Άλλο ένα πρωινό φαίνεται καταστροφικό με έναν ενδιαφέροντα τρόπο. Περπατώ σχεδόν ήσυχα αλλά όλα δείχνουν να με ακούνε, σαν να περνάνε την πιο περίεργη φάση τους, σαν να τα ντοπάρει η Αυγουστιάτικη ζέστη και τα κάνει να παύουν να κινούνται προς οποιαδήποτε κατεύθυνση και καθηλώνονται σε μία συνεχή αναζήτηση ενδιαφέροντος ενώ έπρεπε να είχαν την διαίσθηση ότι τίποτε τέτοιο δεν υπάρχει, τουλάχιστον σε παρακείμενα και κάθετα στενά της Κολιάτσου. Από το πρωί το κίνο δείχνει άτυχο όσο και να αλλάζω πολιτεία και χώρα. Έχω χάσει ήδη 4 σεντς καναδέζικων δολαρίων σε λόττο της Νεμπράσκα και 12 δηνάρια σε καμηλοδρομίες του Ιράν αλλά το σλάλομ φώκιας στην Α εθνική της Γροιλανδίας με έχει ρεφάρει με ενάμιση κιλό μπανέλες μπλε φάλαινας που άνετα μπορώ να χρησιμοποιήσω άμα κερδίσω αργότερα στις θανατηφόρες μάχες μεταξύ λάμα στο Νεπάλ σε παλαίστρες στο Κατμαντού. Τα άλογα δεν τρέχουν πουθενά στον κόσμο εκτός από τις Μπαχάμες και το Κατάρ όπου συναγωνίζονται σε κυκλικές οάσεις για το ποιο θα φάει περισσότερους χουρμάδες με μαχαίρι και πιρούνι από αδιάβροχο ξύλο τικ και επιχρυσωμένες άκρες. Γενικά η αδρεναλίνη του τζόγου δεν ρεφάρει την βαρεμάρα, την αναδουλειά και την ζέστη του Αυγούστου κυρίως άμα παίζεις πολλές ώρες και κερδίζει 4 κουμπιά από Τούρκικο μπλουζάκι Λακόστ που πρέπει να ξανατζογάρεις την άλλη μέρα για μία μπανάνα στην Τανγκανίκα σε μάχη καρχαριών σε πισίνα του τοπικού Χόλιντεϊ Ινν. Θα μπορούσε να είναι και χειρότερα πάντως, πρέπει να το παραδεχτούμε.