Pedernales - Ντόπιοι στην είσοδο του σπιτιού τους
«Όσο διαρκούσε το όλο project ένιωθα σαν να ξεκλειδώνω μικρές πορτούλες που έχω μέσα μου. Έλεγα κοίτα μπορείς να το κάνεις αυτό και δεν το είχες δοκιμάσει». Πριν μερικούς μήνες ο Γιώργος έπεσε τυχαία πάνω σε μία αγγελία που ζητούσε έναν ειδικό στην ψηφιακή επικοινωνία με γνώσεις ισπανικών και φωτογραφίας. Το καλύτερο ήρθε στο τέλος. Η θέση δεν ήταν για την Ελλάδα ή κάποια άλλη χώρα της Ευρώπης αλλά για τη μακρινή Λατινική Αμερική. Αφού προχώρησε και πέρασε όλες τις διαδικασίες κατάφερε να γίνει ο πρώτος Έλληνας εθελοντής του ευρωπαϊκού προγράμματος EU Aid Volunteers που στην Ελλάδα συντονίζει η ActionAid.
«Στην αρχή ήμουν αρκετά μπερδεμένος. Οι ρυθμοί στη Λατινική Αμερική είναι πολύ αργοί. Τους ρωτάς τι ώρα θα πάμε εκεί; Και σου απαντούν ahora- ahorita. Που σημαίνει τώρα. Και το τώρα κυριολεκτικά μπορεί να είναι μετά από τρεις ώρες». Φιλοξενούμενος από την οργάνωση Fondacion Ecuasol, ο Γιώργος ταξίδεψε σε διάφορες κοινότητες και κατέγραψε τις δράσεις που έκανε η οργάνωση με στόχο την ενημέρωση των κατοίκων για τη σημασία του καθαρού νερού σε κάποιες περιοχές και κυρίως την προετοιμασία απέναντι σε φυσικές καταστροφές όπως τσουνάμι, έκρηξη ηφαιστείων και σεισμοί. Ταυτόχρονα κατέγραφε με τον φακό του την δύσκολη καθημερινότητα των αυτόχθονων.
Mache – O Σέιλυ ετοιμάζει το μεσημεριανό τραπέζι στο σπίτι του (υλικό από το προσωπικό πρότζεκτ που δημιουργήθηκε για την κοινότητα του Μάτσε)
«Τον πρώτο μήνα έμεινα στο Pedernales, όπου ενημερώθηκα για μια κοινότητα που λέγεται Mache, 30km από τον Ειρηνικό, καταλήγοντας εν τέλει να ζω το δεύτερο μήνα σε αυτήν την κοινότητα. Το Mache είναι ένας φυσικός παράδεισος με τον ποταμό να περνάει μέσα από το χωριό σαν πηγή χαράς και ζωντάνιας. Όλα γίνονται εκεί. Το μπάνιο, η τουαλέτα, το πλύσιμο των αλόγων και των αυτοκινήτων. Άρα μιλάμε για μολυσμένο νερό. Συμμετείχα κι εγώ, μαζί με άλλους εθελοντές, στην ενημέρωση των αυτοχθόνων για τη σημασία της χρήσης του καθαρού νερού, αλλά και τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματά τους, κυρίως όμως επικεντρώθηκα στο να φωτογραφίζω την καθημερινότητα τους σε αυτήν την περιοχή. Πέντε ώρες από την κοινότητα, μέσα στη ζούγκλα, υπήρχε μια πηγή και εκεί δημιουργήθηκε μια αντλία για καλύτερης ποιότητας νερό. Όχι πόσιμο, απλά πιο καθαρό. Και έπρεπε να καταλάβουν πώς θα το διαχειρίζονται σωστά.
