Ο πάτερ του νησιού αναρωτιόταν αν θα προλάβει να κάνει τις αιματολογικές εξετάσεις της Κυριακής μετά τη λειτουργία. Με την βοήθεια του Θεού τα πρόλαβε και τα δύο.
Η Μαρία Κακκαλή είναι 28 ετών και είναι η νεαρότερη δήμαρχος της χώρας. Ζει στον Αη Στράτη με το σύζυγο και τα δυο παιδιά της. Δέχτηκε με χαρά τα δώρα που έγιναν στο σχολείο όπως και τον απινιδωτή που δώρισε η +πλευση στο αγροτικό ιατρείο. Αντάμειψε τους εθελοντές με την φιλοξενία του νησιού αλλά και μ’ ένα λεύκωμα με την ιστορία του Αη Στράτη.
Περιμένοντας την εξέταση τ’ αστεία έδιναν και έπαιρναν. Έτσι φεύγει και το άγχος. Οι λόγοι των εξετάσεων είναι κυρίως προληπτικοί. Όπως μας ενημέρωσαν από την +πλευση οι κάτοικοι των νησιών που ζουν κοντά σε αστικά κέντρα συχνά βάζουν στο ημερολόγιο τους την επίσκεψη σε νοσοκομείο. Το μεγαλύτερο πρόβλημα εντοπίζεται στους ηλικιωμένους που δεν έχουν συγγενείς να τους «τρέξουν» στα νοσοκομεία. Το ελληνικό κράτος δεν έχει προβλέψει γι’ αυτούς.
«Οι καρδιολόγοι στην Αμερική δεν κυκλοφορούν με στηθοσκόπιο αλλά με μεζούρα», σημειώνει ένας γιατρός. «Από το πάχος καταλαβαίνουν τα πάντα». Μαζί με τις εξετάσεις η +πλευση πραγματοποιεί και μια έρευνα για τις διατροφικές συνήθειες των νησιωτών. Ήδη παρατηρούνται φαινόμενα παχυσαρκίας στα παιδιά εξαιτίας της τάσης που υπάρχει να τρώνε σουβλάκι και πίτσα χειμώνα καλοκαίρι. Από τις συνεντεύξεις που ακούσαμε οι κάτοικοι (και οι γάτες που είναι εκατοντάδες στο νησί) τρώνε αρκετά όσπρια, κρέας και ψάρι. Η αλήθεια είναι πως σουβλατζίδικο δεν υπήρχε στο νησί.
Ο Αη Στράτης μένει συχνά αποκομμένος από τα υπόλοιπα νησιά εξαιτίας της κακοκαιρίας. Κατά καιρούς έχουν παρατηρηθεί ελλείψεις σε βασικά προϊόντα. Οι κάτοικοι του όμως δεν το βάζουν κάτω και συνεχίζουν να χαμογελούν όταν βλέπουν κάποιον καινούριο στα μέρη τους.
Ο Σάμι Γκαμάζ με καταγωγή από την Ιορδανία βρέθηκε στα 25 του να είναι ο ένας από τους δύο αγροτικούς ιατρούς στον Αη Στράτη. Ισχυρίστηκε ότι μπορεί να κουλαντρίσει τους ασθενείς. Περισσότερο από ότι το νησί. Το καλοκαίρι πέρασε εύκολα αλλά ο χειμώνας έχει τις δυσκολίες του. Το δράμα είναι όμως η άνοιξη όπου ο Άη Στράτης δέχεται επιδρομή από ακρίδες.
«Ναι, μερικές φορές βαριέμαι, αλλά τι να κάνεις;». Όταν δεν έχει ψάρεμα, κτηνοτροφία, κυνήγι, τις ώρες τους τις περνάνε στις ταβέρνες με τσίπουρο. Βέβαια για τα παιδιά κατά τη γνώμη μας μπορεί και να μοιάζει με παράδεισο αφού όλο το νησί είναι μια παιδική χαρά.
Ενώ την πρώτη μέρα οι επισκέψεις ήταν πιο χαλαρές στο ιατρείο, τη δεύτερη μέρα με τις αιματολογικές το ενδιαφέρον ήταν πολύ μεγαλύτερο. Όπως μεγάλη ήταν και η ευγνωμοσύνη των κατοίκων για τους γιατρούς και τους υπόλοιπους εθελοντές. Φανταζόμαστε πως το κάθε «σας ευχαριστούμε» είναι η καλύτερη ανταμοιβή για κάθε ένα μέλος της +πλευσης.
