Ο Κώστας, παζάρι Ρακοσυλλεκτών «Ο Ερμής», πρόπερσι.
Το παγωτό και ο κύριος Κώστας έχουν μια ιδιαίτερη σχέση με τη γλώσσα. Ο ίδιος μιλάει τα ελληνικά με το ιδιότυπο αξάν του «γιαβρούμ», σαν αμανέ, βαριά (κάτι μεταξύ νταγλαρωμένου ρεμπέτη και βραχνιασμένου ταξιτζή) – το δε παγωτό του έχει μια επίσης συμπαγή, έντονη βουκολική γεύση, πιστεύω την πιο κοντινή με τους πλανόδιους στα σοκάκια και τις γέφυρες του Βοσπόρου τον προ και προπροηγούμενο αιώνα. Καμία σχέση βέβαια με εκείνους τους εξαθλιωμένους σιμιτζήδες (κουλουρτζήδες), σαλεπιτζήδες και άλλους σερμπετοπωλητές που σεργιανούσαν έξω από την Υψηλή Πύλη και την Σκεπαστή Αγορά. Ο κος Κώστας είναι στη πένα. Καπελάκι δίκοχο, άσπρη ποδιά, τριμαρισμένο μούσι, χρυσό δαχτυλίδι, και το σκεύος του σαλεπιού για το χειμώνα συνθέτουν έναν άνθρωπο ορχήστρα της γεύσης με μόλις 1,5 ευρώ.
Το Παζάρι του Σωματείου Ρακοσυλλεκτών ο Ερμής λάμβανε χώρα τις Κυριακές στην Κορεάτικη Αγορά, μια αναμορφωμένη πλατεία που προέκυψε μετά την κατεδάφιση ενός περίκλειστου μικροσκοπικού οικισμού μηχανουργικών και σιδηρουργικών εργαστηρίων και αποθηκών – που πρόλαβαν και είχαν μετατραπεί σε κλαμπς (Άτομο/+Soda) – από την Ενοποίηση Αρχαιολογικών Χώρων. Απέναντι ακριβώς από την είσοδο του αρχαίου νεκροταφείου του Κεραμεικού, το αμαξοστάσιο του ΗΛΠΑΠ και την Τεχνόπολη, στη συμβολή δηλαδή της Ερμού με την Πειραιώς και παράλληλα με τις γραμμές του Ηλεκτρικού στο ύψος του Πιλ-Πουλ, το παζάρι αποτελούσε ένα πολύ προνομιακό πεδίο εμπορικής κίνησης. Και εξαπλωνόταν. Κάποια στιγμή άρχισαν τα όργανα (σε ρυθμό τσιγγάνικο). Οι εσωτερικές έριδες άναψαν τα αίματα (όχι και πολύ δύσκολο με τους ρομά) έπεσε και λίγο πιστολίδι, τα πήρε ο Καμίνης (στο κρανίο) και στις μέρες μας στο φροντισμένο χορτάρι του πάρκου κατουράν κηδευόμενοι σκύλοι και ξαπλώνουν αδέσποτοι κύριοι. Ο Ερμής (σπουδαίος θεός) όμως φρόντισε τους περιπλανώμενους υπηρέτες του. Έστησε το Δημοπρατήριό τους στην Ιερά Οδό, μετά τη Γεωπονική (στο ύψος της Σόφτεξ), πέρυσι δημιουργήθηκε άλλο ένα Σωματείο (η Αλληλεγγύη, ως επί το πλείστον από Ρομά) επίσης στην Ιερά Οδό (βλ. σχετικό ρεπορτάζ εδώ στην Popaganda) προς την Αγίας Άννης πριν το Σταθμό του Μετρό «Ελαιώνας». Όχι μακριά από εκεί μεταφέρθηκε εκ νέου η έδρα του Παζαριού, επί της Πολυκάρπου – μετά το Αμαξοστάσιο της ΕΘΕΛ, σε μια ζώνη που θυμίζει ειδικά τώρα το καλοκαίρι προάστιο του Καϊρου ή της Βηρυτού με φόντο τους γερανούς και το γιαπί του Babis Vovos και του μελλοντικού(;) γηπέδου – κέντρου του Παναθηναϊκού. Ο κύριος Κώστας δεν συχνάζει πια εκεί (πιαθανόν να τον βρείτε προς Μοναστηράκι μεριά), ένας άλλος κύριος όμως με το καρότσι του θα σας σερβίρει χωνάκι με ένα ευρώ.
Παγωτό καϊμάκι
Υλικά (Σερβίρει 6): 4,5 φλιτζάνια γάλα* / 15 γραμμάρια σαλέπι / 1 και 1/4 φλυτζάνια ζάχαρη / 1 φλιτζάνι κρέμα γάλακτος / 2 βανίλιες
Εκτέλεση συνταγής: Βάζουμε το γάλα με την ζάχαρη να ζεσταθεί και ανακατεύουμε για να διαλυθεί τελείως η ζάχαρη άλλα χωρίς να πάρει βράση το γάλα. Σε μια άλλη κατσαρόλα βάζουμε λίγο από το ζεστό γάλα, το σαλέπι και την βανίλια και ανακατεύουμε πολύ καλά να διαλυθεί το σαλέπι. Προσθέτουμε σταδιακά το καυτό γάλα στο μείγμα με το σαλέπι και όταν έχουμε βάλει το μισό περίπου, τοποθετούμε την κατσαρόλα με το σαλέπι στην φωτιά και ανακατεύουμε συνεχώς μέχρι να πάρει βράση. Κατεβάζουμε από τη φωτιά και προσθέτουμε το υπόλοιπο γάλα. Το σουρώνουμε και το αφού κρυώσει προσθέτουμε την κρέμα γάλακτος και ανακατεύουμε καλά. Βάζουμε το παγωτό καϊμάκι στην κατάψυξη και κάθε 25 λεπτά για τις επόμενες 2 ώρες το ανακατεύουμε ώστε να μην δημιουργηθούν κρύσταλλοι στο παγωτό μας. (www.sidages.gr)
* για πραγματικό πολίτικο παγωτό προτιμήστε κατσικίσιο γάλα – αν έχετε ένα θέμα με τη βουκολικότητα, κάτι απόλυτα δικαιολογημένο – αναζητήστε το Αγρόκτημα Αμάλθεια από τη Φλώρινα που δεν μυρίζει (στα myMarket). Καλή επιτυχία.