Έχεις σκεφτεί ποτέ ότι στα super markets οι γαλοπούλες, τα κοτόπουλα και ό,τι άλλο ζώο πωλείται έχει αποσυνδεθεί τόσο πολύ από την πραγματική του υπόσταση που όταν το βλέπεις, δεν σου έρχεται ποτέ η εικόνα του ζώου στο μυαλό;
Κάποιες εταιρείες χρησιμοποιούν μία καρτουνίστικη εκδοχή ενός γουρουνιού για παράδειγμα ως logo τους, ενώ είναι τραγική ειρωνεία όταν απεικονίζεται το γουρούνι ως σφαγέας του εαυτού του. Η ιδέα της υποτιθέμενης υπεροχής του ανθρώπου ως προς τα άλλα ζώα είναι τόσο βαθιά ριζωμένη στη συνείδηση του, έτσι ώστε οι κοινωνίες μας να μην αντιλαμβάνονται καν τα εγκλήματα που διαπράττουν, γράφει το 269 Life.
Η γυμνή αλήθεια -και πικρή ταυτόχρονα- είναι ότι δεν θα δώσεις ιδιαίτερη σημασία σε άλλη μία διαμαρτυρία με πλακάτ στο κέντρο της Αθήνας. Ποιά θα ήταν όμως η αντίδρασή σου αν φορούσες ένα ζευγάρι Virtual Reality γυαλιά που απεικονίζουν τη νόμιμη διαδικασία σφαγής μιας κότας ή ενός γουρουνιού;
Το κίνημα 269 LIFE δίνει αυτήν την ευκαιρία σε όσους ενδιαφέρονται να δουν και την άλλη όψη του νομίσματος. Η καμπάνια του iAnimal είναι με την ευγενική χορηγία του βίντεο από την Animal Equality.
Το 269 LIFE -Greece ξεκίνησε στην Αθήνα το 2014, αλλά παγκοσμίως κλείνει ήδη πενταετία και βασικό στόχο έχει την καταπολέμηση του σπισισμού και τον αγώνα για τα δικαιώματα των μη-ανθρώπινων ζώων, όπως το δικαίωμα στην ζωή και στην ελευθερία.
Το 2014 κάναμε μία συνάντηση με άλλους vegan για την διοργάνωση της Πανελλαδικής Διαμαρτυρίας για ΟΛΑ τα ζώα που γίνεται κάθε χρόνο στο Μοναστηράκι. Παρακολουθούσαμε το κίνημα 269 ούτως ή άλλως μέσω Internet, μας άρεσε ο τρόπος που ορίζουν τα πράγματα και σκεφτήκαμε να το ξεκινήσουμε και στην Αθήνα. Τα πρώτα δύο χρόνια οργανώσαμε αρκετές δράσεις, υπήρχε ένα κενό χρονικό διάστημα γιατί σαν κίνημα δεν έχουμε πόρους από εξωτερικούς παράγοντες. Δεν έχουμε χορηγούς και δεν μας χρηματοδοτεί το κράτος του Ισραήλ, όπως μας έχουν κατηγορήσει για προπαγάνδα.
Το θέμα των δράσεων του 269 ποικίλει και δεν είναι μόνο με πλακάτ, αλλά έχουν πιο παραστατικό και σοκαριστικό -για το κοινό- χαρακτήρα. Για εμάς ωστόσο δεν είναι σοκαριστικά, είναι η αλήθεια. Για παράδειγμα, κάνουμε μια αναπαράσταση, όπου το θύμα είναι άνθρωπος. Στη θέση μιας αλεπούς, μιας αγελάδας ή ενός γουρουνιού, βάζαμε έναν άνθρωπο, για να μπορέσει και ο κόσμος να καταλάβει πως θα ήταν αν αυτές τις πρακτικές τις εφάρμοζε στο ίδιο του το είδος.
Στοχεύουμε στο να κάνουμε πράγματα που ο άνθρωπος δεν έχει συνηθίσει να βλέπει. Έχουμε κάνει αναπαράσταση το ψάρεμα, όπου τρυπήσαμε το χείλος της Μαρίνας με αγκίστρι στην ψαραγορά στη Βαρβάκειο. Ήταν η πρώτη μας πιο extreme δράση. Την Παγκόσμια Ημέρα κατά της Γούνας είχαμε κάνει πασαρέλα με ματωμένες -ψεύτικες- γούνες, όπου ο εκτροφέας διαφήμιζε αυτά που πουλούσε με παραστατική και σκληρή γλώσσα, ως προς τον τρόπο που είχε φτιαχτεί η γούνα που φορούσαν τα μοντέλα. Κάναμε και live skinning, κοινώς ξεπέτσιασμα, όπου «γδέρναμε» ένα από τα μέλη του κινήματος, με προσθετικά βέβαια επάνω. Είχαμε δημιουργήσει δύο επίπεδα με προσθετικό δέρμα και σωληνάκια με κόκκινο χυμό και η όλη διαδικασία έγινε επί τόπου, με ήχους από ζώα που ούρλιαζαν ενώ γδέρνονταν ζωντανά. Υπήρχαν κάποιοι που τους έλειπαν κομμάτια απ’ το πρόσωπο και ήταν τα μάτια έξω. Ήταν αρκετά σοκαριστικό.
