Οι περιπτώσεις νεαρών σταρ που στερήθηκαν την παιδική ηλικία τους και αντιμετώπισαν ψυχολογικά προβλήματα μεγαλώνοντας, δυστυχώς είναι πολλές. Την περασμένη εβδομάδα, ο θάνατος του Liam Payne, πρώην μέλους των One Direction δεν σόκαρε απλώς τους φανς του, προκάλεσε για μία ακόμη φορά αποστροφή προς το σταρ σύστεμ που ρουφάει ό,τι μπορεί από νεαρά ταλέντα και μετά στρέφει την προσοχή του σε κάποιο άλλο όνομα που θα του αποφέρει περισσότερα χρήματα.
Ήδη από τότε που έσκασε η ιστορία του P Diddy και οι ισχυρισμοί για εκμετάλλευση, αποπλάνηση και σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκων καλλιτεχνών (και όχι μόνο) από μια μεγάλη αλυσίδα ανθρώπων του σταρ σύστεμ, έχει ανοίξει μία μεγάλη συζήτηση για τα βρώμικα παιχνίδια της βιομηχανίας.
Αλλά αυτή η ιστορία δεν είναι καινούργια και είναι απολύτως λογικό να βλέπεις νέους καλλιτέχνες να καταρρέουν κάποια στιγμή, αφού το τίμημα της φήμης είναι η αποσταθεροποίηση, κάτι που πολλές φορές είναι μη διαχειρίσιμο, ειδικά αν έχουν γίνει είδωλα ενώ ήταν ακόμα παιδιά. Επιπλέον, όλοι αυτοί που κανονικά θα έπρεπε να προστατεύουν την ευαλωτότητά τους, προτιμούν να εξαργυρώσουν σε χρήμα το όνομά τους ή ακόμα και τις ίδιες τις προσωπικές τους μάχες. Γιατί και αυτές πουλάνε.
Η Judy Garland μπήκε στον χώρο του θεάματος στα τρία της και σε ηλικία 13 χρονών υπέγραψε συμβόλαιο με την MGM. Στο στούντιο τη φώναζαν ασχημόπαπο (κάτι που της δημιούργησε χαμηλή αυτοεκτίμηση και κατάθλιψη), την έντυναν με φανταχτερά παιδικά φορέματα και κοστούμια για να ταιριάζει με την εικόνα του “κοριτσιού της διπλανής πόρτας” που είχαν φτιάξει γι’ αυτήν και την είχαν βάλει να φοράει αφαιρούμενα καλύμματα στα δόντια της και ελαστικούς δίσκους για να αναδιαμορφώσουν τη μύτη της. Η Judy πάλευε για χρόνια με τις καταχρήσεις και βρέθηκε νεκρή στο μπάνιο της στα 47 της από υπερβολική δόση βαρβιτουρικών.
Η Tatum O’Neal κέρδισε το Όσκαρ Β’ γυναικείας ερμηνείας σε ηλικία 10 ετών για την ταινία Paper Moon, δίπλα στον πατέρα της Ryan O’Neal, τον οποίο αργότερα κατηγόρησε για ψυχολογική και σωματική κακοποίηση, όπως και πολλά πρόσωπα της κινηματογραφικής βιομηχανίας που αντί να την προστατεύσουν, την αντιμετώπιζαν σαν ενήλικη. Στην αυτοβιογραφία της έχει αναφέρει ότι ο ντίλερ του πατέρα της την παρενόχλησε σεξουαλικά όταν ήταν μόλις 12 ετών και πως όλες αυτές οι εμπειρίες της ως παιδί μέσα στον χώρο, την έκαναν να στραφεί στα ναρκωτικά, να διαλύσει σχέσεις της και να δημιουργήσει προβλήματα ανάμεσα στην ίδια και τα παιδιά της.
