Μπουλντόζα μπαίνει μέρα μεσημέρι σε χαρακτηρισμένο παραδοσιακό μονοπάτι της Ανάφης που οδηγεί στην παραλία του Ρούκουνα προκαλώντας καταστροφές, αλλά αποχωρεί πριν φτάσει η αστυνομία. Ο Δήμος βεβαιώνει απλώς ότι δεν ήταν αυτός που έκανε την παρανομία αλλά δεν προβαίνει σε καμία κίνηση για να εντοπιστούν και να τιμωρηθούν οι δράστες. Επιχειρηματίας που επιθυμεί να δραστηριοποιηθεί στην περιοχή καίγεται να ανοίξει οδική πρόσβαση προς την παραλία. Βρείτε τη σύνδεση μεταξύ των τριών προτάσεων.`
Λεπτομερέστερα:
Αυτό είναι το μονοπάτι που οδηγεί από τον αυτοκινητόδρομο στην παραλία του Ρούκουνα. Πρόκειται για σηματοδοτημένο και χαρακτηρισμένο ως διατηρητέο μονοπάτι που κατεβαίνει τη ρεματιά μέχρι την παραλία μέσα από πυκνό καλαμιώνα.
Εδώ και λίγα χρόνια, είναι γνωστό ότι επιχειρηματίας προσπαθεί να δραστηριοποιηθεί στην περιοχή, ενοικιάζοντας έκταση που συνορεύει με το ρέμα και το συγκεκριμένο μονοπάτι από τα δυτικά. Βασικό εμπόδιο στα σχέδιά του για ανάπτυξη της παραλίας (έχουν ακουστεί πλάνα για δημιουργία camping, ή εστιατορίου, ή εκμετάλλευση της παραλίας με ξαπλώστρες και ομπρέλες) έχει υπάρξει η έλλειψη δρόμου που να συνδέει το κτήμα με την παραλία του Ρούκουνα. (Ο υπάρχων δρόμος που βρίσκεται στην ανατολική πλευρά του ρέματος και φτάνει μέχρι το πάρκινγκ της υπάρχουσας ταβέρνας στον Ρούκουνα βρίσκεται μέσα σε ιδιωτική έκταση και είναι, ως εκ τούτου, ιδιωτικός). Προφανής πρόσβαση στην παραλία είναι μόνο το μονοπάτι που κατεβαίνει μέσα από το ρέμα. Απαγορεύεται όμως, αυστηρά, η διέλευση τροχοφόρων.
Τον περασμένο μήνα, ο Δήμος Ανάφης προέβη σε διάνοιξη του μονοπατιού, σύμφωνα με τα προβλεπόμενα από το νόμο για χαρακτηρισμένα παραδοσιακά μονοπάτια (διάνοιξη και αποψίλωση βλάστησης με χειρωνακτικούς τρόπους σε πλάτος 1.80 μέτρων). Πρώτη ρητορική ερώτηση, ποια αναγκαιότητα υπαγόρευσε την εργασία αυτή που κόστισε, όπως φαίνεται από το σχετικό έγγραφο “έως 5.000 ευρώ” στο Δήμο. Σίγουρα όχι η φροντίδα για το μονοπάτι ή τους πεζοπόρους, αφού η διάνοιξη έγινε μεν με τα χέρια και με τσάπες, αλλά είχε ως αποτέλεσμα το ξήλωμα σε όλο το μήκος των έργων του πυκνού καλαμιώνα, πολλών αθανάτων και πικροδαφνών και άφησε πίσω έναν κακόγουστο χωματόδρομο πλάτους 1.80 που δημιουργεί την εντύπωση ότι είναι έτοιμος να δεχτεί τροχοφόρα και όχι περιπατητές. Τέλος πάντων, ως εδώ τα πράγματα έγιναν με θολά κίνητρα, αλλά πάντως σύμφωνα με το νόμο και τις προβλεπόμενες διαδικασίες.
Την περασμένη Τετάρτη το πρωί, το πράγμα πήρε άλλη τροπή. Κατά τις 11 η ώρα, ένα εκσκαπτικό μηχάνημα bobcat ξεφορτώθηκε από φορτηγό στον ασφαλτόδρομο και μπήκε στο μονοπάτι ανοίγοντας περαιτέρω την είσοδο (κατεδαφίζοντας για αρκετά μέτρα την παρακείμενη ξερολιθιά) και κάνοντας εργασίες διάνοιξης σε μήκος 200 περίπου μέτρων μέσα στο ρέμα συνοδεία 2-3 εργατών με τσάπες. Όταν αυτό έγινε αντιληπτό ειδοποιήθηκε η αστυνομία. Το bobcat ξαναφορτώθηκε στο φορτηγό, και εργάτες και μηχανήματα αποχώρησαν αφήνοντας τη δουλειά στη μέση (κυριολεκτικώς, γιατί έφτασαν σχεδόν μέχρι τη μέση του μονοπατιού). Στον μοναδικό δρόμο που οδηγεί στον Ρούκουνα, το φορτηγό με το μηχάνημα στην καρότσα αποχωρώντας ανενόχλητο διασταυρώθηκε με τον αστυνομικό που είχε ειδοποιηθεί για να διαπιστώσει την αυθαιρεσία και ερχόταν από την αντίθετη κατεύθυνση (κινηματογραφική και μόνο λεπτομέρεια, γιατί όπως διαπιστώσαμε καμία άλλη σημασία δεν είχε).
