Κάπου μέσα στα στενά του Ιστορικού Κέντρου της Αθήνας, υπάρχει ένα καταφύγιο για εκείνους που λατρεύουν πολύ τις γυναίκες και θέλουν να υποτάσσονται σε αυτές. Είναι το κρησφύγετο ανδρών οι οποίοι θέλουν να παραδίδονται και να ταπεινώνονται μπροστά σε κυρίαρχες γυναίκες με όλες τους τις αισθήσεις και παίζουν παιχνίδια που τους ταξιδεύουν σε μια άλλη φετιχιστική σεξουαλική διάσταση.
Ο χώρος είναι καλά προστατευμένος από τα αδιάκριτα βλέμματα. Μπαίνοντας σε ένα μπαρόκ αισθητικής χώρο, μας υποδέχθηκε η κυρία Εύα μαζί με τις ιέρειές της, καθίσαμε σε ένα μεγάλο ξύλινο τραπέζι και συζητούσαμε κάτω από ένα φωτιστικό το οποίο είχε υπάρξει ντεκόρ σε μια μεγάλη επιτυχία του ελληνικού κινηματογράφου, στο «Υπολοχαγός Νατάσα». Ήταν η λάμπα της ανάκρισης της Αλίκης Βουγιουκλάκη από τους Ναζί. Αλλόκοτο; Kαθόλου. Πιο αλλόκοτος ήταν ο ήχος από την καμπάνα της γειτονικής εκκλησίας που χτυπούσε κάθε τρεις και λίγο και σκέπαζε τις φωνές μας.
«Η χημεία μεταξύ της αφέντρας και του σκλάβου παίζει μεγάλο ρόλο. Ο κάθε επισκέπτης θα σου βγάλει άλλα πράγματα. Επίσης το πως θα εξελιχθεί το εκάστοτε session εξαρτάται από τη διάθεση και τη φαντασία που έχεις στη δεδομένη στιγμή. Δεν βάζεις μια κασέτα και κάνεις συνέχεια το ίδιο πράγμα», λέει η Νανά.
Στις σκάλες, διακριτικά μεν, φετιχιστικά δε, αντιλαμβανόσουν που έμπαινες. Δυο πλαστικές κούκλες ήταν ντυμένες με τις πιο αγαπημένες στολές των ανδρών που αγαπούν το role play: Mια νοσοκόμα και μια ένστολη. Οι σκάλες οδηγούν στον χώρο, όπου βρίσκεται το dungeon.
Ένας τοίχος γεμάτος μαστίγια από διάφορα υλικά, όπως μαλακό σουέντ ή σκληρό δέρμα, καμτσίκια και βούρδουλες. Δίπλα, στα ράφια, sex toys, δονητές, gags, μπίλιες με κορδόνι και πολλά αξεσουάρ. Στην είσοδο του χώρου ένα μεγάλο κλουβί με ένα πιατάκι ταΐσματος για κατοικίδια, για τους υποτακτικούς άντρες που θέλουν να παίξουν το ρόλο του σκύλου. Στο βάθος δεξιά μια γυναικολογική εξεταστική καρέκλα. Στον άλλο τοίχο ένας σταυρός με δέστρες. Εκεί η dominatrix δένει τον υποτακτικό της και αυτός παραδίδεται στις ορέξεις της (και στις διαταγές της). Αυτή θα χρησιμοποιήσει πάνω του μεταλλικά clips που μαγκώνουν τις θηλές, ζώνες αγνότητας και άλλα «εργαλεία πόνου» που βρίσκονται στο χώρο.
Πάγκοι και τροχοί με δέστρες, μια τεράστια συλλογή από μάσκες (από γουρουνοκεφαλές μέχρι μπαλακλάβες και αντιασφυξιογόνες μάσκες), μια γκαρνταρόμπα με ρούχα, παπούτσια, στολές και αξεσουάρ που θα ζήλευε και το καλύτερο βεστιάριο είναι στη διάθεση του υποτακτικού και της αφέντρας του. Καθρέπτες, χαμηλός φωτισμός, προκλητικά εσώρουχα και υποταγή. Είχα μόλις μπει στα άδυτα του πιο ιστορικού dungeon της Αθήνας.
