίρεται με “τεχνικές παρεμβάσεις” και αποψίλωση των ρεμάτων. Αναρωτιόμαστε αν η πλήρης αποψίλωση των ρεμάτων που γίνεται μέχρι σήμερα υπό το πρόσχημα των “καθαρισμών” και ο εγκιβωτισμός των ρεμάτων με συρματοκιβώτια και σκυρόδεμα περιλαμβάνονται σε αυτά τα “τεχνικά έργα”».
Στη συνέχεια, υπενθυμίζουν την τεράστια περιβαλλοντική σημασία των ρεμάτων, τα οποία δεν «μπαίνουν στην πόλη», αντίθετα «η πόλη επεκτάθηκε χωρίς όρια και χωρίς όρους και περιέκλεισε τα ρέματα»: «Τα ρέματα – κατά κύριο λόγο – με την υγρασία και την υδροχαρή βλάστηση που έχουν είναι φυσικά εμπόδια των πυρκαγιών. Μόνο σε σπάνιες περιπτώσεις δρουν ως αγωγοί της φωτιάς. Το τμήμα της Ρεματιάς Πεντέλης-Χαλανδρίου, από Αλέξανδρου Παναγούλη έως το φυτώριο της οδού Ασκληπιού στη Νέα Πεντέλη, κάηκε για πρώτη φορά μεταπολεμικά»
Τονίζουν ότι η σημασία αυτή αντικατοπτρίζεται στον πρόσφατο ευρωπαϊκό Κανονισμό για την Αποκατάσταση της Φύσης (Nature Restoration Law – NRL) που βρίσκεται σε ισχύ από 18/8/24 και «θέτει ως στόχο την αποκατάσταση μέχρι το 2030, χιλιάδων χιλιομέτρων ποταμών και ρεμάτων συνεχούς ροής που υποβαθμίστηκαν ή και καταστράφηκαν στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ως θεμελιωδών για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής και την απώλεια βιοποικιλότητας».
«Στην Ελλάδα όμως, προγραμματίζεται και συνεχίζεται η καταστροφή των ρεμάτων, αγνοώντας τις σύγχρονες εξελίξεις, σαν να ζούμε στη δεκαετία του 1950», επισημαίνουν σχετικά.
Οι τέσσερις οργανώσεις τονίζουν πως ενδεχόμενη καταστροφή των τελευταίων φυσικών ρεμάτων που έχουν απομείνει εντός του αστικού ιστού δεν θα μας κάνει πιο ασφαλείς, αντίθετα «θα συντελέσει στην ερημοποίηση της Αττικής και κατά συνέπεια στην επιδείνωση της ποιότητας ζωής των ανθρώπων στις πόλεις».
Διαβάστε ολόκληρο το Δελτίο Τύπου εδώ.