Χτες βράδυ για λίγες ώρες η πλατεία Συντάγματος μετονομάστηκε άτυπα και εν αγνοία των παρευρισκομένων από «Συντάγματος» σε Euromaidanή αλλιώς «Ευρωπλατεία» στα Ουκρανικά. Αν θυμάστε, μόλις δυο μήνες πριν το τέλος του 2013 σε όλη την Ουκρανία είχαν λάβει χώρα τεράστιες συγκεντρώσεις με αίτημα προς τον πρόεδρο Γιανουκόβιτς να ξεκινήσει διαδικασίες για να μπει και η χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό αποτέλεσε και την αφορμή για έναν αιματηρό εμφύλιο που συνεχίζεται μέχρι τώρα στην ανατολική Ουκρανία.
«Το Euromaidan ήταν ένα πολύ μείζον γεγονός για την πορεία της Ε.Ε. κυρίως λόγω του ότι πρόκειται για την μεγαλύτερη συγκέντρωση υπέρ της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην ιστορία, κάτι που θα βοηθούσε στο να βελτιωθεί το πληγωμένο γόητρο της ΕΕ» ανέφεραν οι New York Times πέρυσι. Κάτι αντίστοιχο ήταν και το χθεσινό. Η πρώτη εγχώρια μεγάλη συγκέντρωση υπέρ των πολιτικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των θεσμών, με τους ανθρώπους που κατέβηκαν στο Σύνταγμα χθες να μην είναι καθόλου «γραφικοί» αφού με την παρουσία τους εκεί στηρίζουν συνειδητά το νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα που έχει επιβληθεί και εκτός απο τις χιλιάδες αυτοκτονίες έχει στείλει χιλιάδες νέους στο εξωτερικό να δουλέψουν για τις οικονομίες των δανειστών. Παρόντες ήταν όσοι πιστεύουν πως οι μετανάστες φταίνε για την ανεργία και αν θέλουν να μείνουν στην χώρα πρέπει να δουλέψουν τσάμπα, πως τα σωματεία φταίνε για την κατάντια μας, όσοι δηλαδή έχουν ήδη μεταφέρει τα χρήματα τους σε ασφαλείς λογαριασμούς του εξωτερικού και έδινα την «λαϊκή εντολή» στον πρώην πρωθυπουργό να πηγαίνει στις Βρυξέλλες και απλά να παραλαμβάνει τις τεχνικές οδηγίες οικονομικού και κοινωνικού στραγγαλισμού της χώρας.
Αν και το ποστ του Luben «H συγκέντρωση «Μένουμε Ευρώπη» είναι τα Παρατράγουδα του Μνημονίου» μας κάνει να γελάσουμε με την καρδιά μας μέχρι τις Βρυξέλλες, αυτό που παρατηρείται στα σόσιαλ μίντια είναι η τάση να χαρακτηρίζονται «γραφικοί» οι «ευρωπαϊστές» όπως ακριβώς χαρακτηρίζονταν οι ψηφοφόροι των νεοναζί και τα ίδια τα μέλη της Χρυσής Αυγής μέχρι να «αποκαλυφθεί πως είναι εγκληματική οργάνωση». Δεν τίθεται θέμα σύγκρισης όμως η αποπολιτικοποίηση του φαινομένου δεν δίνει την διάσταση που του αξίζει. Γιατί οι διαστάσεις της χθεσινής συγκέντρωσης είναι προεκτεινόμενες στις άμεσες δύσκολες μέρες που θα έρθουν. Αν θυμάστε παρόμοια αντισυγκέντρωση είχε γίνει τελευταία φορά το 2013 στην πλατεία Κοραή ενάντια στις καταλήψεις των σχολών, μια δράση οργανωμένη από την ΟΝΝΕΔ.
Στιγμιότυπο από τη συγκέντρωση της υπέρ της παραμονής της Ελλάδας στην Ευρωζώνη.