Στο «γκέτο του θεού»
Λίγο πιο βόρεια του Mache, στο Atacames, ο Γιώργος βρέθηκε στη γειτονιά Victoria de Dios, μια περιοχή τουριστική η οποία όμως φιλοξενεί ένα γκέτο απαγορευμένο σε κάθε τουρίστα. Με τη συνοδεία του πάστορα και της αρχηγού της κοινότητας κατάφερε να μπει και να πείσει τους κατοίκους ότι η φωτογραφία είναι κάτι δημιουργικό. «Η πρώτη μας επίσκεψη στη Victoria de Dios ήταν για να ενημερώσουμε τους κατοίκους ώστε να είναι προετοιμασμένοι απέναντι σε μια φυσική καταστροφή. Οι σεισμοί έχουν καταστρέψει πολλά κτήρια εκεί και αυτό που κάναμε ήταν μια χαρτογράφηση των σημείων που οι ίδιοι οι κάτοικοι θεωρούσαν επικίνδυνα. Βέβαια όντας βαθιά θρησκευόμενοι συχνά οι ίδιοι πίστευαν ότι ό,τι συνέβη ήταν θέλημα θεού… Χωρίς φυσικά να θέλουμε να τους αλλάξουμε την πίστη, θέλαμε να τους βοηθήσουμε να είναι λίγο περισσότερο προετοιμασμένοι.
Εκεί έκανα και το πρώτο μάθημα φωτογραφίας. Μέσα στο γκέτο, στην εκκλησία. Ήρθαν κυρίως γυναίκες και αυτό ήταν εντυπωσιακό για μια κοινωνία που είναι απολύτως πατριαρχική. Ήξερα ότι απέναντί μου έχω κακοποιημένες γυναίκες. Τους έδειξα μεγάλους φωτογράφους και δεν το πίστευαν όταν ανάμεσά τους είδαν και μια γυναίκα, την Bieke Depoorter. Δεν μπορούσαν να διανοηθούν ότι μια γυναίκα, μπορεί να ταξιδεύει μόνη της, να φωτογραφίζει και να την πληρώνουν γι’ αυτό. Στη γειτονιά εκείνη η κύρια ασχολία κάποιων γυναικών είναι να μαγειρεύουν τα ναρκωτικά που οι γιοι τους αργότερα θα πουλήσουν στο τουριστικό κομμάτι του Atacames, ωστόσο η αρχηγός της κοινότητας μαζί με άλλους ανθρώπους της περιοχής ευελπιστούν και παλεύουν για να αλλάξει αυτό.
Μετά το μάθημα βγήκαμε όλοι μαζί έξω και βγάζαμε φωτογραφίες. Τους άρεσε πολύ, τους έκανε εντύπωση, δεν μπορούσαν να διανοηθούν, παρόλο που έχουν smartphones ότι με τη φωτογραφία μπορείς να δημιουργήσεις κάτι. Δεν το σκεφτόντουσαν έτσι. Ήξεραν κάποιοι τις selfies αλλά μέχρι εκεί. Τους έλεγα ότι δεν έχει σημασία να έχουν μια καλή κάμερα. Το εργαλείο είναι στο μυαλό μας, όχι στο κινητό μας».
Για τον Γιώργο η όλη εμπειρία ήταν μια συνεχή εναλλαγή συναισθημάτων, μια περιπέτεια που εξασκεί την υπομονή αλλά και την επιμονή σου για να καταφέρεις να κάνεις πράγματα. «Ήταν ένα τρίμηνο εθελοντισμού το οποίο θα περιέγραφα ως αναγνώριση των ορίων σου σαν άνθρωπος και σίγουρα θα το πρότεινα και σε άλλους. Ήταν πάρα πολύ έντονη εμπειρία και ένιωθα ότι χαιρόμουν την κάθε στιγμή. Ο τρόπος που μου συμπεριφέρθηκαν οι άνθρωποι εκεί ήταν μοναδικός. Μπορεί να μην έχουν τίποτα αλλά στο πρόσωπό τους έχουν τα πάντα. Και αυτό θέλω να το θυμάμαι και εδώ στην Ελλάδα».
Το πρόγραμμα EU Aid Volunteers, δίνει τη δυνατότητα σε έναν μεγάλο αριθμό Ευρωπαίων εθελοντών να υποστηρίξουν, με τις δεξιότητές τους, τις ευάλωτες τοπικές κοινότητες των αναπτυσσόμενων χωρών στην ενδυνάμωσή τους ώστε να καταφέρουν να ανταπεξέλθουν σε πιθανούς μελλοντικούς κινδύνους, να ανακτήσουν τις δυνάμεις τους μετά από κάποια ενδεχόμενη φυσική καταστροφή ή να αξιοποιήσουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τους φυσικούς τους πόρους. Μπορείτε να μάθετε περισσότερα εδώ.
Μέρος της διαδρομής που ξεκινά απ’το Mache και φτάνει μέχρι το δάσος (προστατευόμενη περιοχή), όπου βρίσκεται η πηγή του νερού.