Το 1975 η μητέρα της Brooke Shields υπέγραψε να φωτογραφηθεί η κόρη της (που ήταν μόλις 10 χρονών) γυμνή σε ένα μπάνιο και αλειμένη με baby oil, για την έκδοση Sugar ‘n’ Spice του περιοδικού Playboy από τον φωτογράφο Gurry Ross. Μια φωτογράφιση που πολλά χρόνια αργότερα κατέληξε στις δικαστικές αίθουσες αλλά και σαν έκθεμα στην Tate, προκαλώντας αντιδράσεις. Η Brooke ήταν 12 χρονών όταν πόζαρε επίσης γυμνή για τις σελίδες του περιοδικού New York και μαζί με τη μητέρα της για το εξώφυλλο. Ο τίτλος ήταν: “Γνωρίστε την Teri και τη Brooke Shields. Η Brooke είναι δώδεκα. Ποζάρει γυμνή. Η Teri είναι η μητέρα της. Νομίζει ότι είναι καταπληκτικό”. Η μητέρα της (μοντέλο και ηθοποιός), την έβαλε στον χώρο του μόντελινγκ και του κινηματογράφου όταν ακόμα ήταν 11 μηνών. Πρωταγωνίστησε γυμνή και συμμετείχε σε σεξουαλικές σκηνές στην ταινία Pretty Baby του Louis Malle το 1978 (στα 11 της), στη Γαλάζια Λίμνη το 1980 και στην Ατελείωτη Αγάπη του Φράνκο Τζεφιρέλι το 1981. Αν θέλουμε να μιλήσουμε για την απόλυτη σεξουαλικοποίηση ανηλίκου, η περίπτωση της Brooke είναι η ιδανική. Για αρκετά χρόνια μετά την ενηλικίωσή της απείχε από τον χώρο. Όπως είπε η ίδια, στη δική της περίπτωση, τα μίντια ήταν αυτά που την έκαναν να αισθανθεί άβολα και την πίεζαν. Η έλλειψη τρυφερότητας των δημοσιογράφων προς ένα κορίτσι προεφηβικής ηλικίας και η απαίτηση να απαντήσει για τον τρόπο με τον οποίο σεξουαλοποιήθηκε στην οθόνη ήταν σοκαριστικά για την ίδια: «Ένιωσα περισσότερο αντικειμενοποιημένη και κακοποιημένη από αυτό και η ειρωνεία είναι ότι δεν ένιωσα αυτή την ενόχληση ή την ντροπή όταν γύριζα τη γυμνή σκηνή στο Pretty Baby». Ένας λόγος που ήταν τόσο καλή φίλη με τον Michael Jackson, όπως έχει παραδεχτεί, είναι επειδή και οι δύο έχασαν τα παιδικά τους χρόνια και αναγκάστηκαν να ενηλικιωθούν από πολύ νωρίς, κάτι που τους στοίχισε ψυχολογικά. Όταν βρίσκονταν μαζί, ένιωθαν παιδιά.
Η Drew Barrymore, ο Macaulay Culkin, η Britney Spears, η Lindsay Lohan, η Miley Cyrus, η Demi Lovato, ο Justin Bieber, η Selena Gomez, είναι όλοι τους καλλιτέχνες που μπήκαν από νωρίς στο παιχνίδι της δημοσιότητας και όλοι τους αντιμετώπισαν για χρόνια (και κάποιοι αντιμετωπίζουν ακόμα), προβλήματα εθισμού με ναρκωτικές ουσίες, αλκοόλ, ηρεμιστικά χάπια, βουλιμίας ή ψυχολογικές καταρρεύσεις. Η Barrymore μάλιστα στα 8 της ήταν ήδη αλκοολική και έπαιρνε χάπια. Ευτυχώς είναι από εκείνα τα παιδιά που κατάφεραν να αφήσουν πίσω το άσχημο παρελθόν. Η ίδια η Cyrus έχει πει όταν την είχαν ρωτήσει γιατί της αρέσει να σοκάρει με γυμνές εμφανίσεις, την περίοδο που είχε κυκλοφορήσει το Wrecking Ball: «Θα έπρεπε να είναι πιο σοκαριστικό το γεγονός ότι όταν ήμουν 11 ή 12 χρονών, μια παρέα κυρίως ηλικιωμένων ανδρών, με έβαζαν να φοράω περούκα, να βάφομαι με φουλ μακιγιάζ και μου έλεγαν τι να φοράω».
