Μεσημέρι στην Αθηνάς και είναι κάπως περίεργα. Μέσα στον ήλιο σε μια περίεργη ανηφόρα ξαφνικά πέρασε μια πορεία κατευθείαν από τις μεγάλες νίκες του 40 και όλοι φόραγαν εννιά ζευγάρια κάλτσες και δύο αρβύλες και φωνάζαν αέρα ενώ φύσαγε και πετάχτηκε σαν κότσυφας κάποιος Βενετσιάνος και έφαγε ομοβροντίες, αλλά προσπέρασα πολύ γρήγορα με το μεγάλο κίνητρο να προλάβω το πολεοδομικά γραφείο το υπουργείο και την καφετέρια και να μην φάω σκάγια και μουσκετιές μέχρι που έφτασα σε μια κατηφόρα, όπου γκόλφερς με παρδαλά καρώ ρούχα κατηφόριζαν κι αυτοί με περισυλλογή και κάπου-κάπου σταματούσαν να παίξουν τελικά και έμπαινε δεν έμπαινε το μπαλάκι δεν πέτυχαν εντελώς τίποτα και πετάχτηκε ξαφνικά κάποια αρκούδα από την πανίδα του γηπέδου γκολφ όπου κατάλαβα ότι μέσα στην κίνηση το τρόλεϋ αποκοιμίζει γλυκά, αλλά τα όνειρα είναι σε στυλ «παστίτσιο» σχεδόν δυσεπίλυτα και παρανοϊκά. Ή απλά η αρκούδα τράκαρε με ένα μηχανάκι και όλα ήταν πραγματικά.