Δεν έχω τα γνωστικά, ούτε τα ρεπορταζιακά, εφόδια για να αξιολογήσω με επαγγελματική επάρκεια και ύφος έγκυρου αναλυτή τι θα ακολουθήσει την ημέρα που «Yanis went Varoufucking crazy». Συγνώμη που θα σας το πω, αλλά ούτε κι εσείς αγαπημένοι μου αναγνώστες, τα έχετε. Ούτε οι φίλοι κι ακόλουθοί σας που αναπόφευκτα ποδοσφαιροποιούν όσα συνέβησαν χθες στην Αθήνα μετά το «σκότωσες την τρόικα» του Γέρουν Ντέισελμπλουμ προς τον έλληνα υπουργό Οικονομικών. Κι, επίσης, αν κάτι μας έχουν μάθει αυτά τα 5 χρόνια Κρίσης, είναι ότι στη συντριπτική τους πλειοψηφία οι δημοσιογράφοι που αναλύουν τα γεγονότα σε τηλεόραση, εφημερίδες και ίντερνετ είναι εξίσου αναξιόπιστοι. Κυρίως γιατί ξεπερνούν τον σκόπελο της ανεπαρκούς κατάρτισης με προσωπικές ιδεοληψίες κι «αποκλειστικές διαρροές» συγκεκριμένων γραμμών. Μην πάμε μακριά, ας θυμηθούμε την περίφημη παραδοχή του Γιάννη Πρετεντέρη περί θεάτρου σχετικά με τη βιωσιμότητα του χρέους.
Αυτό που άρχισε χθες είναι μια νέα σελίδα στη saga της κρίσης με την εισαγωγή στο σενάριο της καινούριας λέξης που λέγεται Διαπραγμάτευση.
Δεν αισθάνομαι ούτε ξαφνικά υπερήφανος ή «πάλι αξιοπρεπής» επειδή η χειραψία μεταξύ Eurogroup κι ελληνικής κυβέρνησης ήταν πιο αδέξια κι από τα αστεία στα νέα ελληνικά σίριαλ. Επίσης, από την άλλη, δεν αισθάνομαι την απειλή μια μαζικής καταστροφής που έρχεται να κατασπαράξει μια χώρα που, ας το παραδεχθούμε όλοι επιτέλους, διαλύεται μέρα με την ημέρα εδώ και 5 χρόνια. Ούτε συμμερίζομαι την ηθικοπλαστική διάσταση που δίνουν στην υπόθεση του χρέους όσοι νοιάζονται περισσότερο για τους δανειστές παρά για τα συντρίμμια γύρω τους, αντιμετωπίζοντας το εθνικό χρέος σαν τα δανεικά που πρέπει να γυρίσεις στον κολλητό σου για να συνεχίσετε να μιλάτε. Επειδή ξέρουμε μόνο ότι λέγεται μπροστά από τις κάμερες, αλλά όχι ότι συμβαίνει πίσω από κλειστές πόρτες ή τι περιέχουν τα μεγάλα θησαυροφυλάκια (ας πούμε δεν ξέρουμε ακριβώς το χρονικό σημείο που εξαντλείται η ρευστότητα των ελληνικών τραπεζών), ας κάνουμε υπομονή. Με ανοικτά μικρόφωνα γίνεται επικοινωνιακή διαχείριση, όταν κλείνουν αρχίζει η διερεύνηση της δυνατότητας για μια νέα συμφωνία όπως γράφει το χθεσινό ρεπορτάζ της Wall Street Journal.