Η Ναντίν ετοιμάζεται για ένα session με έναν επίδοξο υποτακτικό. Φοράει vinyl στολή και ένα πηλήκιο στα μαλλιά της με το αυστηρό καρέ.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή… Το 2007, η Αθήνα ετοιμαζόταν να υποδεχθεί για πρώτη φορά, την Athens Erotica, μια ερωτική διοργάνωση στην οποία ο επισκέπτης θα μπορούσε να δει όλα όσα αφορούν το σεξ: Ερωτικά βοηθήματα, σέξι εσώρουχα, strip clubs, swingers clubs, sex shops, ξενοδοχεία ημιδιαμονής και ταινίες πορνό. Κι όμως. Κάτι έλειπε.
Η κυρία Εύα, ως γνήσια αφέντρα, που έχει πάθος με το χώρο έκανε αυτό που μόνο εκείνη θα μπορούσε. Φόρεσε τη δερμάτινη στολή της, το στρατιωτικό της πηλήκιο, έδεσε το σκλάβο της με ένα λουρί σκύλου και τον έσυρε μαζί της μέχρι τα γραφεία του διοργανωτή. Ο υποτακτικός της, περπατούσε στα τέσσερα σα πιστός σκύλος κι εκείνη, στο ένα χέρι κράταγε αυτόν και στο άλλο είχε ένα crop. Όταν χτύπησαν την πόρτα της εταιρείας και μπήκαν μέσα, τα υπόλοιπα ήταν απλά διαδικαστικά και έτσι η Athens Erotica απέκτησε ένα χώρο για την ελληνική BDSM κοινότητα και ένα prive stage μέσα στον οποίο έκτοτε έγιναν πολλά…
«Το παιχνίδι που κάνω το ζω. Μπαίνω μέσα στο ρόλο μου και μπορώ να διεισδύσω στα θέλω του άλλου καθώς και να καταλάβω τα όριά του και τις αντοχές του. Τον ταξιδεύω τον κάθε σκλάβο. Τον πάω παραπέρα.
Από τότε, πέρασαν αρκετά χρόνια. Η κυρία Εύα, η πρωθιέρεια του BDSM στην Ελλάδα, έχει το δικό της προσωπικό χώρο στον οποίο προσφέρει αυτό που λατρεύουν οι υποτακτικοί άνδρες: Κυριαρχία στις αισθήσεις και στο μυαλό τους. Μαζί της, η Νανά, η Ναντίν, η Ναόμι, η Αμάντα και η Λάουρα. Πέντε αφέντρες που είναι έτοιμες να ταξιδέψουν με τους υποτακτικούς τους σε μια άλλη διάσταση, να τους κάνουν να βιώσουν το λεγόμενο subspace. Σε αυτές απευθύνονται άντρες που ξέρουν τι θέλουν, τι αξίζουν και που θα το βρουν. Άντρες υποτακτικής ψυχολογίας που θεοποιούν τη γυναίκα και διεγείρονται με το να ταπεινώνονται από αυτή. Ο έλεγχος του μυαλού τους είναι το ζητούμενο και οι κυρίες του φετιχιστικού ναού αποπλάνησης το ξέρουν πολύ καλά αυτό.
Άντρες που αγαπάνε το μαζοχισμό, την ποδολαγνεία, αλλά και πολλά άλλα φετίχ βρίσκουν καταφύγιο στο σκοτεινό, ατμοσφαιρικό dungeon και γίνονται έρμαια της εκάστοτε αφέντρας, πάντα φυσικά με τη συγκατάθεσή τους .
Η εικοσιδιάχρονη Λάουρα είναι η πιο μικρή της παρέας. Αυτή που η κυρία Εύα την αποκαλεί «η μικρή μου».