Ο ιδιοκτήτης του σνακ-μπαρ «Ροδοκάλι», Νικόλας Ξεμαντήλωτος. Ακούει συχνά ελληνική μουσική δυνατά και το χειμώνα με δυσκολία θα προλάβεις κάποια από τις τυρόπιτες που βγάζει. Ζεστός ελληνικός καφές και φέτες αλειμμένες με μέλι είναι πάντα εκεί.
Σε αυτόν τον λόφο ήταν χτισμένος ο Αη Στράτης πριν από το σεισμό του 1968. Είναι ευδιάκριτα ακόμα τα χαλάσματα από τα παλιά σπίτια.
To «απαραίτητο» κανόνι στην πλατεία με θέα στο λιμάνι. Το νησί πήρε το όνομά του καθώς ο Όσιος Ευστράτιος ο Θαυματουργός έζησε στο νησί τον 9ο αιώνα ως εξόριστος, γιατί ήταν αντίθετος προς την εικονομαχική πολιτική του βυζαντινού αυτοκράτορα Λέοντα του Αρμένιου. Το νησί αναφέρεται στο Νησολόγιο Isolario από τον Κριστόφορο Μπουοντελμόντι το 1420 ως Sanstrati.
Οι κολυμβητές του χειμώνα αφήνουν τις πατημασιές τους. Στον Αη Στράτη «επιτρέπεται» το καλοκαίρι το ελεύθερο κάμπινγκ σε κάποιες από τις παραλίες του νησιού.
Το Μουσείο Δημοκρατίας εγκαινιάστηκε το 2007 από τον Κώστα Καραμανλή. Το κτήριο κουβαλά μεγάλο ιστορικό φόρτο. Εκεί έγινε η πρώτη εγχείρηση καισαρικής στην Ελλάδα από εξόριστους ιατρούς. Εκεί βρήκαν φρικτό θάνατο πολιτικοί κρατούμενοι από υποχρεωτική ασιτία έγκλειστοι στο κτίριο του αναρρωτηρίου, του στρατοπέδου συγκέντρωσης των εξόριστων, το 1942. Θα βρείτε μέσα μια συρμάτινη αναπαράσταση της Γκουέρνικα από τα χέρια του Λεωνίδα Κύρκου και πολλά άλλα αντικείμενα και φωτογραφίες από τη ζωή των εξόριστων εκεί. Ενώ το Μουσείο μοιάζει μικρό στο μάτι, τα εκθέματα του όμως είναι τεράστιας σημασίας για τη σύγχρονη ελληνική ιστορία.
Κάποια από τα φουσκωτά σκάφη που δένουν στα λιμάνια των ακριτικών νησιών μια φορά το χρόνο φέρνουν μάλλον περισσότερη χαρά στους κατοίκους από ό,τι συνήθως. Τα μέλη της μη κυβερνητικής οργάνωσης +πλευση οργώνουν το πέλαγος με στόχο την υποστήριξη και βελτίωση της ποιότητας ζωής στα μικρά και αποκομμένα νησιά του Αιγαίου. Κάνοντας δωρεάν ιατρικές εξετάσεις, οργανώνοντας ποικίλες πολιτιστικές εκδηλώσεις, παρέχοντας στα σχολεία εκπαιδευτικό εξοπλισμό, κατασκευάζοντας παιδικές χαρές και γήπεδα στις περιοχές που επισκέπτονται, παρέχουν σημαντικό έργο εκεί όπου η πολιτεία δε μερίμνησε επαρκώς. Το ταξίδι γίνεται την άνοιξη, διαρκεί δέκα μέρες και επισκέπτονται 8-9 νησιά. Όλον τον υπόλοιπο χρόνο επικοινωνούν με τους ανθρώπους στα νησιά, πληροφορούνται τις ανάγκες τους και αναζητούν μέσω ιδιωτικών χορηγιών να ικανοποιήσουν τα αιτήματα τους. Από κιμωλίες για το σχολείο μέχρι 5Χ5 γήπεδο ποδοσφαίρου.
