Λογικό να αναζητήσω τον καλλιτέχνη και για μεγάλη μου τύχη (και νιώθοντας ταυτόχρονα βαθιά ευγνωμοσύνη για την ύπαρξη ακόμη μίας φορά του γιουτουμπ) βρήκα αυτό το μεγαλούργημα της βιντεοκλιπίστικης τέχνης. Σκηνοθέτης ο Στέλιος Κουμπουρλής του οποίου πραγματικά έκατσα και ανέλυσα όλη την τεχνοτροπία για να μαθαίνω κι εγώ ο αδαής που το παίζω ντεμέκ και καλά. Γι’ αυτό και σας παραχωρώ ένα μικρό workshop το οποίον μπορεί να φανεί ιδιαίτερα χρήσιμο σε έλους τους επίδοξους ντεμέκ και και καλα΄…
Λογικό να αναζητήσω τον καλλιτέχνη και για μεγάλη μου τύχη (και νιώθοντας ταυτόχρονα βαθιά ευγνωμοσύνη για την ύπαρξη ακόμη μίας φορά του γιουτουμπ) βρήκα αυτό το μεγαλούργημα της βιντεοκλιπίστικης τέχνης. Σκηνοθέτης ο Στέλιος Κουμπουρλής του οποίου πραγματικά έκατσα και ανέλυσα όλη την τεχνοτροπία για να μαθαίνω κι εγώ ο αδαής που το παίζω ντεμέκ και καλά. Γι’ αυτό και σας παραχωρώ ένα μικρό workshop το οποίον μπορεί να φανεί ιδιαίτερα χρήσιμο σε όλους τους επίδοξους ντεμέκ και καλά …
00.00-00.10: Ξεκίνημα με εντυπωσιακό εναέριο πλάνο, με έναν κάποιον επίγειο παράδεισο της χώρας μας μ από κάποιο βίντεο του ΕΟΤ ίσως.
00.10-00.30: Κανά 20 δευτερόλεπτο γλάροι σαφής αναφορά στο Ιωνάθαν Λίβιγκστον(γλάρος με ονοματεπώνυμο) αλλά ταυτόχρονα δέσιμο με το πρώτο πανοραμικό εναρκτήριο πλάνο στο οποίο βλέπουμε να πετούν κι εκεί γλάροι.
00.30-00.40: Και ένα κότερο… (που προφανώς το ακολουθούν οι παραπάνω γλάροι, αλλά δεν μας το δείχνει , ωστόσο οι μυημένοι μπορούν να το αντιληφθούν).
00.40-01.00: Απότομη προσγείωση (ή αγκυροβόλι) σε διαμέρισμα, χειμώνας, με τον Στάθη (ας μου επιτρέψει να τον λέω έτσι) να πετάει τσατισμένος το δερμάτινό του και να ψάχνει κάτι να πιει.
01.00- 01.18: Μεταφορά στο σαλόνι, το τζάκι αναμμένο (χαμηλή φωτιά μάλλον μόλις έχει ανάψει) 10 παρά 25 σαφώς κι είναι χειμώνας και ο Στάθης τραγουδώντας «και στην φωτιά θα έπεφτες για μένα» γυρνάει και κοιτάει το τζάκι κι ξενερώνει γιατί μάλλον είναι χαμηλής εντάσεως η φωτιά και θα πρέπει να βγει έξω να φέρει ξύλα.
01.18-01.23: Μαγικό πλάνο αναπάντεχο φριζ η εικόνα σε δυο χέρια ενωμένα και τις καδένες τους (αυτό που τους καδένει αναμεταξύτονε)) όπου ο Στάθης μάλλον θυμάται, παρατηρώντας βέβαια ότι το πλάνο αυτό γυρίστηκε 10 λεπτά(10 παρά δεκαέξι) αμέσως μετά το προηγούμενο.
01.24-01.29: Ανοίγει το πλάνο βλέπουμε την «αιτία του πόνου» περιμένουμε να κάνει δεύτερες αλλά μάλλον δεν ξέρει το κομμάτι βλέπει και την ώρα να πηγαίνει κατά πίσω (είναι σχεδόν 10 παρά 20).
01.29-01 .33:Γι αυτό και σηκώνεται να απολαύσει τον τραγουδιστή σε μία σολιστική οργανική ερμηνεία δίσκαλου.
01.33-01.38: Ουϊσκάκι τσιγαράκι να χαλαρώσουμε η φωτιά πίσω έχει φουντώσει (από το πάθος προφανώς) και ο δίσκος για τον οποίον γίνεται όλο αυτό το θέμα να φαίνεται διακριτικά στο δεξί άκρο.
01.39-01.43: …Και τσακ το έριξε το γκομενάκι αμέσως, μάλλον επειδή άλλαξε πουκάμισο καθώς οι πρωταγωνισταί μας φούντωσαν από την φλόγα του τζακιού που τώρα σιγοκαίει και πάλι. Το τραπέζι με τα πλαστικά άνθη έφυγε και η φλοκάτη απλώθηκε για να χαριεντιστούν λάγνα , αλλά και ο δίσκος να μεταφερθεί στο αριστερό άκρο της εικόνας μας.