Το ενδιαφέρον με τη Λάουρα είναι ότι βρίσκεται στο dungeon για άντρες που τους ενδιαφέρει αποκλειστικά η ποδολαγνεία.
H κυρία Εύα μυήθηκε στο BDSM από τις αρχές του 2000. Μετά από πολλά ταξίδια στο εξωτερικό και τη συναναστροφή της με άτομα της παγκόσμιας σκηνής BDSM, βούτηξε βαθιά στον εν λόγω χώρο και εκπαίδευσε μερικές από τις καλύτερες και πιο γνωστές αφέντρες της πόλης. Πλέον, δεν κάνει η ίδια παιχνίδι. Βρίσκεται σε μια πολύ όμορφη σχέση 24/7 με τον υποτακτικό της και έχει αφήσει τα sessions για τις κυρίες που την πλαισιώνουν. Όταν την παρατηρείς, βλέπεις στα μάτια της την εμπειρία και την σοφία ζωής.
«Η κυριαρχία δεν είναι φετίχ. Είναι στάση ζωής. Έτσι γεννιέσαι. Δε μπορείς να ξυπνήσεις μια μέρα και να πεις ότι από σήμερα είμαι κυρίαρχη. Παλαιότερα οι ιδιαίτερες προτιμήσεις χαρακτηρίζονταν ως παραφιλίες από τους ειδικούς. Σήμερα έχουν αναθεωρηθεί αρκετές απόψεις. Προσωπικά, θεωρώ πως επιτρέπονται όλες οι τακτικές οι οποίες είναι συναινετικές. Όταν σε μια σεξουαλική πρακτική δεν υπάρχει συναίνεση και από τις δυο μεριές αυτό αποτελεί έγκλημα».
«Εδώ μέσα είναι “Το κάστρο της γυναικείας κυριαρχίας”. Όποιος άντρας μπει εδώ αυτό θέλει να ζήσει. Συνήθως αυτό που είναι οι υποτακτικοί άντρες στην ερωτική τους ζωή δεν έχει καμία σχέση με αυτό που είναι στην καθημερινότητά τους. Πρόκειται ακόμα και για άτομα με υψηλή ευφυΐα και κοινωνικό στάτους με ισχυρές θέσεις και εξουσία».
Όσο μιλούσαμε, ένας υποτακτικός άνδρας περιφερόταν στο χώρο. Σε ότι τον διέταζε η κυρία Εύα να κάνει, εκείνος απαντούσε λέγοντας κοφτά και χαμηλόφωνα «μάλιστα κυρία». Έκανε διάφορες δουλειές, βοηθούσε τις κυρίες να φορέσουν τους στενούς κορσέδες τους ή να βγάλουν τα ψηλοτάκουνά τους. Αθόρυβος, μεθοδικός, αόρατος και εξαιρετικά εξυπηρετικός.
«Το παιχνίδι που κάνω το ζω. Μπαίνω μέσα στο ρόλο μου και μπορώ να διεισδύσω στα θέλω του άλλου καθώς και να καταλάβω τα όριά του και τις αντοχές του. Τον ταξιδεύω τον κάθε σκλάβο. Τον πάω παραπέρα. Πριν αρχίσουμε το παιχνίδι, πάντα του παίρνω μια μικρή συνέντευξη. Ρωτάω ποια είναι τα φετίχ του, ποιες είναι οι προτιμήσεις του, ποιος είναι ο λόγος που ήρθε εδώ. Έτσι μαθαίνω τα όριά του. Εγώ μέσα στα δικά του πλαίσια του τα αυξάνω», λέει η κυρία Νανά, από τις πιο έμπειρες και δημοφιλείς αφέντρες, όπως υποστηρίζει η κυρία Εύα.
