Διαβάζοντας την αμερικάνικη ειδησιογραφία με ελληνική συνείδηση μπορεί να πάθεις διάφορα εμφράγματα. Ειδικά αυτή του κλεισίματος της κυβέρνησης και της παύσης πληρωμών. 800.000 Αμερικάνοι υπάλληλοι του δημοσίου αναγκάστηκαν να πάρουν υποχρεωτική άδεια άνευ πληρωμών, τα εθνικά πάρκα έκλεισαν, το ρομποτάκι στον Άρη σταμάτησε να μαζεύει πληροφορίες. Το δημόσιο με λίγα λόγια, εκτός από τα σώματα ασφαλείας, έκλεισε. Κάτι παρόμοιο θα παρέλυε τη χώρα μας, θα οδηγούσε στην πολυναμενόμενη επανάσταση και θα ζούσαμε το μεγάλο, ελληνικό χάος. Στην Αμερική, όμως, τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Το δημόσιο δεν έχει την ανάλογη βαρύτητα. Και αν η απόφαση είναι σημαντική, δεν είναι γιατί απαγορεύεται πια στους πολίτες να πάνε στα εθνικά πάρκα, αλλά γιατί με αυτή εκφράζεται η μεγάλη κόντρα μεταξύ Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικάνων. Ή καλύτερα του υπερσυντηρητικού Tea Party και των υπολοίπων. Δύο Αμερικάνοι πολίτες και τρεις Έλληνες μας βάζουν καλύτερα στο κλίμα. Τα πέντε κείμενα που ακολουθούν είναι διαφορετικά, και από τις δύο ιδεολογίες αλλά είναι κατατοπιστικότατα όσον αφορά το ζήτημα που απασχολεί όλο τον πλανήτη.
Ν’ απολυθούν οι μισοί από τους δημοσίους υπαλλήλους. Της Galina Lukin.
Τίποτα το φοβερό δεν έχει συμβεί ακόμα εξαιτίας του κλεισίματος. Συνέβη δεκαεφτά φορές στο παρελθόν και δεν είχε αρνητική επίδραση σε βάθος χρόνου. Αυτό που με απασχολεί περισσότερο είναι γιατί έκλεισε: Οι Ρεπουμπλικάνοι ήθελαν να συμπεριληφθούν οι υπάλληλοι του Λευκού Οίκου, της Γερουσίας και του Κογκρέσου στο Obamacare όπως όλοι εμείς. Η Γερουσία που ελέγχεται από τους Δημοκρατικούς αρνήθηκε να συμπεριλάβει το αίτημα σε ψηφοφορία. Είναι το μεγαλύτερο καρναβάλι που έχω δει.Το δημόσιο για εμένα σημαίνει αυξημένη γραφειοκρατία που πληρώνω η ίδια μέσω φόρων αλλά ταυτόχρονα οι δημόσιοι υπάλληλοι με περιφρονούν. Δεν μπορώ να το εξηγήσω. Θα ήταν καλό να απολυθούν τουλάχιστον οι μισοί απ’ αυτούς.
Η Galina Lukin είναι νοσοκόμα στη Νέα Υόρκη
Το δημόσιο προσφέρει μόνο σιγουριά. Του George Rebatta
Είναι φοβερό και γελοίο το γεγονός πως η κυβέρνηση είχε μια αρμοδιότητα που δεν κατάφερε να ολοκληρώσει Σκέψου το κάπως έτσι: σαν φοιτητής πρέπει να παραδώσω μια εργασία δέκα σελίδων μέχρι τις 8 το πρωί της Πέμπτης. Ας πούμε ότι διαφωνώ με το θέμα, μπορώ να μην κάνω την εργασία; Θα με έκοβαν! Οι βουλευτές συνεχίζουν να πληρώνονται ακόμα κι αν δεν κάνουν την δουλεία τους. Ακομα κι αν διαφωνούν με το θέμα, το χρωστάνε στον κόσμο να συμφωνήσουν μεταξύ τους. Είναι απογοητευτικό.
