Κάθε μεσημέρι, μέσα στην μοναδικότητα του ως χωροχρονικό στιγμιότυπο, είναι σχεδόν εντελώς ίδιο. Ήδη όλη η μέρα ήταν ίδια με όλες τις άλλες, αλλά έγινε τελικά το μπαμ της ημέρας. Ο χασάπης που πλανάται στα στενά με κρεμασμένα μπριζολάκια από τσιγκέλια στα μουστάκια του και πολλά κοτόπουλα να τον κυκλώνουν και με την διαταγή του πελάτου να σφαγιάζονται ακαριαία, ήρθε και πάλι ξαφνικά. Του έδωσα παραγγελία για φιλέτο στρουθοκαμήλου και μπόλια από ορεινό Κρητικίσιο Κρι-Κρι και αμέσως στροβιλίστηκε και μάλλον διακτινίστηκε στην Αφρική και στον Ψηλορείτη και γύρισε γεμάτος πούπουλα και χιόνια και παρέδωσε το φιλέτο και τις μπόλιες αλλά ήταν φανερό ότι είχε κάνει λάθος. Είχε φέρει υποσαχάρια στρουθοκάμηλο αντί για Μαροκινή και μπόλια από αιγαγρό. Τον διόρθωσα και στροβιλίστηκε ξανά επιστρέφοντας με τα σωστά φρέσκα προϊόντα και όλα ήταν καλά. Βέβαια δεν υπάρχει καμία δικαιολογία κάποιος που κατέχει τα μυστικά της τηλεμεταφοράς και του ταξιδιού στο χρόνο να κάνει τον πλανόδιο χασάπη σαν να ήμασταν στο Βόρνεο και στην Παταγονία, εγώ στην θέση του θα είχα ήδη δικιά μου θρησκεία με μικρό Κρατίδιο στην Ισπανία ή στο ταπεινό Κολωνάκι. Αλλά είναι γούστα αυτά μερικές φορές.