“Μια κυριαρχική γυναίκα έχει δυναμικό χαρακτήρα και δε σηκώνει μύγα στο σπαθί της, είναι ηγετική. Δεν είναι κακιά. Είναι πολύ λάθος να θεωρούμε ότι μια γυναίκα-αφέντρα είναι κακιά και στριφνή”
Οι σχέσεις Κυριαρχίας και υποταγής δεν είναι εύκολες σχέσεις. “Κάποιοι υποτακτικοί από το πάθος τους, μπορεί να γίνουν ο χειρότερος εχθρός σου αν νοιώσουν ότι η αφέντρα τους πρόδωσε. Θα γίνουν τίγρεις”, λέει η Ναόμι
Η Νανά είναι ψηλή και αδύνατη με μακριά κατακόκκινα μαλλιά. Οι λέξεις της μετρημένες, η χροιά της φωνή της αυστηρή και η ροή του λόγου της σταθερή.
«Σε όλα τα παιχνίδια υπάρχουν λέξεις ασφαλείας, με τις οποίες δίνω την δυνατότητα στους σκλάβους να με ειδοποιήσουν ώστε να ελαττώσω αυτό που κάνω ή να το σταματήσω τελείως. Τις λέξεις αυτές τις μαθαίνουν πριν ξεκινήσει το session. Είναι το ήμαρτον και το έλεος. Με το «ήμαρτον» μειώνω την ένταση και με το «έλεος» σταματάω τελείως αυτό που κάνω και συνεχίζω με κάτι άλλο. Καμία άλλη λέξη δεν ισχύει, μόνο αυτές».
«Η χημεία μεταξύ της αφέντρας και του σκλάβου παίζει μεγάλο ρόλο. Ο κάθε επισκέπτης θα σου βγάλει άλλα πράγματα. Επίσης το πως θα εξελιχθεί το εκάστοτε session εξαρτάται από τη διάθεση και τη φαντασία που έχεις στη δεδομένη στιγμή. Δεν βάζεις μια κασέτα και κάνεις συνέχεια το ίδιο πράγμα»
Η Νανά έπρεπε να αποχωρήσει για ένα session. O υποτακτικός άνδρας που περιφερόταν στο χώρο, την βοήθησε να ετοιμαστεί. Η κυρία Εύα άναψε ένα ακόμα τσιγάρο.
«Μου έχει τύχει από μη μυημένους στο χώρο, όταν ήρθαν για πρώτη φορά στο dungeon να παθαίνουν σοκ και να το βάζουν στα πόδια. Τους πήρε πολύ καιρό ώστε να συνηθίσουν στην ιδέα ενός τέτοιου χώρου. Το πιο σοκαριστικό που μου είχε συμβεί σε όλη μου την πορεία, ήταν όταν απευθύνθηκε σε μένα ένα ζευγάρι το οποίο μου συστήθηκε ως μητέρα και γιος. Δε μπορώ να είμαι σίγουρη αν έλεγαν αλήθεια, αλλά δεν το προχώρησα. Τους ρώτησα αν αυτό που λένε είναι παιχνίδι ρόλων και το αρνήθηκαν. Επέμεναν ότι ήταν όντως συγγενείς. Δε μπορούσε να δουλέψει με τίποτα μέσα στο μυαλό μου και δεν τους δέχθηκα στο dungeon».
Τότε εμφανίστηκε η εικοσιδιάχρονη Λάουρα πιο μικρή της παρέας, (αυτήν που η κυρία Εύα την αποκαλεί «η μικρή μου» ). Η Λάουρα είναι πανύψηλη και αμαρτωλά ωραία. Ένας καστανός χείμαρρος από σπαστά μαλλιά, με βλέμμα αθώο και μια σαγηνευτική παιδικότητα που μαγεύει. Δε μιλούσε πολύ. Το ενδιαφέρον με τη Λάουρα είναι ότι βρίσκεται στο dungeon για άντρες που τους ενδιαφέρει αποκλειστικά η ποδολαγνεία. Τα καλλίγραμμα πόδια της είναι ιδανικά για κάτι τέτοιο.
