Μεσημέρι και κολλημένος στην κίνηση της οδού Παύλου Νιρβάνα και είναι σχεδόν αβέβαιο αν θα επιστρέψω στην οικίαν μου, ή αν θα χαθώ μέσα στο δαιμονικό τράφικ. Δίπλα σταματά επαγγελματικό φορτηγάκι της εταιρείας «Μικρογεύματα» και ο οδηγός πάει στο περίπτερο όπου κοιτάει περιοδικά, την Καθημερινή, σκάει τσιχλόφουσκες, τρώει διάφορα παγωτά βανίλιας και τσόκολεϊτ φαζ και γενικά δεν δείχνει καμία διάθεση να επιστρέψει στο φορτηγό ή έστω να δώσει την απαραίτητη σημασία για να μην πέσει θύμα κλοπής. Η αδιαφορία του με εκνεύρισε και μπήκα στο ψυγείο πατώντας κωδικό 12345 και άρχισα να παίρνω πακέτα με έτοιμο παστίτσιο, φουαγκρά, τυριά Μετσόβου, τσίπουρο Τρικάλων, ελιές Καλαμάτας και ένα καρπούζι Αμαλιάδας και μέχρι να διαβάσει ο ασυνείδητος το ΟΚ! η κίνηση έχει ξεκολλήσει και έχω φύγει. Προφανώς θα πίστευε ότι ένας αξιοπρεπής νέος όπως εγώ δεν θα τον έκλεβε ή ίσως απλά να βάρεσε παραίτηση από το τιμόνιο εν ώρα υπηρεσίας και αποφάσισε να γίνει περιπτεράς ξαφνικά και παρατηρούσε για να μάθει την νέα του τέχνη. Πάντως μετάνιωσα που πήρα τις ελιές Καλαμάτας. Τα Χοτ-Ντογκ Αλαμπάμας ταιριάζουν καλύτερα με την φέτα Τυρνάβου (βαρέλι) και το μεσημέρι δεν μοιάζει Μεσογειακό.