Τα μεσημέρια δεν μπορεί να πει κανείς ότι είναι εντελώς βαρετά αλλά είναι γεγονός ότι έχουν λιγότερο ενδιαφέρον από τις άλλες ώρες ακόμα και στο κατάστημα όπου σήμερα μπήκε με ορμή και φόρα ο Στέλιος Καζαντζίδης. Όλοι εκπλαγήκαμε έτσι όπως τον είδαμε ξαφνικά, νέο και ορεξάτο και όμορφο και ορμητικό. Πριν προλάβουμε να τον καλωσορίσουμε άρχισε να τραγουδάει εντελώς διαχρονικές του επιτυχίες όπως το “κι αν αλλάξαμε λόγια βαριά” και το “βραδιάζει” με την κανονική του φωνή, σαν σε στουντιακή εκτέλεση, με πλήρες φωνητικό εύρος, με θάρρος και μια δαιμόνια αποφασιστικότητα και είχαμε μείνει άφωνοι όσο προχωρούσε σε άλλες επιτυχίες όπως το “δυο πόρτες έχει η ζωή” και το “πάρε τα χνάρια”. Όλοι οι υπάλληλοι από όλες τις χώρες δείχναν να απολαμβάνουν την μίνι συναυλία μέχρι που ξύπνησε το αφεντικό που κοιμόταν από νωρίς αφού είχε χάσει σε μαιμουδοδρομίες στην Μαδαγασκάρη ένα σοβαρό ποσό, και ήρθε με φόρα από το γραφείο του και διέταξε σε αγριεμένα και οργισμένα ισπανικά τον Στέλιο να φύγει από το κατάστημα. Αυτός έδειξε να ακούει την εντολή και είπε φεύγοντας το “κάτω από το πουκάμισό μου” . Ο αφρικανός έφυγε ικανοποιημένος μετά την επίδειξη ισχύος έναντι προφανώς του ολογράμματος του μεγάλου τραγουδιστή και κλείστηκε ξανά στο γραφείο όπου πριν αποκοιμηθεί ξανά άκουσε στο ραδιόφωνο ένα αφιέρωμα στον κανονικό Καζαντζίδη και συνέχισε τον ύπνο του. Μπορεί μεν άλλα καταστήματα να δοκιμάζουν την τύχη τους στέλνοντας φανταστικά ολογράμματα σχεδόν κάθε μέρα για να τεστάρουν την υπομονή του Αφρικανού και της Αυστραλής ωκεανολόγου-χορεύτριας αλλά το τελικό αποτέλεσμα όλων αυτών των “επιθέσεων” είναι να βελτιωνόμαστε στην ικανότητα παραγωγής εναλλακτικών πραγματικοτήτων και εμείς στο κατάστημα αλλά και οι επιτιθέμενοι. Σίγουρα πάντως ακολουθεί γεύμα των υπαλλήλων σε κοντινό κουτούκι με τραγούδια του Μπιθικώτση διότι οφείλουμε να κρατάμε ίσες αποστάσεις από τους δύο μαχόμενους θρύλους. Ή τουλάχιστον να επιλέγουμε Ξυλούρη για να ξεφεύγουμε από το δίλημμα. Όπως και να έχει είναι συνήθως ωραία στην υπόγεια την ταβέρνα, ακόμα και το μεσημέρι.

Θοδωρής Πανάγος

Share
Published by
Θοδωρής Πανάγος