«Σε όλα τα παιχνίδια υπάρχουν λέξεις ασφαλείας, με τις οποίες δίνω την δυνατότητα στους σκλάβους να με ειδοποιήσουν ώστε να ελαττώσω αυτό που κάνω ή να το σταματήσω τελείως” λέει η Νανά.
Μέσα στο ναό της γυναικείας κυριαρχίας είναι και η Αμάντα, μια τρανς (μη εγχειρισμένη) γυναίκα. Αρκετοί είναι αυτοί που την επιλέγουν για ένα session
«Απευθύνομαι σε ανθρώπους που δεν αναζητούν το σεξ για το σεξ. Οι επισκέπτες του χώρου είναι είτε φετιχιστές, είτε άνθρωποι που θέλουν να ζήσουν εναλλακτικές ερωτικές στιγμές πέρα από το συνηθισμένο και δε μπορούν να το κάνουν στο σπίτι τους με τις συζύγους ή με τις ερωμένες τους. Οι φετιχιστές ερεθίζονται με κάποια σημεία τους σώματος εκτός από τα γεννητικά όργανα. Σε αυτούς αυτή την κατηγορία ανήκουν οι ποδολάγνοι, ενώ κάποιοι άλλοι θέλουν να μπαίνουν μέσα σε ρόλους είτε οι ίδιοι, είτε οι αφέντρες τους», λέει η Λάουρα.
«Οι πραγματικές αφέντρες πρέπει να είναι πάρα πολύ έξυπνες. Βιώνουν ένα ψυχόδραμα και χρειάζεται εμπειρία, ευελιξία και ευφυΐα για να αντεπεξέλθουν στην κάθε περίπτωση. Εγώ δεν θα μπορούσα ποτέ να γίνω υποτακτική, αλλά ούτε να υποτάξω μια γυναίκα. Δε μου βγαίνει να κάνω παιχνίδι με γυναίκα, τη γυναίκα θέλω να τη βλέπω ψηλά.
Ο υποτακτικός είναι σαν το σκυλί. Πρέπει να έχει ένα αφεντικό αλλιώς νοιώθει αδέσποτος.
Ο υποτακτικός είναι σαν το σκυλί. Πρέπει να έχει ένα αφεντικό αλλιώς νοιώθει αδέσποτος. Το αφεντικό τους το λατρεύουν και το εμπιστεύονται. Οι υποτακτικοί έχουν ανάγκη να βρίσκονται υπό έλεγχο. Ο υποτακτικός λατρεύει τη γυναίκα και έχει θεοποιήσει την αφέντρα του, την βάζει πάνω κι από τον εαυτό του, πάνω κι από τις δικές του επιθυμίες. Της δίνει την ψυχή του κι αυτό η αφέντρα πρέπει να το σεβαστεί και όχι να τον κομματιάσει» λέει η κυρία Εύα.
Στο τραπέζι που καθόμαστε βρίσκεται και ο Πέτρος, ένας υποτακτικός άνδρας που είναι εδώ για να παραθέσει την δική του οπτική για το BDSM. Ο Πέτρος είναι ένας πολύ αξιόλογος, καλλιεργημένος και συμπαθητικός τύπος. Είναι ο υποτακτικός που κάθε κυρίαρχη θα ήθελε να έχει, γιατί το στάτους της κάθε κυρίαρχης, ορίζεται σε μεγάλο βαθμό από αυτό που έχουν οι υποτακτικοί της.
«Από μικρός έχω ανακαλύψει ότι είχα μια ιδιαίτερη σεξουαλικότητά, αλλά μου πήρε αρκετό καιρό να αντιληφθώ τι ακριβώς μου συνέβαινε. Λάτρευα και θαύμαζα πάντοτε τις γυναίκες και σταδιακά άρχισα να ανακαλύπτω κάποια φετίχ που είχα, όπως ας πούμε τα καλσόν και την υφή τους.
