Η ζωή, είτε κάνεις το κακό είτε το καλό, πάντοτε έχει τίμημα. Και το τίμημα είναι και στις δύο περιπτώσεις βαρύ. Σκέψου να είσαι κάποιος καταδικασμένος -από ένα συνδυασμό κλίσης, ψυχαναγκασμών και εμμονών- να φωτίζεις το σκοτάδι. Θα τα δεις όλα, γιατί ανοίγοντας ορύγματα μέσα σου ή ακολουθώντας αλλά έτοιμα από παλιότερες ασυνείδητες σου εξερευνήσεις, θα φτάσεις στο Εκείνο, ή στο Αυτό , και οι δυο όροι είναι σωστοί, και εκεί έχεις να κάνεις με πράγματα απωθημένα. Μπορείς να βρεις μέχρι και δαίμονες που υπάρχουν κανονικά και έχουν ένα υπολογίσιμο ρόλο στη διαμόρφωση των δράσεων σου. Η απώθηση δεν ισοδυναμεί ποτέ με εξάλειψη. Γι’ αυτό ως συγγραφέας θα είσαι πάντα πρωτεϊκή. Άλλες φορές θα γράφεις για το καλό, άλλες για το κακό , άλλες για το ενδιάμεσο φάσμα χαρακτηριστικών και δεν πρέπει να ηθικολογείς.
Ο συγγραφέας δεν τάσσεται υπέρ κάποιου απ’ τα στοιχεία που φανερώνει. Δουλειά του είναι μόνο να φανερώνει. Αναφέρομαι στους δικούς μου συγγραφείς. Δεν μ’ αρέσουν τα εξόφθαλμα λογοτεχνικά έργα θέσης. Που ο δημιουργός παίρνει θέση σε όσα διακυβεύονται στο έργο του. Ο συγγραφέας πάντα θα παίρνει θέση ερήμην του. Χωρίς να το γνωρίζει Κι αυτό υποδηλοί ότι δεν μπορεί να είναι αυτό που έγραψα πριν. Να είναι ο σηματωρός που μόνο δείχνει , χωρίς να υιοθετεί. Θα ήταν μια εξιδανικευμένη αυτή η κατάσταση. Νομίζω η ροπή να προπαγανδίζουμε τις ιδέες μας είναι σύμφυτη με τον άνθρωπο και όσο και να υφέρπει, στο τέλος από επιδέξια μάτια πάνω σε κρυπτικά κείμενα , γίνεται πάντα αντιληπτό το μεροληπτικό μήνυμα που προσκομίζει ένα λογοτέχνης στην επιφάνεια. Κάπου πριν έγραψα ότι όλοι έχουμε το σκοτεινό μας μερίδιο στην συμμετοχή στα εγκόσμια και στα σημεία τ’ αμφιλεγόμενα. Θα μου πεις, δεν υπάρχει άνθρωπος που να είναι αμιγώς καλός; Βεβαίως υπάρχει αλλά είναι άγγελος εκπεσών και η τοξική πραγματικότητα τον συνθλίβει. Μαθαίνεις γι’ αυτόν μετά την περιπέτεια του επί της γης. Ας πούμε ο Βαγγέλη Γιακουμάκης. Το καλό πάντα θα θυσιάζεται και θα εξαργυρώνεται πάντα σε κάποιον τόπο πιο κοντά στο Θεό παρά στα χθόνια. Αυτός ο κόσμος -ο δικός μας- είναι στα σίγουρα κόσμος πτώσης. Χρέος μας να κοιτάμε προς τ’ αστέρια. . . παραφράζοντας Ουάιλντ.
Όλοι οι άνθρωποι είναι ιδιαίτεροι. Προσωπικά εξετάζω κάθε καινούργια γνωριμία μου απροκατάληπτα, δεν έχω από πριν δώσει κάποιο ρόλο στον συνάνθρωπό μου. Να συναντιέσαι με τους ανθρώπους χωρίς τις άδικες ετικέτες mainstream , μπας κλας κ.τ.λ. Έχεις το μοναδικό εφόδιο να ξεκλειδώσεις τον ξεχωριστό κόσμο που κρύβει καθένας απ’ αυτούς τους κακόμοιρους που στενάζουν δεσμώτες και ακόλουθοι μαζί της πατριαρχίας και της προβλεψιμότητας. Απελευθέρωσε τους γιατί αυτό που λέω ισχύει. Όλοι ψάχνουν να αγαπηθούν και να αγαπήσουν. Νομίζω αυτή η πρόταση είναι όλη η ζωή. Ξέρεις τί, μερικά πράγματα που γράφω, αναγκάστηκα να μπω σε μια διαδικασία εθελούσιας πλύσης εγκεφάλου για να τα πιστέψω. Αλλοιώς θα άρχιζα τους διαχωρισμούς και τους ιδιότυπους ρατσισμούς. Δεν θέλω ποτέ στη ζωή μου να συμβεί κάτι τέτοιο.
Η μουσική με γεμίζει αγάπη. Εννοώ οι ερωτικές μπαλάντες. Τί λες , να σου κάνω μερικές προτάσεις; Από αγγλόφωνα πιο πολύ συγκεκριμένα τραγούδια που ακούω αυτή την περίοδο. Shallow, Lady Gaga- Bradley Cooper. The Blower’s Daughter, Damien Rice. Yellow, Coldplay. Και ένα αρκετά παλιό , Forever J, Terry Hall. Άντε και Better Love, Κατερινάκι Ντούσκα. Κάτι χαζά ελληνικά ραπ που ακούει η νεολαία και μοιάζουν οι ράπερ να τραγουδάνε σε μια γλώσσα σύμμειξη ελληνικής , με αγγλικής και ήχων που παράγονται κατά την διάρκεια εμέσεως μού είναι αδιάφορα. Στο βαθμό που συνεισφέρουν στην σμίκρυνση της ελληνικής κουλτούρας είναι και στο στόχαστρο της ρητορικής μου. Sin Boy, Saske που έχουν μπερδέψει τα ελληνικά με εκφορά λόγου σαν παρατεταμένο ρέψιμο και κλάσιμο μαζί είναι απλά επικίνδυνοι. Έχουν κάνει κουλτούρα τους τον μιμητικό αναμηρυκασμό χαζών αμερικανιών. Δεν έχουν καμμιά δική τους πρόταση. Μην πας πολύ μακριά. Θυμήσου τον υπέροχο στίχο των Active Member ή ακόμη πιο παλιά των Terror X Crew. Δεν είναι όλα ένα ίσωμα με την σύγχρονη βλακεία και τους ανύπαρκτους στίχους. Κάτσε καλά! Εμείς μεγαλώσαμε με Active Member και Διάφανα Κρίνα και οι σημερινοί εκστασιάζονται με εξαμβλωματικά ελληνικά και στίχους που παροτρύνουν τους πιτσιρικάδες στο ιδεολόγημα του κακού.