Συνεχίζοντας λοιπόν την παράδοση της η ΝΔ και τα συμπαρομαρτούντα κόμματα, ενώ η συγκέντρωση της Τετάρτης που είχε οργανωθεί απο τον ΣΥΡΙΖΑ έχοντας ένα εύρος αιτημάτων με κύριους άξονες τον τερματισμό της λιτότητας και το συνεχές πια viral «UNFUCK GREECE», η συγκέντρωση της Πέμπτης περιστρέφονταν γύρω από τον φόβο ενός #Grexit, και την απαίτηση της προσκόλλησης στο άρμα της Ε.Ε. όπως ακριβώς το Euromaidan.
Την Τετάρτη ο κόσμος που βρέθηκε διαδήλωσε με τους φίλους του και την Πέμπτη ο αντίστοιχος κόσμος διαδήλωσε με όλη την οικογένεια για την πατρίδα και την άλλη ιδιότυπη ευρωπαϊκή θρησκεία, το Ευρώ. Και αν για τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ είναι Τετάρτη, για τη ΝΔ και το ΠΟΤΑΜΙ είναι Πέμπτη, μια μέρα αργότερα καθώς περίμεναν να δουν το διαδηλωτικό κόκκινο τρένο να περνά, κάτι καθόλου τυχαίο μιας και στην συγκέντρωση κατέβηκαν «τρένα» μια έκφραση που όποιος έχει περάσει από ελληνικό αμφιθέατρο τις μέρες των φοιτητικών εκλογών θα την γνωρίζει.
Αν πάλι δεν την γνωρίζει τότε είναι αρκετό να ρίξει μια ματιά στον βδομαδιάτικο νεοναζιστικό «ΣΤΟΧΟ» που έχει στο πρωτοσέλιδο του φωτογραφίες από φασόλια, κρέας, σιτάρι και πηχυαίο τίτλο «ΑΥΤΑ ΘΑ… ΛΕΙΨΟΥΝ», φωνάζοντας «όχι στον Στάλιν» αλλά «ναι στον Γιούνκερ» που θα δώσει 35 δις για να τα ζητήσει φυσικά πίσω μετά από μερικούς μήνες.
Πλακάτ από τη διαδήλωση της Τετάρτης στο Σύνταγμα, όπου βρέθηκαν υποστηρικτές της διαπραγματευτικής προσπάθειας της ελληνικής κυβέρνησης.
Και χωροταξικά, η πρωτοφανής αυτή συγκέντρωση ξεπέρασε τα συνήθη όρια εισβάλλοντας στο κοινοβούλιο εκεί που η αστυνομία συνήθως έριχνε χημικά. Αυτό το σπάσιμο των συμφωνημένων ορίων δείχνει ακριβώς την δυναμική των «αγανακτισμένων πολιτών» που δεν μασάνε και για το καλό της πατρίδος θα εισβάλλουν και στο «μπουρ**λο τη Βουλή» όμως πια όχι με μούντζες αλλά με γραβάτες όπως κάποιοι που τώρα είναι φυλακή…
Όμως παρά τη σημειολογία η διαμαρτυρία από την αναρχική ομάδα «Ρουβικώνας» πριν κάνα μήνα για τους απεργούς πείνας στις φυλακές θεωρήθηκε «εισβολή» και οι βουλευτές της δεξιάς ωρύονταν για το άβατο της βουλής τώρα είδαμε τους ίδιους βουλευτές να τραβούν σέλφι με όσους ανέβηκαν στο μπαλκόνι της Βουλής. Η τακτική της αντιπολιτευτικής κινητοποίησης ομάδων πολιτών που δεν θα κατέβαιναν ποτέ στον δρόμο ξεκινάει από την πορεία των μεταλλωρύχων στην Αθήνα (πάλι με σέλφι του Άδωνι Γεωργιάδη με διαδηλωτές) και συνεχίζεται στο Σύνταγμα υπέρ της Ε.Ε.. Η ΝΔ δουλεύει συστηματικά την τακτική των συγκεντρώσεων στο κέντρο της Αθήνας, μια τακτική εξαιρετικά προσφιλή στον ΣΥΡΙΖΑ που του φέρνει μια αμηχανία αφού η ΝΔ πια σε μαζικό επίπεδο ξεκινάει να μιλάει με τους ίδιους κώδικες.