“Αγαπώ την εικόνα μου, το πως φαίνομαι, το πως δείχνω και η λατρεία που μου δείχνουν με φτιάχνει εγκεφαλικά. Δίνοντας ικανοποίηση στον υποτακτικό ικανοποιούμαι και εγώ” λέει η Ναντίν.
«Το BDSM είναι μια ομπρέλα που περιλαμβάνει πάρα πολλά πράγματα : Σημαίνει Bondage-Discipline (Δεσμά- Εκπαίδευση) Domination-Submission (Κυριαρχία-Υποταγή ) και Sadism & Masochism (Ερωτικός Σαδομαζοχισμός) και επίσης περιλαμβάνει και τους φετιχιστές. Το BDSM βασίζεται σε τρεις αρχές: Την ασφάλεια, τη λογική και τη συναίνεση. Η ασφάλεια έγκειται στο ότι ποτέ δεν κάνεις επικίνδυνα πράγματα που θα βλάψουν τον άλλο, η λογική βασίζεται στο ότι δεν ξεπερνάς κάποια όρια, και η συναίνεση σημαίνει ότι και τα δύο μέρη συμφωνούν σε αυτό που κάνουν, ενώ ανά πάσα στιγμή μπορούν να ανακαλέσουν τη συναίνεσή τους», λέει ο Πέτρος.
«Υπάρχει μια διαφορά ανάμεσα στα Domination Sessions που κάνουμε εδώ και στο Lifestyle Domination. Ο επισκέπτης που θα έρθει στο dungeon, ξέρει πως θα αφήσει όλα τα υπόλοιπα έξω και θα περάσει μερικές ώρες υποταγής και ευχαρίστησης. Εδώ οι αφέντρες δεν επεμβαίνουν στην καθημερινότητα και την προσωπική ζωή του υποτακτικού. Μόνο στις σχέσεις κυριαρχίας-υποταγής 24/7, o υποτακτικός έχει σχέση ζωής με την αφέντρα. Παρόλ’ αυτά μια καλή αφέντρα του dungeon θα πρέπει να κερδίζει τους υποτακτικούς. Θα πρέπει να την ξαναζητάνε στα sessions», λέει η κυρία Εύα.
Υπάρχει μια εξήγηση για την ηδονή που βιώνουν αυτοί οι άνθρωποι κι έχει να κάνει με τις ενδορφίνες, οι οποίες είναι οι ίδιες ορμόνες που εκκρίνονται κατά τη διάρκεια του σεξ.
«Κατά τη γνώμη μου ακραίοι BDSMer είναι οι μαζοχιστές. Απολαμβάνουν το πολύ ξύλο. Είναι αλγολάγνοι αλλά όχι απαραίτητα υποτακτικοί. Επιθυμούν να τους πονάμε με διάφορους τρόπους: Mε κάψιμο από καύτρες τσιγάρου, με λιωμένα κεριά, με ραπίσματα από μαστίγια και με χτυπήματα από βούρδουλα. Υπάρχει μια εξήγηση για την ηδονή που βιώνουν αυτοί οι άνθρωποι κι έχει να κάνει με τις ενδορφίνες, οι οποίες είναι οι ίδιες ορμόνες που εκκρίνονται κατά τη διάρκεια του σεξ. Στο SM εκκρίνονται πολύ περισσότερες. Όταν μια αφέντρα πονάει ένα μαζοχιστή κλιμακωτά με σωστό τρόπο, ο μαζοχιστής περνάει σε κατάσταση subspace. Δηλαδή βιώνει την απόλυτη έκσταση. Ουσιαστικά επεκτείνονται τα προσωπικά όρια του πόνου κατακτώντας την κορυφαία ευχαρίστηση», εξηγεί η κυρία Εύα.
Μέσα στο ναό της γυναικείας κυριαρχίας είναι και η Αμάντα, μια τρανς (μη εγχειρισμένη) γυναίκα. Αρκετοί είναι αυτοί που την επιλέγουν για ένα session.
