Φωτό: Άγγελος Χριστοφιλόπουλος/ FOSPHOTOS
Η Latina κάθεται πάντα σε μια συγκεκριμένη θέση ενός γνωστού καφενείου της Αθήνας στην περιοχή της Καλλιθέας. Δεν είναι γυναίκα μόνο. Είναι και εγκυκλοπαίδεια. Ένα ατελείωτο σύμφυρμα γνώσεων απ’ όλες τις πτυχές της ανθρώπινης ζωής, του πολιτισμού, των επιστημών και των μύριων όσων συναπαρτίζουν αυτό το ετερόκλητο πράγμα που μόνο να το περιγράψεις μπορείς αλλά όχι να το ορίσεις. Αναφέρομαι στα κτιστά και τα άκτιστα, τα ορατά και τα αόρατα, τα κοντινά και τ’ απομακρυσμένα. Για την Latina το βλέμμα του ανθρώπου διαισθητικά αντιλαμβάνεται την ενότητα, πως ένα αδιόρατο νήμα δένει τα πράγματα μεταξύ τους σ’ ένα αξεδιάλυτο συνεχές. Αυτή η φοβερή τύπισσα ειδικεύεται κυρίως στην ερμηνεία λέξεων με την γνωστή σε όλους μας κατάληξη -ισμός. Όταν είχα για πρώτη φορά κάτσει τυχαία στο τραπέζι της (αν και τίποτα δεν είναι τυχαίο, το βλέμμα της είναι μια θερμή αγκαλιά για αυτούς που εκείνη βαφτίζει εκλεκτούς της, κι εμένα με μια ανεπαίσθητη ματιά της πρέπει να με τράβηξε προς το μέρος της, αυθωρεί χρισμένος μαθητής της) νόμιζα πως είχα απέναντι μου μια γραφική κάτοικο της πόλης και δεν μου έμενε παρά να ανακάλυπτα και το γραφικό περιεχόμενο των λεγόμενων της. Έπεσα έξω. Δεν θέλω να μακρηγορήσω. Αυτή η γυναίκα μου έμαθε στα αλλεπάλληλα πια ραντεβού μας, εμένα που τα μάτια μου τρεμοπαίζουν από απόλαυση όταν συναντάνε τις πληροφορίες των λεξικών, πως υπάρχουν λέξεις που πολύ χορταίνω να τις εκφέρω και μέχρι το συναπάντημα μου με το θηλυκό της μυαλό δεν τις γνώριζα.
Μια απ’ αυτές είναι η λέξη ταρτουφισμός. Θα μάθουμε τί είναι αυτή η λέξη και η ευγνωμοσύνη μας ας στραφεί σαν προσευχή προς εκείνη που την έμαθε σ’ εμένα. Προς την ίδια τη Latina. Φανταστείτε την… ένας άνθρωπος που δεν σταματάει , σαν μάντισσα που ξέρει να δένει τα πιο αταίριαστα πράγματα μεταξύ τους, να μιλάει. Μετά σκεφτείτε πως είναι όμορφη με υπέροχες κόκκινες μπούκλες και αδύνατη σαν ερημίτισσα. Και στο τέλος βάλτε δυο κορωμένα σαν κάρβουνο μάτια, παρομοίωση που χρησιμοποιώ συχνά και θα συνεχίσω να την χρησιμοποιώ γιατί μόνο αυτή αρμόζει στις περιπτώσεις των φιλεύσπλαχνων βλεμμάτων. Ο ταρτουφισμός έχει τις ρίζες του στον Ταρτούφο, ήρωα του ομώνυμου θεατρικού έργου του Μολιέρου. Σημαίνει υποκρισία, ροπή στην απατεωνιά, επιτηδευμένα ευπρεπισμένη συμπεριφορά και γενικότερα όλα αυτά τα χορταστικά που πολλοί από εμάς ξέρουμε να χρησιμοποιούμε στις μαύρες στιγμές της ζωής μας. Αυτά μου τα έμαθε όλα η φίλη μου. Κι εγώ που παιδαριωδώς συσχετίζομαι με τις έννοιες με τρόπους διεστραμμένους και γελοίους υιοθέτησα την λέξη και την έβαλα στη λαλιά μου. Όχι μόνο γι’ αυτά που σημαίνει, αλλά και γιατί χορταίνει το στόμα μου να τη λέει ταυτόχρονα με την αναπόληση της εικόνας ενός πιάτου γεμάτου με τρουφάκια σοκολάτας.