Το αριστερό γερμανικό κόμμα Die Linke στη συγκέντρωση για τη στήριξη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.
Το Euromaidan του ελληνικότατου μνημονιακού μπλόκ δεν ξεκίνησε βίαια επεισόδια όπως στο Κίεβο, όμως και εδώ πάτησε πάνω στο μανιχαϊστικό δίλημμα «ΕΕ ή ΧΑΟΣ» και αντίστοιχα με το γλωσσικό και πολιτισμικό θεματάκι της Ουκρανίας, το πολύ βεβαρημένο ιστορικό μητρώο μας που θέλει τα κατάλοιπα του εμφυλίου να είναι ακόμα χαραγμένα –έστω και υποδόρια- σε βαθύτερα επίπεδα του συλλογικού ασυνείδητου επαναφέρε στον δημόσιο λόγο τον διχασμό του Γραμμοβιτσίου. «Οι σταλινικοί κάνουν ό,τι θέλουν ενάντια στον λαό.»
Το «μέτωπο της λογικής» ζητάει στα σόσιαλ μίντια «Γουδί», κρεμάλες, εκτελεστικό, μιλάνε για «τσόλια», πάντα από φιλοευρωπαϊκή σκοπιά που λέει και ο πρόεδρος αδιάσειστος. Επίσης, λέει «όχι σε εθνικούς τραμπούκους» εννοώντας τον ΣΥΡΙΖΑ και μιλά για «χούντα» μαθημένο από τις πλατείες του 11 και του όρου που χρησιμοποιήθηκε κατά κόρων από το μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ.
Και στις δύο συγκεντρώσεις αυτός που τις στήριξε ήταν ο «εθνικός κορμός» με την διαφορά πως η φιλοκυβερνητική συγκέντρωση είναι γεμάτη αναγκαιότητα απο την ίδια τη λογική μιας αριστερής κυβέρνησης που θέλει τον κόσμο της στον δρόμο και η αντικυβερνητική είναι αποτέλεσμα ενός κουτσαβακισμού που θυμίζει Σαμαρική μαγκιά και προσωπικού τσαμπουκά τρακαρίσματος ΙΧ. Το ζήτημα δεν είναι οικονομίστικο ή καθαρά πολιτικό, ούτε περιορίζεται στα πλαίσια της διαμαρτυρίας όπως είχαμε συνηθίσει από τις διαμαρτυρίες μπροστά στο κοινοβούλιο. Η διαφορά του κόσμου των δύο ημερών είναι πολιτισμική και κουβαλά πάνω της όλες εκείνες τις ανοιχτές πληγές του εθνικού κορμού που τόσα χρόνια δεν έχουν κλείσει και κάποιοι τις έξυναν συστηματικά γιατί θέλουν να δουν αίμα. Το πολιτισμικό της υπόθεσης είναι άμεσα συνδεδεμένο με το πως κινητοποιήθηκαν τόσοι άνθρωποι που δεν συνηθίζουν να συμμετέχουν σε διαμαρτυρίες και φυσικά να ωρύονται «ΕΥΡΩΠΗ-ΕΥΡΩΠΗ» μπροστά στο κοινοβούλιο. Εκεί που έχει θεσμιστεί εδώ και δυο αιώνες -συνταγματικά- το δικαίωμα διαμαρτυρίας οποιουδήποτε που η διαμαρτυρία του δεν παρακινεί σε βίαιες πράξεις. Και όταν μια διαμαρτυρία βασίζεται στην απαίτηση να συνεχιστεί ένα μνημόνιο που έχει αποδειχθεί δολοφονικό για μια ολόκληρη χώρα τότε η προτροπή της διαμαρτυρίας είναι βίαιη ως προς όσους δεν μπορούν ήδη να επιβιώσουν.