«Υπάρχουν περιπτώσεις ανδρών που προτιμούν την υποταγή σε μια τρανσέξουαλ μόνο και μόνο επειδή ντρέπονται να υποταχθούν σε μια γυναίκα. Πιστεύω όμως ότι όποιος επιλέγει να υποταχθεί σε μια τρανσέξουαλ έχει κάποιες ομοφυλοφιλικές τάσεις που ίσως και να μη δεν θέλει να τις αποδεχθεί. Κάποιοι μου τονίζουν ότι είναι straight αλλά επιθυμούν μια επαφή μαζί μου. Δηλαδή τυπικά βλέπουν σε μένα μια γυναίκα αλλά ουσιαστικά δεν είμαι. Είμαι εδώ για να τους απελευθερώνω από τις ενοχές», λέει η Αμάντα.
«Οι σχέσεις Κυριαρχίας και υποταγής δεν είναι εύκολες σχέσεις. Κάποιοι υποτακτικοί από το πάθος τους, μπορεί να γίνουν ο χειρότερος εχθρός σου αν νοιώσουν ότι η αφέντρα τους πρόδωσε. Θα γίνουν τίγρεις. επειδή δίνουν, δίνουν, δίνουν και δε ζητούν τίποτα. Γι αυτό τον λόγο έχουμε περιπτώσεις που εχθρεύονται την αφέντρα με όλο τους το είναι», λέει η Ναόμι, το «μαύρο διαμάντι» της παρέας με ένα δέρμα αμαρτωλό σαν σοκολάτα. «Μια κυριαρχική γυναίκα έχει δυναμικό χαρακτήρα και δε σηκώνει μύγα στο σπαθί της, είναι ηγετική. Δεν είναι κακιά. Είναι πολύ λάθος να θεωρούμε ότι μια γυναίκα-αφέντρα είναι κακιά και στριφνή. Η σωστή αφέντρα είναι θεά- περπατάει και κάνει αίσθηση στο χώρο».
«Όταν έρχονται ζευγάρια στο χώρο, συνήθως η πρωτοβουλία είναι του άντρα. Άλλες φορές έρχονται και συμμετέχουν και οι δύο, κι άλλες φορές, η κυρία απλά κοιτάζει το παιχνίδι που κάνει η αφέντρα στο σύζυγό της. Θεωρώ πως θέλουν να βάλουν αλατοπίπερο στην σχέση τους. Παίρνουν παραστάσεις από εδώ και τις χρησιμοποιούν στην ερωτική τους ζωή», συμπληρώνει η κυρία Εύα.
Στην άλλη άκρη του δωματίου, η Ναντίν ετοιμάζεται για ένα session με έναν επίδοξο υποτακτικό. Φοράει vinyl στολή και ένα πηλήκιο στα μαλλιά της με το αυστηρό καρέ.
«Η αφέντρα είναι ερωτευμένη με τον ίδιο της τον εαυτό. Αγαπώ την εικόνα μου, το πως φαίνομαι, το πως δείχνω και η λατρεία που μου δείχνουν με φτιάχνει εγκεφαλικά. Δίνοντας ικανοποίηση στον υποτακτικό ικανοποιούμαι και εγώ.Πάρα πολλοί άντρες έρχονται για να ζήσουν την εμπειρία του dungeon και μόλις τελειώσει το session, νιώθουν ικανοποιημένοι που έχουν βιώσει τις ανομολόγητες φαντασιώσεις τους. Συζητάμε με τους υποτακτικούς που έρχονται εδώ και μας εμπιστεύονται τα ιδιαίτερα προβλήματά τους. Έτσι ερχόμαστε πιο κοντά και δένονται μαζί μας. Αυτός είναι ο λόγος που μας αποκαλούν Mistress αφού πολλές φορές είμαστε πιο αγαπημένες ακόμα και από τις συζύγους τους».
