Μία από τις σημαντικότερες ευχαριστήσεις της ζωής είναι εκεί που έχει έρθει το βράδυ να παίρνεις τηλέφωνο με κινητό Κοσμοτέ ή Φρογκ ή ΑΤ&Τ στην Αμερική τον αρμόδιο και υπεύθυνο στην NASA και στην λέσχη Skull&Bones και να επαναφέρουν τον ήλιο κανονικά. Έχει πλάκα να βλέπεις τον κόσμο ξαφνικά να κοιτάει περίεργα και ουσιαστικά να μην το πιστεύει, κάτι γλυπτά από πάγο στην Σουηδία να λιώνουν και να μην κάνουν ούτε για ιχθυοπωλείο, να βγάζουν ξαφνικά μεσήλικες αναγνώστριες τα γυαλιά πρεσβυωπίας με τα οποία διαβάζανε ήσυχα 50 αποχρώσεις του γκρίζου λύκου και να βάζουν γυαλιά ηλίου ταρταρούγα, να βλέπεις Χιλιαστές, Αρειανιστές, Μαορί, Ιεχωβάδες να λένε ότι ήρθε το τέλος και να πας να τους σιγοντάρεις με κείμενα στο Ντεφένσε.Νετ ότι όντως διαλυόμεθα. Βέβαια δεν είναι παράξενο και πρωτότυπο το νέο ότι όλα διαλύονται συνεχώς απλώς είναι άλλη η κλίμακα του χρόνου. Δηλαδή, διαλύονται, μέρα με την μέρα, αλλά θα πάρει πολλά βασανιστικά χρόνια όλο αυτό, αιώνες και ζαμάνια, οπότε δεν έχει νόημα, όλα καλά πάνε την δεδομένη στιγμή του χρόνου, αυτό το βράδυ. Και η NASA δεν το σηκώνει το τηλέφωνο, να ανάψει τις λάμπες. Οι Skull&Bones έχουν μόνο email είναι πιο μυστικοπαθείς αλλά εντάξει, και με σκοτάδι σχεδόν το ίδιο είναι, απλώς με λιγότερο γέλιο. Ήλιος το πρωί κανονικά, ας μην βιαζόμαστε.