Κάνω ένα μεταπτυχιακό στην κοινωνική εργασία και την δημόσια διοίκηση, άρα το δημόσιο είναι το μέλλον για εμένα. Το Κράτος Πρόνοιας και το δημόσιο αποτελούν σιγουριά. Αυτή την στιγμή κάνω μια πρακτική σε μια ΜΚΟ που παρέχει ιατρική βοήθεια σε άτομα με χρόνιες ασθένειες τα οποία ζουν σε αγροτικές κοινότητες και δεν έχουν καλή ή καθόλου ασφάλεια. Χωρίς ένα τέτοιο πρόγραμμα, πολλοί άνθρωποι δεν θα ήξεραν οτι μπορούν να βοηθηθούν. Οι άνθρωποι έχουν ανάγκη από βοήθεια ανεξάρτητα από την ηλικία τους και το δημόσιο τους παρέχει τις απαραίτητες πήγες
Ο George Rebatta είναι μεταπτυχιακός φοιτητής και ζει στη Νέα Υόρκη
Το δημόσιο της Αμερικής δεν έχει καμία σχέση με το ελληνικό. Του Δημήτρη Κυριαζή
Παρατηρώ την έκταση που πήρε στην Ελλάδα το θέμα με το “κλείσιμο” των ομοσπονδιακών κυβερνητικών υπηρεσιών στις ΗΠΑ με ένα μειδίαμα στο πρόσωπο καθώς μου αποκαλύπτεται ξεκάθαρα ένα ακόμη επεισόδιο της “ελληνικής ιδιαιτερότητας”, αλλά και οι ιδεολογικές αναφορές πολιτών (φίλων μου) και ΜΜΕ. Με την εμπειρία των 3,5 χρόνων διαβίωσης στο μεγάλο χωνευτήρι που αποκαλείται Νέα Υόρκη μπορώ να είμαι σίγουρος ότι σχεδόν κανείς στην Αμερική δεν ασχολείται με το θέμα. Καταρχάς, ο δημόσιος τομέας είναι τόσο μικρός που δεν παίζει κανένα απολύτως ρόλο στην καθημερινότητα του Αμερικάνου πολίτη. Επίσης, δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο, έχει ξαναγίνει επί προεδρίας Κλίντον το 1996 αν δεν κάνω λάθος. Τέλος, είναι σίγουρο ότι αργά ή γρήγορα Ρεπουμπλικάνοι και Δημοκρατικοί θα τα βρουν και η μόνη παράπλευρη απώλεια από όλη αυτή την υπόθεση θα είναι καμιά χαμένη δόση στο mortgage κάποιου δημοσίου υπαλλήλου. Αν ο Αμερικανός πρόεδρος χρειαστεί να θυσιάσει το “Obamacare” (το σχέδιο με το οποίο πιο πολλοί -όχι όλοι!- Αμερικανοί θα διαθέτουν ιατροφαρμακευτική κάλυψη) είναι μια άλλη περίπτωση, σίγουρα απευκταία, όμως λίγο απίθανη αυτή τη στιγμή που μιλάμε.
O Δημήτρης Κυριαζής έχει ζήσει χρόνια στη Νέα Υόρκη. Τώρα εργάζεται σαν δημοσιογράφος στη Lifo.
Η θεωρία των άκρων (made in USA). Από την Αθηνά Καλκοπούλου.
Εδώ και λίγες μέρες η αμερικανική κυβέρνηση έχει σταματήσει να λειτουργεί. Δημόσιες υπηρεσίες, από κρατικά πάρκα και μουσεία ως και τη ΝΑΣΑ, έχουν βάλει λουκέτο μέχρι νεοτέρας. Park rangers, αστροναύτες, μυστικοί κυβερνητικοί πράκτορες κάθονται στα σπίτια τους απλήρωτοι και περιμένουν. Αλλά τι; Προς τι; Αυτές τις ώρες ξετυλίγεται ο παραλογισμός των τεραστίων διαστάσεων Ηνωμένων Πολιτειών με τις τόσο διαφορετικές ιδέες, κουλτούρες, ιδεολογίες που στριμώχνονται και συνυπάρχουν, καθώς και οι συνέπειες του μουλαρίσιου πείσματος του Tea Party κομματιού των Ρεπουμπλικάνων, οι οποίοι όχι μόνο δεν τους αρέσει να χάνουν όταν παίζουν, αλλά απειλούν, και τελικά τινάζουν όλο τον κρατικό μηχανισμό στον αέρα γιατί δεν πέρασε το δικό τους… Που σημαίνει πως από 1η Οκτωβρίου ξεκίνησε το Obamacare (Αffordable Care Act) που όχι μόνο επιτρέπει αλλά ουσιαστικά “αναγκάζει” όλους τους νόμιμους κατοίκους της Αμερικής να έχουν περίθαλψη.
Αυτό καθόλου δεν αρέσει στους πιο συντηρητικούς, όπως και δεν τους αρέσει οτι το Obamacare επιτρέπει στις γυναίκες πρόσβαση σε αντισύλληψη. (Ναι, αυτό ήταν βασικό κομμάτι της επιχειρηματολογίας των Ρεπουμπλικάνων κατά του Obamacare!) Η κατάσταση είναι τραγελαφική και οι ιδέες μεσαιωνικές, τόσο που από την ιδεολογική ασφάλεια του Καλιφορνέζικου αέρα δεν νιώθεις ότι σε διαπερνά ή πραγματικά σε αφορά κάτι από αυτά. Εκσυγχρονισμός και πολυπολιτισμικότητα στην πιο θετική και δυναμική μορφή τους από τη μία, εσωστρέφεια και παρωπιδισμός από την άλλη. Η θεωρία των δύο άκρων βρίσκει μια ξεχωριστή εφαρμογή και στην αμερικανική κατάσταση..