Και ήρθε η Αστυνομία. Και ήρθε ο Δασάρχης (ναι, η Ανάφη έχει Δασάρχη). Και διαπίστωσαν τις καταστροφές. Και ήρθε και ο Αντιδήμαρχος. Και βεβαίωσε ότι ο Δήμος έχει παραδώσει το έργο και καμία σχέση δεν έχει με την παρανομία στην οποία πέντε ή έξι άνθρωποι που βρισκόμασταν εκεί γίναμε μάρτυρες. Και ποιος έφερε τα μηχανήματα εδώ βρε παιδιά; Άγνωστο. Δεν ξέρουμε. Όταν έφτασαν οι αρχές, οι δράστες είχαν αποχωρήσει. Καταγγελία κατά αγνώστου λοιπόν. (Συνεχίζοντας την κινηματογραφική περιγραφή, να πούμε ότι το φορτηγό με το bobcat στην καρότσα πήγε με την ησυχία του στη μάντρα οικοδομών στης οποίας το στόλο ανήκει και πάρκαρε όμορφα-όμορφα. Εκεί το βρήκαμε κι εμείς λίγες ώρες μετά, με το bobcat ακόμα φορτωμένο στην καρότσα, και το φωτογραφίσαμε).
Στην αναμπουμπούλα περιφερόταν και άτομο άγνωστο σε εμάς, ο οποίος όμως έμοιαζε να ξέρει πολύ καλά τι έγινε, διότι βεβαίωνε δεξιά και αριστερά ότι το μηχάνημα έκανε “απλή διέλευση” και όχι εργασίες. Με άλλα λόγια, επέμενε ότι φορτηγό, bobcat και εργάτες ήρθαν για μια πρωινή βόλτα στο μονοπάτι του Ρούκουνα με σκοπό απλώς να περάσουν από εκεί. Η δε εξήγηση αυτή δεν έμοιαζε να παραξενεύει τους παρευρισκομένους (Αστυνόμο, Δασάρχη, Αντιδήμαρχο) οι οποίοι καμία άλλη ερώτηση δεν είχαν να του κάνουν (όπως: ποιος είναι, και πού ήξερε τι έκανε εκεί το μηχάνημα). Πιθανόν βέβαια κάποιοι εξ’ αυτών να ήξεραν, αφού το αγνώστων στοιχείων άτομο είχε πάρει σχεδόν αγκαλιά τον Αντιδήμαρχο και του έλεγε (αναφερόμενος στον Τάσο, ιδιοκτήτη της ταβέρνας που είχε καλέσει και την αστυνομία) “Άστον να κάνει καταγγελία, και δικαστήριο να γίνει θα πει ο καθένας τα δικά του”. Την ερώτηση την κάναμε εμείς, και αφού καταδέχτηκε να μας απαντήσει, με ειρωνικό και σκαιό ύφος δήλωσε περαστικός (“δεν έχω δικαίωμα να βρίσκομαι όπου θέλω;”).
Εκεί λοιπόν που είχαν μαζευτεί όλοι στην ταβέρνα για τα σχετικά τηλεφωνήματα και τις συνεννοήσεις και τις καταγγελίες, το εν λόγω άτομο είπε στον Τάσο “Πολύ το παρατραβάς το σκοινί και δε θα σου βγει σε καλό”, χαρακτηρίζοντας ως παρατράβηγμα του σκοινιού την καταγγελία στις αρχές της παράνομης και αυθαίρετης καταστροφής χαρακτηρισμένου παραδοσιακού μονοπατιού προκειμένου να γίνει δρόμος. Το άτομο αυτό λοιπόν, που δηλώνει διάφορες ιδιότητες, (μία εκ των οποίων μηχανικός) μάθαμε ότι σχετίζεται με τον επιχειρηματία που επιθυμεί να δραστηριοποιηθεί στην περιοχή. Πέφτουμε από τα σύννεφα.
