Πριν λίγους μήνες, στο Τυπογραφείο Πλέτσα – Κάρδαρη στη Νεάπολη Εξαρχείων, περιμένοντας την εκτύπωση ενός εντύπου, άρχισα να ξεφυλλίζω ένα βιβλίο με κάπως αμήχανο εξώφυλλο αλλά πολύ σημαντικό περιεχόμενο. Ζήτησα ένα αντίτυπο από τον Κώστα για να το δω με την ησυχία μου. Το «Έργα και Ωραίες Ημέρες του Φίλιππου Κουτσίνα» ήταν (και παραμένει) σκέτη αποκάλυψη. Στη σελίδα 114 αντίκρυσα τέσσερις φωτογραφίες του ΜΧ με τη λεζάντα «”Ο Σκληρός της Μακρυ-Νίτσας”, περίπου 1982».
Στην στήλη παραπλεύρως διαβάζουμε: «Η ιδέα για την Πορνογραφία μου ήρθε τη Μεγάλη Εβδομάδα στη Μακρυνίτσα, αξεκαθάριστη και ομιχλώδης, όπως το υγρό τοπίο του Πηλίου, μες στο οποίο έζησα μερικές αξέχαστες μέρες φιλοξενούμενος σε φίλους. Η ομίχλη έμπαινε από την πόρτα του μπαλκονιού κι απ΄τα παράθυρα. Έτσι μπήκε και η Πορνογραφία μέσα μου. Απ΄το παράθυρο, με το αεράκι και τις καμπάνες του Επιταφίου».
– Μάνος Χατζιδάκις, από το κείμενο Η Ιστορία της Πορνογραφίας, 1982.
Και παρακάτω: «Ήρθε πολλές φορές στο Πήλιο, στη Μακρυνίτσα, στο σπίτι μου, και έμενε στο δωμάτιο της μητέρας μου. Κυρίως Πάσχα και καλοκαίρι. Εκεί εμπνεύστηκε την Πορνογραφία. Ήταν μια άνοιξη, που η ομίχλη έμπαινε μέσα στο σπίτι και δεν βλέπαμε ο ένας τον άλλο, ακούγαμε μόνο τις φωνές μας και διακρίναμε τη φωτιά στο τζάκι. Πιστεύω ότι είναι ο δημιουργός και πρωτοπόρος μιας εθνικής μουσικής παλιγγενεσίας. Τίποτα δεν τον εντυπωσίαζε. Ίσως να του πήγαινε η καθημερινότητά μας, χωρίς σοβαροφάνεια και καθιερωμένη συμβατικότητα. Είχε πολλή αγάπη για τα παιδιά μου, γενικώς αγάπη και σεβασμό για την οικογένεια. Ήτανε αστός μέχρι το κόκαλο».
– Ο Φίλιππος Κουτσίνας για τον Μάνο Χατζιδάκι, συνέντευξη στον Γιώργο Χρονά, για το Status Millenium, 2000. Αναδημοσίευση στα Κοκόρια της Οδού Αισχύλου, Εκδόσεις Οδός Πανός, 2005.
Φίλιππος Κουτσίνας, Σοφία Χουλιαρά, Γιώργος Χατζιδάκις, Μάνος Χατζιδάκις, Κατερίνα, Αφροδίτη και Τιτίνα Κουτσίνα και Σείριος (ο σκύλος)
Ο Μάνος Χατζιδάκις και η «Λάσι»- Σείριος.
Φίλιππος Κουτσίνας, Νίκος Σταθούλης, Μάνος Χατζιδάκις, Κατερίνα, Μίνως Αργυράκης, Κατερίνα Κουτσίνα, Μακρυνίτσα, 1982.
Γενέθλια του Μάνου Χατζιδάκι μετην Κατερίνα και την Τιτίνα Κουτσίνα στο σπίτι της Πατρ. Ιωακείμ, περ. 1982.
Η επιμελήτρια της έκδοσης Ελισάβετ Πλέσσα, σημειώνει στην αρχή από το μικρό κείμενο «Το χαμόγελο του Μάνου Χατζιδάκι», σελ. 111: «Η φιλία του Φίλιππου Κουτσίνα και του Μάνου Χατζιδάκι ξεκινά κι αυτή από τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια. Γνωρίστηκαν στο ζαχαροπλαστείο “Η Μέλισσα”, που βρισκόταν στη γωνία των οδών Δεριγνύ και Πατησίων και όπου στόμα με στόμα, μαζεύονταν κάθε βράδυ όλοι εκείνοι που διψούσαν να ανταλλάξουν ουσιαστικές σκέψεις για την τέχνη και τη ζωή. Εκεί ο Φίλιππος γνώρισε και τον Τσαρούχη». Και καταλήγει: «Με πολλούς τρόπους, η οικογένεια Κουτσίνα ήταν για τον Μάνο Χατζιδάκι η δική του οικογένεια. Για την αστική ευγένεια, το λεπτό χιούμορ, την απρόβλεπτη παιδικότητα, την ποιότητα του αυθεντικού και την ανάσα της πνευματικής ελευθερίας».
Φίλιππος Κουτσίνας, Μάνος Χατζιδάκις, Κατερίνα Κουτσίνα, Μακρυνίτσα, περ. 1965.
Μπορείτε να διαβάσετε το διεξοδικό κείμενο για την έκδοση και το ζεύγος Κουτσίνα από το 7 της Ελευθεροτυπίας και στο Ιστορίες νοσταλγίας και φιλίας.