Βράδυ στο κατάστημα ακριβώς πριν αρχίσουν διακοπές της στήλης και συρρέουν διάφοροι πλανόδιοι πωλητές για να αποχαιρετήσουν μέχρι τις 3 Αυγούστου την στήλη. Ο πλανόδιος χασάπης με καλαμάκια κοτόπουλο να σχηματίζουν κάτι σαν πανοπλία που ποτέ δεν θα νικηθεί από το χοιρινό. Η τηλεπωλήτρια της Εκκλησίας Βουντού Πετρούπολης που πάντα θα απειλεί για επικείμενη ζομποποίηση και θα ζητάει λεφτά και πληροφορίες. Η κοπέλα από την Κίνα με τα εντελώς έγχρωμα φωτοτυπικά που θα τυπώνουν λεφτά με τα οποία θα πληρώνεται και η ίδια. Ο άλλος με τις πράσινες φεράρι που πουλιούνται με μεγάλη έκπτωση μετά από ένα λάθος από το εργοστάσιο από έναν βαφέα που έπαθε ξαφνική και αναπάντεχη αχρωματοψία και κανείς δεν τον σταμάτησε πριν βάψει μια παρτίδα αυτοκίνητα πράσινη. Γενικά όλοι θέλουν να πουν ένα καλό λόγο για την μετάβαση μου στο Θιβέτ και το Λιδορίκι Βοιωτίας και για το Παρίσι που θα ακολουθηθεί από το Σεφφύρι και το Μέτσοβο. Σε όλους έδωσα δώρα διακοπών άδειες σελίδες Α4 για να κρατάνε ημερολόγιο για όσο λείπει η στήλη από τα ερτζιανά και υποσχέθηκαν ότι θα είναι εδώ για να δίνουν εμπνεύσεις στην στήλη έστω και αν ποτέ δεν έχω αγοράσει τίποτα πάρα μόνον μια τσιχλόφουσκα στο κείμενο #88. Μόλις έβαλα τον κωδικό του συναγερμού στο μαγαζί στην Κολιάτσου, ένα απόσπασμα από το ποίημα “Αμοργός” του Νίκου Γκάτσου, και θα ανταμώσομεν για να ξεφαντώσομεν ξανά τον Άυγουστο, με πολύ πιο παχιές μυίγες, χωρίς κανείς μας να γνωρίζει τι τις έχει θρέψει, φυσικά. Χαιρετισμοί.