Να γυρίσουμε όμως στο τι έγινε. Παρά τη δήλωση άγνοιας και την διαβεβαίωση ότι δεν έχει σχέση με το έγκλημα, ο Δήμος δεν ταράχτηκε ιδιαιτέρως με το γεγονός. Ούτε κίνησε καμία διαδικασία, ούτε θέλησε να μάθει περισσότερα για το ποιός πλήρωσε τον εργολάβο να φέρει τη μπουλντόζα μέρα-μεσημέρι χωρίς να φοβάται τις συνέπειες. Εμείς χτυπιόμασταν, εμείς φωτογραφίσαμε το φορτηγό, εμείς κάναμε κατάθεση στην αστυνομία, εμείς κάναμε καταγγελία στην Περιφέρεια. Εμείς, μερικοί άνθρωποι που έτυχε να κάνουμε εκεί διακοπές. Καλά που προλάβαμε και βγάλαμε μερικές φωτογραφίες, αλλιώς όλο αυτό θα ήταν σαν να μην έγινε ποτέ. (Με πολύ ενδιαφέρον περιμένω τη διάψευση από το Δήμο που θα μας εξηγεί τι ενέργειες έκανε).
Το έγγραφο που πιστοποιεί τις εργασίες που είχαν γίνει πρόσφατα στο μονοπάτι, με σύννομο τρόπο, από τον Δήμο.
Τελειώνοντας προσθέτω 3 ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες:
1. Ο εργολάβος φέρεται να δηλώνει ότι αν κληθεί από τις αρχές θα ισχυριστεί ότι αυτοβούλως πήγε εκεί, καλύπτοντας εκείνον που τον προσέλαβε (και ο οποίος στη χειρότερη περίπτωση θα του πληρώσει το αστείο πρόστιμο που πιθανώς να επιδικαστεί μετά από μερικά χρόνια αν η υπόθεση αυτή φτάσει στο δικαστήριο.)
2. Το αγνώστων στοιχείων (γνωστών είναι, υπάρχουν στη διάθεσή μας) άτομο μαθαίνουμε ότι έκανε δωρεάν στο Δήμο μελέτη ηλεκτροφωτισμού, ο οποίος έχει μετατρέψει τη Χώρα σε φωτεινό μανιτάρι, χωρίς πρόβλεψη για προστασία της διαφυγής του φωτός προς τα πάνω (στρογγυλές, δυνατές λάμπες φθορισμού που δεν κατευθύνουν το φως προς τα κάτω αλλά το εκπέμπουν προς κάθε κατεύθυνση προκαλώντας φωτορύπανση). Σαν να μην έφτανε αυτό, έγινε ηλεκτροφωτισμός του μονοπατιού που οδηγεί από το λιμάνι στη Χώρα, με πυκνά τοποθετημένες, εξίσου ακατάλληλες και δυνατές λάμπες που προκαλούν ερωτήματα για το ποιον εξυπηρετούν, αφού οι κάτοικοι της Χώρας σπανιότατα χρησιμοποιούν αυτό το μονοπάτι (οι περισσότεροι ποτέ). Για τους περιπατητές το μονοπάτι έχασε τη μαγεία του, αφού πλέον τυφλώνονται σχεδόν από τις λάμπες τις οποίες σε καμία περίπτωση δεν είχαν ανάγκη, αφού τις νύχτες χωρίς φεγγάρι μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν το φακό τους. Τώρα, όλη νύχτα καίνε οι άχρηστες λάμπες πληγώνοντας το βραδινό, σκοτεινό τοπίο χωρίς κανένα λόγο. Δηλαδή χωρίς κανένα λόγο που να καταλαβαίνουμε εμείς. Λεπτομέρειες.
3. Ενώ φαίνεται ότι λεφτά υπάρχουν για όλα τα παραπάνω, ο Δήμος δε βρίσκει τα χρήματα για να μεταφέρει από την Ανάφη τα υλικά προς ανακύκλωση (πλαστικά και γυάλινα μπουκάλια και υλικά συσκευασίας), τα οποία: έχουν συλλεχθεί από άτομο που πληρώνεται με κονδύλι που έχει βγει για το σκοπό αυτό, και έχουν συμπιεστεί με το ειδικό μηχάνημα που έχει αποκτήσει η Ανάφη επίσης για το σκοπό αυτό (μαθαίνουμε ότι χάλασε κιόλας). Τα χιλιάδες πλαστικά μπουκάλια που καταναλώνονται κάθε μήνα συσσωρεύονται στο νησί γιατί δεν υπάρχει ένα κονδύλι μερικών εκατοντάδων ευρώ το χρόνο για να πληρωθεί το εισιτήριο του φορτηγού που θα τα μεταφέρει για ανακύκλωση εκτός νησιού.
Δεν περιγράφω άλλο.
Όσοι μπορείτε, διαδώστε και δημοσιεύσετε. Άλλο όπλο δεν έχουμε.
