Στις 26 Ιανουαρίου, ακριβώς 11 μήνες μετά το μανιφεστικό κείμενο «Ξεκινάμε» του Σταύρου Θεοδωράκη, το Ποτάμι καλείται να παίξει ενεργό ρόλο στα πολιτικά πράγματα της χώρας. Κι αυτό γίνεται σε μια πολύ δύσκολη συγκυρία. Το πολιτικό μας σύστημα τα έχει καταφέρει έτσι ώστε οι εξωτερικές κι εσωτερικές πιέσεις που ασκούνται να το έχουν κάνει εύθραυστο και ασταθές. Χρειάζεται μια σταθεροποιητική δύναμη που θα το κρατήσει όρθιο βάζοντας τις βάσεις για μια πιο μόνιμη ισορροπία. Αυτή η σταθεροποιητική δύναμη φιλοδοξεί να είναι το Ποτάμι.
Το Ποτάμι έχοντας από τώρα θέσει τις άμεσες κόκκινες γραμμές του (ευρωπαϊκή προοπτική, αξιοκρατικές επιλογές στην κυβέρνηση και στον κρατικό μηχανισμό, ευρύτερες συμφωνίες μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων) προσπαθεί να φέρει στην επιφάνεια τις ορθολογικές φωνές που υπάρχουν τόσο στον ΣΥΡΙΖΑ όσο και στη ΝΔ, κλείνοντας την πόρτα στους ακραίους. Ο συμβιβασμός σε αμοιβαία αποδεκτές θέσεις με βάση τις άμεσες προτεραιότητες της χώρας είναι κάτι που πρέπει επιτέλους να το καταφέρουμε.
Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα, στην οποία η έννοια συμβιβασμός και συναίνεση έχει αρνητική χροιά. Όμως όλος ο υπόλοιπος δυτικός κόσμος προχωράει πια με συνθέσεις κι όχι με συγκρούσεις. Η πόλωση και το συγκρουσιακό κλίμα όπου όλα τα βλέπουμε ως άσπρο ή μαύρο πρέπει να το αφήσουμε πίσω. Πορτογαλία και Ιρλανδία μπήκαν πιο αργά στο μνημόνιο και βγήκαν πιο γρήγορα από μας γιατί συναίνεσαν οι πολιτικές δυνάμεις τους. Στη Σουηδία συναίνεσαν ορκισμένοι πολιτικοί αντίπαλοι για να αποφευχθούν οι εκλογές που θα εκτόξευαν την ακροδεξιά. Στη Γερμανία μετά τις εκλογές του 2013 έκαναν 3 μήνες να φτιάξουν κυβέρνηση – παρά την καθαρή νίκη της Μέρκελ- για να δημιουργήσουν έναν ευρύτερο συνασπισμό. Ας δούμε λοιπόν τι γίνεται στις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές χώρες και να κάνουμε ένα βήμα προς τα εκεί.
Τον ρόλο του εγγυητή της βελτίωσης του πολιτικού μας συστήματος καλείται να παίξει το Ποτάμι στις 26 Ιανουαρίου. Χωρίς τα βαρίδια και τις ευθύνες που βαραίνουν τα άλλα κόμματα του κεντρώου χώρου, έχει περισσότερους βαθμούς ελευθερίας για να το πετύχει. Το κομματικό κράτος κι ο κρατικός παρασιτισμός (μικρός και μεγάλος) θα είναι στο στόχαστρο κι όχι στη θέση του συνεπιβάτη όπως ήταν για άλλους.
Ο ρόλος που θα παίξει το Ποτάμι εξαρτάται ασφαλώς και από τα τελικά αποτελέσματα. Τα ποσοστά των κομμάτων εκφράζουν τη λαϊκή βούληση (τουλάχιστον εκείνων που πήγαν να ψηφίσουν). Ένα δυνατό Ποτάμι εκφράζει την βούληση του εκλογικού σώματος να αλλάξει σελίδα. Χωρίς μισόλογα και πισωγυρίσματα σε δοκιμασμένες αποτυχημένες συνταγές. Το μέλλον μας και των παιδιών μας είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να την αφήνουμε στο παρελθόν…
O Γιώργος Μαυρωτάς είναι Χημικός Μηχανικός, Αναπληρωτής Καθηγητής στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο με αντικείμενο την Επιχειρησιακή Έρευνα. Υπήρξε αρχηγός της εθνικής ομάδας πόλο και έχει συμμετάσχει σε 5 Ολυμπιάδες. Είναι υποψήφιος βουλευτής με Το Ποτάμι στο Υπόλοιπο Αττικής.