Τα πρωινά σπάνια κρύβουν εκπλήξεις αλλά στην περίπτωση μας εδώ είναι κάπως πιο συχνά τα παράξενα φαινόμενα, κυρίως το πρωί αλλά και το μεσημέρι και το βράδυ. Είναι σαν το κατάστημα να προσκαλεί και να προκαλεί όλα τα ιδιαίτερα και εκπληκτικά γεγονότα μόνο και μόνο για να σας τα περιγράφω και να προχωρεί αυτή η χαλαρή σάγα των κειμένων με το νούμερο ή αλλιώς τζακ ή αλλιώς νέο-ιερά κείμενα στο Ποπαγάνδα. Σήμερα, όταν άρχισε το σκοτάδι να υποχωρεί τα πάντα αντικαταστάθηκαν όχι από κανονικό τους χρώμα αλλά όλα ήταν κίτρινα. Τα αυτοκίνητα ήταν κίτρινα, οι δρόμοι και τα κράσπεδα, το γρασίδι, οι φθέρρες και το χορτάρι, τα δέντρα και οι άνθρωποι. Κίτρινα. Οι επιγραφές στα σινεμά και στα κουρεία, οι ταινίες και τα κουρέματα, τα κτίρια κατακίτρινα, η φάτσα μου στον καθρέφτη κίτρινη, όλα όσο προχώραγα ήταν κίτρινα, τόσο κίτρινα που μπερδεύτηκα ότι η ΑΕΚ είχε πάρει το μουντιάλ αλλά θυμήθηκα ότι είναι στην Β Εθνική, ο Άρης πήρε το NBA αλλά τελικά είχε πάρει το κύπελλο Σαπόρτα παλιότερα. Τα φαγητά στα ψητοπωλεία ήταν κίτρινα, κίτρινα μπιφτέκια και κίτρινος γύρος, τα παράθυρα και οι εκπομπές σε όλα τα κανάλια. Τίποτε δεν ξεχώριζε από την κιτρινίλα. Μπήκα στο κίτρινο κατάστημα με τον κίτρινο συναγερμό και τις κίτρινες οθόνες με τα κίτρινα γράμματα, ήπια κατακίτρινο καφέ και είδα κίτρινα όνειρα. Είχα αρχίσει να απελπίζομαι και πήγα να φτιάξω ένα τοστ, άνοιξα το κίτρινο ψωμί με το κίτρινο ζαμπόν και όταν πήγα να ανοίξω το κίτρινο διπλό τυρί ήταν ολόασπρο. Άσπρο σαν το αγλάισμα του λευκόχρυσου, εκτυφλωτικό, αγνό , κατάλευκο σαν τον Παρθενώνα, σαν ένα αριστούργημα από χιόνι και ψυχή αγνού περιστεριού, σαν την ειρήνη που θα επικρατήσει, θριαμβευτικό τυρί για τοστ με λευκή ψυχή. Αμέσως κατάλαβα κάτι που ήξερα. Ότι και όλα να καταστραφούν, και όλα να πάνε κατά διαόλου, πάντα θα έχουμε το τυρί να μας σώζει. Τιτάνιο και πανέμορφο. Σε τοστ ή ναούς ή παραλίες. Και η μέρα συνέχισε, κίτρινη, αλλά όχι τελείως.