Για δουλειά στα Ιλίσσια και στα αρχαία αχνάρια του δοξασμένου Ιλισσού. Περίμενα για ταξί για πολλή ώρα μέχρι που πέρασε ένας κίτρινος τεράστιος εκσκαφέας και μπερδεύτηκα και του έκανα σήμα. Το βαρύ βαρέως όχημα χειριζόταν όμορφη φοιτήτρια Νομικής και μου είπε ότι έχει μια διάνοιξη διώρυγας να κάνει και μετά να πάμε όπου θέλω. Άρχιζε να σκάβει τον δρόμο Όλαφ Πάλμε και αποκαλύφθηκε το διευθετημένο και φιμωμένο ποτάμι. Συνεχίσαμε να σκάβουμε και βρήκαμε υπόγειες λίμνες και φωτεινά σπήλαια και τότε της είπα να σταματήσει. Σκαρφάλωσα το ρήγμα,πήρα ένα κανονικό ταξί και πήγα στο ΠΕΧΩΔΕ και τους είπα ότι ξεκινάμε με μια φίλη νέα γραμμή του Μετρό προς Πολυτεχνείο και Πανεπιστημιούπολη και αν θέλουν να δώσουν 600 ευρώ και δύο μπαγκέτες αέρος-μοτσαρέλα για κολατσιό και μέχρι αύριο το πρωί θα έχουν τελειώσει 3 νέες στάσεις. Αρνήθηκαν και γύρισα στο ρήγμα, βάλαμε όπισθεν και ξαναγυρίσαμε στο αρχικό σημείο. Δεν έρχεται με το ζόρι και με βεβιασμένες κινήσεις η ανάπτυξη, δεν ξανασκάβουμε τσάμπα.