Η πιο δυνατή μας δράση ήταν το branding στην Πλατεία Συντάγματος, όπου μαρκάραμε με πυρωμένο σίδερο τον αριθμό 269 τα σώματα δύο μελών του 269life Greece, σε ένδειξη αλληλεγγύης και διαρκούς υπενθύμισης των δεινών που βιώνουν τα ζώα στα χέρια των ανθρώπων. Από αυτήν την δράση και μετά, ταρακουνήθηκαν πολλοί άνθρωποι, έκανε αρκετή εντύπωση. Στην ουσία πετύχαμε κάτι που θέλαμε πάρα πολύ να γίνει. Μιλήσαμε σε ευρύτερο κομμάτι του πληθυσμού για τον σπισισμό, την δολοφονία των ζώων, για το πως μπορεί να αλλάξει η κατάσταση και να φέρουμε στο προσκήνιο πράγματα, τα οποία επικαλύπτονται και δεν τους δίνεται η απαιτούμενη προσοχή. Χρησιμοποιήσαμε τα σώματά μας για να τραβήξουμε την προσοχή σε ένα ζήτημα που έχει αξία.
Δείξαμε ότι δεν είναι για γέλια κι ότι δεν είναι παράφρων κάποιος που ασχολείται με τέτοια θέματα. Πιστεύουμε ισχυρά σε αυτό και δεν κάνουμε εκπτώσεις. Παίρνοντας ως παράδειγμα το παρελθόν, για να καταργηθεί η δουλειά πέρασαν αρκετά χρόνια, για τα ζώα μάλλον θα χρειαστούν παραπάνω. Που η δουλεία ακόμη δεν έχει καταργηθεί. Το γεγονός ότι δεν βλέπουμε τους σκλάβους δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν, απλά μας αρέσει να κλείνουμε τα μάτια και σε αυτό το κομμάτι.
Ο ανθρώπινος οργανισμός δεν είναι φτιαγμένος για να τρώει κρέας. Ο άνθρωπος έτρωγε καρπούς, συλλέκτης ήταν. Στην περίοδο των παγετώνων δεν βρίσκαμε φυτά να φάμε και τότε αναγκαστήκαμε να φάμε ζώα. Κι αυτό που λένε ότι εξελίχθηκε ο εγκέφαλός μας αφού φάγαμε κρέας είναι λάθος. Με απλή λογική να το δούμε, για να φτιάξουμε εργαλεία και να κυνηγήσουμε τα ζώα, έπρεπε να είχαμε αναπτυγμένο εγκέφαλο. Δηλαδή, μια γάτα δεν μπορεί να κυνηγήσει, φτιάχνοντας παγίδες και δόρια και μαχαίρια. Εμείς που είχαμε ήδη αναπτυγμένο εγκέφαλο χωρίς να τρώμε ζώα, μπορέσαμε και φτιάξαμε εργαλεία για να κυνηγήσουμε. Και βέβαια, η δήθεν «εξέλιξη» που εννοούμε είναι εξέλιξη προς το κακό. Η τεχνολογική μας εξέλιξη είναι πάρα πολύ ωραία και χρήσιμη γιατί έκανε την ζωή μας πιο άνετη, αλλά ηθικά είμαστε στο επίπεδο που ήμασταν πάντα, ίσως και χειρότερα.
Σήμερα, δεν χρειάζεται να σφάξουμε εμείς τα ζώα για να τα φάμε, αφού τα σκοτώνουν οι άλλοι για εμάς. Σε αυτήν την «εξέλιξη» ο τελικός καταναλωτής απενοχοποιείται από αυτό που έχει πληρώσει κάποιον άλλο για να κάνει και έτσι ισχυρίζεται «εγώ δεν σκότωσα τίποτα». Όχι, εσύ σκότωσες, εσύ τον πληρώνεις, εσύ είσαι ο ηθικός αυτουργός! Αυτός είναι ο εκτελεστής. Στην ουσία, φεύγουμε από την ουσία του πράγματος και δεν σκεφτόμαστε ότι είναι απλός κανόνας του νόμου προσφοράς και ζήτησης. Ξεχνάμε ότι ζούμε σε καπιταλισμό. Τα χρήματά μας έχουν πάντα αξία κι αυτά κανονίζουν την ζήτηση. Όσο θα ζητάς, τόσο θα σκοτώνουν.
