Δεν θεωρώ σε καμία περίπτωση ότι όλα τα πρωινά είναι ίδια, αν και αναγνωρίζω ομοιότητες, μοτίβα, ρουτίνες, συνήθειες και έξεις, αλληλουχίες και ταυτότητες. Στο μαγαζί συνήθως επικρατεί ησυχία, ο Ιούνης είναι σχετικά γλυκός μήνας αλλά όχι ο φετινός μέχρι τώρα, και στο στενό γίνονται κάθε τόσο διάφορα που με κάνουν να νιώθω περίεργα και να σας τα μεταφέρω. Να! Ας πούμε σήμερα. Ο Γιώργος Πρίντεζης και ο Αχμέντ Αχμαντινετζάντ κοιτάνε τα αμάξια να περνούν. Η Ζωή Λάσκαρη, σχετικά γηρασμένη αλλά ακόμα πολύ όμορφη τρώει με ηδυπάθεια ένα πορτοκάλι και φροντίζει τα νύχια της τραγουδώντας παλιά τραγούδια της αντιπάλού της Τζένης Καρέζη και μόλις πέρασε ο Ντιέγκο Μαραντόνα με μια μπλούζα της Βραζιλίας και ένα ποδήλατο, ασθμαίνων με ένα εντυπωσιακό πούρο από την τελευταία σοδειά της Καστοριάς, και ο Νίκος Οικονομόπουλος με τον γηραιό Μίκη Θεοδωράκη παίζουν τάβλι σε κάτι τεράστιες πλάκες πεζοδρομίου και όποιος κερδίσει θα είναι υποχρεωμένος να μην ξαναπαίξει μουσική και να πει στους θαυμαστές του να τον αποκηρύξουν. Ο Βύρωνας Πολύδωρας εντελώς φυσικά πίνει Μακιάττο παρά τις υποψίες σας ότι πίνει μόνον μέλανα ζωμό και ο Γρηγόρης ο Αρναούτογλου νομίζοντας ακόμη ότι η Ράνια Θρασκιά μένει στην γειτονιά κόβει βόλτες με ένα μικρό Τξακ Ράσελ δήθεν για να αναπνεύσει το ζωντανό αλλά μάλλον για να νιώσει και αυτός πιο ζωντανός. Εγώ, κοιτώντας, κάπως μελαγχολικός ελπίζω απλά να δω την Ράνια Θρασκιά ξανά, να ξέρει τάβλι ο Θεοδωράκης και να μην είναι τυχερός ο Νικολάκης, να πάρει η Αργεντινή επιτέλους το Μουντιάλ ή έστω ξανά η Ισπανία και ο Γιώργος Πρίντεζης να είναι απλά κουρασμένος μετά την κατάκτηση του Πρωταθλήματος. Πάντως για τον Αχμαντινετζάντ πήρα τηλέφωνο την NSA να έρθει να δει τι γίνεται. Είχε αμοιβή, ευτυχώς το είχα δει στο σάϊτ της. Ξέχασα την Ζωή και τον Βύρων αλλά έχουμε χρόνο.