01.43-02.00: Οι μέρες όμως της ερωτικής αφθονίας ήτο μετρημένες, παγερό ασπρόμαυρο πλάνο που καταδεικνύει την απόγνωση του καλλιτέχνη η οποία ταυτόχρονα συνδυάζεται με άνεση (αν έχεις συνηθίσει να πονάς…) και το σχετικό σταυροπόδι. Άνοιγμα του πλάνου σε ένα πιο γενικό για να πάρουμε και λίγο σπίτι αλλά και δίσκο που επέστρεψε στα δεξιά.
02.00-02.07: Τέλος πρώτου μέρους μια μουσική γέφυρα μας επαναφέρει στα έγχρωμα πλάνα αλλά και στην πραγματικότητα, ότι τα σώθηκαν τα ξύλα.
02.07 :Όχι για πολύ όμως η φωτιά έχει ανάψει και πάλι, μάλλον κανείς δεν την παλεύει από την ζέστη, όλοι έχουν εξαφανιστεί κι ευκαιρία να πάρουμε ακόμη ένα γενικό του σπιτιού να δείξουμε το σαλόνι και το ξυλόγλυπτο τζάκι και παπ! Συνειδητοποιούμε ότι έχει δίσκους και στις δυο άκρες του τζακιού… Κι όλα αυτά μόλις σε ένα δευτερόλεπτο… Πόσα πολλά μπορείς να πεις μερικές φορές απλά και μόνο με μια στιγμή.
02.08-02.15: Να και το ξυλόγλυπτο, πολύ καλή δουλειά.
02.15-02.20: Κι επιτέλους ζουμ στο εξώφυλλο του δίσκου για το οποίο επαναλαμβάνουμε γίνεται όλη αυτή η ανάλυση.
02.20-02.24 Ουίσκι κρυμμένο να μην φανεί η μάρκα του σε αντίθεση με τα Winston τα τσιγάρα που δεν έχουμε πρόβλημα.
02.24-02.31 και λίγο πλαστικό άνθος σήμα κατατεθέν των 80ς σπιτιών όπως και ο σεμές παντού, σε τραπέζια τζάκια πολυθρόνες τηλεοράσεις βιβλιοθήκες την χελώνα της ΔΕΗ όπου μπορεί να φανταστεί κανείς.
02.31-02.34 Απλά φάτε την παράνοιά σας… «που να γυρίσω έναν άνθρωπο να βρω» λέει ο στίχος και εμφανίζεται ένας δεύτερος Στάθης Σπυρόπουλος ακριβώς και μόνο όσο διαρκεί αυτός ο στίχος… τι να λέμε.
02.43-02.49 Μήπως παίζει καμιά φωτιά? Αν και η δεσποινίδα (υποθέτουμε) δεν καπνίζει και δεν το ανάβει… Α, ρε Στάθη λες γι αυτό να σε παράτησε το κορίτσι. Τσιγάρα ποτά ιστορίες… κακή επιρροή.
02.49-02.53 Ο Στάθης παίζει και πάλι για την καλή του η οποία κοιτάει αποσβολωμένη (μπορεί και να κοιμήθηκε).
02.53- 03.02 Κι έτσι ο καλλιτέχνης πάλι μόνος του να μας αυξάνει τις υποψίες που είχαμε από την αρχή ότι μπορεί εκτός από τσιγάρο κι αλκοόλ ,κάνει και πιο «περίεργα» πράγματα… (02.55 ψιλοχαρμάνες).
03.03-03.09 Το τζάκι έχει σβήσει μάλλον έχει ζέστη και δεν χρειάζεται , αφού οι πρωταγωνιστές μας δεν φοράνε κάλτσες και χαζεύουν ένα νεογέννητο γατάκι!!!!(σε αυτό το σημείο γονάτισα λίγο) Stathis and the pusssy…το πιάσατε το υπονοούμενο μεγάλοι.
03.10-03.24 Επιστρέφουμε με τον τραγουδιστή πάλι μόνο του, φορώντας αυτή την φορά πουκάμισο Εθνική Κροατίας με μια φωτογραφία της πρώην καλής του, μάλλον έχει καλοκαιριάσει το τζάκι είναι σβησμένο. Ένα ποτήρι στο χέρι και μια φωτογραφία (κλαπ κλαπ κλαπ).
03.24-03.40 Επιστροφή σε παλιότερο πουκάμισο και κοντινότερο πλάνο για όσους δεν έτυχε να είχαν προσέξει μέχρι τώρα φρυδάκι. Το ρολόι τελικά πρέπει να ήταν χαλασμένο…( μπορεί να πέρασε ακριβώς μία ώρα)
03.40-03.51 Αυτή η άνεση του πόνο επαναλαμβάνω ότι με συναρπάζει, αρχοντικό στυλ δεν μπορείτε να πείτε και προετοιμασία για το μεγάλο φινάλε.
3.52 ΠΑΡΤΑ ΜΩΡΗ!!!
Πάντως ρίχνοντας μια ματιά στο youtube του κυρίου σκηνοθέτα διαπίστωσα ότι είναι δημιουργός κι άλλων αριστουργημάτων όπως το παρακάτω το οποίο παίζει να ναι καλύτερο από το άλλο ,αλλά δεν είχα κουράγιο να κάτσω να το αναλύσω… Ας μιλήσει μόνη της η εικόνα!
Πέρα όμως από την πλάκα βρήκα και αυτό το ντουκουμέντο από το 1991 έναν ράφτη του Βόλου τον Αντώνη Πετούση να παίζει χαβάγια…