Αυτά είναι δικαιολογίες μόνο. Ο άνθρωπος μπορεί να προφασιστεί άπειρες δικαιολογίες χωρίς καμία λογική προκειμένου να υποστηρίξει κάτι, όχι γιατί το πιστέυει απαραίτητα, αλλά επειδή δεν θέλει να παραδεχτεί εκείνη την στιγμή ότι έχει λάθος. Όσον αφορά την ενοχή του καταναλωτή, αν είχαμε ένα ισότιμο σύστημα δικαιοσύνης που αφορούσε και τα ζώα, θα μπορούσαμε να το παραλληλίσουμε με την παιδεραστία και την κυκλοφορία παράνομου υλικού. Γιατί συλλαμβάνουν αυτόν που έχει απλά το υλικό στον υπολογιστή του αλλά δεν έχει πειράξει ποτέ κανένα παιδί; Γιατί χρηματοδοτεί και συμμετέχει σε μία παράνομη πράξη. Το γεγονός ότι οι κοινωνίες μας θεωρούν νόμιμη την δολοφονία των ζώων, δεν σημαίνει ότι είναι και ηθικά σωστή και ότι ο καταναλωτής δεν συμμετέχει σε αυτήν την δολοφονία, πληρώνοντάς την. Είναι ακριβώς το ίδιο που κάνει κι ο παιδεραστής, χρηματοδοτώντας το κύκλωμα.
Τα ζώα έπαψαν να είναι όπως πράγματι ήταν. Από την προϊστορία, από όταν ο άνθρωπος αναγκάστηκε να φτιάξει όπλα και να κυνηγήσει, τα ζώα ήταν σκλάβοι και των σκλάβων και των ελεύθερων πολιτών.
Τα ζώα καταπιέζονται περισσότερο από οποιαδήποτε ανθρώπινη ομάδα, γιατί τους στερούνται όλα τους τα δικαιώματα και σε πολύ εντατικό βαθμό.
Ο λόγος που επιλέγουμε καμιά φορά να κάνουμε δράσεις που από κάποιους χαρακτηρίζονται ακραίες είναι γιατί πρακτικά ο αντίπαλός μας είναι μια βιομηχανία απείρων δισεκατομμυρίων που έχει φοβερή εξουσία. Προφανώς, αν είχαμε κι εμείς αντίστοιχα χρήματα, θα κάναμε απλές διαφημίσεις στην τηλεόραση και θα είχε λυθεί το ζήτημα με τα ζώα. Οπότε παλεύουμε με ό,τι έχουμε και θα κάνουμε τα πάντα για να περάσουμε το μήνυμα.
Είναι πολύ ευχάριστο τα τελευταία χρόνια που μας έχουν προσεγγίσει πολλοί καθηγητές από σχολεία για να μιλήσουμε σε μαθητές τους. Αλλά δυστυχώς πάντα κολλάμε στην γραφειοκρατία. Δεν μας επιτρέπουν οι σχολικές επιτροπές δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και οι επιτροπές γονέων και κηδεμόνων να επικοινωνήσουμε το μήνυμά μας. Υποθέτουμε ότι είναι λόγω θέματος. Τώρα κοιτάμε μήπως μπορούμε με το iAnimal να μιλήσουμε έστω σε Πανεπιστήμια, όπου το ακροατήριο είναι ενήλικες και ελπίζουμε να σταθούμε πιο τυχεροί.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε είναι η αδιαφορία του κόσμου. Για κάποιον λόγο, φαίνεται να υπάρχει μια φοβερή αναισθησία και μια έλλειψη του αισθήματος της δικαιοσύνης στον άνθρωπο. Αδυνατούν να δουν την αδικία; Δεν μπορούν; Δεν θέλουν; Δεν θέλουμε να πιστέψουμε ότι είναι αναίσθητοι, αλλά ότι τους λείπει η κρίση στο να αντιληφθούν το τι είναι δίκαιο και τι άδικο. Ενίοτε γιατί υπάρχει απίστευτη παραπληροφόρηση. Πολλοί πιστεύουν ότι τα ζώα ναρκώνονται πριν δολοφονηθούν, ότι τους γίνεται αναισθησία, όπως στα γατιά και τα σκυλιά.
Αν αλλάξουμε αυτό που έχουμε στο πιάτο μας, όλα τα επιμέρους προβλήματα θα μπορούσαν να λυθούν πολύ πιο εύκολα και αναφορικά με τα ζώα και αναφορικά εμάς τους ίδιους στην κοινωνία μας. Θα είχαμε δικαίωμα στο νερό και στο φαγητό, ισότητα, ειρήνη. Γιατί με την δικαιολογία «πάντα αυτό κάναμε» που ακούγεται συχνά, δεν πάμε μπροστά σαν άνθρωποι. Πάντα βιάζαμε, πάντα σκοτώναμε ανθρώπους, πάντα γίνονταν πόλεμοι. Άρα, ας συνεχίσουμε να το κάνουμε…