Είναι κάπως σαν το πρωινό του Αυγούστου να είχε ερωτευτεί κάποτε, μικρό, ότι θα γίνει κάπως έτσι, και θα μας υποδέχεται έξω από το κατάστημα ,και θα δοξάζει την πλατεία Κολιάτσου με το περίπτερο στην γωνία, και θα εξομαλύνει κάθε γωνία μέχρι να μην υπάρχουν άλλες και μέχρι να γεννηθεί ξανά ανάγκη για αυτές και για ότι άλλο, γνήσια και πρωτότυπα, και για πολύ καιρό. Μπήκα στο κατάστημα , τραγούδησα ντουέτο με τον Μανώλη Μητσιά την Μικρή Ραλλού στα φινλανδικά σε ρυθμό 3/4 με συνοδεία τεσσάρων όμποε για να απενεργοποιηθεί ο συναγερμός και να κρατηθεί στην θέση της η δρεπανηφόρος λαιμητόμος που ενεργοποιείται θριαμβευτικά όταν μπαίνει στο λαμπερό και αιώνιο κατάστημα κάποιος παράνομα. Όλα έλαμψαν και ήμουν έτοιμος να παραγγείλω εσπρέσο λάττε μακιάττο φρέδδο με δυόμιση κρυστάλλινες ζαχαρίνες για να ξυπνήσω κάπως. Άνοιξα το ραδιόφωνο, το ίντερνετ, τον τηλέτυπο, το φαξ και έγινα δεκτικός σε πληροφορίες στο σύμπαν, κάθισα στο παράθυρο και έβλεπα τους περαστικούς με μάσκες από την Βενετία σε αυτοκίνητα από την Βαυαρία και ακόμα πιο πέρα και άρχισα να σκέφτομαι μέρες στο Κιότο και να περιμένω τους συνάδελφους : τον Ισλανδό κασκαντέρ, τον Ιταλό εκτιμητή κοσμημάτων και χρεωγράφων παλιών τραπεζών της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, τον Γερμανό κρεοπώλη ωκεανογράφο και την Ισπανίδα προγραμματίστρια παιδικών εφαρμογών σε παλιά κινητά της Νόκια. Η μέρα σίγουρα φαίνεται το δεύτερο δεκαήμερο του Αυγούστου έτοιμη να εκτοξευθεί σε κάτι πολύ διαφορετικό και πιο όμορφο από ότι ξεκινάει, αλλά μήπως και η ομορφιά είναι ικανή να με κάνει να μην κοιμηθώ, κυρίως μετά από 7 κληρώσεις Κίνο στην πολιτεία της Αλαμπάμα που μου επέφεραν ήδη τρία δολάρια και με κάνουν να νιώθω ότι κάποτε , πολύ σύντομα, θα έχω πλουτίσει και δεν θα επισκέπτομαι πλέον το κατάστημα, ούτε θα σας περιγράφω σε τρία άρθρα ημερησίως την γλυκιά του σάγα. Πάντως το ξημέρωμα είναι σχεδόν απαλό, και κάπως απλό.