Highlights
Παρόλο που η γενική εντύπωση της φετινής Μπιενάλε δεν ήταν τόσο καλή, υπήρξαν και κάποια εκθέματα που μας εντυπωσίασαν (στην πλειοψηφία θετικά):
100 χρόνια μετά τη σύλληψη της ιδέας, το Maison Dom-Ino του Le Corbusier στους Κήπους της Μπιενάλε, κατασκευασμένο σε κλίμακα 1:1 από την AA.
Εθνικά περίπτερα.
Γαλλία: Η φανταστική μακέτα και τα σχέδια της Villa Arpel, της κατοικίας – πρωταγωνιστή της ταινίας « Ο θείος μου » του Jacques Tati.
Αυστρία: Συγκριτική παράθεση των Κοινοβουλίων του κόσμου ως δίκτυο αρχιτεκτονικών ιδεολογιών με μακέτες σε κλίμακα 1:500
Στη μέση ξεχωρίζει το ελληνικό κοινοβούλιο. Μπορείτε να κάνετε μόνοι σας τη σύγκριση με τα υπόλοιπα.
Κόσοβο: Το «Shkëmbi Tower » με ένα ένα υπέροχο μοτίβο, φτιαγμένο από 720 παραδοσιακά σκαμπό που παρέμειναν απαράλλακτα κατά τη διάρκεια αιώνων.
Βέλγιο: «Interiors. Notes and figures” Διερεύνηση μιας εσωτερικής οπτικής της κατοικίας, μέσα από απόλυτο μινιμαλισμό.
Φωτο: Andrea Avezzù
Καναδάς: Από τα igloo στο ίντερνετ. 15 μελέτες που ερευνούν το ρόλο της αρχιτεκτονικής στις κοινότητες Inuit στο Nunavut, ενός από τους πιο πρόσφατους οικισμούς της χώρας στα βορειότερα εδάφη της.
Ρωσία: «Fair Enough» Ιστορικές αστικές ιδέες με εφαρμογή σε σύγχρονες ανάγκες, εκτεθημένες με μορφή εμπορικής έκθεσης .
Ιαπωνία: Μακέτες και υπέροχα blueprints από τα 70’s.
Μακέτα από μπετόν του «Row House» του Tadao Ando
Ισραήλ: CNC Routers χάρασαν σε άμμο χάρτες σχετικούς με την πολεοδομική εξέλιξη της χώρας
Βενετία: «Sonnets in Babylon». Εγκατάσταση από τον Daniel Libeskind
Ιταλία: η εγκατάσταση στην πίσω αυλή.Ιταλία: η εγκατάσταση στην πίσω αυλή.
Κίνέζικο περίπτερο εκτός Arsenale και Giardini (όχι η εθνική συμμετοχή): Ανάλυση της εξέλιξης μιας συγκεκριμένης περιοχής του Πεκίνου ανά τω χρόνω μέσα από μακέτες
Μακέτα έκπληξη στο βάθος με μηχανισμό παραγωγής καπνού
Ηighlight το γεγονός ότι στα εγκαίνια του συγκεκριμένου περιπτέρου υπήρχε πολύ πλούσιος μπουφές ανοιχτός αυστηρά μόνο για Κινέζους.
Monditalia
« Italian Ghosts »: Ένα εξομολογητήριο – αναφορά στην απολογία του Berlusconi το 2008 για τα χρόνια κατοχής της Λιβύης από την Ιταλία.
Ο τυφλός χορευτής – performance της Μπιενάλε Χορού.
Το ντοκυμαντέρ για το συγκρότημα στο νησί La Maddalena δίπλα στη Σαρδινία, σχεδιασμένο από το Stafano Boeri, που προοριζόταν για τη συνάντηση των G8 το 2009, αλλά τελικά δε χρησιμοποιήθηκε, γιατι η συνάντηση μεταφέρθηκε στην πόλη L’Aquila από το Silvio Berlusconi.
Εγκατάσταση των Superstudio – «Η Αρχιτεκτονική υπάρχει στο χρόνο όπως το αλάτι υπάρχει στο νερό»
« The landscape has no rear » – Nicola Russi
«Countryside worship» Matilde Cassani – ένα σχόλιο πάνω στη θρησκευτική ποικιλομορφία της Ιταλίας.
Τα εξαιρετικά σχέδια που περιγράφουν μια τυπική μέρα του Μ., ενός υπαλλήλου της φανταστικής πολυεθνικής «Ατακάμα» – « Architecture of fulfillment: a night with a logistic worker »
« Το εφήμερο: ή η μεταμοντέρνα ιταλική συνθήκη », μια εγκατάσταση για τις συμμετοχικές χωρικές εμπειρίες που σηματοδότησαν το ιταλικό μετα-μοντέρνο
Στοιχεία Αρχιτεκτονικής
Αναπαράσταση κινέζικης οροφής από μονωτικό dow , βασισμένη στον τρόπο κατασκευής του Yingzao Fashi.
Ο μπαρόκ ουρητήρας του Ιδρύματος Bill and Melinda Gates για το πρόγραμμα “Reinvent the Toilet Challenge”
Η τέχνη της «εκκένωσης» –ταπετσαρία βασισμένη στο βιβλίο του Alexander Kira «το Μπάνιο» (1976)
Συμπέρασμα:
Τελικά πού βρίσκεται η αρχιτεκτονική σήμερα και ποιο είναι το επόμενο βήμα; Η Μπιενάλε έδειξε ότι υπάρχει μια αμηχανία για οποιαδήποτε δήλωση. Φαίνεται σαν η καινοτομία να σταμάτησε στην ψηφιακή επανάσταση και το βιοκλιματικό σχεδιασμό. Υπάρχει χώρος για κάτι καινούριο;