Πατάς play στο καινούριο άλμπουμ του Ibrahim Maalouf και σκέφτεσαι «τι σκάρωσε πάλι ο σατανάς;». Και με το δίκιο σου! Είναι πολυγραφότατος, παραγωγικότατος, γράφει καινούριες μουσικές, ηχογραφεί άλμπουμ, συμμετέχει σε άλλα πρότζεκτ, κάνει λαιβ, workshops, σάουντρακς, αφιερώματα και… κεφάρει! Α ναι, ξέχασα… και είναι σταρ. Ένας τρομπετίστας σταρ! Καιρό είχε να μας συμβεί. Ένα θα γράψω και θα προχωρήσω τάχιστα στο ψητό. Στα 44 χρόνια του μετράει 18 ολόκληρα άλμπουμ.
Και τι ξεχωριστό έχει αυτός ο τύπος και κάνει τόση φασαρία γύρω από την τέχνη του; Καταρχάς γεννήθηκε στη πολύπαθη Βηρυτό, αλλά λόγω εμφυλίου βρέθηκε στα γεννοφάσκια του στο Παρίσι. Τουτέστιν γαλλο-λιβανέζος. Ο μπαμπάς του ο Νασίφ -τρομπετίστας κι αυτός-, εκτός από το ότι τον νανούριζε με Ουμ Καλσούμ τα βράδια, είχε κι έναν κρυφό καημό: να μπορεί να παίζει στην τρομπέτα του τη μουσική της Ανατολής, τις κλίμακες της, τα μακάμ. Κι έτσι πρόσθεσε στο όργανο μια τέταρτη βαλβίδα! Για να συναντηθούν, στον ήχος αυτής της τετραβάλβιδης τρομπέτας, η Νέα Ορλεάνη και η Βηρυτός. Η dixieland και ο αμανές. To αγόρι μεγάλωσε, σπούδασε μαθηματικά, και η τρομπέτα ήταν γι’ αυτόν οι ώρες παιχνιδιού με τον πατέρα του. Αυτά έχουν γραφτεί και ίσως είναι γνωστά σε πολλούς.
Όμως εδώ, στο Trumpets of Michel–Ange, στο τελευταίο και πολύ πρόσφατο άλμπουμ του, ο Ibrahim Maalouf αποφασίζει να επιστρέψει στις ρίζες του και να στήσει μια γιορτή για να τιμήσει την κληρονομιά του. Δεν είναι καθόλου τυχαία η φωτογραφία στο εξώφυλλο του δίσκου. Τραβηγμένη το 1925 στο χωριό Kafarakab, στα βουνά του Λιβάνου, εκεί απ’ όπου κατάγεται η οικογένεια του Ibrahim Maalouf, ο παππούς του ποζάρει με τη φανφάρα του (την μπάντα του).
Η κληρονομιά. Αυτό που το κουβαλάς μέσα σου από εκεί που έρχεσαι. Έρχεσαι από το ένα που έγιναν δύο. Δύο που συναντήθηκαν, που ερωτεύτηκαν, που ενώθηκαν, που δημιούργησαν. Η ιστορία του Trumpets of Michel-Ange -διότι το άλμπουμ διηγείται- περιγράφει το ταξίδι δύο νέων ανθρώπων που συναντήθηκαν, που ερωτεύτηκαν (Fly with me), που αγαπήθηκαν (Love Anthem), που παντρεύτηκαν (The Proposal), που έκαναν παιδιά (The smile of Rita), που χώρισαν (Au Revoir). Τα παιδιά μεγάλωσαν, έφυγαν, αλλά κουβαλούν τη δική τους κληρονομιά. Για τον Ibrahim Maalouf ήταν η μουσική. Η τρομπέτα με τις τέσσερις βαλβίδες που θέλει να την κάνει διάσημη σ’ όλο τον κόσμο. Και το γιορτάζει με αυτό το άλμπουμ, στήνει ένα γλέντι για την ακρίβεια και καλεί κι άλλους μουσικούς να παίξουν παρέα, τον Trombone Shorty να συνδράμει με την τρομπέτα του, την οικογένεια Diabatè (Toumani & Sidiki) γιατί «στην Αφρική βρίσκεται η πηγή της αραβικής μουσικής, ναι μεν, αλλά από εκεί κατάγεται και η τζαζ, από τους σκλάβους που πέρασαν απέναντι», είχε πει σε παλαιότερη συνέντευξή του. Οι μουσικοί μπήκαν στο στούντιο, έπαιξαν όλοι μαζί και ηχογράφησαν με τον ίδιο τρόπο.
Ρίξτε μια ματιά στο video-clip του Capitals. Κινηματογραφεί ένα live που στη συνέχεια μουσικοί και κοινό βγαίνουν στο δρόμο και η σκηνή γίνεται δρόμος (τα’ χε πει ο Πιραντέλλο…) και η συναυλία γίνεται γιορτή και χορός. Αυτό είναι το Trumpets of Michel-Ange: η Ανατολή και τα Βαλκάνια και η τζαζ και η Αφρική. Όλα μαζί σ’ ένα πανηγύρι στο δρόμο.