Μια άλλη λέξη που έμαθα στις συζητήσεις μου με τη Latina ήταν μια από την ντοπιολαλιά της Λευκάδας. Το μπροστομούνι. Θα γράψω κάποια πράγματα για την προσωπικότητα της Latina και θα επανέρθω με την ερμηνεία της λέξης. Όσο η γνωριμία μας γινόταν πιο στενή τόσο περισσότερο αναγνώριζα πάνω της το αρχαϊκό πρότυπο της γυναίκας βαμπίρ. Αυτής που ρουφάει κατά τη διάρκεια του σεξ τις δυνάμεις ενός αρσενικού. Κάθε κίνηση στο σώμα της , κάθε λάγνα ανάσα της, κάθε μικρός παλμός, όλα ξεχειλίζουν ηδυπάθεια και πολύ σπανιότερα ποιητικό ερωτισμό. Τα μάτια της γυρίζουν περισκοπικά στο γνωστό καφενείο και καρφώνονται στον καβάλο των παντελονιών των ωραίων της πόλης. Είναι τόσο έκδηλη η φιληδονία της που δεν δυσκολεύεται καθόλου να γοητεύει, πιο σωστά να γητεύει και να σαγηνεύει όλους αυτούς που την κοιτάν αποσβολωμένοι από τις θέσεις τους στο μαγαζί. Τελικά τους παρασύρει στο κρεβάτι κι εκεί τους βατεύει εκείνη. Ηγεμονική σε όλα της. Μιλάμε πια χυδαία εδώ και καιρό, λιβιδινικές λεκτικές εκτονώσεις. Τελευταία μόνο τέτοιες λέξεις εμπλουτίζουν το λεξιλόγιό μου. Σεξιστικές λέξεις. Το μπροστομούνι είναι η γυναικεία ποδιά. Ονομάζεται έτσι ακριβώς επειδή βρίσκεται μπροστά απ’ τη θέση που είναι το μουνί.
Η προτελευταία λέξη είναι το όνομα ενός Ρωμαίου αυτοκράτορα. Του Ηλιογάβαλου. Με την έκσταση αιλουροειδούς την ώρα που γραπώνει στα νύχια και το στόμα του τη γαζέλα, η Latina μου μίλησε για τις συνήθειες αυτής της παράξενης προσωπικότητας. Ο Ηλιογάβαλος ντυνόταν πιο συχνά με γυναικεία ρούχα παρά με τα άμφια του αυτοκράτορα. Του άρεσε να βάφεται. Να βάφει το στόμα του, τα μάτια του… είχε υιοθετήσει τις κινήσεις της πολύ χυδαίας γυναίκας. Περισσότερο έμοιαζε με τραβεστί παρά με κάποιον αξιωματικό της μεγάλης αυτοκρατορίας. Την επικράτεια του την είχε λησμονήσει για να μπορεί να ζει απερίσπαστος τον έκλυτο βίο του. Εδώ που τα λέμε η εκθήλυνση της ζωής του ήταν τόσο τραβηγμένη στα άκρα που δεν θα μπορούσε να μένει χρόνος για ηγεμονίες και στρατηγικές. Όταν η Latina μιλούσε για τον Ηλιογάβαλο γινόταν η ίδια εκείνος. Τόσο πολύ ταυτιζόταν με την εκζήτηση της συμπεριφοράς του. Ο Ηλιογάβαλος αντί για μπαχαρικά έριχνε στα φαγητά πέρλες και γκλίτερ της εποχής του. Επειδή ήταν «κίναιδος» συνήθιζε να ραντίζει την πισίνα του με το σπέρμα των νεαρών εφήβων που έπαιρναν μέρος στα όργια που οργάνωνε, με ροδόνερο, αρωματικά κρασιά και αψέντι.
Η πορνογραφία δεν είναι παρά ένας τρόπος να φέρεις σε ρήξη την νεωτερικότητα με τη συντήρηση και να επιλέξεις για τρόπο σκέψης σου την πρώτη. Οι λέξεις μπορεί να είναι διαφορετικές. Οι τροπισμοί και οι ψυχοδυναμικές παραμένουν πράγματα ίδια κι ας αλλάζουν χιλιάδες μορφές.
Και τέλος αλλά όχι ήσσονος σπουδαιότητας η λέξη μουνόπανο. Την χρησιμοποιώ κι εγώ αρκετά συχνά όταν συζητώ με τους διανοούμενους φίλους μου. Ωστόσο είναι τόσο έντονη η χρήση της στο προσωπικό μου λεξιλόγιο από βρισιές που ποτέ δεν ασχολήθηκα με την αυτονόητη ερμηνεία της. Την χρησιμοποιεί και η Latina για να βρίζει τους άντρες. Της αρέσει να τους βρίζει με λέξεις μισογυνισμού. Κάνει ένα γλωσσικό mirroring. Τελευταία φορά που την είπε ήταν εχθές το βράδυ όταν σε μια πεντάλεπτη κρίση μίσους θυμήθηκε τον μεγάλο της έρωτα, τον αποκαλεί και Νάρκισσο. Μου τον αποκάλεσε μουνόπανο και άδραξα την ευκαιρία να μάθω τη σημασία της λέξεως. Το μουνόπανο δεν είναι τίποτα άλλο από την γνωστή σε όλους μας σερβιέτα. Αυτή η τόσο χρήσιμη εφεύρεση για τις γυναίκες στις ηλικίες πριν την εμμηνόπαυση. Το βράδυ εκείνο που άκουσα για το μουνόπανο, άκουσα κι άλλα για πεολειχίες, αυνανισμό, γλειψίματα, master και slave. Η πορνογραφία δεν είναι παρά ένας τρόπος να φέρεις σε ρήξη την νεωτερικότητα με τη συντήρηση και να επιλέξεις για τρόπο σκέψης σου την πρώτη. Οι λέξεις μπορεί να είναι διαφορετικές. Οι τροπισμοί και οι ψυχοδυναμικές παραμένουν πράγματα ίδια κι ας αλλάζουν χιλιάδες μορφές. Όσα και τα ανθρώπινα εκφωνήματα.
Ο Φώτης Θαλασσινός είναι συγγραφέας.