Οι σταρ της K-pop, Moonbin, Goo Hara, Sulli και ο τραγουδιστής των SHINee, Jonghyun, αυτοκτόνησαν σε νεαρή ηλικία. Η νοτιοκορεάτικη μουσική βιομηχανία είναι αμείλικτη προκειμένου να κερδίσει χρήματα και οι δισκογραφικές και οι μάνατζερ αναλαμβάνουν τους καλλιτέχνες της από την εφηβική τους ηλικία, επιβάλλοντας πολλούς περιορισμούς στη διαχείριση της ζωής και της εικόνας τους.
Ο Liam Payne ήταν μόλις 14 ετών όταν έκανε την πρώτη του απόπειρα για τη μεγάλη επιτυχία, δοκιμάζοντας την τύχη του στο επιτυχημένο talent show “The X Factor”. Ήταν 17 ετών όταν οι κριτές του σόου τον ένωσαν με τους Harry Styles, Zayn Malik, Niall Horan και Louis Tomlinson και δημιούργησαν τους One Direction, ένα από τα μεγαλύτερα boy bands που έχουν υπάρξει. Πραγματοποίησαν τέσσερις παγκόσμιες περιοδείες, ταξιδεύοντας με ένα φορητό στούντιο ηχογράφησης, ώστε να μπορούν να φτιάχνουν ένα άλμπουμ ενώ προωθούσαν ένα άλλο. Όπου κι αν ταξίδευαν οι One Direction, οι θαυμαστές συγκεντρώνονταν κατά χιλιάδες, μερικές φορές παγιδεύοντας τα μέλη του συγκροτήματος μέσα στα ξενοδοχεία τους. Ήταν οι ίδιοι που αν κάτι δεν τους άρεσε από αυτά που έκαναν τα είδωλά τους, τα διέσυραν και τα έβριζαν στα σόσιαλ μίντια. Η αδηφαγία των fans. Και εδώ φαίνεται όλη η τοξικότητα που συνοδεύει τη φήμη. Από τους ανθρώπους του χώρου, από τα μίντια αλλά και από τους ίδιους τους θαυμαστές.
Ο Liam Payne το 2019 μετά τη διάλυση των One Direction, είχε πει ότι είχε αισθανθεί παγιδευμένος ως teenage megastar, έχοντας προσπαθήσει να κάνει σόλο καριέρα και να φτιάξει τις προσωπικές του σχέσεις και έχοντας παλέψει ήδη με τον εθισμό: «Δεν έχεις κανέναν έλεγχο στη ζωή σου. Γι’ αυτό έχασα τον πλήρη έλεγχο των πάντων».
Τις προηγούμενες μέρες αρκετοί σταρ ζήτησαν από τη μουσική βιομηχανία να επιβάλει μέτρα ασφαλείας για την προστασία της ψυχικής υγείας των καλλιτεχνών, αλλά ας μη γελιόμαστε, ποιος θα το κάνει ουσιαστικά αυτό; Όσο υπάρχουν θαυμαστές που γουστάρουν να βλέπουν παιδιά-σταρ στη σόου μπιζ, η βιομηχανία θα εκμεταλλεύεται αυτά τα παιδιά όσο μπορεί. Αλλά το να μετατρέπεις ανήλικα παιδιά σε international megastars για το κέρδος πολλών εκατομμυρίων, να βάζεις τα μίντια να ακολουθούν κάθε τους κίνηση, να τα σεξουαλικοποιείς και να τους λες ότι είναι ημίθεοι αλλά στην πραγματικότητα να μην τα αφήνεις να παίρνουν αποφάσεις για τον εαυτό τους, είναι επικίνδυνο για τη μετέπειτα ζωή τους. Ως έφηβοι εκτοξεύονται ξαφνικά στην κορυφή της δόξας, στα 25 τους αποτελούν old news, πολλοί από αυτούς θα παλεύουν για πάντα με τους δαίμονές τους, την εγκατάλειψη και την απόρριψη και κάποιοι ίσως φύγουν από αυτόν τον κόσμο πριν προλάβουν καν να μεγαλώσουν.