H Αθηνά Καλκοπούλου ζει στο Σαν Φρανσίσκο όπου εργάζεται ως υπεύθυνη προγραμμάτων ντοκιμαντέρ στο San Francisco Film Society.
Κανένας λόγος ανησυχίας. Από την Σύλβια Παπαποστόλου Κίνζελ
Υπάρχουν δύο είδη ρεπουμπλικανών: οι φτωχοί βλάκες και οι πλούσιοι κυνικοί. Την τοποθέτηση αυτή εξέφρασε πρόσφατα φίλος προσπαθώντας να ερμηνεύσει το πολιτεύεσθαι του ρεπουμπλικανικού κόμματος, αποτέλεσμα του οποίου ήταν η για πρώτη φορά εδώ και δεκαεπτά χρόνια παύση εργασιών της ομοσπονδιακής κυβέρνησης. Υποκύπτοντας στις πιέσεις του υπερσυντηρητικού αλλά εξαιρετικά ισχυρού tea party και με την πρόφαση της αντίστασης στην υγειονομική περίθαλψη για όλους του Ομπάμα, γνωστή και ως Obamacare – ένας νόμος που έχει εγκριθεί ήδη από το 2009 και πρόκειται να ισχύσει παρά τις 41 εφέσεις των ρεπουμπλικανών, καθώς η συνταγματικότητα του έχει κατοχυρωθεί από το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας – οι ρεπουμπλικάνοι στύλωσαν τα πόδια και απλώς κι απλά έκλεισαν το μαγαζί, στερώντας από το μισθό και την εργασία τους εκατοντάδες χιλιάδες δημοσιών υπαλλήλων. Τι σημαίνει αυτό για την καθημερινότητά του μέσου Αμερικανού; Εξαρτάται σε ποια οικονομική τάξη ανήκει κανείς και φυσικά από πού επιλέγει να ενημερωθεί.
Αν η πηγή πληροφόρησής σου είναι για παράδειγμα το ακραιφνώς συντηρητικό δίκτυο Fox, δεν έγινε και τίποτα φοβερό. 200 εκατομμύρια δολάρια τη μέρα είναι το κόστος και μερικά μουσεία, πάρκα, εθνικοί δρυμοί, αξιοθέατα όπως το άγαλμα της Ελευθερίας, και κάποιες άχρηστες υπηρεσίες όπως η ΝΑΣΑ και τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας (National Institutes of Health), μεταξύ άλλων, θα παραμείνουν κλειστά μέχρι ‘επιτέλους οι Δημοκρατικοί να βάλουν μυαλό και να διαπραγματευτούν’.
Το ότι δεν υπάρχει αντικείμενο διαπραγμάτευσης επί ενός εγκεκριμένου νόμου λίγη σημασία έχει. Αν τώρα ανήκεις στη μεσαία, ή ακόμα χειρότερα στην κατώτερη οικονομική βαθμίδα τότε δεν περιμένεις τα ΜΜΕ να σου εξηγήσουν τι έγινε: από εχθές δεν έχεις να ταΐσεις τα παιδιά σου καθώς το πρόγραμμα συμπληρωματικής σίτισης για γυναίκες, βρέφη και παιδιά (WIC) έπαψε να παρέχει τρόφιμα. Επίσης και παρά τις διαβεβαιώσεις ότι δεν προχωρούν περικοπές σε κρίσιμες για την ασφάλεια του έθνους υπηρεσίες, από εχθές η Υπηρεσία Περιβαλλοντικής Προστασίας (Environmental protection Agency) με το 95% των 16.000 υπαλλήλων της σε παύση θα κάνει ό,τι μπορεί δεδομένων των συνθηκών για να συνεχίσει να ελέγχει την ποιότητα του αέρα που αναπνέουμε και του νερού που πίνουμε, ενώ τα Kέντρα Eλέγχου και Aποτροπής Λοιμώξεων (Centers for Disease Control and Prevention) με μόλις 4.000 εναπομείναντες υπαλλήλους σε σύνολο 13.000 θα περιορίσουν τους ελέγχους τους στα απολύτως απαραίτητα ελαττώνοντας δραστικά τους ελέγχους λοιμώξεων όπως η εποχική γρίπη και η γρίπη των πτηνών. Ωστόσο δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας, η Επιτροπή Ελέγχου Πυρηνικής Ενέργειας (Nuclear Regulatory Commission) της χώρας έχει τα απαραίτητα αποθέματα ρευστού για να λειτουργήσει απρόσκοπτα ακόμα μία εβδομάδα. Μετά από αυτό οι περισσότεροι από 4.000 υπαλλήλους της θα πάνε σπίτια τους αλλά, σύμφωνα με τον εκπρόσωπο της επιτροπής Eliot Brenner, δεν υφίσταται λόγος ανησυχίας «σε περίπτωση ατυχήματος μπορούμε γρήγορα να τους ανακαλέσουμε».
Η Σύλβια Παπαποστόλου Κίνζελ ζει και εργάζεται στη Νέα Υόρκη ως επικοινωνιολόγος.