Αυτό που συζητούσε την Τρίτη 26 Νοεμβρίου, ένα πολύ μεγάλο μέρος της κοινωνίας ήταν η Συνταγματική Αναθεώρηση και πιο συγκεκριμένα η καταψήφιση της συνταγματικής καθιέρωσης της απαγόρευσης διακρίσεων λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού και ταυτότητας ή χαρακτηριστικών φύλου από 178 βουλευτές.
Πολλοί δήλωσαν εξαγριωμένοι με την απόφαση αυτή, άλλοι θεώρησαν ότι ήταν ανάξια λόγου και ένα κομμάτι του πληθυσμού απλά αδιαφόρησε.
Το ελληνικό τμήμα της Διεθνούς Αμνηστίας εξέδωσε ανακοίνωση, καταδικάζοντας την εξέλιξη αυτή, ενώ στα social media οι απόψεις ήταν πολλές και όχι πάντα ψύχραιμες. Τι λένε όμως τα άτομα που επηρεάζει πιο πολύ αυτή η εξέλιξη; Η Popaganda μίλησε με την τρανς ακριβίστρια και διευθύντρια του Κέντρου Ημέρας Red Umbrella, Άννα Κουρουπού, για να μάθει ποιές ήταν οι πρώτες σκέψεις της, αλλά και το πως θα κινηθεί η ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα από δω και πέρα.
Ποιές ήταν οι πρώτες σκέψεις που έκανες εσύ αλλά και άλλα άτομα της κοινότητας, όταν άκουσες ότι καταψηφίστηκε η συνταγματική καθιέρωση της απαγόρευσης διακρίσεων λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού και ταυτότητας ή χαρακτηριστικών φύλου; Προς το παρόν μπορώ να μιλήσω μόνο προσωπικά, γιατί είναι φρέσκο. Το περιμέναμε. Όλοι εμείς οι ελεύθεροι άνθρωποι, γιατί έχουμε φοβηθεί να λέμε και τις λέξεις αυτές πλέον, περιμέναμε μια τέτοια απόφαση. Περιμένουμε τα χειρότερα από αυτή τη κυβέρνηση όπως τα είχαν ήδη προαναγγείλει, απλά η διαπίστωση είναι η σφραγίδα και αυτό δεν έχει εύκολα γυρισμό. Επειδή ήθελα να μάθω και την νομική υπόσταση του θέματος, μίλησα με τον δικηγορό, τον κύριο Σωτηρόπουλο, που ασχολείται με τα ανθρώπινα δικαιώματα και τον ρώτησα αν μπορούμε να προσφύγουμε στο Συμβούλιο της Ευρώπης και μου είπε πως δεν γίνεται φυσικά, γιατί αφορά μόνο την ίδια την χώρα και το Σύνταγμά της. Εκεί έφαγα διπλή ήττα και η τρίτη ήττα, ήταν όταν μου είπε ότι οποιαδήποτε κυβέρνηση έρθει μετά από αυτούς και θέλει να βάλει ως προάσπιση το νομοσχέδιο για αυτά τα θέματα, δεν θα μπορεί γιατί αντικρούει με το Σύνταγμα. Εκεί κυριολεκτικά μου κόπηκαν τα πόδια. Η ανασφάλεια που είχαμε, έγινε πολύ μεγαλύτερη. Όσο ετοιμοπόλεμος και να είσαι, γιατί τους έχω ζήσει πολύ καλά αυτούς τους δεξιούς… τους ακραίους δεξιούς, δεν συνηθίζεται, παρόλο που όπως έλεγε και ο Μάνος Χατζιδάκις, «Όταν συνηθίζεις το τέρας, γίνεσαι ένα με αυτό», δεν συνηθίζεται. Είμαι ακόμα σοκαρισμένη, αλλά περισσότερο γι’ αυτό που έρχεται και όχι για την απόφαση, την οποία όπως ξαναείπα την περίμενα.
Από την κοινωνία περιμένατε μια άλλου είδους στήριξη; Δηλαδή από την Βουλή και από τα κόμματα που υπάρχουν αυτή τη στιγμή στο Κοινοβούλιο, ίσως να ήταν λίγο πολύ αναμενόμενο αυτό που έγινε. Δυστυχώς αυτό ήταν το μεγαλύτερο σοκ, ότι το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας, επικροτεί τέτοιους είδους αποφάσεις. Αυτό με φοβίζει πολύ γιατί δεν μιλάμε απλά για φασισμό με την έννοια, ότ ξέρεις τι έχεις να πολεμήσεις. Εδώ μιλάμε για χαζοφασίστες, οι οποίοι αυτοαποκαλούνται φασίστες ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο, για έναν λόγο και παίρνει η μπάλα όλους τους υπόλοιπους. Γι’αυτό τους λέω εγώ χαζοφασίστες. Αυτοί είναι πιο επικίνδυνοι, διότι δεν ξέρουν πως να αντιμετωπίσουν αυτό που τους τρομοκρατεί. Ποτέ δεν έχω μάθει γιατί τρομοκρατούνται τόσο πολύ σ’ όλη μου τη ζωή. Οπότε, όλο αυτό το τεράστιο κομμάτι της κοινωνίας ήταν η μεγαλύτερη αποτυχία ως χώρα ή όπως θες πες το. Είναι τραγικό όλο αυτό. Μας έχει γονατίσει και φοβίσει πολύ όλους και θα πω κάτι που ίσως ακουστεί περίεργο, αλλά ευτυχώς, σε χιλιάδες εισαγωγικά το ευτυχώς, είναι και οι ανάπηροι μέσα. Ένιωσα κάποια στιγμή ότι ίσως υπάρχει και μια συμμαχία. Να το πολεμήσουμε μαζί, γιατί δυστυχώς ενώ είμαστε πολύ αυτοί που ανήκουμε στην ΛΟΑΤΚΙ κοιότητα, είμαστε λίγοι αυτοί που διεκδικούμε. Ειδικά αυτό με τα άτομα με αναπηρία δεν το καταλαβαίνω, ειλικρινά. Το δικό μας το καταλαβαίνω. Είναι θέμα προκαταλήψεων, θέμα πολιτικής της δεξιάς εδώ και δεκαετίες. Αλλά όσο αφορά τα άτομα με αναπηρία, μου θυμίζει Καιάδα, το λιγότερο.
Έχουν υπάρξει περιπτώσεις όπου άτομο που ανήκει στην ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα, έχει καταφύγει στην δικαιοσύνη, επειδή έχει δεχτεί διάκριση στον εργασιακό του χώρο για παράδειγμα; Έχουμε δικαστικά αποτελέσματα από τέτοιους αγώνες; Υπάρχουν τέτοιες περιπτώσεις και άτομα που επέμειναν, εφόσον τους το επέτρεπε ο νόμος. Σαφώς με τον αντιρατσιστικό, έγιναν τέτοιες υποθέσεις, ειδικά για συμβάντα που συνέβησαν σε τρανς άτομα.
Σε περίπτωση που περνούσε το νομοσχέδιο, τι αλλαγές περιμένατε ότι θα φέρει στη ζωή των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων; Είναι σαν να έχεις ένα πιάτο φαγητό μπροστά σου και να στο πάρουν, ενώ πεινάς πολύ. Στην ουσία, θα ήταν καλύτερη η ζωή μας. Θα είχαμε το δικαίωμα να υπερασπιστούμε τον εαυτό μας και την ζωή μας πάνω απ’ όλα.