Οι διαδηλωτές της Πέμπτης κάλεσαν την ελληνική κυβέρνηση να εγκαταλείψει τις μονομερείς ενέργειες.
Πριν μερικές μέρες ο αναπληρωτής υπουργός εσωτερικών Γιάννης Πανούσης σε άρθρο του δήλωνε πως είναι η «ώρα για να ξεδοντιαστούν όλα τα φίδια που απειλούν την κοινοβουλευτική αστική δημοκρατία». Τι εννοούσε άραγε ο υπουργός; Πρέπει άραγε η αριστερά να απαλλαγεί από αυτή την γερή δόση ιδεολογίας όπως γράφει ή να προασπίσει η αριστερά την ίδια την αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία; Ο υπουργός που την προηγούμενη εβδομάδα πέρασε και στην εποπτεία του η ΕΥΠ μάλλον κάτι ξέρει και δεν μας το λέει ακόμα ανοιχτά.
Και την Τετάρτη και την Πέμπτη μπροστά στο Κοινοβούλιο παίχτηκαν πολύ επικίνδυνα παιχνίδια και σε αυτό το σχιζοφρενικά εμφυλιακό σκηνικό ο μόνος τίμιος παίχτης, αυτή τη στιγμή στην ελληνική πολιτική αρένα είναι το ΚΚΕ που διαδήλωσε στιβαρά την προηγούμενη εβδομάδα και παρακολούθησε διακριτικά τις συγκεντρώσεις αγανάκτησης.
Με λίγα λόγια, οι άνθρωποι της Τετάρτης ζήτησαν από τον Αλέξη Τσίπρα και την ομάδα του «να μη μασήσουν» και οι άνθρωποι της Πέμπτης ζήτησαν από τον κύριο Γιούνκερ και την κυρία Μέρκελ να μας δώσει και άλλα δανεικά για να συνεχιστεί η εξαθλίωση.
Πολλά ήταν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, όπως ο κ. Βούτσης, Υπουργός Εσωτερικών, που παρευρέθηκαν στην συγκέντρωση της Τετάρτης.
Πια, μετά από την χθεσινή συγκέντρωση επανέρχεται το ζήτημα του ποιοι ανήκουν τελικά στο Συνταγματικό τόξο.
Οι δημοκράτες πολίτες αυτής της χώρας, μετά απο την συγκέντρωση της Πέμπτης οφείλουν να επαγρυπνούν καθημερινά, εκτός από την ποιότητα, για την ίδια την διαφύλαξη της δημοκρατίας, μιας δημοκρατίας που παρόλο που τα προηγούμενα χρόνια τους τάισε τόνους χημικών και ξύλου από τον στρατό της δημοκρατίας την ΕΛ.ΑΣ, λιτότητα, μνημονιακή προπαγάνδα τώρα είναι το μόνο όπλο απέναντι στους διεθνείς τοκογλύφους της Ε.Ε.
Η προχθεσινή δυναμική συγκέντρωση του μνημονιακού μπλόκ, που σηκώθηκε από τον καναπέ μόλις υπήρξε η σοβαρή υπόνοια πως μπορεί να διακυβέβονται οι καταθέσεις του, είναι η πρώτη δειλή πρόβα τζενεράλε σε ένα καλοστημένο παιχνίδι που θα βάλει σε μπελάδες όχι τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά την ίδια την χώρα. Η δημοκρατική επαγρύπνηση δεν σημαίνει φόβο, αλλά μήνυμα στον εχθρό της δημοκρατίας πως αν τολμήσει να πράξει οτιδήποτε που θα θυμίζει κάτι από το παρελθόν, και παρά το αίμα που θα χυθεί, η δημοκρατία θα νικήσει. Γιατί είτε οι σκοτεινές δυνάμεις το θέλουν είτε όχι, η δημοκρατία πάντα θα νικάει.