Αυτό που άρχισε χθες είναι μια νέα σελίδα στη saga της Κρίσης με την εισαγωγή στο σενάριο της καινούριας λέξης που λέγεται Διαπραγμάτευση. Είναι φανερό ότι, σαφώς και με όρους φαντεζί προσωπικού show, ο Γιάνης Βαρουφάκης ανακοίνωσε ότι υπάρχει καινούριος σερίφης στην πόλη κι επανέκτησε την πρωτοβουλία των κινήσεων. Φωνάζοντας, όπως γράφει σήμερα ο Paul Mason, σε άπταιστο Dirty Harry mode “Go Ahead Punk – Make My Day”. Κάτι που δεν έγινε ούτε μια φορά από το 2010 και μετά εκτός του αδικοχαμένου δημοψηφίσματος ΓΑΠ. Κι αν το κάνουν; Κι αν απασφαλίσουν τη χειροβομβίδα; Τότε μια εκδοχή της συνέχειας (όχι η πιθανότερη) θα είναι να έρθει η περιλάλητη «καταστροφή», ακριβώς γιατί η Κυβέρνηση φάνηκε συνεπής σε αυτό για το οποίο ψηφίστηκε. Πόσο οξύμωρο. Μια άλλη εκδοχή, βέβαια, ίσως είναι να κληθεί ο ελληνικός λαός που σε ποσοστό σχεδόν 80% -από τα μεγαλύτερα ευρωπαϊκά- επιθυμεί το ευρώ, να απαντήσει σε ένα δίλημμα «ευρώ ή κοινωνικό κράτος;» (είναι αυτή η ρημάδα η αντίφαση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης που καθρεφτίζεται σε όλη της τη μεγαλοπρέπεια πάνω στο ελληνικό ζήτημα). Υπομονή, το έργο δε θα τραβήξει σε μάκρος, μην εκτοξεύετε σωρηδόν μπλοκ και μέχρι τα τέλη Φεβρουαρίου μείνετε χωρίς φίλους στο facebook. Κι εκτός από υπομονή, χρειάζεται φιλτράρισμα. Κυκλοφορεί τόση μούφα πια στο ίντερνετ που ακόμα και το γραφείο Τύπου της ΝΔ μπορεί να την πατήσει ή το Πρώτο Θέμα να παρερμηνεύσει τις δηλώσεις του Βαρουφάκη στο BBC. Oh Wait…
Το consensus για τον αταίριαστο γάμο ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ επιστράτευσε όλο το διαθέσιμο απόθεμα «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» του κομματιού της κοινωνίας που ήθελε στροφή προς τα αριστερά. Όμως δε σημαίνει και πράσινο φως για τέτοιες γελοίες εθνικιστικές παραστάσεις που κάνουν σαφές το σοφό «ο πατριωτισμός είναι το τελευταίο καταφύγιο των απατεώνων»
Συνέβη όμως και κάτι άλλο χθες που μοιραία πέρασε σε δεύτερη μοίρα. Την ίδια ώρα που στην Αθήνα οι αυτοανακηρυσσόμενοι «συνωμότες του καλού» παρότρυναν τον ολλανδό επικεφαλής του Eurogroup να κόψει τον τσαμπουκά του Βαρουφάκη (όπως έκανε ο υπεύθυνος Δημόσιας Υγείας του Ποταμιού Λυκούργος Λιαρόπουλος, πιθανώς λύνοντάς μας και κάποιες απορίες για το σύστημα που θα παίζει η «Εθνική Ομάδα Διαπραγμάτευσης» που επικαλείται συνεχώς ο Σταύρος Θεοδωράκης), ο νέος υπουργός Εθνικής Άμυνας, Πάνος Κάμμενος, πήγαινε βόλτα. Με ελικόπτερο. Πάνω από τα Ίμια, για να πετάξει στεφάνι στη θάλασσα, τιμώντας τη μνήμη των τριών νεκρών της κρίσης του ’96. Κινήθηκε με όλη τη σεμνότητα που επικοινωνεί η φωτογραφία που είδατε παραπάνω. Την πρωτοβουλία του ακολούθησαν οι τυπικές ειδήσεις για αερομαχίες ρουτίνας, με νωπή την τραγωδία του F16, εκατέρωθεν παράπονα για προκλήσεις, ένα μιλιταριστικό κλίμα που μάλλον συγκινεί όσους πιστεύουν την εθνικιστική αρλουμπολογία των Ανεξάρτητων Ελλήνων. Ή ίσως ακόμα και τον αμφιλεγόμενο νέο υπουργό Εξωτερικών, Νίκο Κοτζιά. Όμως καθόλου δε χρειάζεται σε μια χώρα με παγιωμένη πια τρίτη πολιτική δύναμη τη Χρυσή Αυγή. Το consensus για τον αταίριαστο γάμο ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ επιστράτευσε όλο το διαθέσιμο απόθεμα «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» του κομματιού της κοινωνίας που ήθελε στροφή προς τα αριστερά. Όμως δε σημαίνει και πράσινο φως για τέτοιες γελοίες εθνικιστικές παραστάσεις που κάνουν σαφές το σοφό «ο πατριωτισμός είναι το τελευταίο καταφύγιο των απατεώνων». Μην το ξεχνάμε, η εξαφάνιση της ακροδεξιάς ατζέντας αποτελεί κι αυτη μέρος της επιταγής για «ανακούφιση στο εσωτερικό» που δώθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ.
Η διπλωματική απάντηση του Βαρουφάκη περί «άγριας ομορφιάς της δημοκρατίας» στην στιβαρή χθεσινοβραδινή εμφάνισή του στο Newsnight του BBC, προφανώς εκφράζει την αντίληψη του ΣΥΡΙΖΑ για την σκοπιμότητα της συγκυβέρνησης με τους ΑΝΕΛ. Μια συνέντευξη που παρακολούθησαν πολύ περισσότεροι Έλληνες απ’ όσους διαβάζουν εφημερίδες, άλλη μια ένδειξη ότι η επιστροφή της πολιτικής στο προσκήνιο της καθημερινότητας γίνεται με έναν αδέξιο μεν, πολύ συναρπαστικό δε, τρόπο. Ακριβώς γι’ αυτό ο αρχηγός των ΑΝΕΛ ήταν ο Πραγματικά Επικίνδυνος Υπουργός της Χθεσινής Ημέρας. Ο Πιο Καμμένος, αν προτιμάτε.
