Η γκαλερί Lights Of Soho προσγειώθηκε στη μέση της Brewer Street τον περασμἐνο Νοἐμβριο, ανάμεσα στα ελάχιστα πλέον τσοντομάγαζα και τα δυο-τρία εναπομείναντα κλασικά peep shows του Soho. Το gentrification (άσχημη λέξη αλλά δυστυχώς συμπυκνώνει με ακρίβεια τούτη την κατάρα των σύγχρονων πόλεων) έχει κατασπαράξει εδώ και πολλά χρόνια όλες τις γραφικές γωνιές της άλλοτε κακόφημης γειτονιάς. Mοναδικές εξαιρέσεις το μπακάλικο Lina Stores, στην χαρακτηριστικά γνωστή πόρτα του οποίου ο David Thewlis ως Johnny στον Γυμνό του Mike Leigh συναντἀ τον Archie, και το Soho Bookshop που διατηρεί τόσο την περίφημη φωτεινή επιγραφή του όσο και το εξειδικευμένο του εμπόρευμα στο υπόγειο.
Πρόσφατο θύμα της λαίλαπας το θρυλικό club Madame JoJo’s μεταξύ άλλων, στο οποίο είχα αποκτήσει προ αμνημονεύτων ετών το πρώτο μου λονδρέζικο καρούμπαλο σε μια συναυλία, νομίζω των Acid Mothers Temple, ένα πανέμορφο παλιό καμπαρέ με κόκκινες βελούδινες κουρτίνες και μεγάλη rock ‘n’ roll παράδοση. Πονεμένη ιστορία όλο αυτό, για μια περιοχή που θα επρέπε να αποτελεί αν όχι προστατευόμενο είδος, τουλάχιστον ένα τεράστιο, ανοιχτό όλες τις ώρες, μουσεἰο της μεταπολεμικής ζωής της πόλης.
Για αυτό ακριβώς το λόγο είναι σπουδαία η ύπαρξη του Lights Of Soho, παρόλη την members only βραδινή πολιτική του. Είναι το μοναδικό μέρος στο κέντρο που προσπαθεί να διατηρήσει την υπέροχη νέον ατμόσφαιρα της περιοχής. Κατά την διάρκεια της ημέρας είναι ανοιχτό δωρεάν για το κοινό, με το μπαρ σε πλήρη λειτουργία και ένα μικρό αλλά θαυματουργό χώρο στο υπόγειο για προβολές.
Ξεκίνησε λοιπόν πριν από περίπου μισό χρόνο, με την έκθεση του Chris Bracey, του δημιουργού του God’s Own Junkyard, καλλιτέχνη που ασχολήθηκε με την δημιουργία φωτεινών επιγραφών από νέον για σαράντα χρόνια και μέχρι το τέλος της ζωής του, τον μήνα που άνοιξε η γκαλερί. Στην πραγματικότητα η έκθεση μετατράπηκε λόγω του θανάτου του σε αφιέρωμα/φόρο τιμής στον καλλιτέχνη για τον οποίο, σύμφωνα με τα λεγόμενά του, «όλα ξεκίνησαν στο Σόχο», συμπεριλαμβανομένης και της καριέρας του.
Οταν μπαίνω, Παρασκευή αργά το απόγευμα, με χαιρετά με ένα τεράστιο χαμόγελο μια σωσίας της Rosario Dawson. Ο χώρος δίνει την αίσθηση μιας καλοστημένης, φιλικής κολεκτίβας. Η τωρινή έκθεση City Light …Lay Out Before Us, είναι ένα μείγμα από επινοήσεις διαφόρων καλλιτεχνών που δουλεύουν αποκλειστικά ή έχουν κατά καιρούς δημιουργήσει με φως νέον. Από τον Chris Bracey φυσικά, μέχρι την Tracy Emin, τον Tom Wilkinson και τον Mike Booth, οι κόρες των ματιών καίγονται με τον πλέον αξιοθαύμαστο τρόπο.
Μαθαίνω από την κοπέλα ότι η γκαλερί παλιά ήταν sex shop, από το οποίο οι αρχιτέκτονες που επιμελήθηκαν την ανακαίνιση κράτησαν οτιδήποτε ενδιαφέρον και χαρακτηριστικό της εποχής που τα μαγαζιά με πορνό μεσουρανούσαν στη Brewer Street. Ενημερώνομαι από έναν εκνευριστικά χαρούμενο νεαρό, ότι το υπόγειο λειτουργούσε ως μυστικός οίκος ανοχής όταν το μαγάζι ήταν ακόμα σε λειτουργία. Σταμπάρω μια πανέμορφη ταμπέλα από νέον, προερχόμενη απο το Sex Shop, που διαβεβαιώνει το κοινό ότι το κατάστημα είχε άδεια να πουλάει sex toys.
Νιώθω τις γαργαλιστικές δονήσεις καθώς κατεβαίνω τα σκαλιά, με μάγουλά κατακόκκινα και αισθάνομαι τον αμφιβληστροειδή χιτώνα μου να τσουρουφλίζεται από χαρά.
City Light …Lay Out Before Us. Μέχρι 5/7. Lights Of Soho Gallery, 35 Brewer Street, Soho.