Θριαμβευτικά μέσα στο βράδυ που έρχεται αμέριμνο σκάει ένα αερόστατο στο έδαφος. Διαστημικό ντηζάην, επιφάνειες από αλουμίνιο, φουσκωμένο με ήλιον, κάνει ένα κρότο και ξαναφεύγει για πάνω σαν να είχε ρουκέτες και κανόνια και ξανάρχεται σιγά-σιγά στο έδαφος. Βγαίνει από μέσα ο Στέλιος Ράμφος, ο Σωκράτης Αλαφούζος, ο Λάγιος Ντέταρι και ο Όλε Γκούναρ Σόλτσκιερ και αρχίζουν να συζητάνε το τι πήγε λάθος και αντί για το Ακρωτήρι Καλής Ελπίδας προσγειώθηκαν σε ένα στενό στην Κολιάτσου. Ο Ντέταρι τραγουδάει στα ιταλικά «Θρύλε Θεέ μου». Ο Στελιος Ράμφος λέει ότι φταίει ο Στέλιος Διονυσίου με τα αραβικά του άσματα. Ο Σόλτσκιερ εκθειάζει τον Άλεξ Φέργκιουσον, γνωστό καθηγητή του Χάρβαρντ, και ο Σωκράτης Αλαφούζος, που είχε παίξει τον πιλότο σε μία σιωπηλή σειρά λέει ότι φταίνε τεχνικές βλάβες και παραλείψεις στην συντήρηση. Κανείς δεν έχει καταλάβει ότι η Πλατεία Κολιάτσου είναι κάτι σαν ναός της καλής θέλησης και η τεχνητή νοημοσύνη που έφερε το αερόστατο εδώ κοντά μπερδεύτηκε με τις σύνθετες έννοιες «Ελπίς», «Θέλησις», «Αλεξάνδρα» και «Σεμιραμίς». Πάντως ο καπετάνιος έπεσε κατακόρυφα πριν πέσει θεαματικά το στρογγυλό σκάφος, στο όμορφο Παγκράτι. Κάποιος άλλος έχει πολλά να γράψει , και για αυτό.